Tahimik na nagmamasid si Bliss sa labas ng bintana. Sobrang liwanag ng city lights sa baba. For a moment, she felt at peace. O baka sadyang niloloko niya lamang ang sarili? It’s been five years now. Limang taon na ang nagdaan ngunit wala pa rin siyang mukhang ikapapakita sa kanyang ina dahil sa pangyayaring ‘yon. She wanted to tell her mother about what happened.
“Mommy!”
But how?
She turned to the little baby who called her mother and smiled. Binaba niya ang hawak na baso ng champagne at sinalubong ang anak. Agad niya itong kinarga at hinalikan sa pisngi. Isang ngiti ang sumilay sa kanyang labi nang halikan siya ng anak pabalik.
“How was your day?” she asked softly.
“I had a great day! Look!” Pinakita nito ang braso na punong-puno ng mga stars. “My teacher awarded me with a lot of stars!”
“Wow!” she exclaimed, matching the excitement on her daughter’s face. “What a surprise! Very good!”
Kanina pa nakauwi ang kanyang anak galing sa school. Mukhang hindi nito tinanggal ang mga stamps ng star sa braso para lang may ipakita sa kanya. And that melted her heart.
“Thank you, mommy!” Ngumiti ito.
Sabay silang napatingin sa pinto nang bumukas ito. Bumungad sa kanya ang kanyang sekretarya na may ngiti sa labi. Lumapit ito sa kanya at kinurot muna sa pisngi ang kanyang anak.
“Aw, that hurts.” Madramang hinawakan ni Miracle ang kanyang pisngi at ngumuso.
“Oops, sorry. You just look so cute, I can’t resist your cuteness!” sambit ng kanyang sekretarya at bumaling sa kanya. “Anyway, I have some good news that I know you’re going to love.”
Kumunot ang kanyang noo. “What is it?”
Kumunot ang kanyang noo. Sinenyasan niya ang kanyang sekretarya na saglit lang. Bumaling siya sa yaya ng kanyang anak at sinabihan itong paliguan muna si Miracle at nang makapag-dinner na sila. Mayroon kasi siyang pribadong silid dito sa kanyang opisina at nandito rin ang iilan sa mga damit ng kanyang anak.
“Are we going to eat lobsters tonight?” sabik na tanong ng kanyang anak.
She nodded her head and smiled. “Of course. As you wish, baby.”
Maligalig itong pumalakpak at agad na kinuyog ang yaya patungo sa pribadong silid para makaligo. Bumaling siyang muli sa kanyang sekretarya na malaki ang ngiting nakatingin sa kanyang anak.
“Miracle is so cute!” wika nito at bumaling sa kanya. Inabot ng kanyang sekretarya ang isang purple na envelope. “I’m sure you’re going to be happy to read this.”
Bliss opened the envelope and her heart… sank. Ang ngiting na sa labi niya kanina ay biglang nawala. Hindi niya maipaliwanag ang nararamdaman kirot ang lungkot sa kanyang dibdib habang nakatingin sa letter.
‘You are Invited!’ says the letter.
And she should be happy, right? Ngunit bakit ganon? Bakit sobrang bigat ng kanyang dibdib habag nakatingin sa mga katagang ‘yon? Mukhang pansin din ng kanyang sekretarya ang pagbabago ng kanyang emosyon dahil nabura rin ang ngiti sa labi nito.
“A-are you okay, Miss Bliss? Is there something wrong?” nag-aalalang tanong ng kanyang sekretarya.
Bliss took a very deep breath and smiled. “Yeah, I’m fine. I was just… flabbergasted.”
Muling bumalik ang ngiti sa labi nito. “Shall I book you a ticket to the Philippines?”
Saglit muna siyang natahimik bago siya dahan-dahang tumango. “Yes, please.”
“For the two of you, Miss?”
“Just for me,” she replied and smiled. “And then book me a flight back too.”
Kumunot ang noo ng kanyang sekretarya habang nakatingin sa kanya. “Huh? You’re just going to visit her and then fly back here?”
“There’s no need for me to stay a little longer.” Tipid siyang ngumiti rito. “I’ll just show up for formality, and to show her that I am happy that she’s now building a new family with someone.”
“Oh.” Tumango-tango ito. “I see. I will book you a flight before I go home.”
She smiled and nodded her head. Nang makaalis ang kanyang sekretarya kusang nawalan ng lakas ang kanyang katawan at napaupo sa visitor’s chair. She bit her lower lip as she closed her eyes.
Damn. What do I do now?
--
TAHIMIK na pinagmamasdan ni Bliss ang mukha ng kanyang anak na ngayon ay payapang natutulog. Nandito siya ngayon sa bahay na binili niya para sa kanilang anak. Ngunit dalawa lamang ang silid nito. Para sa yaya at para sa kanila ng kanyang anak.
She carefully caressed her daughter’s cheek and smiled bitterly. “I’m sorry…”
Naguguluhan siya. She’s torn between being genuinely happy for her mother or feel sorry for the horrendous thing she did five years ago. Ramdam ni Bliss sa sarili na hindi siya sang-ayon sa nalalapit na kasal ng kanyang ina.
Yes, it was a wedding invitation.
At ngayon ay hindi na naman siya pinapatulog ng kanyang konsensya.
She looked at her daughter and forced a smile. “I’m so sorry for dragging you into this kind of messy life, Miracle.”
Miracle. Yan ang pinangalan niya sa kanyang anak dahil minsan nang nabanggit ng kanyang doktor na imposible siyang magkaroon ng anak dahil sa sitwasyon ng kanyang matris. Ngunit mukhang naging extra mabait sa kanya ang tadhana, binigyan pa talaga siya ng bunga dahil sa pagkakasalang kanyang nagawa.
Isang beses lang niyang nagawa, ngunit nagbunga kaagad. Hindi naman sa sinasabi niyang parusa sa kanya ang bata. Tanggap niya ito at mahal na mahal niya ito. Ngunit hindi niya maiwasang mapatanong… bakit ganito? Mas matatanggap niya pa siguro kapag ibang lalaki ang ama ni Miracle.
Ngunit hindi, e. Miracle’s father is the one that her grandmother is going to marry.
“I’m sorry if I have to keep you away from them. I just want you to be safe,” mahinang usal niya. “I can’t lose you, nor the bond I have with your grandmother.”
Hinaplos niyang muli ang pisngi nito.
Alam niyang darating ang panahon na lalabas din ang katotohanan. Ngunit sana’y hindi pa ito ang panahon na ‘yon. Hindi niya pa kaya. Kung sakali man, hindi niya alam kung ano ang gagawin.
“Sige ka, magtatampo ako sa ‘yo kapag hindi ka nagpunta sa pinakaimportanteng araw ko,” saad nito mula sa kabilang linya.Mahina siyang natawa sa sinabi ng ina at humugot ng malalim na hininga. She bit her lower lip and stared at the house in front of her. “How about you go out and check if the package I ordered was already delivered?”“Huh?” Ramdam niya ang pagtataka ng kanyang ina. “What do you mean? Did you send me a package?”“I did. A congratulatory gift. Get out and get it.”“Okay, just a moment.”Agad na pinatay ni Bliss ang tawag at hinintay ang kanyang ina na makalabas. And yes, she wanted to surprise her mother. Noong nagdaang gabi pa siya lumipad at sobrang pagod ng kanyang katawan ngayon. She wanted to rest. And she misses her baby.Kamusta na kaya si Miracle ngayon? Mahigpit pa namang bilin nito na tumawag agad kapag nakarating na sa kanyang ‘business meeting’. Yes, she had to lie to her daughter about leaving. Alam niyang pupupugin siya nito ng tanong kung sakaling sabih
“We meet again, Bliss Luna.”Pakiramdam niya’y tumigil sa pag-inog ang kanyang mundo. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang binata. He has this displeased look on his face that made her feel like he doesn’t like her here. Wala sa sarili siyang napaiwas ng tingin at napalunok.“Good afternoon, Sir.” Hilaw siyang ngumiti.“Anong Sir?”Napatingin siya sa babaeng kakarating pa lamang ng kusina habang ang binata ay nanatili ang tingin sa kanya. Ramdam ni Bliss ang malapot na pawis sa kanyang sintido na ipinagsawalang bahala niya na lang.“Mom,” she called. “Are you done fixing the bed?”Tumango ang ina at lumapit sa kanya. Hinawakan siya nito sa kamay at nilingon si Aiden. Yes, it was Aiden. Nakakunot ang natural na makapal nitong kilay habang nakatingin sa kanya. She’s intimidated, she must admit that. Habang ang kanyang ina ay parang hindi na ito bago.Well, maybe they knew each other long enough for him to propose her, right?“I know, you guys, didn’t have the time
“Kain ka nang marami, anak.” Nakangiting nagdagdag ng kanin si Marcella sa kanyang pinggan.Saglit siyang tumigil sa pagsubo at tinignan ito. “Mommy, I’m full. I could even barely finish this.”Tumingin din ang kanyang mommy sa kanya at sa ulam na niluto nito para sa kanya. Hilaw siyang ngumiti rito. “Dinamihan ko pa naman kasi gusto kong marami kang kainin.”“I’m already full, mommy.” Hilaw siyang ngumiti rito. “I love the dishes but my tummy’s capacity can’t cater more.”“I know,” sagot ng ina at matamis na ngumiti. “Akala ko ay heavy eater ka na ngayon. I forgot you’re on a diet.”Bliss bit her lower lip. Hindi niya maintindihan ang biglang lungkot na nararamdaman. It was like something came into her and it suddenly made her sad. She looked at her mother in confusion and realized… maybe it was because her mother doesn’t know her much.And the idea itself made her heart skip a beat… painfully. Agad siyang napaiwas ng tingin. Isa ito sa mga rason kung bakit medyo hindi siya komportab
Tahimik na tinatanaw ni Bliss ang buong hardin. Nandito ulit siya, nakatulala sa kawalan. Hindi siya makatulog. Hindi niya matanto kung tama ba ang desisyon niyang pagpayag sa hiling ng kanyang ina. She doesn’t intend to stay here longer. She wanted to leave right away. Hindi lang trabaho niya ang naghihintay sa kanyang pagbabalik doon kundi pati na rin ang kanyang anak.Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. She have to calm down so she can think properly. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya pa rin maiarok sa kanyang isipan kung bakit siya pumayag sa gusto ng kanyang ina. Alam niyang sobrang delikado kapag malapit sila ng magiging asawa nitong si Aiden.She opened her eyes and looked at her wristwatch. Humugot siya ng malalim na hininga at nagdesisyong tumayo. Marami pa siyang kailangang gawin at kailangan niyang magpahinga. And besides, kailangan niya ring kausapin ang kanyang lolo’t lola tungkol sa kanyang desisyon.Papasok na sana siya ng kanyan
“Where are we going?” takhang tanong niya sa kanyang ina nang makita niyang abala ito sa ginagawang pag-uutos sa mga tauhan nito para ilabas ang ilang mga bagahe.Bumaling sa kanya ang ina. “Did you pack your stuff?”She tilted her head. “I haven’t even took those ones out. Why?”Pumalakpak ito na mas lalo niyang ipinagtaka. “That’s great! Well, ilabas mo ‘yun at nang makuha na ng mga guards natin.”“Why? Where are we going?” Kung possible ang magkaroon ng question mark sa ulo ay paniguradong kanina pa ito visible sa kanyang noo. “I’m confused. What’s happening?”Tumigil ang kanyang ina sa ginawa nito at ngumiti sa kanya. “I have decided to take a little break. Kasi napagtanto kong kung ikaw nga ay nagpapahinga sa trabaho, then I should too.”Bliss nodded her head. Ngunit nalilito pa rin siya kung ano na ang nangyayari. “And then?”“And then we’re going to a Aiden’s hometown, in Pangasinan. We’re also taking this opportunity para naman ma-explore mo ang lugar na hindi lamang puro syud
“Coffee?”She looked at her mother and smiled. “Yes, please.”Maingat na nilapag ng kanyang ina ang isang tasa ng kape sa ibabaw ng mesang gawa sa babasaging salamin. Kasalukuyan silang na sa terrace ng bahay at tinatanaw ang bukirin at malawak na taniman ng palay sa kanilang harapan.This place is therapeutic indeed. Nakakakalma ang ihip ng hangin. Malayo ang kanyang natatanaw at nakakawala ‘yon ng kung ano mang pressure na kanyang nararamdaman dahil sa kanyang buhay at trabaho.And to be honest, she’s starting to love this place.“I never thought a day would come…” Napalingon siya sa kanyang ina nang magsalita ito. “… that I would sit here and watch the sunset with you, anak.”Tipid siyang ngumiti rito. She heaved a deep breath and nodded her head. “So do I. I thought I’m not going to share this kind of moment with you.”Ngumiti pabalik ang ina. “Day by day, I would always imagine myself that I am with you. Kung alam mo lang kung ilang beses kong pinagdasal sa maykapal na sana… sana
Kasalukuyang inaayos ni Bliss ang mga damit na kanyang dala mula sa Maynila. Hindi na kasi siya makatulog kaya’t nagdesisyon na lamang siyang ayusin ang kanyang mga damit para kahit papano ay malibang naman siya.Hindi sinasadyang mapatingin siya sa kanyang sariling repleksyon sa salamin at humugot ng malalim na hininga. Hindi niya mapigilan ang magkaramdam ng lungkot para sa kanyang ina at galit para sa kanyang sarili. Maybe… after all… may dahilan ang langit kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon.And maybe it was to correct the mistakes she did in the past.Nang matapos siya sa pag-aayos ng kanyang damit ay kumuha muna siya ng isang satin dress na hanggang kalahati ng kanyang hita lamang ang haba. Ito ang paborito niyang pantulog, lalo na sa tuwing nahihirapan siyang makatulog. The satin fabric helps her sleep faster and better.Bliss took a warm shower and changed. Bago mag-skin care ay nagdesisyon muna siyang kumuha ng beer na kanyang nakita kanina sa fridge. Makakatulong
“What do you mean?” kapos hininga niyang tanong. “What the hell do you mean? You put drugs in your canned beers?”She saw him took a deep breath, it was as if he’s stressed out. Humakbang ito palapit at umupo sa kanyang kama. Kusang gumalaw ang kanyang katawan at agad itong umatras sa takot ng kung anong magiging reaksyon ng kanyang katawan.Mukhang napansin ito ni Aiden dahil mahina itong napailing. “Next time, don’t drink what’s not supposed to be yours.”Bliss looked at her and frowned. “Why are you so rude to me? I… I am trying to be nice.”“And I’m trying to be nice too.” His jaw clenched. “Go and take a fucking shower. It’ll go away.”Matapos nitong sabihin ‘yon ay agad itong tumayo. She gulped. Ramdam niya ang paglala ng init na kanyang nararamdaman habang nakatitig dito. She’s not dumb not to know what that drug is for. Alam niya kung ano ang magiging resulta kapag naka-intake ka ng droga na ‘yon.And this is it. The sexual desire she’s feeling right now. And it’s all because
She stepped out of the shower and immediately wrapped herself with a white robe. Napatingin siya sa sariling repleksyon sa salamin. Bakas ang pamamaga ng kanyangr mga mata dahil sa sunod-sunod na pagluha niya kanina. She bit her lower lip. Bliss realized how stupid she was for letting her body betray her.Napukaw lamang ang kanyang isipan nang marinig niya ang pag-ring ng kanyang phone mula sa loob ng silid. Kinurap-kurap niya muna ang mga mata upang pigilan ang pagtulo ng namumuong luha sa kanyang mga mata at tumikhim saka siya lumabas ng banyo. She looked at the door, it was locked; she made sure of it. Ayaw niya na ulit mangyari ang kung ano mang nangyari noon.Dumiretso siya sa kanyang phone at tinignan kung sino ang tumatawag. Ang paninibughong kanyang nararamdaman ay parang nabawasan nang makita ang pangalan ng kanyang anak. She immediately answered the call. Tinapat niyaa ng camera sa kanyang mukha.“Mommy!” her daughter chanted. “I miss you!”That made her smile. Umupo siya sa
A gasp escaped from her lips when he suddenly touched her very sensitive femininity. Mariin niyang kinagat ang ibabang labi upang pigilan ang sariling mapaungol. Ayaw niya ng ganito. Gusto niya itong itulak, ngunit iba ang gusto ng kanyang katawan.It wanted more of him. More of Aiden. More of his touch. And it’s kinda scaring her. Gusto niya man itong itulak ngunit wala siyang sapat na lang. Parang nagkakaroon naman ng buhay ang kanyang katawan dahil sa kusang nagparte ang kanyang mga hita upang bigyan ng espasyo ang kanyang kamay na gumalaw.He cursed once again before pulling her waist closer to him. Nadiin ang kanyang dibdib sa dibdib nito dahilan upang magpakawala siya ng mahihinang daing. Her body is very sensitive right now. Kaunting paghawak lang sa kanyang katawan ay parang mababaliw na siya sa kiliting nararamdaman. She bit her lower lip as she rested her forehead on his shoulder.“Bliss,” he whispered. “Do you know what you are doing right now?”She didn’t reply. Alam niya.
“What do you mean?” kapos hininga niyang tanong. “What the hell do you mean? You put drugs in your canned beers?”She saw him took a deep breath, it was as if he’s stressed out. Humakbang ito palapit at umupo sa kanyang kama. Kusang gumalaw ang kanyang katawan at agad itong umatras sa takot ng kung anong magiging reaksyon ng kanyang katawan.Mukhang napansin ito ni Aiden dahil mahina itong napailing. “Next time, don’t drink what’s not supposed to be yours.”Bliss looked at her and frowned. “Why are you so rude to me? I… I am trying to be nice.”“And I’m trying to be nice too.” His jaw clenched. “Go and take a fucking shower. It’ll go away.”Matapos nitong sabihin ‘yon ay agad itong tumayo. She gulped. Ramdam niya ang paglala ng init na kanyang nararamdaman habang nakatitig dito. She’s not dumb not to know what that drug is for. Alam niya kung ano ang magiging resulta kapag naka-intake ka ng droga na ‘yon.And this is it. The sexual desire she’s feeling right now. And it’s all because
Kasalukuyang inaayos ni Bliss ang mga damit na kanyang dala mula sa Maynila. Hindi na kasi siya makatulog kaya’t nagdesisyon na lamang siyang ayusin ang kanyang mga damit para kahit papano ay malibang naman siya.Hindi sinasadyang mapatingin siya sa kanyang sariling repleksyon sa salamin at humugot ng malalim na hininga. Hindi niya mapigilan ang magkaramdam ng lungkot para sa kanyang ina at galit para sa kanyang sarili. Maybe… after all… may dahilan ang langit kung bakit siya napunta sa ganitong sitwasyon.And maybe it was to correct the mistakes she did in the past.Nang matapos siya sa pag-aayos ng kanyang damit ay kumuha muna siya ng isang satin dress na hanggang kalahati ng kanyang hita lamang ang haba. Ito ang paborito niyang pantulog, lalo na sa tuwing nahihirapan siyang makatulog. The satin fabric helps her sleep faster and better.Bliss took a warm shower and changed. Bago mag-skin care ay nagdesisyon muna siyang kumuha ng beer na kanyang nakita kanina sa fridge. Makakatulong
“Coffee?”She looked at her mother and smiled. “Yes, please.”Maingat na nilapag ng kanyang ina ang isang tasa ng kape sa ibabaw ng mesang gawa sa babasaging salamin. Kasalukuyan silang na sa terrace ng bahay at tinatanaw ang bukirin at malawak na taniman ng palay sa kanilang harapan.This place is therapeutic indeed. Nakakakalma ang ihip ng hangin. Malayo ang kanyang natatanaw at nakakawala ‘yon ng kung ano mang pressure na kanyang nararamdaman dahil sa kanyang buhay at trabaho.And to be honest, she’s starting to love this place.“I never thought a day would come…” Napalingon siya sa kanyang ina nang magsalita ito. “… that I would sit here and watch the sunset with you, anak.”Tipid siyang ngumiti rito. She heaved a deep breath and nodded her head. “So do I. I thought I’m not going to share this kind of moment with you.”Ngumiti pabalik ang ina. “Day by day, I would always imagine myself that I am with you. Kung alam mo lang kung ilang beses kong pinagdasal sa maykapal na sana… sana
“Where are we going?” takhang tanong niya sa kanyang ina nang makita niyang abala ito sa ginagawang pag-uutos sa mga tauhan nito para ilabas ang ilang mga bagahe.Bumaling sa kanya ang ina. “Did you pack your stuff?”She tilted her head. “I haven’t even took those ones out. Why?”Pumalakpak ito na mas lalo niyang ipinagtaka. “That’s great! Well, ilabas mo ‘yun at nang makuha na ng mga guards natin.”“Why? Where are we going?” Kung possible ang magkaroon ng question mark sa ulo ay paniguradong kanina pa ito visible sa kanyang noo. “I’m confused. What’s happening?”Tumigil ang kanyang ina sa ginawa nito at ngumiti sa kanya. “I have decided to take a little break. Kasi napagtanto kong kung ikaw nga ay nagpapahinga sa trabaho, then I should too.”Bliss nodded her head. Ngunit nalilito pa rin siya kung ano na ang nangyayari. “And then?”“And then we’re going to a Aiden’s hometown, in Pangasinan. We’re also taking this opportunity para naman ma-explore mo ang lugar na hindi lamang puro syud
Tahimik na tinatanaw ni Bliss ang buong hardin. Nandito ulit siya, nakatulala sa kawalan. Hindi siya makatulog. Hindi niya matanto kung tama ba ang desisyon niyang pagpayag sa hiling ng kanyang ina. She doesn’t intend to stay here longer. She wanted to leave right away. Hindi lang trabaho niya ang naghihintay sa kanyang pagbabalik doon kundi pati na rin ang kanyang anak.Mariin niyang pinikit ang mga mata at humugot ng malalim na hininga. She have to calm down so she can think properly. Ngunit kahit anong gawin niya, hindi niya pa rin maiarok sa kanyang isipan kung bakit siya pumayag sa gusto ng kanyang ina. Alam niyang sobrang delikado kapag malapit sila ng magiging asawa nitong si Aiden.She opened her eyes and looked at her wristwatch. Humugot siya ng malalim na hininga at nagdesisyong tumayo. Marami pa siyang kailangang gawin at kailangan niyang magpahinga. And besides, kailangan niya ring kausapin ang kanyang lolo’t lola tungkol sa kanyang desisyon.Papasok na sana siya ng kanyan
“Kain ka nang marami, anak.” Nakangiting nagdagdag ng kanin si Marcella sa kanyang pinggan.Saglit siyang tumigil sa pagsubo at tinignan ito. “Mommy, I’m full. I could even barely finish this.”Tumingin din ang kanyang mommy sa kanya at sa ulam na niluto nito para sa kanya. Hilaw siyang ngumiti rito. “Dinamihan ko pa naman kasi gusto kong marami kang kainin.”“I’m already full, mommy.” Hilaw siyang ngumiti rito. “I love the dishes but my tummy’s capacity can’t cater more.”“I know,” sagot ng ina at matamis na ngumiti. “Akala ko ay heavy eater ka na ngayon. I forgot you’re on a diet.”Bliss bit her lower lip. Hindi niya maintindihan ang biglang lungkot na nararamdaman. It was like something came into her and it suddenly made her sad. She looked at her mother in confusion and realized… maybe it was because her mother doesn’t know her much.And the idea itself made her heart skip a beat… painfully. Agad siyang napaiwas ng tingin. Isa ito sa mga rason kung bakit medyo hindi siya komportab
“We meet again, Bliss Luna.”Pakiramdam niya’y tumigil sa pag-inog ang kanyang mundo. Wala sa sarili niya itong nilingon at bumungad sa kanya ang binata. He has this displeased look on his face that made her feel like he doesn’t like her here. Wala sa sarili siyang napaiwas ng tingin at napalunok.“Good afternoon, Sir.” Hilaw siyang ngumiti.“Anong Sir?”Napatingin siya sa babaeng kakarating pa lamang ng kusina habang ang binata ay nanatili ang tingin sa kanya. Ramdam ni Bliss ang malapot na pawis sa kanyang sintido na ipinagsawalang bahala niya na lang.“Mom,” she called. “Are you done fixing the bed?”Tumango ang ina at lumapit sa kanya. Hinawakan siya nito sa kamay at nilingon si Aiden. Yes, it was Aiden. Nakakunot ang natural na makapal nitong kilay habang nakatingin sa kanya. She’s intimidated, she must admit that. Habang ang kanyang ina ay parang hindi na ito bago.Well, maybe they knew each other long enough for him to propose her, right?“I know, you guys, didn’t have the time