Tinapunan ko ng tingin ang sarili ko sa salamin at dahan-dahan iyong inilagay sa likod ng aking ulo. Naglagay din ako ng pulbos sa mukha ko para naman magmukha naman akong fresh kahit papano. Pero nawaglit ang atensyon ko sa sarili ko nang biglang pumasok si ate. Agad itong umupo sa kama ko at may hawak na kulay black na pouch. Madali niyang naipihit ang katawan ko paharap sa kanya dahil nakaupo lang ako sa aking swivel chair. Hinawi niya ang buhok ko palikod.
Kumuha siya ng lip tint sa pouch niya at nilagyan ako sa labi pati na rin sa aking pisngi. Agad ko namang nilayo ang mukha ko nang mapansin kong lalagyan niya ako ng liptint sa talukap ng mata ko.
“Ate, pinagtritripan mo naman ako, e. Pang labi ‘yan,” angal ko sa kanya.
“Bruha
I decided to bring her to our art studio kung saan tahimik at walang makakarinig sa’ming dalawa. Hindi magandang pag usapan ang tungkol sa kanilang dalawa ni Baron dahil maraming chismosa sa room namin. Lalo na sikat itong si Candice sa campus, siguradong para itong virus na mabilis kakalat.Walang naka-sched dito sa art studio kaya’t sigurado akong walang tao rito. Madalas akong dumidiretso dito sa tuwing kailangan kong mag isip, o di kaya pagod ako’t kailangan ko ng tahimik na lugar. Nang makapasok kami ni Candice ay agad kong sinara ang pinto at sinenyas kong umupo siya kahit saan."I really thought you won’t believe in me,” Basag niya sa katahimikan. “Wala kasing naniniwala kapag kinukwento ko sa mga kaibigan ko ‘yung tungkol sa’min ni Baron. Akala nila nagbibiro lang ak
Tahimik kaming nagdadasal ni Lucas at hindi muna binibigyang pansin ang isa't isa. Bukod sa pagpapasalamat, at paghingi ng tawad sa Diyos, pinagdasal ko na rin Candice at Baron, at syempre iyong baby na nasa tiyan niya. Wala naman kasalanan iyong bata. At kayang-kaya naman iyong buhayin ni Candice dahil mayaman sila. Wala akong nakikitang mali para gawin niya 'yun sa baby niya. Kung hindi niya gustong alagaan, ipa-ampon na lang niya."If you ever find the right man for you, where do you want to share your vows together?" basag ni Lucas sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Sasagot na sana ako nang bigla siyang magsalita muli. “Actually, the right man is already beside you.”“Wow ha,” sabi ko sa kanya dahilan para mapatawa siya. “You’re right. Where do I really want to get mar
After the game, nagpahinga muna ang mga players. Kuya Vern and Lucas also sat on the bleachers to have a rest. Me and Quen offered them water and all because we know how nice that game was and how tired they are. Kasama rin namin nanood si Ms. Paola at Sir Patrick, magkasama sila sa bleachers na halos nasa dulo na ng court. Kasama rin nila sa dulo si Ate Aya, Kuya Vern’s fiancée. Takot daw silang mataamaan kaya pinili nilang doon na lang manood kanina. Kami ni Quen? Wala kaming pake sa bola. Maraming nanood sa biglaang game nina Kuya and all of them are their batchmates. Kami lang ni Quen ang saling kitkit dito. Ang saya lang talaga manood kapag sobrang galing ng mga players. Hindi ko na nga halos makita ang bawat galaw nung iba dahil focused ako kay Kuya and Lucas. Pero napansin ko naman na magaling
"Ano ba kasi ang ginagawa natin dito?" Tanong ko nang makababa ako ng sasakyan. Isang malaking resto ang bumungad sa akin pero madilim at mukhang sarado na. Sinara ni Lucas ang pinto nang makababa ako. Hinawakan niya ang kamay ko bago niya 'ko bahagyang hinila palapit sa harap ng madilim na resto. "Sarado na sila, Lucas, sa ibang resto na lang tayo kumain."I was still looking at him, confused, when we reached the front door. The door was locked, the lights were already off, and there was no one inside. Nakauwi na ang mga empleyado. Marahan kong hinigit ang braso niya dahil baka mamaya ay kung ano ang isipin ng makakakita sa amin at ipagtabuyan kami ng gwardya dito pero makulit itong si Lucas. My forehead creased as Lucas took out a key and tried to unlock the glass door. Natatapunan kami ng tingin nung mga dumadaan dahil sa ginagawa ni Lucas tapos ang dilim-dilim pa dito sa resto. Alam ko kung anong tumatakbo sa isip nila. Hello, ano namang nanakawin namin sa resto? Mga rekado na
Kasabay nang pagpasok ko sa pintuan ng exhibit ang pagbuhos ng ulan sa labas. Hindi na 'ko nabigla dahil halata naman sa ulap na magbubuhos ito nang malakas na ulan at magbibigay ng malakas na hangin."It's nice to see you, Nat!" bati sa'kin ng isang kilalang local artist dito sa Pilipinas.Hindi naman sa pagmamayabang pero kaibigan ko s'ya."Lia!" pasigaw kong bati sa kanya bago ako nagmadaling lumapit para yakapin siya at mahigpit naman niyang tinanggap ang yakap ko. "Infairness ha, ang ganda ng venue na nakuha mo," sabi ko sa kanya nang kumalas ako."Nako, sinabi mo pa. Hindi naman kasi talaga dapat ito yung venue natin, kaso nagka problema. Buti na lang nahanap 'to agad ng asawa ko," aniya."I'm so proud of you! Proud ako sainyong dalawa ni David," dagdag ko pa bago ko siya muling yakapin.Nakasama ko si Lia sa isang contest noon, nung college pa lang kami at isa s'ya sa mga nakilala kong tinuloy pa rin ang passion niya pagdating sa arts. Isa sa mga taong kinaiinggitan ko. Until n
Tanging boses lang ng guro namin ang naririnig ko at ang pagkulo ng tiyan ko. Ramdam na ramdam ko ang hapdi ng sikmura ko at tila ba kinakain na ng mga organs ko ang isa't isa. Nagsisisi tuloy ako na hindi ako kumain ng agahan, eh 'di sana hindi ko 'to nararamdaman ngayon. Bahagya akong napahawak sa aking tiyan nang muli itong kumirot. Napapikit at hindi ko na mapigil ang itaas ang aking kamay dahil sa sakit."Yes, Ms. Vicencio?" sambit ni Professor matapos akong lingunin."Sir, may I go to the restroom?" He quickly answered me with a nod before giving me a smile. Bago pa lang si Sir Felicidad sa school namin kaya mabait pa ang pakikitungo nito sa mga estudyante. Pero sigurado ako na kapag tumagal s'ya rito ay kasing tapang na rin siya ng mga old teachers dito sa university. Gano'n din kasi si Sir Makatimbang sa'min noon, pero nung tumagal siya, naubos din ang pasensya sa mga estudyante.Every person has their limits.Kahit ako.Nang pumayag si Sir ay agad akong tumayo at nilisan
"Asaan na kaya si Papa?" bulong ko sa aking sarili nang makita ko ang oras mula sa relos ko. Marahan na umikot ang mga mata ko bago ako lumingon-lingon dahil sa inis.He promised me. Sabi niya, kakain kami ngayon pagkatapos ng klase ko.Hindi kami madalas nagkikita ni papa dahil sa malayo siya nag tatrabaho kaya gano'n na lamang ako kasabik na makita s'ya. Papa's girl ako noon, pero nang magtrabaho si Papa sa malayo, medyo lumayo ang loob ko sa kanya. Madalas na rin kasi siyang masungit sa akin. Hindi tulad noon na palaging ako ang tama sa paningin n'ya.Mag aala-syete na at hindi pa rin sumusulpot si papa. Malapit na rin magsara itong kakainan namin dahil hanggang ala-otso lang ito tuwing lunes."Miss, oorder na po ba kayo?" tanong sa'kin nung waiter. Marahan akong umiling bago siya ngitian."Hindi pa kasi ako sigurado kung dadating 'yung kasama ko. Tatawag nalang po ako kapag dumating na s'ya." Ngumiti ako. "Salamat," dagdag ko pa."Sige po," tugon niya.Ayokong pinaghihintay ako. A
"Why don't you try it? You have potential. I saw your works and I'm so amaze na meron pa palang estudyante ang university na 'to na magaling sa arts."Hindi ko alam kung binobola ba 'ko nitong si sir, o tunay ang mga sinasabi niya. Baka kasi kaya niya lang sinasabi sa'kin 'to dahil kailangan nila ako.Masyado akong napre pressure dahil bukod sa kanya, dalawang guro pa ang naririto sa harap ko to convince me. Injured kasi ang panlaban namin sa contest kaya ganito nalang sila ka desperado para makuha ang 'oo' ko."Pag iisipan ko ho, Sir, Ma'am."Pilit na lang akong ngumiti nang sabihin ko iyon.Kung tatanggapin ko man ang offer nila, okay lang naman siguro 'yun kahit iba ang course ko. Hindi naman siguro nila iaalok sa'kin kung bawal. Napaka layo kasi ng Business Ad sa Fine arts. Kung hindi naman makakaabala sa schedule ko, baka sakaling pumayag ako."Pasensya ka na ha. Marami rin kasing students ang nag recommend sa'yo. Sabi nila, magaling ka raw. Tama naman sila dahil nakita naman nam