Marahan kong nilapag sa lamesa ang gamit ko bago ko binagsak ang aking sarili sa upuan. The wind has been hugging me since earlier, and my fingers are starting to freeze. I would've brought a jacket if I knew that it would be this cold. Naiwan kami ni Ms. Paola dito sa taas dahil nagka problema raw ang sasakyan. Kanina pa ‘ko walang kibo at pareho lang kaming nakatitig sa ipininta ni Lucas na mata ko. Lumakas kasi ang ulan kaya aksidenteng na-stuck sa putikan iyong sasakyan namin. “I knew from the beginning that he liked you,” Basag ni Ms. Paola sa katahimikan. Mabilis ko siyang nilingon nang sabihin niya iyon. Nakatitig pa rin siya sa painting ni Lucas nang sabihin niya iyon. Nang makita ko siyang ngumiti ay sumilip na rin ang ngiti sa aking mga labi. “He planned all of this and did everything just to gather the courage to tell you that he likes you.” Tinapunan niya ako ng tingin at ngumiti sa akin. Hindi ko inakala na siya pala ang nagplano ng lahat ng ‘to at lahat ng iyon ay d
Lucas’ P.O.V. It’s a rainy day, everyone is wearing a sweater and trying to let their clothes dry. Tulala ako sa harap ng bintana ng office ko, thinking of her again. I called for a meeting this early morning because I needed to tell my employees that we need to finish our works because Mr. Kimoto extended his stay here in the Philippines for this project. Iyon ang rason ko kaya hindi ko nagawang sunduin si Nat ngayong umaga. Nag-aalala tuloy ako kung nakapasok ba siya nang safe.“Mr. Parquez,” narinig ko ang boses ng assistant ko pero hindi ko siya nilingon, nanatili pa rin ang atensyon ko sa mga tao at sasakyan na natatanaw ko mula sa office ko. “Here’s your coffee. Also, Mr. Kimoto called earlier and wanted to video call you at 1pm.”Pinihit ko ang katawan ko papunta sa aking lamesa bago ako umupo sa swivel chair ko. Tinapunan ko ng tingin ang orasan na nasa aking pulsuan para tingnan kung ilang oras na lang ang natitira. Nagyaya kasi sina Jus (Jas) na mag-lunch dahil busy kaming
Hila-hila ko ang kamay ni Lucas habang naglalakad kami papunta sa playground na sinasabi ko. Hindi naman talaga ‘to bukas para sa lahat noon, pero dahil inabanduna nung may-ari, ‘yung mga tao na lang dito ang nag-aalaga at gumagamit. Nang makarating kami ron ay agad akong umupo sa duyan bago ko nahuli ang palihim na pag ngiti ni Lucas. “Bata pa lang ako, nakatayo na ‘tong playground na ‘to dito. Noon kasi, may malaking bahay sa tabi nito noon. Giniba at binenta ang lupa. Tapos may bumili, pinatayuan ng bahay at apartment,” kwento ko kay Lucas bago ko nginuso sa kanya ‘yung dalawang bahay na nasa tabi ng playground. “Pinagawa raw nung asawang lalaki ‘tong playground para sa anak niya pero dahil hindi siya nagawang bigyan ng asawa niya, madalas na raw nag-aaway ‘yung mag-asawa hanggang sa napag desisyunan na maghiwalay. Pinatibag ‘yung mansion at binenta ang lupa, pero hinayaan nilang nakatayo itong playground na ‘to rito.” Dagdag ko habang dinuduyan ang sarili.“Ang sakit naman nun,”
Inaamin ko, hindi ko nagustuhan ang sinabi ni Ate kay Mama at Papa pero minsan kasi, sumosobra na rin sila. Sa aming tatlo, siya lang ang hindi sumusunod kayna Papa. She’s strong, brave, has principles, and most importantly, she knows what she wants and what she doesn't want. Madalas din kaming nagtatalo ni ate, pero sa kanilang lahat, siya ang kakampi ko.Kahit matalino si Ate at may scholarship, hindi pa rin maiwasan na mahirapan sina Mama dahil malaki pa rin ang gastos niya lalo na't nagdodorm pa siya. Sabay kami ni Ate na nasa kolehiyo kaya't ganon na lamang ang kayod ng mga magulang ko. May trabaho na si Kuya pero dahil matagal na silang engaged ni ate Aya, nag-iipon na siya para sa kasal nila. Mama and Papa promised to him naman na kapag nahihirapan na sila, saka sila hihingi ng tulong sa kanya.Bahagya akong
Natapos ang klase ko at wala akong ginawa kundi isipin si Lucas at ang kapatid ko. Sa totoo lang, wala akong ideya kung anong meron sa kanilang dalawa. Mabilis akong makabasa ng tingin ng isang tao. And I’m sure that there’s something wrong between Kuya Vern and Lucas. I wanted to ask Lucas earlier, pero mukhang hindi siya interesado na pag-usapan. Hindi ko naman gugustuhin na magtanong kung hindi ganoon ang trato nila sa isa’t isa kanina at kung hindi nabanggit ni Ms. Paola na magkaibigan sila noon.Bilang babae na nililigawan ni Lucas at bilang kapatid, gusto kong malaman kung may problema ba sila sa isa’t isa. Lalo na ngayon na unti-unti na ‘kong nahuhulog kay Lucas at isa na ring rason ang pagiging close namin ni Kuya. He never mentioned it to me about Lucas and his friendship. Kahit nga sina Sir Patrick ay hindi niya nabanggit sa’kin. Hindi niya
Hindi ako nagsalita buong byahe. I remained quiet because of the tension between me and Kuya. Hanggang ngayon umuulit pa rin sa isip ko kung paano lumapat ang kamao niya sa labi ni Lucas. I don't want to talk to him or even look at him. Galit ako sa kanya, galit na galit. Hindi dahil gusto niyang layuan ako ni Lucas, kundi dahil umabot sa pisikalan ang bagay na maaari naman pag-usapan nang maayos.I don’t know what’s on his mind earlier, but no matter what his reasons are, there's no valid reason to hurt someone physically. Hindi ko nagustuhan ang ginawa niya kanina at sa tingin ko ay kinakailangan ko munang mapag-isa para huminahon ako. I was shocked and until now I couldn’t breathe because of what happened. Nahihiya ako sa mga taong nakakita sa nangyari kanina. Pero mas nahihiya ako kay Lucas.Unti-unt
I was stunned. Kahit mga labi ko ay hindi ko magawang igalaw nang makita ko si Lucas. Nakaupo siya sa swivel chair ni Ms. Paola at nakatingin din sa akin, tila ba sabik na sabik siya nang makita ako. Parang kanila lang, nagagalit ako sa kanya dahil pagkatapos nung nangyari, hindi na siya nag-text, tumawag, o kahit palihim na nakipagkita sakin. Para sana mapag usapan namin iyong sa amin dalawa, para hindi ako umaasa kung may dapat pa ba akong i-expect sa kanya. Lalo na ngayon na marami akong gustong itanong sa kanya dahil sa mga nalaman ko tungkol sa kanilang dalawa ni Kuya.Malamig naman sa opisina ni Ms. Paola pero namamawis ang mga braso ko na nakahawak sa ilang envelope na pinakuha niya sa akin kanina. Nanatili pa rin akong nakatayo at nananatili pa rin ang mga mata ko kay Lucas. Hindi ko alam kung bakit tila ba nawala ang galit ko sa kanya nang makita ko siya. Pakiramdam ko ay maayos na a
It’s past 6pm already, katatapos lang ng klase ko. Kanina ko lang din na-receive ‘yung text ni Kuya na hindi niya raw ako makakaon. They had a sudden dinner with Ate Aya’s family, and because I was still in class, they didn’t bother to wait for me. Malayo raw kasi iyong resto kung saan sila mag di-dinner kaya maaga silang umalis. Wala naman akong issue ron dahil hindi rin naman ako mahilig sumama sa mga gatherings. I will choose to lock myself in my room instead of socialising with a lot of people, lalo na sa mga toxic kong relatives.I decided to leave the building as soon as possible. Hindi ko alam kung bakit sobrang bigat ng katawan ko at gustong-gusto ko na agad ibagsak ang sarili ko sa malambot kong kama. Pero dahil nga wala namang kakaon sa’kin, wala akong choice kundi mag biyahe na lang. Sa totoo lang, mas gusto ko pa ngang nag bi-biyahe ako kaysa hinahati
I looked at myself in the mirror and realized na okay naman pala ‘tong damit na pinahiram sa akin ni Veronica. Medyo revealing nga lang siya kapag binaba ko ang zipper ng damit. Hindi kasi ako masyadong mahilig sa revealing na damit dahil hindi ako komportable at baka hindi ako makakilos ng maayos. Nag aalala siguro sa’kin si Veronica na baka matuyuan ako ng damit kaya nag insist siyang pahiramin ako. Hindi ko naman kasi napansin na halata pala na basang basa ang uniform ko. At inaamin ko naman na sobrang careless ko ngayon sa sarili ko. Hindi naman kasi sobrang lakas ng ulan kanina kaya hindi ko inakala na mababasa ng gano’n ang uniform ko. Hinigit ko pababa ang shirt na pinahiram sa akin ni Veronica at inaayos ang pagkaka lock ng zipper before I went out of the cubicle. “Tamang-tama lang pala sa’yo, Ate Nathalie. Buti na lang talaga may dala akong extra shirt sa car, kung wala, baka matuyuan ka pa at magkasakit.”Nasa harap ng salamin si Veronica at naglalagay ng lip gloss sa kan
"Ano ba kasi ang ginagawa natin dito?" Tanong ko nang makababa ako ng sasakyan. Isang malaking resto ang bumungad sa akin pero madilim at mukhang sarado na. Sinara ni Lucas ang pinto nang makababa ako. Hinawakan niya ang kamay ko bago niya 'ko bahagyang hinila palapit sa harap ng madilim na resto. "Sarado na sila, Lucas, sa ibang resto na lang tayo kumain."I was still looking at him, confused, when we reached the front door. The door was locked, the lights were already off, and there was no one inside. Nakauwi na ang mga empleyado. Marahan kong hinigit ang braso niya dahil baka mamaya ay kung ano ang isipin ng makakakita sa amin at ipagtabuyan kami ng gwardya dito pero makulit itong si Lucas. My forehead creased as Lucas took out a key and tried to unlock the glass door. Natatapunan kami ng tingin nung mga dumadaan dahil sa ginagawa ni Lucas tapos ang dilim-dilim pa dito sa resto. Alam ko kung anong tumatakbo sa isip nila. Hello, ano namang nanakawin namin sa resto? Mga rekado na
After the game, nagpahinga muna ang mga players. Kuya Vern and Lucas also sat on the bleachers to have a rest. Me and Quen offered them water and all because we know how nice that game was and how tired they are. Kasama rin namin nanood si Ms. Paola at Sir Patrick, magkasama sila sa bleachers na halos nasa dulo na ng court. Kasama rin nila sa dulo si Ate Aya, Kuya Vern’s fiancée. Takot daw silang mataamaan kaya pinili nilang doon na lang manood kanina. Kami ni Quen? Wala kaming pake sa bola. Maraming nanood sa biglaang game nina Kuya and all of them are their batchmates. Kami lang ni Quen ang saling kitkit dito. Ang saya lang talaga manood kapag sobrang galing ng mga players. Hindi ko na nga halos makita ang bawat galaw nung iba dahil focused ako kay Kuya and Lucas. Pero napansin ko naman na magaling
Tahimik kaming nagdadasal ni Lucas at hindi muna binibigyang pansin ang isa't isa. Bukod sa pagpapasalamat, at paghingi ng tawad sa Diyos, pinagdasal ko na rin Candice at Baron, at syempre iyong baby na nasa tiyan niya. Wala naman kasalanan iyong bata. At kayang-kaya naman iyong buhayin ni Candice dahil mayaman sila. Wala akong nakikitang mali para gawin niya 'yun sa baby niya. Kung hindi niya gustong alagaan, ipa-ampon na lang niya."If you ever find the right man for you, where do you want to share your vows together?" basag ni Lucas sa katahimikan sa pagitan naming dalawa. Sasagot na sana ako nang bigla siyang magsalita muli. “Actually, the right man is already beside you.”“Wow ha,” sabi ko sa kanya dahilan para mapatawa siya. “You’re right. Where do I really want to get mar
I decided to bring her to our art studio kung saan tahimik at walang makakarinig sa’ming dalawa. Hindi magandang pag usapan ang tungkol sa kanilang dalawa ni Baron dahil maraming chismosa sa room namin. Lalo na sikat itong si Candice sa campus, siguradong para itong virus na mabilis kakalat.Walang naka-sched dito sa art studio kaya’t sigurado akong walang tao rito. Madalas akong dumidiretso dito sa tuwing kailangan kong mag isip, o di kaya pagod ako’t kailangan ko ng tahimik na lugar. Nang makapasok kami ni Candice ay agad kong sinara ang pinto at sinenyas kong umupo siya kahit saan."I really thought you won’t believe in me,” Basag niya sa katahimikan. “Wala kasing naniniwala kapag kinukwento ko sa mga kaibigan ko ‘yung tungkol sa’min ni Baron. Akala nila nagbibiro lang ak
Tinapunan ko ng tingin ang sarili ko sa salamin at dahan-dahan iyong inilagay sa likod ng aking ulo. Naglagay din ako ng pulbos sa mukha ko para naman magmukha naman akong fresh kahit papano. Pero nawaglit ang atensyon ko sa sarili ko nang biglang pumasok si ate. Agad itong umupo sa kama ko at may hawak na kulay black na pouch. Madali niyang naipihit ang katawan ko paharap sa kanya dahil nakaupo lang ako sa aking swivel chair. Hinawi niya ang buhok ko palikod.Kumuha siya ng lip tint sa pouch niya at nilagyan ako sa labi pati na rin sa aking pisngi. Agad ko namang nilayo ang mukha ko nang mapansin kong lalagyan niya ako ng liptint sa talukap ng mata ko.“Ate, pinagtritripan mo naman ako, e. Pang labi ‘yan,” angal ko sa kanya.“Bruha
Nathalie's P.O.V.It's a sunny sunday!I've been staring at the ceiling since I opened my eyes, and I can already hear their voices downstairs, but I still don't want to get up. Sabi ng mga matatanda, masama raw nasisikatan ng araw sa kama pero ito ako, nakahilata pa rin. Ewan ko rin ba kung bakit kanina pa 'kong nakatitig sa kisame, umaasa ata akong may magbabago.Pakiramdam ko ang bigat-bigat ng katawan ko at tila ba wala akong ganang bumangon at makihalubilo sa kahit na sino. Parang gusto ko na lang matulog maghapon dahil lunes na naman bukas. Ewan ko ba! Siguro dahil kulang ako sa tulog at bukod pa ron ay pagod din ang utak at katawan ko. Paano ba naman kasi, alas-dos na 'k
Lucas' P.O.V.When my first girlfriend dumped me and left me, I gave up on love. Actually, I wasn't interested in finding the love I deserved anymore. Parang gusto ko na lang laruin ang mga babae, at magpakasaya na lang. The worst part was getting hurt and being ditched without explanation, but I still got up and acted like a man. I also met a lot of women, but no one reached my standards."Naalala ko nga noong first year college pa lang kami, akala nila girlfriend ako ni Quen. Paano ba naman kasi, walang tigil ang pag-cheer ko sa kanya at walang pakialam kahit mahalit ang lalamunan ko kaka sigaw. Akala nila lesbian ako," she laughed before shaking her head.But when I met her... she captivated my heart.Every time I drive, I always pay attention to the road, but when she's next to me, I can't even focus. Although I should prioritize our safety first, my attention was drawn to her. She is just so stunning that I find it really hard to look away. Maybe because she makes me feel comfort
“Nasaan ka na ba? Akala ko ba manonood ka?” Ani Quen mula sa kabilang linya. Binagsak ko ang cellphone ko sa kama at mas pinagtuunan ng pansin ang basa kong buhok. Pinatuyo ko iyon sa harap ng electric fan at sa pamamagitan ng tuwalya ko. Ito kasing si Quen, may pagtawag pa. Eh kahit kailan naman hindi ko siya binigo. “Nat, nakakaasar ‘to!” singhal nito dahilan para umikot ang mga mata ko. “Malapit na ‘kong matapos. Manonood ako, promise!” aniko habang abala sa pagpapatuyo ng buhok. Mas lalo akong natataranta kapag alam kong may naghihintay sa’kin. At saka na-late rin kasi ako ng gising. Paano ba naman kasi, hinintay kong umalis ng bahay si Kuya Vern kagabi. Dahil kung umalis siya, eh ‘di nakipagkita siya kay Lucas. Pero inabot na ‘ko ng sibsib, hindi ko man lang narinig ang pag-alis niya. Sa totoo lang, umaasa akong magkakaayos sila dahil hindi gaano kataas ang pride ng mga lalaki sa mga kaibigan nila. Hindi tulad ng pride ng mga babae, mataas pa sa great wall of china! Aminado