Gayundin ang pagkakabigla ni Llermo sa mga oras na iyon dahil may naalala siyang gunita ng kaniyang kahapon kung saan sangkot ang apilyidong mayroon si Celeste.
"Arevalo," sambit pa ni Llermo sa mababang boses. Sa puntong iyon ay naalala niya ang nagdaang kahapon nila ng kaniyang mga kaibigan.
***
(Many years ago)
"Buntis ako." Iyon lamang ang sambit ni Criselda kay Llermo.
"Ha? Sinong ama?" Garalgal na sambit ni Llermo sa kaibigang si Criselda.
"Hindi ko alam..."
"Anong hindi mo alam?"
"H-hindi ko alam." Paulit-ulit na sambit ni Criselda kay Llermo.
"Ako ba ang ama n'yan?" Pagtatanong pa ni Llermo sa dalaga.
"Hindi ko tiyak, Llermo. Marami kayo..."
"Ha? Akala ko ba'y ako at si Luciano lang ang nakagalaw sa'yo?"
Umiling lamang ang dalaga at noo'y nagsimula nang umiyak. Halatang tuliro ito.
"N-nagalaw ako ni Brando..." sambit pa ni Criselda na ang tinutukoy ay ang kaibigan nilang si Brando Delgado. Tatlo silang magkakaibigan, si Brando Delgado, si Luciano Arevalo at siya na isang Valles.
"Pero...alam mo namang hindi ako pwedeng magkaroon ng anak sa ngayon, 'di ba? Malalagot ako kay papa! Baka hindi niya ibigay sa akin ang mana ko." Sabi pa ni Llermo na aligagang napasindi sa kaniyang sigarilyo.
"Ganiyan rin ang sabi sa akin ni Brando, hindi rin siya ang pwedeng umako sa batang ito. Ikakasal na siya sa napili ng kaniyang mama't papa. Hindi pwedeng makahadlang sa kaniya ang batang ito."
"Kung gayon...si Luciano na lang ang pag-asa mo. Nasaan ba siya ngayon? Alam na ba niya?"
Marahang umiling si Criselda at napayuko.
"Alam mo namang ikakasal na siya sa nobya niya, 'di ba? Itatakwil din niya ang batang 'to." Ani nito sabay hikbi at impit sa pag-iyak.
Isang mananayaw sa bar si Criselda. Kaibigan nila ito, ngunit dahil sa hirap ng buhay, mas pinili nitong huminto sa pag-aaral at maging Magdalena sa mga parokyanong pwede niyang mahingan ng tulong, ito lang kasi ang inaasahan ng kaniyang itay at inay na noo'y naghihingalo sa hospital dahil matatanda na ang mga ito. She choose that life and that's the worst thing she regret until now.
Bilang manliligaw ng dalaga, bumigay na rin si Cresilda sa kaniya, ngunit inamin nitong mahal nito si Brando Delgado, ngunit hindi siya tanggap ng pamilya nito, mas lalong ginamit lang din siya ni Luciano Arevalo nang gamitin siya nito noong naghiwalay nang panandalian sila ng kaniyang nobya, naging pampalipas-oras siya nito.
Kaya malaki ang tyansa na si Luciano ang ama ng batang iyon. At kahit pa alam nilang mali iyon, ay napagpasyahan nilang ipaako lahat kay Luciano ang batang dinadala ni Criselda. Napilitang pakasalan ni Luciano si Criselda kahit pa hindi naman niya ito mahal, dahil na rin sa pangako nila Brando na hindi nila ito pababayaan.
But Luciano did nothing the rest of his career, his life and his money, naging reliable ito sakanilang dalawa, to the point na nagwawaldas na ito ng pera sa sugal dahil umaasa sa kanila. Nalulong ito sa droga, kaya nang minsang magkahulihan, ay nasangkot ito.
At hanggang ngayon, nandoon pa rin ito sa kulungan, habang si Criselda naman ay nabalitaan nilang nandoon sa isang mental hospital.
Sa puntong iyon ay gayundin ang pagkakalamat ng kanilang pagkakaibigan, at sa mahabang panahong nagdaan. Hindi na sila nagkrus ng landas.
***
Napabuntong-hininga si Llermo sa oras na iyon at napatingin sa maamong mukha ng dalagang si Celeste. Mapait na napangiti si Llermo sa oras na iyon dahil kamukhang-kamukha ito ni Criselda.
Hindi man siya sigurado pero parang may lukso ng dugo siyang naramdaman ng magkadaupang-palad sila kanina.
Ang unang yakap niya sa anak ni Cresilda.
He is thinking on his deepest thought nang biglang magbukas ang pintuan. "Don Llermo." Sambit ng doktor ni Celeste.
"Yes doc? Anong problema?" Sambit pa ni Llermo sa doktor. Tumikhim muna ang doktor bago magsalita.
"We discovered that she is three weeks pregnant..."
Sa salitang iyon ay napaawang na lamang si Llermo sa narinig. Hindi niya akalaing buntis pala ang sinagip niyang dalaga. Paano niya ipapaliwanag dito ang kalagayang iyon, lalo pa't hindi nito matandaan ang mga pangyayari.
How the hell he'd stay calm in this situation?
"Papaano nangyari? Totoo ba 'yan, doc?" Pagtataka niya habang nakatanaw lamang sa pirasong papel na iyon. Tumango lamang ang doktor habang isinaayos ang kaniyang salamin.
"We checked her vitals and also her blood, doon namin nadiskobrehang buntis siya." Walang gatol na sambit ng doktor. Sa pagkakasabing 'yon ay napaupo na lamang si Don Llermo at matamang nag-isip nang malalim.
"Anong gagawin namin?" anang doktor. Pumangalumbaba muna si Llermo at pinagitnaan ng katahimikan ang paligid.
"Let the child live..." sabi pa niya sa mababang boses.
"Sige po." Pagkatapos n'on ay umalis na ang doktor at naiwang tuliro si Llermo. Tanaw pa niya ang mahimbing pa rin na pigura ni Celeste habang natutulog.
"Sino ka ba?" Anas niya sa mababang boses, unti-unti siyang lumapit dito at malapitang tinitigan ito sa mukha. Hindi niya mawari bakit nagagalak siyang makita ang kabuuan ng mukha nito. Hindi pa siya nakuntento at marahang hinaplos ang pisngi ng dalaga. Hindi man aminin, sa pagkakataong iyon kasi naaalala niya ang kaniyang kabataan.
Ang panahon kung saan, nabilanggo ang kaniyang pagkatao sa nakaraan. Those days, na umiikot lamang ang mundo niya sa isang babae.
"I will change your life..." Anas niya habang nakatanaw pa rin sa magandang mukha ni Celeste. He is sure about that. Gusto niyang bigyan ito ng panibagong pag-asa, ng panibagong buhay, ng panibagong pagkakakilanlan. Alam niyang kapag nagbitaw ng salita ang isang Valles, matutupad ito sa anumang paraan. Pagkasabi niya'y marahan niyang dinampian sa noo ang dalaga at noo'y dahan-dahang tinungo ang daan palabas.
Alam niyang sa ganoong paraan, may makakasama na siya habang tinatahak niya ang katandaan. He will claim her as his child, his daughter.
Si Celeste ang susi ng kaniyang pagbabago. At magaganap lang iyon, kapag tuluyan nang nagising ito at maging okey na ang kalagayan ng dalaga. Hindi siya sigurado sa kahihinatnan ng kaniyang desisyon ngayon pero alam niyang sa sandaling ito, mayroon siyang natulungan na isang buhay. Isang buhay na kaniyang babaguhin.
Makalipas ang ilang araw ng pamamalagi sa hospital ay tuluyan nang naghilom ang mga gasgas ni Celeste. Panay asikaso ang mga doktor sa kaniya, lalo pa't iyon ang kabilin-bilinan ni Don Llermo.Ang alagaan siya nang mabuti habang panay uwi ang matanda sa mansion ng nakababata niyang kapatid. Walang kaaalam-alam ang kapatid nito sa binabalak niya kay Celeste at lalong wala siyang balak na ipagbigay alam ito kaninuman.Kararating lang ni Don Llermo sa hospital habang dala ang mga nakasabit na shopping bags sa magkabila niyang kamay. Ngayon kasi ang discharge ni Celeste sa hospital, kaya't nasisiyahan si Don Llermo na masilayan itong okay na.Masiglang tinahak ng ginoo ang nasabing kwarto ng dalaga at doo'y bunungad sa kaniya ang nagtataka nitong mukha."Good morning hija. Kamusta na ang pakiramdam mo?" ani nito sa masayang himig."S-sino ka nga po pala?""I'm your daddy. Don't you remember? Oh I guess hindi pa naghihilom ang sugat mo. You're in trouble last time at naglayas ka. Nasagasaa
Parang basang sisiw si Celeste habang kinukuha ang mga sinampay sa likod-bahay ng mansion el Delgado. Isa siya sa maraming alipores ng mag-asawang sina Don Hildebrando at Ginang Natividad. Laki sa karalitaan si Celeste kaya naman wala siyang magawa nang ipagbili siya ng kaniyang mga maralitang magulang katumbas ng bayad sa pagkakautang nito sa nasabing pamilya.Edad kinse siya noon ng magsimula siyang mangatulong sa mag-asawang Delgado. Kilala sa kanilang bayan ang mag-asawa sapagkat sila lang naman ang may nagmamay-ari ng halos kapatagan at mga lupaing tinataniman ng tubo, niyogan at maisan doon.Bantulutot na winaksi ni Celeste ang mahabang kumot na nakasampay sa isang may kataasang sampayan doon, kaya naman halos matumba siya sa paghila nito."Bulaga!" iyon ang bumungad sa kaniya sa pagitan ng kumot na nasa kaniyang harapan."Ay! Ano ka ba señorito!" hintatakot na turan niya habang sapo ang sariling dibdib.Nakangiti lamang sa kaniya si Miguel na siyang panganay na anak ng mag-asaw
"Excuse me lang ano, wala ni isa sa mga kuko at hibla ng buhok mo ang gusto ko, Marcus." She pinned her eyes to his balls."Katawan lang ang malaki sa'yo." Pahabol pa niya rito kaya naiwang nakanganga ito sa sinabi niya.Sa pagkakasabi niya'y para siyang nabunutan ng tinik. Agad niyang binuksan ang pinto. Dala ang tray ay agad na kumaripas siya ng lakad papanaog sa ibaba. Doo'y hindi niya sinasadyang mabangga ang pigura ng isang lalaki."Celeste?" ani ni Miguel na nakasuot pa ng corporate attire ng kompanya nila."Miguel..." Balisang sambit ni Celeste, halatang may nangyaring hindi maganda ngunit bago pa man magkausap nang payak ang dalawa ay umalingaw-ngaw mula sa ibaba ng hagdan ang nakasunod na pigura ng ina nito. Nakasimangot ito at nakakunot ang noo."Magandang hapon po, señora." Ani ni Celeste."Walang maganda sa hapon, hija. Sige na bumaba ka na at pagsilbihan mo ang mga paparating na bisita." Sabi pa ni Doña Natividad."Bisita ho?" pagtatanong pa ni Celeste."Oo, darating ang
Naiyak siya sa sandaling iyon. Niyakap niya ang sariling bagahe at naisipan ang isang desisyon. She must run away. Dapat siyang umalis sa lalong madaling panahon. She has nothing left, wala na ang pamilyang itinakwil siya, wala na rin siyang pag-asa para kay Miguel, wala na rin ang pangarap niyang maiahon ang sarili sa putikang kinasasadlakan niya. Nawalan na siya ng rason para lumaban. Siguro'y panahon na para lumayo sa Delgado, bagama't malaki ang otang na loob niya kay Don Brando, siguro'y mas mainam na rin na mawala siya roon para mas maging madali kay Miguel ang pagtanggap sa babaeng nararapat dito."Mahirap pero kailan," mahinang anas niya habang yumuko at pinahiran ang luha gamit ang manggas ng suot niyang damit. Marahan pa niyang sinapo ang sariling tiyan at muling tumayo. Sa sandaling iyon, she left with no choice but to let go.Hindi siya nabibilang sa lugar na iyon. Kailangan na niyang hanapin ang tunay niyang ama.Dala ang kaniyang bagahe ay napagpasyahan ni Celeste na uma
Sa pagkakataong iyon ay unti-unting nanlabo ang kaniyang paningin at nasubsob sa kung saan. Nabitawan niya ang dalang bayong at napasalampak sa malamig na kalsada. Wala na siyang maramdaman kung hindi ang kawalan, kawalan ng pag-asa."Tulong..." iyon na lamang ang naisambit niya at tuluyan na siyang nawalan ng malay.Sa hindi kalayuan, may isang nakaparadang kotse at animo'y may hinihintay ito. Mabilis na kumilos ang matandang lalaki na nandoon at kinuha ang kapote, nagmamadali niyang sinaklolohan ang babaeng natumba sa harapan ng kaniyang sasakyan."Diyos ko!" Bulalas nito saka mabilis na binuhat si Celeste. He is not dumb to let this woman in that situation. Alam niyang siya lamang ang nandoon na pwedeng makatulong rito.Madali niyang isinilid sa kaniyang sasakyan ang babae at agad na pinaandar ang makina ng kotse. Habang nasa daan siya papunta sa hospital ay agad siyang tumawag sa kaniyang kapatid."Hello," sambit nito habang hawak ang telepono."Yes, nasaan ka na?" rinig niya sa k
Makalipas ang ilang araw ng pamamalagi sa hospital ay tuluyan nang naghilom ang mga gasgas ni Celeste. Panay asikaso ang mga doktor sa kaniya, lalo pa't iyon ang kabilin-bilinan ni Don Llermo.Ang alagaan siya nang mabuti habang panay uwi ang matanda sa mansion ng nakababata niyang kapatid. Walang kaaalam-alam ang kapatid nito sa binabalak niya kay Celeste at lalong wala siyang balak na ipagbigay alam ito kaninuman.Kararating lang ni Don Llermo sa hospital habang dala ang mga nakasabit na shopping bags sa magkabila niyang kamay. Ngayon kasi ang discharge ni Celeste sa hospital, kaya't nasisiyahan si Don Llermo na masilayan itong okay na.Masiglang tinahak ng ginoo ang nasabing kwarto ng dalaga at doo'y bunungad sa kaniya ang nagtataka nitong mukha."Good morning hija. Kamusta na ang pakiramdam mo?" ani nito sa masayang himig."S-sino ka nga po pala?""I'm your daddy. Don't you remember? Oh I guess hindi pa naghihilom ang sugat mo. You're in trouble last time at naglayas ka. Nasagasaa
Gayundin ang pagkakabigla ni Llermo sa mga oras na iyon dahil may naalala siyang gunita ng kaniyang kahapon kung saan sangkot ang apilyidong mayroon si Celeste."Arevalo," sambit pa ni Llermo sa mababang boses. Sa puntong iyon ay naalala niya ang nagdaang kahapon nila ng kaniyang mga kaibigan.***(Many years ago)"Buntis ako." Iyon lamang ang sambit ni Criselda kay Llermo."Ha? Sinong ama?" Garalgal na sambit ni Llermo sa kaibigang si Criselda."Hindi ko alam...""Anong hindi mo alam?""H-hindi ko alam." Paulit-ulit na sambit ni Criselda kay Llermo."Ako ba ang ama n'yan?" Pagtatanong pa ni Llermo sa dalaga."Hindi ko tiyak, Llermo. Marami kayo...""Ha? Akala ko ba'y ako at si Luciano lang ang nakagalaw sa'yo?"Umiling lamang ang dalaga at noo'y nagsimula nang umiyak. Halatang tuliro ito."N-nagalaw ako ni Brando..." sambit pa ni Criselda na ang tinutukoy ay ang kaibigan nilang si Brando Delgado. Tatlo silang magkakaibigan, si Brando Delgado, si Luciano Arevalo at siya na isang Valle
Sa pagkakataong iyon ay unti-unting nanlabo ang kaniyang paningin at nasubsob sa kung saan. Nabitawan niya ang dalang bayong at napasalampak sa malamig na kalsada. Wala na siyang maramdaman kung hindi ang kawalan, kawalan ng pag-asa."Tulong..." iyon na lamang ang naisambit niya at tuluyan na siyang nawalan ng malay.Sa hindi kalayuan, may isang nakaparadang kotse at animo'y may hinihintay ito. Mabilis na kumilos ang matandang lalaki na nandoon at kinuha ang kapote, nagmamadali niyang sinaklolohan ang babaeng natumba sa harapan ng kaniyang sasakyan."Diyos ko!" Bulalas nito saka mabilis na binuhat si Celeste. He is not dumb to let this woman in that situation. Alam niyang siya lamang ang nandoon na pwedeng makatulong rito.Madali niyang isinilid sa kaniyang sasakyan ang babae at agad na pinaandar ang makina ng kotse. Habang nasa daan siya papunta sa hospital ay agad siyang tumawag sa kaniyang kapatid."Hello," sambit nito habang hawak ang telepono."Yes, nasaan ka na?" rinig niya sa k
Naiyak siya sa sandaling iyon. Niyakap niya ang sariling bagahe at naisipan ang isang desisyon. She must run away. Dapat siyang umalis sa lalong madaling panahon. She has nothing left, wala na ang pamilyang itinakwil siya, wala na rin siyang pag-asa para kay Miguel, wala na rin ang pangarap niyang maiahon ang sarili sa putikang kinasasadlakan niya. Nawalan na siya ng rason para lumaban. Siguro'y panahon na para lumayo sa Delgado, bagama't malaki ang otang na loob niya kay Don Brando, siguro'y mas mainam na rin na mawala siya roon para mas maging madali kay Miguel ang pagtanggap sa babaeng nararapat dito."Mahirap pero kailan," mahinang anas niya habang yumuko at pinahiran ang luha gamit ang manggas ng suot niyang damit. Marahan pa niyang sinapo ang sariling tiyan at muling tumayo. Sa sandaling iyon, she left with no choice but to let go.Hindi siya nabibilang sa lugar na iyon. Kailangan na niyang hanapin ang tunay niyang ama.Dala ang kaniyang bagahe ay napagpasyahan ni Celeste na uma
"Excuse me lang ano, wala ni isa sa mga kuko at hibla ng buhok mo ang gusto ko, Marcus." She pinned her eyes to his balls."Katawan lang ang malaki sa'yo." Pahabol pa niya rito kaya naiwang nakanganga ito sa sinabi niya.Sa pagkakasabi niya'y para siyang nabunutan ng tinik. Agad niyang binuksan ang pinto. Dala ang tray ay agad na kumaripas siya ng lakad papanaog sa ibaba. Doo'y hindi niya sinasadyang mabangga ang pigura ng isang lalaki."Celeste?" ani ni Miguel na nakasuot pa ng corporate attire ng kompanya nila."Miguel..." Balisang sambit ni Celeste, halatang may nangyaring hindi maganda ngunit bago pa man magkausap nang payak ang dalawa ay umalingaw-ngaw mula sa ibaba ng hagdan ang nakasunod na pigura ng ina nito. Nakasimangot ito at nakakunot ang noo."Magandang hapon po, señora." Ani ni Celeste."Walang maganda sa hapon, hija. Sige na bumaba ka na at pagsilbihan mo ang mga paparating na bisita." Sabi pa ni Doña Natividad."Bisita ho?" pagtatanong pa ni Celeste."Oo, darating ang
Parang basang sisiw si Celeste habang kinukuha ang mga sinampay sa likod-bahay ng mansion el Delgado. Isa siya sa maraming alipores ng mag-asawang sina Don Hildebrando at Ginang Natividad. Laki sa karalitaan si Celeste kaya naman wala siyang magawa nang ipagbili siya ng kaniyang mga maralitang magulang katumbas ng bayad sa pagkakautang nito sa nasabing pamilya.Edad kinse siya noon ng magsimula siyang mangatulong sa mag-asawang Delgado. Kilala sa kanilang bayan ang mag-asawa sapagkat sila lang naman ang may nagmamay-ari ng halos kapatagan at mga lupaing tinataniman ng tubo, niyogan at maisan doon.Bantulutot na winaksi ni Celeste ang mahabang kumot na nakasampay sa isang may kataasang sampayan doon, kaya naman halos matumba siya sa paghila nito."Bulaga!" iyon ang bumungad sa kaniya sa pagitan ng kumot na nasa kaniyang harapan."Ay! Ano ka ba señorito!" hintatakot na turan niya habang sapo ang sariling dibdib.Nakangiti lamang sa kaniya si Miguel na siyang panganay na anak ng mag-asaw