Alam ni Galeno na maraming alam si Esteban tungkol sa "magic". Pero gaya ng sinabi ni Esteban, ang mahika ay isa lamang pantabing.Hindi naman siya gano'n ka-bored para paghandaan pa ang isang palabas ng mahika at magpasikat sa harap ni Galeno.Pero hindi nga ito mahika. Paano niya nagawa 'yon?Habang naguguluhan pa si Galeno, nakapasok na si Esteban sa kwarto at agad nakita ang pinanggagalingan ng mabahong amoy—ang birthday cake na ibinigay niya kay Jane kamakailan.Hindi pa ito nabubuksan, ibig sabihin, hindi man lang ito tinikman ni Jane. Kaya naman umabot ito sa punto na bumaho na lang sa loob ng kwarto.Pero bakit?Hindi ba niya ito gusto?Pero noong tinanggap niya ang cake, mukhang tuwang-tuwa siya. Nagkukunwari lang ba siya noon?Pero kung hindi niya gusto, bakit hindi na lang niya itinapon? Bakit niya hinayaang mabulok ito sa loob ng kwarto?Dumating si Galeno habang iniisip pa ni Esteban ang mga tanong na ito. Sanay man si Galeno sa amoy ng dugo, hindi niya nakayanan ang baho
Para kay Jane, masaya siya na hindi dumating si Esteban sa gate ng paaralan. Ibig sabihin kasi nito, hindi siya sasama kay Anna ngayong araw.At higit sa lahat, pag-uwi niya sa bahay, nandoon pa rin si Esteban. Kaya may pagkakataon si Jane na makasama siya kahit sandali. Kahit hindi sila talagang magkausap o magka-bonding, sapat na kay Jane ang presensya ni Esteban."Ang weird, hindi ka pumasok ngayon," sambit ni Jane kay Esteban na nanonood ng TV sa sala.Walang interes si Esteban sa palabas sa TV, kaya sagot niya nang walang gana, "Hindi naman maganda yung araw-araw kayong magkasama."Napakunot ang ilong ni Jane, halatang hindi siya sang-ayon sa sinabi nito.Pagbalik niya sa kuwarto, agad niyang tinignan kung nandoon pa ang cake. Pero pagkakita niyang wala na ito, parang napako siya sa kinatatayuan.Maya-maya, narinig ni Esteban ang malakas na sigaw mula sa kuwarto.Hindi pa lumilipas ang tatlong segundo, biglang bumalik si Jane sa sala, takot at gulat ang mukha."Asan yung cake ko?
Hindi maintindihan ni Galeno ang mga sinasabi ni Esteban, pero nagsisimula na siyang mangarap—paano kaya kung gano'n din siya kagaling? Kung ganito ang kakayahan niya, kahit pa siya ang gold medal killer ng Black Sheep, baka hindi na niya kailangang matakot pa kahit kanino. Sa puntong iyon, unti-unting nauunawaan ni Galeno kung bakit hindi natitinag si Esteban sa harap ng Black Sheep. Marahil para kay Esteban, ang tinatawag na mga eksperto ng organisasyong iyon ay wala lang—isang simpleng abala.Pero may isang bagay na hindi pa rin niya maipaliwanag. Ang martial arts, ‘di ba, hinuhubog ng panahon? Kaya kung ganito na kalakas si Esteban ngayon, ibig sabihin ba nito ay matagal na siyang nag-ensayo? Pero napakabata pa niya. Paano naging posible iyon? O baka naman... sadyang likas ang kanyang talento?“Esteban, grabe ka sa galing sa edad mong ‘to. Paano pa kung mas tumanda ka? Baka hindi na namin kaya abutin ang lakas mo!” ani Galeno na punô ng paghanga.Totoo ngang bata pa si Esteban—per
Kung hindi niya papatayin, mawawala na lang ba lahat ng nangyari?“Sa totoo lang, mukhang hindi talaga kayo matatalino,” ani Esteban habang umiiling.Napahiya si Galeno, gustong depensahan ang sarili pero wala siyang maisagot. Kasi totoo—napakabobo ng sinabi ng lalaki.Lumapit si Esteban sa lalaki. Alam niyang hindi rin naman ito magsasabi ng totoo kahit kausapin pa niya. Kaya’t hindi na siya nag-aksaya ng panahon at desidido na siyang gamitin ang kakayahan niyang mag-“divine invasion”—isang mas mabilis, mas diretsong paraan para malaman ang mga sikreto ng Black Sheep.“Anong ginagawa mo?!” takot na tanong ng lalaki. Halos mawalan na siya ng lakas sa mga braso’t binti, pero ni hindi siya makagalaw kahit kaunti. Hindi niya maunawaan kung bakit.“Gusto kong malaman ang lahat tungkol sa Black Sheep. At alam kong hindi mo iyon kusang ibibigay,” sagot ni Esteban.“Hmmph,” singhal ng lalaki. “Syempre hindi ko sasabihin sa’yo.”“Eh di ako na ang gagawa ng paraan. Baka mabaliw ka sa prosesong
Nadismaya si Esteban. Akala niya'y makakakuha siya ng mahalagang impormasyon, pero sa totoo lang, wala rin palang silbi.Mukhang isa pa ring ilusyon ang matunton ang punong himpilan ng Black Sheep Organization at tuluyang lipulin ang mga miyembro nito."Hay naku, ikaw pa man ding tinatawag na ‘core’ member, wala ka rin palang kwenta. Ni hindi mo alam kung nasaan ang headquarters ng Black Sheep," napabuntong-hiningang sabi ni Esteban.Hindi alam ng lalaki kung ano ang ginawa ni Esteban sa kanya, pero ramdam niya na parang may pumasok sa isipan niya kanina. Kinabahan siya at tinanong si Esteban, "Anong ginawa mo sa akin?"Tiningnan ni Esteban ang iba at tinanong, "May nakakaalam ba sa inyo kung nasaan ang headquarters ng Black Sheep? Kapag may nagsabi, palalampasin ko ang buhay niya. Pero kung wala, magiging pataba lang kayo sa hardin ko."Walang nagsalita.Wala ring may karapatang magsalita.Kahit na sila'y mga silver killer, gamit lang sila ng Black Sheep Organization. Paano nila mala
Hindi pa kailanman nakakita si Galeno ng isang gold medal killer, pero sa imahinasyon niya, dapat ay isa itong taong may tindig ng isang tunay na maestro—kalma, may dating, at parang hindi nababahala sa kahit anong sitwasyon. Pero ang nakita niya ngayon ay kabaligtaran. Ang gold medal killer ay halatang takot at litong-lito.Muling tumingin si Galeno kay Esteban. Si Esteban ang tunay na may tindig ng isang maestro. Relax lang siya, may ngiti sa labi, at kontrolado ang buong sitwasyon. Malayo sa kinikilos ng gold medal killer.Doon lang tuluyang naunawaan ni Galeno—mula pa sa simula, ni hindi talaga binigyang pansin ni Esteban ang gold medal, at higit pa roon, ni hindi niya sineryoso ang buong Black Sheep Organization.Ano nga ba ang isang tunay na maestro?Tumingin ka lang kay Esteban ngayon—makikita mo agad ang sagot."Huwag mong akalain na ikaw na ang pinakamalakas. Yung nagbigay sa'yo ng lakas? Baka may laban siya sa akin. Pero ikaw? Wala ka sa kalibre ko," malamig na sabi ni Esteb
MATAAS ang sikat ng araw ngunit hindi ‘yon alintana ng lalaking nagngangalang Esteban. Pasipol-sipol lamang ito habang nasa palengke. Maraming napapatingin sa kanya na tila ba hinuhusgahan siya dahil sa suot niyang damit na halos yakapin na ng kalumaan at may munting mga butas ngunit hindi niya ‘yon pinapansin. Hindi man niya aminin ay nasanay na lamang siya sa mga pangmamata ng mga tao sa kanya. Tahimik niyang hinihintay ang binili niyang regalo sa isang tiangge. Ilang saglit pa ay lumapit sa kanya ang tinderang babae dala ang kanyang binili. “Salamat,” magalang niyang wika sa babae bago ito talikuran saka naglakad na pauwi. Nangingiti niyang sinipat ng tingin ang regalong sinadya sa palengke. “Señorito.” Napahinto siya nang may biglang humarang na lalaki sa kanyang daanan. Nakasuot ito ng itim na tuxedo. Kumunot ang noo ni Esteban, nagtataka ang mukha kung sino ang lalaking kaharap niya ngayon. “Naparito ako para sunduin ka, kailangan ka ng mga Montecillio.” Napaatras si
Tumingin sila sa kakarating lang na matanda, si Senyora Rosario. Simula noong namatay ang matandang Lazaro, ang Lolo nilang si Senyora Rosario na ang kumontrol sa lahat. Lahat ng desisyon ng angkan lalo na pagdating sa negosyo ay dapat munang dumaan sa kanya. Maraming may gustong mawala ang matanda ngunit animo’y isa itong masamang damo, malakas pa at alam na alam pa ang nangyayari sa paligid niya kaya marami ring takot na kalabanin siya. Wala pa ni isa ang nagtagumpay na pagbagsakin ito dahil alam nila kung kakalabanin nila ito, sila lang din ang mapapahamak. “Lola…” bati ng mga apo nitong nakalinya na kasama ang kanilang mga pamilya. “Lola, si Frederick. Mukhang bibigyan ka pa ng pekeng designer bag,” si Anna ang nagsalita na may kaba sa d****b. Tumingin siya kay Frederick nang hawakan nito ang kamay niya. Kumunot naman ang noo ng matanda at nagtataka sa sinabi ng kanyang apo na si Anna. “Lola, don’t believe them. Alam mo namang hindi kita bibigyan ng mga cheap na bagay,” mabi
Hindi pa kailanman nakakita si Galeno ng isang gold medal killer, pero sa imahinasyon niya, dapat ay isa itong taong may tindig ng isang tunay na maestro—kalma, may dating, at parang hindi nababahala sa kahit anong sitwasyon. Pero ang nakita niya ngayon ay kabaligtaran. Ang gold medal killer ay halatang takot at litong-lito.Muling tumingin si Galeno kay Esteban. Si Esteban ang tunay na may tindig ng isang maestro. Relax lang siya, may ngiti sa labi, at kontrolado ang buong sitwasyon. Malayo sa kinikilos ng gold medal killer.Doon lang tuluyang naunawaan ni Galeno—mula pa sa simula, ni hindi talaga binigyang pansin ni Esteban ang gold medal, at higit pa roon, ni hindi niya sineryoso ang buong Black Sheep Organization.Ano nga ba ang isang tunay na maestro?Tumingin ka lang kay Esteban ngayon—makikita mo agad ang sagot."Huwag mong akalain na ikaw na ang pinakamalakas. Yung nagbigay sa'yo ng lakas? Baka may laban siya sa akin. Pero ikaw? Wala ka sa kalibre ko," malamig na sabi ni Esteb
Nadismaya si Esteban. Akala niya'y makakakuha siya ng mahalagang impormasyon, pero sa totoo lang, wala rin palang silbi.Mukhang isa pa ring ilusyon ang matunton ang punong himpilan ng Black Sheep Organization at tuluyang lipulin ang mga miyembro nito."Hay naku, ikaw pa man ding tinatawag na ‘core’ member, wala ka rin palang kwenta. Ni hindi mo alam kung nasaan ang headquarters ng Black Sheep," napabuntong-hiningang sabi ni Esteban.Hindi alam ng lalaki kung ano ang ginawa ni Esteban sa kanya, pero ramdam niya na parang may pumasok sa isipan niya kanina. Kinabahan siya at tinanong si Esteban, "Anong ginawa mo sa akin?"Tiningnan ni Esteban ang iba at tinanong, "May nakakaalam ba sa inyo kung nasaan ang headquarters ng Black Sheep? Kapag may nagsabi, palalampasin ko ang buhay niya. Pero kung wala, magiging pataba lang kayo sa hardin ko."Walang nagsalita.Wala ring may karapatang magsalita.Kahit na sila'y mga silver killer, gamit lang sila ng Black Sheep Organization. Paano nila mala
Kung hindi niya papatayin, mawawala na lang ba lahat ng nangyari?“Sa totoo lang, mukhang hindi talaga kayo matatalino,” ani Esteban habang umiiling.Napahiya si Galeno, gustong depensahan ang sarili pero wala siyang maisagot. Kasi totoo—napakabobo ng sinabi ng lalaki.Lumapit si Esteban sa lalaki. Alam niyang hindi rin naman ito magsasabi ng totoo kahit kausapin pa niya. Kaya’t hindi na siya nag-aksaya ng panahon at desidido na siyang gamitin ang kakayahan niyang mag-“divine invasion”—isang mas mabilis, mas diretsong paraan para malaman ang mga sikreto ng Black Sheep.“Anong ginagawa mo?!” takot na tanong ng lalaki. Halos mawalan na siya ng lakas sa mga braso’t binti, pero ni hindi siya makagalaw kahit kaunti. Hindi niya maunawaan kung bakit.“Gusto kong malaman ang lahat tungkol sa Black Sheep. At alam kong hindi mo iyon kusang ibibigay,” sagot ni Esteban.“Hmmph,” singhal ng lalaki. “Syempre hindi ko sasabihin sa’yo.”“Eh di ako na ang gagawa ng paraan. Baka mabaliw ka sa prosesong
Hindi maintindihan ni Galeno ang mga sinasabi ni Esteban, pero nagsisimula na siyang mangarap—paano kaya kung gano'n din siya kagaling? Kung ganito ang kakayahan niya, kahit pa siya ang gold medal killer ng Black Sheep, baka hindi na niya kailangang matakot pa kahit kanino. Sa puntong iyon, unti-unting nauunawaan ni Galeno kung bakit hindi natitinag si Esteban sa harap ng Black Sheep. Marahil para kay Esteban, ang tinatawag na mga eksperto ng organisasyong iyon ay wala lang—isang simpleng abala.Pero may isang bagay na hindi pa rin niya maipaliwanag. Ang martial arts, ‘di ba, hinuhubog ng panahon? Kaya kung ganito na kalakas si Esteban ngayon, ibig sabihin ba nito ay matagal na siyang nag-ensayo? Pero napakabata pa niya. Paano naging posible iyon? O baka naman... sadyang likas ang kanyang talento?“Esteban, grabe ka sa galing sa edad mong ‘to. Paano pa kung mas tumanda ka? Baka hindi na namin kaya abutin ang lakas mo!” ani Galeno na punô ng paghanga.Totoo ngang bata pa si Esteban—per
Para kay Jane, masaya siya na hindi dumating si Esteban sa gate ng paaralan. Ibig sabihin kasi nito, hindi siya sasama kay Anna ngayong araw.At higit sa lahat, pag-uwi niya sa bahay, nandoon pa rin si Esteban. Kaya may pagkakataon si Jane na makasama siya kahit sandali. Kahit hindi sila talagang magkausap o magka-bonding, sapat na kay Jane ang presensya ni Esteban."Ang weird, hindi ka pumasok ngayon," sambit ni Jane kay Esteban na nanonood ng TV sa sala.Walang interes si Esteban sa palabas sa TV, kaya sagot niya nang walang gana, "Hindi naman maganda yung araw-araw kayong magkasama."Napakunot ang ilong ni Jane, halatang hindi siya sang-ayon sa sinabi nito.Pagbalik niya sa kuwarto, agad niyang tinignan kung nandoon pa ang cake. Pero pagkakita niyang wala na ito, parang napako siya sa kinatatayuan.Maya-maya, narinig ni Esteban ang malakas na sigaw mula sa kuwarto.Hindi pa lumilipas ang tatlong segundo, biglang bumalik si Jane sa sala, takot at gulat ang mukha."Asan yung cake ko?
Alam ni Galeno na maraming alam si Esteban tungkol sa "magic". Pero gaya ng sinabi ni Esteban, ang mahika ay isa lamang pantabing.Hindi naman siya gano'n ka-bored para paghandaan pa ang isang palabas ng mahika at magpasikat sa harap ni Galeno.Pero hindi nga ito mahika. Paano niya nagawa 'yon?Habang naguguluhan pa si Galeno, nakapasok na si Esteban sa kwarto at agad nakita ang pinanggagalingan ng mabahong amoy—ang birthday cake na ibinigay niya kay Jane kamakailan.Hindi pa ito nabubuksan, ibig sabihin, hindi man lang ito tinikman ni Jane. Kaya naman umabot ito sa punto na bumaho na lang sa loob ng kwarto.Pero bakit?Hindi ba niya ito gusto?Pero noong tinanggap niya ang cake, mukhang tuwang-tuwa siya. Nagkukunwari lang ba siya noon?Pero kung hindi niya gusto, bakit hindi na lang niya itinapon? Bakit niya hinayaang mabulok ito sa loob ng kwarto?Dumating si Galeno habang iniisip pa ni Esteban ang mga tanong na ito. Sanay man si Galeno sa amoy ng dugo, hindi niya nakayanan ang baho
“Alberto! Huminto ka nga diyan!” sigaw ni Francisco pagkakalabas niya ng villa.Dati-rati, si Alberto ang laging tahimik, hindi makapalag sa kanya. Siya ang may huling salita sa kompanya, at tinitingala ng lahat. Pero ngayon? Si Alberto na ang may hawak ng lahat. Naalis na si Francisco, at si Alberto na ang bagong pinuno.Dahil hindi siya pinansin ni Alberto, nilapitan siya ni Francisco at hinarangan ang daan nito.“Hindi mo ba alam ang kasabihang ‘ang matinong aso, marunong lumayo sa daraanan’?” malamig na sagot ni Alberto.Napuno ng galit si Francisco. Ang dating duwag sa kanya, ngayon ay nagmamagaling na. Hindi niya matanggap.“Alberto, talunan ka lang. Anong karapatan mong magyabang sa harap ko?” galit na galit niyang sabi.“Talunan? Baka masuwerte lang ako. Pero ikaw? Ang lakas mong magyabang, pero ngayon wala ka na sa poder. Para kang asong kalye. Huwag mong isipin na ikaw pa rin ang dating Francisco. Alam nating pareho na ang dahilan lang kung bakit ka umangat dati ay dahil sa
Kahit gaano pa katalino o tuso si Francisco, para kay Alberto ay malinaw na siya ang may sala. Buo ang tiwala ni Alberto kay Esteban—isang daang porsyento—at hinding-hindi siya magdududa rito, lalo na kung tungkol ito kay Anna. Alam niyang hindi kailanman gagamitin ni Esteban ang pangalan ni Anna para lang magbiro.At kung tutuusin, may dahilan naman si Francisco para gumanti sa ganitong paraan. Tinanggal siya sa pamilya at sa kompanya dahil kay Alberto."Francisco, kahit ano pang paliwanag ang gawin mo, walang silbi. Binabalaan kita—hinding-hindi ko hahayaan na maulit pa ‘to. At mas mabuting tigilan mo na si Anna, kung ayaw mong hindi mo pa alam kung paano ka mawawala sa mundong ‘to." mariing sabi ni Alberto.Alam niyang kapatid niya si Francisco kaya hindi niya ito mapapatay o mapapahamak nang gano’n na lang, pero ito na ang huli niyang babala.Pero imbes na matauhan, lalo pang nagalit si Francisco. "Tinatakot mo ba ako? Alberto, huwag mong akalaing panalo ka na. Habang buhay pa ako
"Hinahatid mo ako araw-araw. Bakit hindi ka na lang mag-aral kasama ko?" tanong ni Anna kay Esteban.Pagkarinig niya sa salitang “aral”, biglang sumakit ang ulo ni Esteban.Sa totoo lang, batay sa karanasan niya, kung uupo ulit siya sa loob ng classroom at mawalan ng kalayaan, baka sa loob lang ng tatlong araw mabaliw na siya. Lalo pa’t ang isipan niya ngayon ay hindi na tulad ng dati—para na siyang ganap na adult."Busy talaga ako araw-araw," sagot ni Esteban."Talaga ba?" napakunot-noo si Anna at tiningnan siya nang may halong pagdududa. Sa pagkakaalam niya, parang wala namang ginagawa si Esteban buong araw. Kung talagang abala siya, paano pa siya nakakahanap ng oras para sunduin siya araw-araw?"Oo naman. May trabaho rin ako, ‘no. Akala mo siguro wala akong ginagawa." matigas na sagot ni Esteban.Tumango si Anna at hindi na pinilit pa ang usapan. "Malapit na rin ang bakasyon. May summer camp activity ang school, at balak kong sumali. Gusto mo bang sumama?"Syempre hindi tatanggi si