Kahit gaano pa katalino o tuso si Francisco, para kay Alberto ay malinaw na siya ang may sala. Buo ang tiwala ni Alberto kay Esteban—isang daang porsyento—at hinding-hindi siya magdududa rito, lalo na kung tungkol ito kay Anna. Alam niyang hindi kailanman gagamitin ni Esteban ang pangalan ni Anna para lang magbiro.At kung tutuusin, may dahilan naman si Francisco para gumanti sa ganitong paraan. Tinanggal siya sa pamilya at sa kompanya dahil kay Alberto."Francisco, kahit ano pang paliwanag ang gawin mo, walang silbi. Binabalaan kita—hinding-hindi ko hahayaan na maulit pa ‘to. At mas mabuting tigilan mo na si Anna, kung ayaw mong hindi mo pa alam kung paano ka mawawala sa mundong ‘to." mariing sabi ni Alberto.Alam niyang kapatid niya si Francisco kaya hindi niya ito mapapatay o mapapahamak nang gano’n na lang, pero ito na ang huli niyang babala.Pero imbes na matauhan, lalo pang nagalit si Francisco. "Tinatakot mo ba ako? Alberto, huwag mong akalaing panalo ka na. Habang buhay pa ako
“Alberto! Huminto ka nga diyan!” sigaw ni Francisco pagkakalabas niya ng villa.Dati-rati, si Alberto ang laging tahimik, hindi makapalag sa kanya. Siya ang may huling salita sa kompanya, at tinitingala ng lahat. Pero ngayon? Si Alberto na ang may hawak ng lahat. Naalis na si Francisco, at si Alberto na ang bagong pinuno.Dahil hindi siya pinansin ni Alberto, nilapitan siya ni Francisco at hinarangan ang daan nito.“Hindi mo ba alam ang kasabihang ‘ang matinong aso, marunong lumayo sa daraanan’?” malamig na sagot ni Alberto.Napuno ng galit si Francisco. Ang dating duwag sa kanya, ngayon ay nagmamagaling na. Hindi niya matanggap.“Alberto, talunan ka lang. Anong karapatan mong magyabang sa harap ko?” galit na galit niyang sabi.“Talunan? Baka masuwerte lang ako. Pero ikaw? Ang lakas mong magyabang, pero ngayon wala ka na sa poder. Para kang asong kalye. Huwag mong isipin na ikaw pa rin ang dating Francisco. Alam nating pareho na ang dahilan lang kung bakit ka umangat dati ay dahil sa
MATAAS ang sikat ng araw ngunit hindi ‘yon alintana ng lalaking nagngangalang Esteban. Pasipol-sipol lamang ito habang nasa palengke. Maraming napapatingin sa kanya na tila ba hinuhusgahan siya dahil sa suot niyang damit na halos yakapin na ng kalumaan at may munting mga butas ngunit hindi niya ‘yon pinapansin. Hindi man niya aminin ay nasanay na lamang siya sa mga pangmamata ng mga tao sa kanya. Tahimik niyang hinihintay ang binili niyang regalo sa isang tiangge. Ilang saglit pa ay lumapit sa kanya ang tinderang babae dala ang kanyang binili. “Salamat,” magalang niyang wika sa babae bago ito talikuran saka naglakad na pauwi. Nangingiti niyang sinipat ng tingin ang regalong sinadya sa palengke. “Señorito.” Napahinto siya nang may biglang humarang na lalaki sa kanyang daanan. Nakasuot ito ng itim na tuxedo. Kumunot ang noo ni Esteban, nagtataka ang mukha kung sino ang lalaking kaharap niya ngayon. “Naparito ako para sunduin ka, kailangan ka ng mga Montecillio.” Napaatras si
Tumingin sila sa kakarating lang na matanda, si Senyora Rosario. Simula noong namatay ang matandang Lazaro, ang Lolo nilang si Senyora Rosario na ang kumontrol sa lahat. Lahat ng desisyon ng angkan lalo na pagdating sa negosyo ay dapat munang dumaan sa kanya. Maraming may gustong mawala ang matanda ngunit animo’y isa itong masamang damo, malakas pa at alam na alam pa ang nangyayari sa paligid niya kaya marami ring takot na kalabanin siya. Wala pa ni isa ang nagtagumpay na pagbagsakin ito dahil alam nila kung kakalabanin nila ito, sila lang din ang mapapahamak. “Lola…” bati ng mga apo nitong nakalinya na kasama ang kanilang mga pamilya. “Lola, si Frederick. Mukhang bibigyan ka pa ng pekeng designer bag,” si Anna ang nagsalita na may kaba sa d****b. Tumingin siya kay Frederick nang hawakan nito ang kamay niya. Kumunot naman ang noo ng matanda at nagtataka sa sinabi ng kanyang apo na si Anna. “Lola, don’t believe them. Alam mo namang hindi kita bibigyan ng mga cheap na bagay,” mabi
Kinuha ni Estrella, isa sa mga apo ni Donya Agatha, ang listahan ng mga regalo na nagmula sa pamilya ng mga Montecillo. Nanlaki ang mata nito habang nanginginig ang kamay nang makita kung ano ang mga regalo."Beach Resort…" aniya. “At may titulo!”"Susi ng isang Bugatti La Voiture Noire..."Habang nakikinig sa listahan ng mga regalo ay hindi maiwasan na magtinginan ng mga taong naroon. Paanong hindi? Ang mga regalo para kay Donya Agatha Lazaro ay tila regalo sa babaeng ikakasal noong sinaunang panahon.“And cash gift… 500 million,” hindi makapaniwala nitong big
Sa isang sikat at mamahaling hotel, naglalakad ang isang babaeng magarang suot at naka-make-up na halatang mamahalin. Maraming suot na silver at gold sa katawan. Mapulang labi at suot ang yayamaning sumbrero, kitang-kita mo talagang isa itong senyora. Umupo siya sa harap ni Esteban na pinagmasdan lang naman siya ng walang emosyon. Ngumiti siya sa binata at kahit hindi niya ipakita, ramdam niya ang galak nitong makita si Esteban.“My son…” Hindi sumagot si Esteban nang magsalita ang kanyang ina.Siya si Senyorita Yvonne, ang kanyang ina. Masama ang tingin ng binata sa babaeng prenteng naka-upo sa harap nito. Gusto niya namang tanungin agad kung ano talaga ang pakay ng ina at kung bakit gusto nitong makipagkita. Hindi pa yata sapat sa kanila na tinaboy nito si Flavio noong nakaraang araw lang.&ldqu
"Ruben, yosi?" Inihain ni Esteban ang isang kaha ng sigarilyo kay Ruben na siyang may-ari ng maliit na karinderya sa construction site na isa sa mga negosyo ng pamilya ni Anna. Kumuha ng isa si Ruben habang nakangiting umiiling. “Hindi ka ba nagsasawa sa ginagawa mo?" tanong nito at kumuha ng lighter sa bulsa sa sinindihan ang sigarilyong hawak. Tuminhin ito sa kawalan. Bumuntong-hininga si Esteban at humithit ng sigarilyo saka pinaglaruan ang usok. Sa loob ng tatlong taon, araw-araw ay lilitaw nang napakaaga si Esteban umulan man o umaraw sa likuran ng construction site. Makalipas ang ilang linggo ay nagkaroon ng hinuha si Ruben tungkol
Sa sumunod na araw, nagmemeeting ang pamilyang Lazaro at sakop ng buong confession room ang malakas na tawa ni Frederick."Anong nakakatawa, Fred? May kailangan ka bang sabihin sa amin?" tanong ng isang pinsan niya, lahat ng kamag-anak nito ay nakatingin sa kanya at inaantay siyang magsalita."Paano ba naman kasi, itong si Anna magpapahatid kay Esteban eh ano namang susuotin ng basurang iyon? Nakakahiya, at kapag nakita iyon ng may-ari ng kompanya. Panigurado, hindi tatanggapin ang offer dahil may kasama siyang basura." Malakas siyang tumawa at ganoon din ang iba, sumang-ayon sa sinabi ni Frederick.Iniisip niya na kung makita ng may-ari ay mapapahiya si Esteban kasama na si Anna at sa pamamagitang iyon, magiging palpak si Anna makipag-ugnayan sa kompanya. Lilipat kay Frederick ang oblgiasyon kapag nangyari iyon, siya ang papaboral ng Lola nila at higit sa lahat, mawawala sa landas ng pamilya nila si Esteban, matagal na niyang gustong mawala si Esteban kaya guma
“Alberto! Huminto ka nga diyan!” sigaw ni Francisco pagkakalabas niya ng villa.Dati-rati, si Alberto ang laging tahimik, hindi makapalag sa kanya. Siya ang may huling salita sa kompanya, at tinitingala ng lahat. Pero ngayon? Si Alberto na ang may hawak ng lahat. Naalis na si Francisco, at si Alberto na ang bagong pinuno.Dahil hindi siya pinansin ni Alberto, nilapitan siya ni Francisco at hinarangan ang daan nito.“Hindi mo ba alam ang kasabihang ‘ang matinong aso, marunong lumayo sa daraanan’?” malamig na sagot ni Alberto.Napuno ng galit si Francisco. Ang dating duwag sa kanya, ngayon ay nagmamagaling na. Hindi niya matanggap.“Alberto, talunan ka lang. Anong karapatan mong magyabang sa harap ko?” galit na galit niyang sabi.“Talunan? Baka masuwerte lang ako. Pero ikaw? Ang lakas mong magyabang, pero ngayon wala ka na sa poder. Para kang asong kalye. Huwag mong isipin na ikaw pa rin ang dating Francisco. Alam nating pareho na ang dahilan lang kung bakit ka umangat dati ay dahil sa
Kahit gaano pa katalino o tuso si Francisco, para kay Alberto ay malinaw na siya ang may sala. Buo ang tiwala ni Alberto kay Esteban—isang daang porsyento—at hinding-hindi siya magdududa rito, lalo na kung tungkol ito kay Anna. Alam niyang hindi kailanman gagamitin ni Esteban ang pangalan ni Anna para lang magbiro.At kung tutuusin, may dahilan naman si Francisco para gumanti sa ganitong paraan. Tinanggal siya sa pamilya at sa kompanya dahil kay Alberto."Francisco, kahit ano pang paliwanag ang gawin mo, walang silbi. Binabalaan kita—hinding-hindi ko hahayaan na maulit pa ‘to. At mas mabuting tigilan mo na si Anna, kung ayaw mong hindi mo pa alam kung paano ka mawawala sa mundong ‘to." mariing sabi ni Alberto.Alam niyang kapatid niya si Francisco kaya hindi niya ito mapapatay o mapapahamak nang gano’n na lang, pero ito na ang huli niyang babala.Pero imbes na matauhan, lalo pang nagalit si Francisco. "Tinatakot mo ba ako? Alberto, huwag mong akalaing panalo ka na. Habang buhay pa ako
"Hinahatid mo ako araw-araw. Bakit hindi ka na lang mag-aral kasama ko?" tanong ni Anna kay Esteban.Pagkarinig niya sa salitang “aral”, biglang sumakit ang ulo ni Esteban.Sa totoo lang, batay sa karanasan niya, kung uupo ulit siya sa loob ng classroom at mawalan ng kalayaan, baka sa loob lang ng tatlong araw mabaliw na siya. Lalo pa’t ang isipan niya ngayon ay hindi na tulad ng dati—para na siyang ganap na adult."Busy talaga ako araw-araw," sagot ni Esteban."Talaga ba?" napakunot-noo si Anna at tiningnan siya nang may halong pagdududa. Sa pagkakaalam niya, parang wala namang ginagawa si Esteban buong araw. Kung talagang abala siya, paano pa siya nakakahanap ng oras para sunduin siya araw-araw?"Oo naman. May trabaho rin ako, ‘no. Akala mo siguro wala akong ginagawa." matigas na sagot ni Esteban.Tumango si Anna at hindi na pinilit pa ang usapan. "Malapit na rin ang bakasyon. May summer camp activity ang school, at balak kong sumali. Gusto mo bang sumama?"Syempre hindi tatanggi si
Narinig agad ni Esteban ang kutob niya—hindi maganda ang balak ng mga taong ito. Kaya hindi siya nagdalawang-isip na lumapit sa kanila.Paglapit niya, narinig niya ang usapan ng mga lalaki. Puro kabastusan ang pinag-uusapan nila, may halong kalaswaan at kalokohan kung paano sila mag-e-enjoy ngayong araw. Isa sa kanila, may hawak pang litrato at panay ang tingin nito sa gate ng eskwelahan—halatang may binabantayan. Parang may plano silang mangidnap."Anong balak n'yo, mga tol?" tanong ni Esteban, habang palapit.Napatingin sa kanya ang isa at pasimangot na ngumisi. Pinakita pa nito ang tattoo sa braso—halatang nananakot."Ano'ng pakialam mo, bata? Umayos ka kung ayaw mong madamay," banta ng isa."Sino ang balak n'yong kidnapin?" tanong ni Esteban, direkta.Biglang nagbago ang mga itsura ng mga lalaki. Nagkatinginan sila, at yung may hawak ng litrato, mabilis na itinago ito."Bata, alam mo ba kung anong kapalit ng panghihimasok?""Wala bang nagsabi sa’yo na ‘wag makialam sa hindi mo lab
Nang makita ni Elena si Esteban, medyo nahihiya pa rin ito. Marahil ay naramdaman niyang masyado silang naging mabilis ni Ruben sa pagtibay ng kanilang relasyon, kaya hindi maiwasang makaramdam siya ng konting hiya.Sa sandaling iyon, bahagyang humanga si Esteban kay Ruben.Mas nauna pa nga silang magkakilala ni Anna, pero hanggang ngayon, hindi pa rin niya lubos na mapasakanya ito.Samantalang si Ruben, sa loob lang ng ilang araw, nakuha na agad si Elena. Naisip tuloy ni Esteban—baka may mga kakaibang diskarte si Ruben pagdating sa panliligaw?Hindi niya napigilang maisip na baka kailangan na niyang humingi ng tips kay Ruben."Ipakikilala ko kayo—siya ang mabuting kapatid ko, si Esteban," sabi ni Ruben habang tumingin kay Galeno. Hindi man pamilyar sa kanya ang mukha nito, alam niyang kung kasama ito ni Esteban, may espesyal itong papel sa buhay ng kaibigan niya."Siya si Galeno. Tawagin mo na lang siyang 'Twelve'. Isa rin siyang mabuting kapatid," sabi naman ni Esteban.Inabot ni Ru
Walang nakuhang kapaki-pakinabang na impormasyon si Esteban mula sa hindi mapakaling gabi, pero hindi siya nababahala. Dahil alam na ng organisasyong Black Sheep kung saan siya nakatira, tiyak na magpapadala pa ulit ang mga ito ng mga tao.Kung sakaling hindi siya mapatay ng mga tauhang 'di gaanong bihasa, siguradong darating rin ang mga pangunahing eksperto ng Black Sheep Organization. Hindi naniniwala si Esteban na kaya talagang panatilihing lihim ng organisasyon ang lahat. Walang organisasyong walang kahinaan—lalo na kung may humahabol dito.Kinabukasan, pagkagising ni Jane, wala naman siyang napansing kakaiba. Ni hindi niya naisip na may limang mamamatay-tao na pumasok sa bahay nila kagabi, at tahimik na pinaslang ni Esteban.Pagsapit ng tanghali, sa wakas ay bumalik si Galeno sa villa sa burol.Hindi na siya tinanong ni Esteban kung saan siya nanggaling nitong nakaraang dalawang araw. Para sa kanya, kahit itinuturing niyang kapatid si Galeno, may karapatan pa rin ito sa kanyang p
Gabi na at tahimik ang paligid, nang biglang dumilat si Esteban mula sa kanyang pagkakatulog. May bahagyang ngiti sa sulok ng kanyang labi. Tahimik siyang bumangon, nagbihis nang kalmado, at naupo sa sofa sa sala.Wala siyang sindi ng ilaw, pero ramdam niya—may ilang taong pumasok sa loob ng villa. Hindi ordinaryo ang mga kilos ng mga ito, halatang bihasa sa galaw.Alam ni Esteban: dumating na ang mga tauhan ng Black Sheep Organization.Kailangang aminin, mabilis ang kilos nila. Dalawang araw pa lang ang nakalilipas ay nalaman na nila ang tungkol sa kanya—malinis at halos walang iniwang bakas.“Nahuli pa kayo,” mahinahong sambit ni Esteban nang maramdaman niyang nakapasok na sa loob ng bahay ang mga kalaban.Nagulat ang mga tauhan sa dilim.Sanay silang pumatay nang tahimik. Marami na silang misyon na matagumpay. Pero ngayon, parang alam na ng target nila ang galaw nila—isang bagay na hindi pa nila naranasan.“Alam mong nandito kami?” tanong ng isa.Ngumiti si Esteban at sagot niya, “
Pagkarinig pa lang ni Isabel sa salitang "diborsyo," agad siyang kinabahan.Ngayon pa namang nakuha na ni Alberto ang mataas na posisyon sa kumpanya—mukhang magsisimula na ang magagandang araw niya. Kung hihiwalayan niya si Alberto ngayon, hindi ba't parang nasayang lang lahat ng tiniis niya?Ayaw ni Isabel na matapos nang ganito ang lahat. Alam niyang hindi na niya puwedeng tratuhin si Alberto tulad ng dati. Iba na si Alberto ngayon.Matapos ang ilang sandali, sabi ni Isabel, “Uuwi na 'ko para magluto. Umuwi ka nang maaga, sabay tayong kumain.”Bagamat parang nakakababa ng pride ang sinabi niya, para sa kinabukasan na maginhawa, handa si Isabel na magpakumbaba. Ganoon talaga siya—mahalaga ang pride, pero kung pera ang kapalit, kaya niyang isantabi ito.Nagulat si Alberto. Hindi niya inaasahan na sasabihin 'yon ni Isabel. Sa pagkakaalam niya, si Isabel ay isang mayabang at dominante, walang pakialam sa iba kundi sa sarili lang.Pero ngayon, si Isabel ay tila nagbago.Hindi na lang siy
May isa pang balita na lubos na ikinagulat ni Isabel—si Alberto ay ganap nang itinaguyod sa pamilya Lazaro at siya na ngayon ang namamahala sa isang napakalaking proyekto. Ang kinabukasan ng buong pamilya Lazaro ay nakasalalay na ngayon sa kanyang mga balikat.Dati, isa siyang inutil.Ngayon, siya ang inaasahan.Hindi inasahan ni Isabel ang ganitong pagbabago, kaya naman nagsimula siyang mabahala.Noon, hindi siya natatakot makipagtalo kay Alberto. Madalas niya itong sinasaktan at ginagawang kaawa-awa dahil alam niyang wala itong magagawa kundi lunukin ang kanyang pang-aapi.Pero iba na ngayon. Ang pagtaas ng estado ni Alberto ay nangangahulugan ng kayamanan. At kapag ang isang lalaki ay nagkaroon ng pera, madali na lang para sa kanya ang makahanap ng ibang babae.Hindi hahayaang maagaw ni Isabel ang magandang buhay na matagal na niyang pinapangarap.Kaya, kahit na nakakahiya, bumalik siya sa Laguna.Pagdating niya sa opisina ng Lazaro Company, hinarang siya ng mga guwardiya sa gate.