Chapter 6

Chapter 6

    "Brittany, you'll coming with me." Wika ng boss niya, palabas na ito ng opisina. He looked devishly handsome with his three piece suit.

    I stare at him dumbfounded. Every time I looked at him he always took my breath away.

    Napatikhim siya ng wala sa oras. Oo na, boss kona ang pinaka-guwapong nilalang na expertong inililok ng tadhana. Nagtatakang tingin ang ibinigay ko rito. Kakatapos ko lang kasing ligpitin ang aking mga gamit. Natapos ko na rin ayosin ang schedule ni Boss Jonathan para bukas, naka-organized na ang lahat. Ready na rin sana akong umuwi. Ngunit may ipapagawa pa yata itong boss ko.

    Pagod na ang aking katawan naririnig ko na rin ang tawag ng aking pinaka-mamahal na unan. "Excuse me, Boss. Pero baka nakalimotan niyo po 6pm na and I believe tapos na po ang office hours." I demanded.

    "Sumama ka na lang kasi Sunshine," pangungulit pa nito. Agad itong lumapit sa kinatatayuan ko at tiningnan ako ng may pagsusumamo sa mga asul nitong mga mata.

    Tinaasan ko ito ng kilay. 'Pag ganito ang mood ng boss niya ay puwede ko itong tarayan. 

    "I believe, Mr. Montejo. May dinner date ho kayo with, Ms. Hannah. Bakit gusto mo pang sumama ako sa'yo?" May pagka mataray na wika ko.

    "And that is the reason why your really have to go with me,"  he mumbled.

    She rolled her eyeballs. "And why Exactly I'm going with you? As far as my understanding is concern Ms. Hannah, is not your business partner nor one of your investors. Why you need my presence? Somehow that person may related to your personal life and I'm just your mere secretary, Mr. Montejo." She has to control her anger. Minsan talaga nakaka-ubos ng pasensiya ang mga taong makukulit. Tulad ng boss ko.

    May halong inis man sa tuno ng boses ko. Pero hindi pa rin ma arok ng aking isipan. Kung anong kalukohan na naman ba 'tong naiisip ng boss ko.

    "Please Brittany, kapag sumama ka isang daang porsyento sini-siguro ko sa'yo matutuwa ka." may halong kapilyohang wika nito. Nakataas-baba pa ang makakapal nitong kilay. Habang naka angat ang sulok ng kanyang labi. Damn! Is he seducing me?

    Yes. May tinatagung ka pilyohan ang isang Jonathan Montejo. Isa rin iyon sa mga ugaling natuklasan niya sa binata, kahit bago pa lang akong nanilbihan dito.

    Hindi na ako nakaalma pa dahil mabilis na akong hinila nito patungong elevator. Buti na lang at hawak-hawak ko na ang aking shoulder bag, kaya kasa-kasama ko rin ang aking mga gamit habang hila-hila ako ni Jonathan. Gusto kunh iwaksi ang kanang kamay mula sa pag kakahawak ni Jonathan. But she can't and she won't. Minsan lang nahahawakan ng isang guwapong lalaki kamay ko. Might as well enjoy the moment.

    Good thing at nakapag-retouch na rin ako kanina, kaya 'di na ako mukhang hagarda Versosa. At kung saan man ako dadalhin ng makulit na boss, naka-ready na ang beauty ko. 'Yung tipong mga gandang hindi inaakala. Gusto kung matawa sa naiisip kaso hila-hila pala ako ng binatang boss. So mamaya na lang ako mag mo-moment kakahiya naman.

    "Puwede ba, Boss. Sabihin mo naman kung saan mo ako dadalhin. May balak ka bang gawin akong chaperon? Hala siya! Ano ka binibining marikit?" Natatawang asar ko rito. Nakaharap na sila ngayon sa nakasarang elevator. Ngunit hindi pa rin binibitawan ni Jonathan ang aking kamay.

    "Gusto mo ba na patunayan ko sa'yo kung gaano 'KALAKI' itong tinatawag mong marikit? Sabihin mo lang Miss. De salve, handa akong patunayan 'yan sayo. Right here, Right now." proud na saad nito and then he just give me devilish smile.

    Napalunok ako ng wala sa oras. Oh, crap!

    Hindi makapaniwalang nakanga-nga ko itong tiningnan. Eng. Jonathan Montejo is a kind of men who was just so much larger than life. Men like him did not take women like her seriously. She has to wake up! Unti-unti na akong nalulunod mula sa kamandag ni Jonathan. And this is not what she applied for.

    "Kahit boss kita hindi ako mangingiming suntukin at bugbugin ka. Marunong akong mag karate, judo, at isama mo pa ang boxing. Akala mo porke't guwapo ka! Makakatakas ka na sa kamao ko. Patikimin kaya kita nang isang malutong na uppercut, wasakin ko 'yang guwapo mong mukha. Sinasabi ko sa'yo don't me." seryusong pag babanta ko rito.

    Itinaas ko pa ang aking dalawang kamay at sinabayan ko pa ito nang mahinang pagtalon. Na animo'y ginagaya ko ang footwork ni Manny P. magagamit ko ata ng wala sa oras ang mga itinuro sa akin ng akinhg tiyahin. Self-defense 101.

    Amusement are evident on his blue eyes. Na parang hindi ito makapaniwala na kaya niya ngang basagin ang guwapo nitong mukha. Well, gagawin niya talaga 'yon ng walang pag-alinlangan.

    "Oo na. Kaya muna akong bugbugin kaya sumama ka na sa akin." Natatawang saad nito. "And thank you for being honest, sayang tong' guwapo kong mukha kung babasagin mo lang pala." Wika pa nito sabay natatawang kinindatan ako

    Laking pasalamat ko talaga at timing na bumukus ang elevator. Kaya nahihiyang yumuko nalang ako at nauna ng pumasok sa elevator. Minsan talaga wala sa hulog mga paandar ko sa buhay. Nakakahiya!

    "Saan mo ba kasi ako dadalhin Boss? Bat' kailangan mo pa akong isama." Pinipilit ko na lang ang mag taray para ma takpan ang pag ka pahiya ko kanina. 

    'Yan feeling mo kasi girl version ka ni Manny P. Kastigo ko sa sarili.

    "Basta sumama ka na lang. Gawin mo lang ang sasabihin ko. Pangako ko sa'yo do-doublehin ko sahod mo ngayong araw, kasama pa Under time. At higit sa lahat bibigyan kita ng karapatan na maging alipin mo ako sa loob ng isa linggo."

    Bigla akong napanganga sa sinabi nito. Kinabahan ako bigla ano ba ang ipapagawa nito? Kung masama man ang gagawin nila mag kamatayan man iiwan ko talaga 'tong lalaking ito wala akong pake kung gwapo ito.

    "Magsabi ka lang gagawin ko. You can consider me your guwapong driver, escort, bodyguard and a poging boyfriend, starting tomorrow." kaswal pa na wika nito.

    "What! Boyfriend?" Nanlalaki ang aking mata hindi ako makapaniwalang tiningnan ang binata. Ng mga oras na 'yun parang may nakikita akong hindi dapat makita, at kinakabahan na ako.

"Ha! Did I say boyfriend? Oh, silly me, I meant 'bestfriend' pero kung gusto mo, puwede din namang boyfriend. Hindi ka na lugi niyan mayaman na guwapo pa. Hah! Ang swerte mo talaga, Miss De Selva." anito at pilyong ngumisi sa akin, nakataas' baba pa ang mga kilay nito.

    Ngayon niya lang naisip na kung ganito na ito kung umakto, noong unang beses niya itong makita. Noong araw ng final interview niya, malamang sa malamang, mag da-dalawang isip talaga ako at tatanungin ko ang sarili, kung itutuloy pa ang pag pasok sa kompanya nito.

    He had a talent of looking like innocent lambs, despite plotting a thousand mischief behind those beautiful dark blue eyes.

    "Sus! Ginoo!" Napapailing na sumuko na lang ako sa kakulitang taglay ng binatang Boss. "Siguradohin mo lang talaga na mabubusog ako, kung saan mo man ako dadalhin, hindi mo talaga magugustohan 'pag nag beast mode ako. Kakaratehin talaga kita!" nanlilisik ang mga matang tiningnan ko ito, pinakita ko pa rito ang aking kamao. Na animo'y nag hahamon talaga nang away.

    "Easy, Sunshine, promise bubusugin talaga kita. Takot ko lang sa kamao mo," at tumawa pa ito nang walang humpay.

    Lord! tatagan niyo po ang aking kalooban please! Isang makamundong tukso po ang lumalapit sa akin. Natatakot na ako para sa sarili ko at sa puso ko.