Maingat akong bumangon sa sofa at tiningala ang nakasabit na wallclock.12:30pm. Nakapikit ang isa kung mata, halatang gusto pang matulog ng mahaba. Pero gutom na mga alaga kung buwaya sa tiyan. Biglang tumonog ang aking tiyan.
"Ah. Gutom na ako." Wika ko sabay singhot-singhot andoon pa rin ang mabangong amoy, "paniguradong nag loto si Ashley, ang bango naman. Hangang dito sa bahay naaamoy ko pa, makahingi nga." Wala sa sariling wika ko.
Papungas-pungas pa ako habang nag-iinat.
She do her signature wake up like this pose. Nakataas ang aking kanang kamay sabay hawak sa ulo, samantalang nasa bewang naman ang aking kaliwang kamay, then I strike a pose! She do that everytime, lalo na"Ah. I'm so hungry and dead tired, have mercy on this handsome creature, Ms. De Salve. Lets eat." Pagmamakaawa ng lalaking kakalabas lang nito sa opisina, nag rereklamo na kaagad. Naasar na tiningnan ko ito, walang habas na umupo kasi ito sa mahogany table. "Get down will you! Masisira mo table ko. Tingnan mo nga oh. Na upuan mo pa sticky note ko. Baba na dali! Limited edition kaya to, nabili ko pa ito sa Starbucks na kemahal-mahal ng kape nila." Saway ko sa binatang Boss. Mahina ka pa itong itinulak, pero parang walang nangyari. "You care about this table? About your sticky note? Pero sa tiyan ko hindi? Kapag ako nag ka-ulcer sino mag papa-sweldo sayo? Sa mga tao na nag tatrabaho sa akin? Iisipin mo pa lang marami-rami rin iyon," Bigla itong tumayo at baliwalang pinagpagan ang pants na medyo nagusot, mula sa pagkaka-upo at inayos na ang suot na coat. "Ikaw din ayaw mo yatang kumain ulit sa Mezzú eh,
"Ayokong mag-asawa. Pero before I turn thirty. Which is by the way, two years from now, gusto kung mag-kaanak. Pangarap ng bawat babae ang magkaroon ng anak." "What?" Gulat na gulat na wika ni Jonathan.Buti nalang talaga wala itong iniinom na tubig or kinakain man lang. Masakit kaya mabilaokan. Gusto kung matawa sa itsura nitong nanlalaki ang mga mata naka-awang pa ang mapupulang labi. Ngumiti ako ng nakakaloko. Hah! Get that! Natameme ka rin. Hiyaw ko sa isipan. "Narinig mo ako." kibit-balikat na turan ko. "Ayaw kong mag-asawa pero gusto kung magkaroon ng anak within two years, to be precise. Thirty is a crowning glory of a woman and by that time, gusto kung may kasa-kasama na akong matatawag na akin talaga. Walang iba kundi ang anak ko." Nakita kung mabilis na dinampot ni Jonathan ang basong na nasa harapan nito, at nag lalaman 'yun ng malamig na
"I'll give you Twenty million just have my baby." And his blue eyes stares at me intently. His damn serious on this matter isn't he? Anong gagawin ko? The way He looked at me, as if his dealing with one of his clients. Mga titig na tipong kapag hindi ka pumayag ipapasara ko kompanya mo, O magsisi ka kung hindi ka pumayag sa gusto ko. Nakakatakot man isipin pero kayang-kaya nitong mapa 'OO' ako sa isang tingin lang. And crazy it may sound, but I'm hopelessly waiting for him to crack a joke. Baka kasi biglang sabihin nito na 'Oy joke lang naniwala ka naman'. I'm waiting for that to happened but I'm waiting for nothing. "I'm dead serious here, Brittany. That's my offer take it or leave it. But you don't have to answer me right away, I'll give you an ampule time to think this through," And he give me his crooked smile. "For the meantime, let's eat. I'm famished." And he starts to dig in. &
Chapter 19 Isang sakong eyebags? Check! Buhaghag ang mahabang buhok papasa ng bird nest? Check! Papasa na bang extrang zombie sa The Walking dead? Double check! 'Yan ang itsura ko habang wala sa sariling nag lalakad palabas ng aking bahay, kinaumagahan. Literal talaga na hindi ako nakatulog ng maayos. Dahil sa lahat ng nangyari kagabi, about the baby thingy, about the deal, at ito ang pinakamatindi. Ang nangyaring halikan ang mas hindi nag patulog sa akin. She acted like a wanton woman who are craving for sex. Mind you Jonathan just give her a taste. A freaking taste, a simple slow and molten kiss and her body, still puzzled for her and surprisingly wants more? It just happened maybe because she possess a heart so pure and a dirty mind? Juice colored! Ganyan ba kasabik sa sex itong katawan ko? Ano ba itong nangyayari sa akin. Kaya heto kahit hindi pa su
Chapter 20 "Kung ganoon naman pala, bakit hindi niya na lang tuloyang buksan ang puso niya para doon sa lalaki. It's complicated world. At pinapahirapan niya pa sarili niya. People are having a hard time finding their one true love, and when they do? They're scared to take a risk. Normal lang ang masaktan kasi iyon ang nag papatunay na humihinga tayo, at capable pala tayong mag mahal," lumingon ulit ito sa gawi ko. Puno ng buhay ang mga mata ni Nanay Susan tinuro nito ang kaliwang dibdib kung saan matatagpuan ang puso nito, "at nabubuhay tayo dito sa mundo ito, dahil dito, dahil patuloy pa rin itong tumitibok. Kahit nasasaktan na tayo tumitibok pa rin ito. Mas matakot siya sa mga bagay na hindi niya nagawa ng dahil lang nag patalo siya sa sarili niyang takot, sa sarili niyang multo." Mahabang wika nito sabay tawa nang mahina. "Dahil diyan sa kaibigan mo napapa-english tuloy ako. Sino ba iyan? Pakilala mo next time." Dahil sa
Chapter 21 Rose, my version of the fairy godmother in the flesh minus the kipayla section, did a remarkable duty. She does wonder in this area, no doubt. Ang ganda ko. Kung sino man ang kukontra papatumba ko wala ng sabi-sabi pa. Hindi ako makapaniwala sa taglay kung ganda. I'm wearing a tan corduroy skirt, para daw mag match sa brown jeans na suot-suot ni Jonathan. Hindi na ako nag reklamo pa, not now. And maybe soon couple shirt na isusuot naming dalawa, she chuckle thinking about those things in the near future. And I'm wearing a black bodysuit, thank goodness. I had an hourglass body hindi nakakahiyang mag suot ng mga damit na ganito. Buti na lang din at kahit papaano tumataas na confident ko, at nasasanay na akong mag suot ng mga ganito ka sexy'ng damit. Kaya nagiging natural na ito sa akin. "Buti nalang kasya sa'yo tong' damit
Chapter 22 Dahil sa sinabi ni Jonathan nag hiyawan, at nag sigawan na naman ang mga tambay na naroroon. "Lodi ko yan!" Jessi, the jowa ng bayan. "Boss! How to be you po!" Taboy, the kipayla distroyer. "Boss! Baka naman pwede niyo e-share ano ba pinanliligo mo!" Berto, the beki lover. Isang tawa ang ibinigay ni Jonathan. "Kaso linggo pala ngayon, so bukas na lang kami mag papakasal." Nakakalokong wika nito, na halatang masaya. Lahat ng mga tao na andoon, kasama na ang mga kapitbahay kung nakiki-chismis na rin ay natawa sa sinabi ng binata. Mahina ko itong hinampas sa balikat. "Tara na nga, kung anu-ano pa ang sinasabi mo diyan." Namumula ang mukhang saad ko dito. Mahina ko na itong hinihila para makalayo na kami sa mga panunukso ng mga tambay at kapitbahay ko. "Bye, guys. See you next time ma
Chapter 23 Inhale take a deep breath, and then exhale ilabas ang pwedeng ilabas. Paulit-ulit kung wika sa sarili. Halos hindi na siya mapakali simula noong sinabi nitong isasama siya sa Cavite, kanina pa siya balisang-balisa. May parte sa kanya na excited makilala ang ina nitong si Minerva, Lodi niya yun eh,. Pero kabado talaga siya at na niniwala pa naman siya sa first expressions last. What if Hannah the supposed to be blind date ni Jonathan ay chinika na ang pagiging selosa at wild niya sa ina nito? Wala na talaga sira na image niya... The majestic deep blue ocean. The dazzling sunlight making the sand sparkle like a thousand tiny jewels, even the smell of the saltwater. Even the relaxing feeling that the beach gives to any human being didn't calm her down. Kung may buhay lang ang dagat baka nilunod na siya nito ma relax lang buong systema niya. Hiyang-hiya yung ganda nang