Chapter 19
Isang sakong eyebags? Check!
Buhaghag ang mahabang buhok papasa ng bird nest? Check!
Papasa na bang extrang zombie sa The Walking dead? Double check!
'Yan ang itsura ko habang wala sa sariling nag lalakad palabas ng aking bahay, kinaumagahan. Literal talaga na hindi ako nakatulog ng maayos. Dahil sa lahat ng nangyari kagabi, about the baby thingy, about the deal, at ito ang pinakamatindi. Ang nangyaring halikan ang mas hindi nag patulog sa akin. She acted like a wanton woman who are craving for sex. Mind you Jonathan just give her a taste. A freaking taste, a simple slow and molten kiss and her body, still puzzled for her and surprisingly wants more? It just happened maybe because she possess a heart so pure and a dirty mind?
Juice colored! Ganyan ba kasabik sa sex itong katawan ko? Ano ba itong nangyayari sa akin.
Kaya heto kahit hindi pa su
Chapter 20 "Kung ganoon naman pala, bakit hindi niya na lang tuloyang buksan ang puso niya para doon sa lalaki. It's complicated world. At pinapahirapan niya pa sarili niya. People are having a hard time finding their one true love, and when they do? They're scared to take a risk. Normal lang ang masaktan kasi iyon ang nag papatunay na humihinga tayo, at capable pala tayong mag mahal," lumingon ulit ito sa gawi ko. Puno ng buhay ang mga mata ni Nanay Susan tinuro nito ang kaliwang dibdib kung saan matatagpuan ang puso nito, "at nabubuhay tayo dito sa mundo ito, dahil dito, dahil patuloy pa rin itong tumitibok. Kahit nasasaktan na tayo tumitibok pa rin ito. Mas matakot siya sa mga bagay na hindi niya nagawa ng dahil lang nag patalo siya sa sarili niyang takot, sa sarili niyang multo." Mahabang wika nito sabay tawa nang mahina. "Dahil diyan sa kaibigan mo napapa-english tuloy ako. Sino ba iyan? Pakilala mo next time." Dahil sa
Chapter 21 Rose, my version of the fairy godmother in the flesh minus the kipayla section, did a remarkable duty. She does wonder in this area, no doubt. Ang ganda ko. Kung sino man ang kukontra papatumba ko wala ng sabi-sabi pa. Hindi ako makapaniwala sa taglay kung ganda. I'm wearing a tan corduroy skirt, para daw mag match sa brown jeans na suot-suot ni Jonathan. Hindi na ako nag reklamo pa, not now. And maybe soon couple shirt na isusuot naming dalawa, she chuckle thinking about those things in the near future. And I'm wearing a black bodysuit, thank goodness. I had an hourglass body hindi nakakahiyang mag suot ng mga damit na ganito. Buti na lang din at kahit papaano tumataas na confident ko, at nasasanay na akong mag suot ng mga ganito ka sexy'ng damit. Kaya nagiging natural na ito sa akin. "Buti nalang kasya sa'yo tong' damit
Chapter 22 Dahil sa sinabi ni Jonathan nag hiyawan, at nag sigawan na naman ang mga tambay na naroroon. "Lodi ko yan!" Jessi, the jowa ng bayan. "Boss! How to be you po!" Taboy, the kipayla distroyer. "Boss! Baka naman pwede niyo e-share ano ba pinanliligo mo!" Berto, the beki lover. Isang tawa ang ibinigay ni Jonathan. "Kaso linggo pala ngayon, so bukas na lang kami mag papakasal." Nakakalokong wika nito, na halatang masaya. Lahat ng mga tao na andoon, kasama na ang mga kapitbahay kung nakiki-chismis na rin ay natawa sa sinabi ng binata. Mahina ko itong hinampas sa balikat. "Tara na nga, kung anu-ano pa ang sinasabi mo diyan." Namumula ang mukhang saad ko dito. Mahina ko na itong hinihila para makalayo na kami sa mga panunukso ng mga tambay at kapitbahay ko. "Bye, guys. See you next time ma
Chapter 23 Inhale take a deep breath, and then exhale ilabas ang pwedeng ilabas. Paulit-ulit kung wika sa sarili. Halos hindi na siya mapakali simula noong sinabi nitong isasama siya sa Cavite, kanina pa siya balisang-balisa. May parte sa kanya na excited makilala ang ina nitong si Minerva, Lodi niya yun eh,. Pero kabado talaga siya at na niniwala pa naman siya sa first expressions last. What if Hannah the supposed to be blind date ni Jonathan ay chinika na ang pagiging selosa at wild niya sa ina nito? Wala na talaga sira na image niya... The majestic deep blue ocean. The dazzling sunlight making the sand sparkle like a thousand tiny jewels, even the smell of the saltwater. Even the relaxing feeling that the beach gives to any human being didn't calm her down. Kung may buhay lang ang dagat baka nilunod na siya nito ma relax lang buong systema niya. Hiyang-hiya yung ganda nang
Chapter 24 And the rest is what they called a history. Magiliw akong tinanggap ng pamilya Montejo. Nakilala ko rin ang ama ng binata, hindi tulad ng asawa nito na si Mrs. Montejo tahimik lang ang haligi ng tahanan. He has an aura of strict and powerful one. Dito nakuha ni Jonathan ang ugali nitong seryuso at strict lalo na kung business na ang pag uusapan. Pili lang ang sinasabi ng isang Anthony Montejo, hindi ito pala kwento, ngunit makikita naman sa kislap ng mga mata nito, na masaya ito lalo na kung tungkol sa asawa nitong si Minerva. Makikita sa kislap ng mga mata nito ang pag mamahal para sa may bahay. Ngayon alam ko na kung saan nakuha ng binatang Boss ang pagiging sweet and makulit nito. Sa ina nitong kahit may kaedaran na ay parang hindi pa rin nauubusan nang energy sa pagiging adorable and caring. Ngunit noong mga bandang hapon na naging makulimlim ang kalangitan at naging masungit ang panahon, at bigla
Spg alert... Hindi na mapigilan pa ni Brittany ang mapadaing nang maramdaman na mas lalong pinalalim pa ni Jonathan ang halik na sinimulan niya mismo. Mas lalo siyang nadarang, mas lalong nawala siya sa tamang huwisyo. Fuck! Hindi niya na mapigilan ang mag mura sa isipan nang maramdaman niya ang mga kamay nitong humahaplos sa katawan niya, at nararamdaman niya ang init na hatid niyon sa kanyang balat at sa pip oojkaibuturan niya. "J-Jonathan." Daing niya nang maramdaman niyang gumapang ang mga labi nito pababa sa leeg niya. "A-anong ginagawa mo sa akin." Hingal na tanong niya sa lalaking busy sa pagpapaligo nang halik sa balat niya. "Kissing you, Sunshine. You said let our lips do the talking. Right? I'm just a man na marupok sa halik mo Sunshine." He answered while kissing ang licking her neck. "Ohhh..." Ungol niya dahi
Jonathan's I glanced down at the fascinating woman, who captured his heart from the very first time. He ever laid his eyes on her. Hindi ko kailan man makalimotan ang araw na iyon. He can't even imagine that after all those years, the feeling was still there and she always, always caught my attention and take my breath away with a sheer glance. Automatic na niyakap ko at ikinulong sa aking mga bising ang babaeng mahimbing na natutulog, and her natural sweet musky scent of jasmine, fully invade his senses at nagising ang hindi dapat magising nang mga oras na iyon. Fuck! She needs to rest and she's sore down there. Paanong di mapapagod? Hindi mo pa naman tinigilan isa kang malaking timawa. Tapos tutuklaw ka na naman? Kastigo ng utak ko sa kaibigan niyang naka salute na naman. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ni Brittany, at kung bakit gusto nitong mag hanap n
Chapter 27 "I'm so sorry," anang malamyos na tinig na nag pabalik sa akin sa realidad. "Ha? No, it's okay," wala sa sariling sagot ko dito. Inabot ko dito ang makapal na Librong nahulog sa aking paanan. Ni hindi ko na pinansin ang pananakit ng aking paa. "Thank you, and again, I'm so sorry. I'm just really in hurry." Kinuha na nito ang libro at muli huminging-paumanhin, pagkatapos ay dali-dali na itong tumalikod at lakad-takbong tinungo ang gate ng university. Para ako nabatubalani. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan habang nakatitig sa papalayong pigura ng babae. "Hoy! Jonathan! Ano pang ginagawa mo diyan? Mag papasagasa ka ba? Kung "oo" aba libre ko na pakape mo!" Sigaw ni Aiden. Napapiksi ako nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Pag lingon ko ay nakita kung nakatawie na ang mga ito, at nakatayo na sa kabilang kalsada, at nakatingin sa akin na ma