Spg alert...
Hindi na mapigilan pa ni Brittany ang mapadaing nang maramdaman na mas lalong pinalalim pa ni Jonathan ang halik na sinimulan niya mismo. Mas lalo siyang nadarang, mas lalong nawala siya sa tamang huwisyo.Fuck!
Hindi niya na mapigilan ang mag mura sa isipan nang maramdaman niya ang mga kamay nitong humahaplos sa katawan niya, at nararamdaman niya ang init na hatid niyon sa kanyang balat at sa pip oojkaibuturan niya.
"J-Jonathan." Daing niya nang maramdaman niyang gumapang ang mga labi nito pababa sa leeg niya. "A-anong ginagawa mo sa akin." Hingal na tanong niya sa lalaking busy sa pagpapaligo nang halik sa balat niya.
"Kissing you, Sunshine. You said let our lips do the talking. Right? I'm just a man na marupok sa halik mo Sunshine." He answered while kissing ang licking her neck.
"Ohhh..." Ungol niya dahi
Jonathan's I glanced down at the fascinating woman, who captured his heart from the very first time. He ever laid his eyes on her. Hindi ko kailan man makalimotan ang araw na iyon. He can't even imagine that after all those years, the feeling was still there and she always, always caught my attention and take my breath away with a sheer glance. Automatic na niyakap ko at ikinulong sa aking mga bising ang babaeng mahimbing na natutulog, and her natural sweet musky scent of jasmine, fully invade his senses at nagising ang hindi dapat magising nang mga oras na iyon. Fuck! She needs to rest and she's sore down there. Paanong di mapapagod? Hindi mo pa naman tinigilan isa kang malaking timawa. Tapos tutuklaw ka na naman? Kastigo ng utak ko sa kaibigan niyang naka salute na naman. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ni Brittany, at kung bakit gusto nitong mag hanap n
Chapter 27 "I'm so sorry," anang malamyos na tinig na nag pabalik sa akin sa realidad. "Ha? No, it's okay," wala sa sariling sagot ko dito. Inabot ko dito ang makapal na Librong nahulog sa aking paanan. Ni hindi ko na pinansin ang pananakit ng aking paa. "Thank you, and again, I'm so sorry. I'm just really in hurry." Kinuha na nito ang libro at muli huminging-paumanhin, pagkatapos ay dali-dali na itong tumalikod at lakad-takbong tinungo ang gate ng university. Para ako nabatubalani. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan habang nakatitig sa papalayong pigura ng babae. "Hoy! Jonathan! Ano pang ginagawa mo diyan? Mag papasagasa ka ba? Kung "oo" aba libre ko na pakape mo!" Sigaw ni Aiden. Napapiksi ako nang marinig ang sinabi ng kaibigan. Pag lingon ko ay nakita kung nakatawie na ang mga ito, at nakatayo na sa kabilang kalsada, at nakatingin sa akin na ma
Probably this is the decent sleep she had since her parents die. No, the best sleep she ever had. The tingling sensation saying she was finally HOME. Iyon ang pakiramdam ko habang nakahiga mag isa sa malambot na kama, nakabalot ang hubad na katawan sa malaking puting kumot. May ngiti sa aking mga labi at dahan-dahan kung iminulat ang aking mga mata. The gentle heat of the morning sun welcomed her, naka bukas na ang glass window kaya ang sinag ng araw ay humahalik na ngayon sa aking balat, and the sounds of the waves crashing the shore calmed her senses. Gone, the noise she always heard, ang magugulong kapitbahay na nagsisigawan, ang maingay na busina nang mga saksakyan, lahat iyon ay nawala napalitan nang mga ibong nag kakantahan na kaysarap pakinggan. Parang ayaw ko pang bumangon, ito ang pinapangarap nkung buhay. Babangon na ang sasalubong akin ay natural na ingay nang kalikasan hind
Chapter 29 Is it amazing? No! Is it ironic? Yes! Parang gusto kung mag wala, manapak, mangbugbug at kung anu-ano pa man ang adjective, na pwedeng ilagay sa taong nagagalit dahil jumped pack sa kaingotan. Why? Ayon sa mahiwagang apps na nag mo-monitor sa menstruation period ko, next week pa ang fertile days ko. Hamakin mo 'yun, tinudo ko ang pag bukaka kagabi. Pero dahil sa kaengotan ko kahit sharpshooter ay hindi makakabuo. Kaya heto hundred percent mainit ulo ko. Sumabay pa ang boss ko, ewan anong nakain at naisipan na ngayong araw ay hindi raw papasok. Marami pa naman kaming ginagawa dahil araw ng lunes ngayon. "Hi, sunshine. Good morning, I know you're still damn tired, sana naka pag pahinga ka kahapon. By the way, hindi ako papasok ngayon dumating kasi si Konstantin and he n
Chapter 30 NASA loob na ako ng taxi, hawak ko ang aking cellphone at tinext ko na ang magaling kung boss. Sinabihan ko na itong papunta na ako sa bahay nito. After an hour. Narating ko na rin ang bahay ni Eng. Jonathan Montejo the malandutay na nilalang. Nakatira ito sa isang sikat na subdivision, exclusive para lang sa mga mayayaman. Lahat ng bahay na nakatayo kasama na rin ang mga nakatira rito ay ma contest ata, kung sino ang may pinaka malaking bahay siya pinaka mayaman? Ganuern? Ang lalaki rin naman kasi, buti na lang mahigpit ang security system nila dito, sa Buena De German exclusive subdivision. Kita muna pangalan palang dolyar na. Paano na lang kaya ang mga nakatira? Kaya mas maigi na manahimik na lang ako, at hangang tingin nalang. Nag pasalamat ako sa taxi driver at maingat na pumasok sa isang bahay na may tatlong palapag. Kung si Cinderella ang sapatos niya ay babasagin. Ang bahay nit
Hindi na pwedeng kainin ang steak na nasunog. Kaya ang ending umorder nalang si Jonathan sa Jolibee. Ang steak na hinanda nito naging bucket meal ng Jollibee. Ang wagyu beef na binili nito, na para daw sa akin. Noong makita ko ang presyo napamura na lang ako, pagkamahal-mahal na karne tapos ngayon ay naging burger steak ala jolibee style? Tawa pa rin ako nang tawa habang naka harap sa lalaking nakasimangot. Why? I demanded that he should change his wardrobe, cause' the Armani suit and a bucket meal didn't go along together. Nang makapag palit naman ito biglang na umid ang aking dila. Nang makita ko itong hubad baro at naka suot lamang ng black Gucci sweatpants. "Wala ka na bang damit? Kanina balot na balot ka ngayon lantad na lantad y-yang--" namumula ang mukhang wika ko. Habang nauutal na naka turo na katawan nitong yummy. "What? Run out of words, sunshine?" Natatawang lumapit ito sa akin
Chapter 32 Lutang at tulala pa rin ako habang naka tingin sa kawalan, mahigit tatlong minuto na ang matuling lumipas, pero andoon pa rin yung babaeng maganda sa loob ng opisina nang boss ko. She tried to picked and eavesdrop inside, pero naging instant tanga lang ako naka-lock ang pinto. Gusto kung sipain ang mahogany door. Bakit naka sara? Itinigil ko nalang ang kabaliwan at muli ay tinitigan ang fruit basket na nasa aking harapan. Why? Bakit nakasara ang pinto? Anong ginagawa nila doon? Kinakain na ako nang kakaibang pakiramdam na hindi ko mapangalanan. Sino ba kasi 'yung magandang babae? Naiinis na sinabunotan ko ang sarili, na agad din ko rin na pinagsisihan. Kailangan kung mag mukhang magandang dilag, para hindi nakakahiyang tumabi doon sa anghel na bumaba sa lupa. Isang mabigat na buntong hininga ang aking pinakawalan. This is not me! Why insecurities eatin
Chapter 33 Parang may sumabog sa kaloob-looban ko nang makitang naka-angkla ang kaliwang braso ni Aurelia sa matitipunong braso ni Jonathan. Bigla akong nabulag at tanging pulang kulay lamang ang aking nakikita. Anong kulay ito! Bakit ang sarap pumatay! Pigilan niyo ako! Nangigigil ako! Una akong nakita ni Aurelia, at tulad kanina isang napakagandang ngiti na naman ang iginawad nito sa akin. "Oh, Hi Brittany," lakas maka commercial toothpaste na ngiting bati nito sa akin. Kahit masama ang aking loob. kahit gusto ko nang mag transform at pumatay ng anghel. Nginitian ko nalang ito pabalik. Tabingi nga lang. "Hi, po." bati ko rito. Lumipat ang paningin ko sa binatang may nagtatakang tingin sa mga asul nitong mata habang nakatingin sa akin. Palipat-lipat ang tingin nito sa mukha ko at sa hawak-hawak ko."Aalis kayo boss?" Tan