MasukShare
Chapter 23
Terakhir Diperbarui:
2024-12-05 19:22:10
Bab terkait
He Hates Me But He Loves Me Chapter 24
Third Person POV Lumipas ang ilang araw na punong-puno ng pag-aalala, ngunit sa wakas, dumating na rin ang inaasam-asam na magandang balita. Nakaupo si Marina sa sala ng suite nang tumawag ang doktor ng kanyang mga magulang. "Ms. Marina, stable na ang kondisyon ng mga magulang mo. Maaari na silang iuwi sa bahay sa loob ng ilang araw," masayang balita ng doktor. Hindi napigilan ni Marina ang mapaluha sa tuwa. “Salamat po, Dok. Salamat talaga.” Habang hawak ang telepono, tumayo siya at naglakad papunta sa bintana, pinapanood ang abalang lungsod sa ibaba. Parang gumaan ang lahat ng bigat na matagal nang nakaatang sa kanyang balikat. Pagkatapos ng tawag, napansin niyang si Sebastian ay tahimik na nakatayo sa gilid, nagmamasid. Lumapit ito sa kanya, nakasuot ng pormal na suit, ngunit halata sa mga mata ang interes sa balita. "Anong sabi?" tanong niya, malamig pa rin ang tono pero may halong pag-aalala. Ngumiti si Marina at tumango. “Okay na sila, Sebastian. Salamat sa lahat n
Terakhir Diperbarui : 2024-12-05He Hates Me But He Loves Me Chapter 25
Third Person POV Kinabukasan, maagang naghanda si Marina sa hindi inaasahang lakad nila ni Sebastian. Tahimik lang siya habang papunta sila sa isang lugar. Habang nasa biyahe, napansin niyang hindi katulad ng dati, seryoso si Sebastian. Wala itong sarkastikong komentaryo o pilyong ngiti. Tahimik lang itong nakatingin sa bintana, tila malalim ang iniisip. “Sebastian, saan ba talaga tayo pupunta?” tanong ni Marina, hindi na matiis ang bigat ng katahimikan. Hindi agad sumagot si Sebastian. Tumigil muna ito bago binitiwan ang isang mahinang buntong-hininga. “Sa puntod ng mga magulang ko.” Napatigil si Marina, bahagyang nabigla. Hindi niya inakala na dadalhin siya ni Sebastian sa ganoong lugar, lalo na’t bihira itong magpakita ng emosyon. Pagdating nila sa sementeryo, tahimik na lumakad si Sebastian papunta sa isang mausoleum. Napansin ni Marina ang pangalan ng mag-asawa sa marmol: Eduardo at Sylvia Monteclaro. Malinis at napakaelegante ng paligid, halatang inaalagaan ng mabuti.
Terakhir Diperbarui : 2024-12-06He Hates Me But He Loves Me Chapter 26
Third Person POV(OVERLOAD ANG KILIG) Kinabukasan, tumama ang sikat ng araw sa mukha ni Marina habang nakahiga pa rin siya sa kama. Malalim ang tulog niya, tila nasa gitna ng isang panaginip na masyadong nakakakilig para sa kanya. Sa panaginip, nasa isang romantikong lugar sila ni Sebastian, magkahawak-kamay habang naglalakad sa dalampasigan. Napakatamis ng ngiti ni Sebastian sa kanya, tila walang kasungitan o pang-aasar. "Marina, ang ganda mo," bulong nito sa kanya. Napangiti si Marina sa panaginip, at sa gitna ng kanyang pananaginip, naibulong niya nang mahina, “Crush kita, Sebastian…” Sa kasawiang-palad (o sadyang malas), nasa tabi ng kama niya si Sebastian, na abala sa pag-aayos ng kanyang relo at tila naghahanda para sa araw. Napalingon ito nang marinig ang sinabi ni Marina. Napataas ang kilay, at biglang bumungisngis nang tahimik, ngunit hindi mapigilan ang sariling pagtawa. “Marina, ano ‘yan? Ano ulit ang sinabi mo?” tanong ni Sebastian habang nakatingin sa natutulog
Terakhir Diperbarui : 2024-12-06He Hates Me But He Loves Me Chapter 27
Third Person POV Kinagabihan, matapos maghapunan, nagpasya si Marina na maglakad-lakad sa garden ng mansyon upang magpalipas ng oras. Napakaganda ng gabi—ang malamig na simoy ng hangin at ang maliwanag na buwan ay nagbibigay ng aliwalas sa kanyang pakiramdam. Ngunit hindi pa man siya nakakadalawang hakbang, narinig na niya ang pamilyar na boses ni Sebastian mula sa likuran. “Bakit mag-isa ka rito? Hindi ka ba natatakot sa dilim?” tanong nito, may bahagyang ngisi habang naglalakad papalapit. “Hindi naman ako bata para matakot, Sebastian,” sagot ni Marina, nagkukunwaring hindi siya naiilang. “Gusto ko lang mag-unwind.” Pagkatapos ng kanilang maikling usapan sa terrace, bumalik si Marina sa kanyang kwarto, ngunit hindi pa rin mawala sa isip niya ang mga sinabi ni Sebastian. Inilapag niya ang tasa ng kape sa bedside table at napahiga, pilit na binabalewala ang kilig na nararamdaman. "Anong problema ng lalaking 'yun? Bakit parang bigla nalang may mga pakulo?" tanong niya sa sarili
Terakhir Diperbarui : 2024-12-07He Hates Me But He Loves Me Chapter 28
Third Person POV Pagdating nila sa Hacienda Monteclaro, agad na sinalubong sila ng malawak na taniman, berdeng pastulan, at ang eleganteng mansyon sa gitna ng lupain. Sa kabila ng ganda ng lugar, naramdaman ni Marina ang lungkot na nalalapit na ang pasukan. Ilang araw na lang at babalik na siya sa normal na buhay niya sa Maynila, malayo sa kakaibang mundo na binuksan sa kanya ni Sebastian. Habang si Sebastian ay abala sa pakikipag-usap sa mga manggagawa ng Hacienda, naisipan ni Marina na mamasyal sa paligid. Suot ang simpleng floral dress at sombrero na inabot sa kanya ng kasambahay, naglakad siya sa tabi ng mga tanim na bulaklak. Huminga siya nang malalim, tinatamasa ang sariwang hangin ng probinsya. “Ang ganda dito… Sana ganito rin kaganda ang buhay ko,” bulong niya sa sarili habang napatingin sa malawak na tanawin ng bundok sa malayo. Hindi nagtagal ay nakita niya ang isang maayos na pinutol na kahoy sa ilalim ng puno. Naupo siya roon at sinimulang panoorin ang mga kabayo
Terakhir Diperbarui : 2024-12-08He Hates Me But He Loves Me Chapter 29
Marina’s POV Pasukan na naman. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis. Sa isang banda, masaya akong babalik sa normal na buhay ko bilang estudyante. Pero sa kabilang banda, parang ang bigat sa pakiramdam na iiwan ko ang Hacienda at... si Sebastian. Tumayo ako sa harap ng salamin habang inaayos ang uniporme ko. Napabuntong-hininga ako. "Marina, tama na ang kakaisip. Mag-focus ka na lang sa pag-aaral," bulong ko sa sarili. Paglabas ko ng kwarto, sinalubong ako ni Ana. “Ma’am Marina, ihahatid ka raw ni Sir Sebastian papunta sa school. Nasa sasakyan na siya, naghihintay.” “Ha? Bakit kailangan pa niya akong ihatid? Kaya ko namang mag-commute,” sagot ko, pero parang bumilis ang tibok ng puso ko. “Eh, baka gusto ka lang niyang siguraduhin na makakarating ka nang maayos,” sagot ni Ana na may halong ngiti. Napailing na lang ako at lumakad papunta sa labas ng mansyon. Nandoon na si Sebastian, nakasandal sa kanyang itim na sports car. Suot niya ang simpleng white polo shirt na
Terakhir Diperbarui : 2024-12-11He Hates Me But He Loves Me Chapter 30
Third POV Pagpasok ni Marina sa mansyon, sinalubong siya ni Ana. Agad napansin ng kasambahay ang kunot sa noo ni Marina. "Ma’am Marina, parang ang lalim ng iniisip mo. May nangyari ba?" tanong ni Ana habang inaayos ang ilang bulaklak sa mesa. Umupo si Marina sa sofa at napabuntong-hininga. "Si Sebastian kasi. Ang weird niya kanina. Parang may iniisip siyang malalim." "Ganun ba?" sagot ni Ana habang ngumiti nang makahulugan. "Alam mo, Ma’am Marina, minsan ganyan talaga si Sir Sebastian. Lalo na kapag may mga bagay na hindi niya masabi." Napataas ang kilay ni Marina. "Anong ibig mong sabihin? May hindi siya masabi? Sa akin?" Umiling si Ana at tumawa nang mahina. "Secret na lang po iyon. Pero, Ma’am, baka naman nagiging close na kayo? Kasi mukhang nag-aalala ka na sa kanya." Namula si Marina at nagkunwaring galit. "Ana! Tigilan mo nga ‘yan! Hindi totoo ‘yan!" Pero bago pa makasagot si Ana, biglang dumating si Sebastian. May dalang ilang folders at mukhang galing sa opisin
Terakhir Diperbarui : 2024-12-11He Hates Me But He Loves Me Chapter 31
Marina's POV Nagising ako kinabukasan na may ngiti pa rin sa labi. Ang ganda ng gabi namin ni Sebastian kagabi. Ang saya ko kahit hindi niya aminin, may sweetness talaga sa ugali niya kapag gusto niya. Pero agad na napawi ang ngiti ko nang maisip kung paano ako magpapakita sa kanya ngayon. Nakakahiya. Napabuntong-hininga ako habang tinitingnan ang sarili ko sa salamin. "Ano ba 'tong nararamdaman ko? Crush? Hindi. Hindi ko siya crush. Ang yabang-yabang kaya ng taong ‘yon!" pilit kong sinasabi sa sarili. Habang naglalakad ako papunta sa dining area, tahimik akong nagdasal na wala si Sebastian doon. Sana lang nakalabas na siya. Pero gaya ng inaasahan, nandoon siya, nakaupo sa mesa at abala sa pagbabasa ng isang dokumento habang umiinom ng kape. “Good morning,” bati ko, pilit na kalmado. Tiningnan niya ako sandali at ngumiti nang pilyo. “Good morning, Marina. Mukhang napasarap ang tulog mo kagabi. Sabagay, siguro pagod ka na rin pagkatapos ng sorpresang hinanda ko.” Tumitig
Terakhir Diperbarui : 2024-12-12
Bab terbaru
He Hates Me But He Loves Me Chapter 75
LIMANG TAON ANG LUMIPAS... Sa malawak na auditorium, nakatayo si Luna sa entablado, suot ang kanyang toga. Hawak niya ang kanyang diploma at medalya bilang cum laude—isang pangarap na matagal niyang hinintay na matupad. Dapat masaya siya. Dapat ipagdiriwang niya ang araw na ito. Ngunit habang pinagmamasdan niya ang dagat ng mga nagsasaya at niyayakap ng kanilang pamilya at mga kaibigan, hindi niya mapigilang mapansin ang kakulangan. Wala si Santino. Noon, madalas nilang pag-usapan kung paano sila sabay na aakyat sa entablado, tatawaging magkasunod ang pangalan, at maghahawakan ng kamay habang nakangiti sa isa’t isa. Pero ngayon, siya lang ang nandito. Pagkatapos ng seremonya, dumiretso siya sa isang tahimik na sulok ng unibersidad. Umupo siya sa isang bench, ipinikit ang mga mata, at marahang huminga. “Ginawa ko na, Santino,” mahina niyang bulong sa hangin. “Pero bakit parang kulang?” Limang taon na rin ang lumipas mula noong huli siyang tumapak sa mansyon ng Monteclaro.
He Hates Me But He Loves Me Chapter 74
THIRD POV Habang unti-unting nilulubog ng araw ang kalangitan, nakatayo si Luna sa veranda ng Monteclaro mansion. Nakatitig siya sa malayo, pilit inaalis sa isip ang matinding pag-aalala na bumabalot sa kanya. Wala pa sina Marina at Sebastian. Hindi niya alam kung ano na ang nangyayari sa ospital. Gusto niyang sundan si Santino, gusto niyang makita ang lagay nito, pero… may bahagi ng sarili niyang nag-aalangan. “Bakit ba ako ganito?” mahina niyang bulong, mahigpit na niyakap ang sarili. "Hindi ba dapat masaya ako? Pinutol ko na ang koneksyon namin. Hindi ba ito ang gusto ko?" Ngunit sa bawat segundo na hindi niya nakikita si Santino, sa bawat minutong lumilipas na wala siyang balita tungkol dito, mas lalong bumibigat ang pakiramdam niya. Para siyang sinasakal ng guilt at takot—takot na baka huli na ang lahat. Napapikit siya, pilit nilulunok ang namumuong luha. "Hindi, hindi ko dapat maramdaman 'to. Wala akong karapatan—" Biglang bumukas ang malaking gate ng mansyon. Napa
He Hates Me But He Loves Me Chapter 73
MANSYON NG MONTECLARO – LUNA’S POV Maagang gumayak si Luna para pumasok sa eskwela. Pilit niyang inaayos ang sarili, pilit niyang inilalayo ang isip sa nangyari kahapon. Tapos na. Wala nang sila—wala nang Santino at Luna. Paulit-ulit niyang sinasabi iyon sa sarili, kahit parang may kung anong kirot sa dibdib niya. Pagbaba niya sa hagdan, isang kakaibang katahimikan ang bumungad sa kanya. Hindi tulad ng dati na punong-puno ng sigla ang mansyon, ngayon ay tila may bumalot na lungkot sa buong paligid. Pagdating niya sa sala, nakita niya si Marina—ang mommy ni Santino. Naka-upo ito sa sofa, yakap-yakap ng kanyang asawa, si Sebastian. Nanginginig ang balikat ng ginang habang hagulgol nang hagulgol. Si Sebastian naman ay pilit siyang inaalo, ngunit bakas din sa mukha nito ang matinding lungkot. Nanatili si Luna sa kinatatayuan niya, hindi sigurado kung lalapit ba o aalis na lang nang tahimik. Pero bago pa siya makagalaw, biglang tumayo si Marina at mabilis siyang nilapitan. "Ikaw!
He Hates Me But He Loves Me Chapter 72
Habang nakatayo sa gitna ng cafeteria, naramdaman ni Santino ang bigat sa kanyang dibdib. Para bang may kung anong bagay na pumipigil sa kanya, isang bagay na hindi niya kayang kontrolin. Tumingin siya sa direksyon kung saan lumabas si Luna. Mas lalo siyang naguluhan. Bakit ba parang ang hirap niyang maabot ngayon? Bakit parang kahit anong gawin niya, palayo na ito nang palayo? Napabuntong-hininga siya, napapailing habang napabulong sa sarili. "Mali pala ang mahalin ka, Luna…" Bar Scene – Santino’s POV Sa loob ng bar, malakas ang tugtog. Mga ilaw na kumikislap, tawanan ng mga lasing, at usok ng sigarilyo ang bumalot sa paligid. Pero para kay Santino, wala siyang naririnig kundi ang tahimik na sigaw ng puso niya. Isang shot ng alak ang tinungga niya. Isang mapait na hagod sa lalamunan—pero hindi kasing pait ng nararamdaman niya ngayon. Sa harap niya, nakaupo si Jake, tahimik lang na pinagmamasdan siya. "Tama na 'yan, pare," saway ni Jake, pero umiling lang si Santino. "
He Hates Me But He Loves Me Chapter 71
Matapos ang practice, nag-ayos na ng gamit ang banda. Pawis si Santino, pero hindi iyon ang dahilan kung bakit biglang bumigat ang pakiramdam niya. Habang kinukumpuni niya ang mic stand, natanaw niya sa di kalayuan sina Luna at Jake—magkasabay na naglalakad palabas ng gym. Magaan lang ang itsura nila, tila komportableng-komportable sa isa’t isa. Maya-maya pa, nakita niyang tinapik ni Jake sa ulo si Luna habang may sinasabi. Napangiti si Luna, at doon kumirot ang dibdib ni Santino. "Tangina naman..." bulong niya sa sarili. Bigla siyang napaupo sa stage, pinunasan ang pawis, pero ang totoo, pinipilit niyang burahin sa isip ang nakita niya. “Jake pala, ha?” Naramdaman niyang lalong bumibigat ang loob niya. Kaya pala hindi siya makakuha ng diretsong sagot kay Luna. Kaya pala hindi niya mawari kung bakit parang ang layo-layo nito sa kanya nitong mga nakaraang araw. “Seryoso ba ‘to?” tanong niya sa sarili. Akala niya kasi, kahit paano, may halaga siya kay Luna. Na kahit hindi pa
He Hates Me But He Loves Me Chapter 70
Napakurap si Luna at agad na umiwas ng tingin kay Santino. Hindi niya alam kung tama pa ba ang ginagawa nila—ang mga titig na iyon, ang tahimik na espasyong bumabalot sa kanila, at ang hindi maipaliwanag na tensyon sa pagitan nila. "Santino... hindi pwede," mahina niyang sabi, pilit na kinakalma ang sariling damdamin. "May girlfriend ka na. Ayaw kong makasira ng relasyon." Napabuntong-hininga si Santino, pero hindi niya inalis ang titig niya kay Luna. "Ano ba sa tingin mo ang ginagawa ko ngayon, Luna? Sa tingin mo ba, kung talagang mahal ko si Denise, nandito ako ngayon kasama mo?" Napalunok si Luna. Gusto niyang magalit. Gusto niyang pagalitan si Santino dahil sa pagiging pabaya sa relasyon nito, pero mas nagagalit siya sa sarili niya. Dahil bakit siya kinakabahan? Bakit parang mas gusto niyang manatili rito kaysa lumayo? "Santino, tama na," mariin niyang sabi, kahit pa ang sariling puso niya ay parang sumisigaw ng kabaligtaran. "Hindi ko kayang—" Bigla siyang natigilan nan
He Hates Me But He Loves Me Chapter 69
Pagkauwi nila mula sa mall, napansin nilang tahimik na ang buong mansyon. Madilim na ang paligid, tanging ilaw sa hallway at sala ang bukas. Pagod man sa buong araw ng pamamasyal at kakatawa, nanatili ang kasiyahan sa mukha ni Santino. Pagpasok sa loob, agad na bumaling si Santino kay Luna at nakangiting sinabi, “Sabi ko naman sa’yo, tabi tayong matulog, ‘di ba?” Napakunot ang noo ni Luna at agad na tumanggi. “Ano ka? Hindi na tayo mga bata! Dalaga at binata na tayo, Santino. Huwag kang ewan.” Napahagalpak ng tawa si Santino. “Eh ano naman? Hindi naman kita kakainin. Saka dati naman tayong magkatabi matulog, ‘di ba?” “Dati ‘yon! Bata pa tayo nun!” asik ni Luna, binigyan siya ng masamang tingin. Ngunit sa halip na umurong, mas lalo pang lumapit si Santino, nakangisi. “So? Anong pinagkaiba? Pareho pa rin naman tayo, Luna. Ako pa rin ‘to, si Santino. At ikaw pa rin si Luna na laging inis sa akin pero hindi naman makatanggi kapag ako na ang nagyaya.” Napasinghap si Luna at nam
He Hates Me But He Loves Me Chapter 68
Luna’s POV Pagkapasok ko sa kwarto, agad akong dumapa sa kama at tinakpan ang mukha ko ng unan. Ano ba ‘yon?! Ramdam ko pa rin ang init sa mukha ko habang paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang nangyari kanina sa loob ng closet. Bakit kasi ang lapit niya? Napapikit ako nang mahigpit habang naaalala ko kung paano halos magkadikit ang katawan namin ni Santino. Ang init ng katawan niya, ang bango niya, at higit sa lahat—ang katawan niya! Napahiga ako nang diretso at hinampas ang unan. Sht! Bakit ako kinikilig?! Hindi pwede ‘to!* Pero kasabay ng kilig, may inis din akong nararamdaman. Kasi pagkatapos ng lahat ng ‘yon, nakita ko siyang naghahalikan sila ni Denise. Ano ba naman ‘yun, Luna! Kahit kailan, hindi ikaw ang pipiliin ni Santino! Tama na ‘tong ilusyon mo! Pero kahit anong pilit kong itanggi, hindi ko maalis ang kakaibang pakiramdam sa loob ng puso ko. Paano kung... talagang mai-in love na ako sa kanya? "Hindi… Hindi ako pwedeng ma-in love sa kanya." Napalunok ako haba
He Hates Me But He Loves Me Chapter 67
Habang tahimik na nagtatago si Luna sa loob ng closet, halos hindi siya makahinga sa kaba. Pinakiramdaman niya ang bawat galaw sa labas. Lumabas si Santino, pilit na pinapanatiling kalmado ang sarili. "Oh, Denise, andito ka na pala," aniya, pilit na nililihis ang usapan. "Ang tagal mo namang lumabas," reklamo ni Denise, sabay akbay kay Santino. Pero bago pa makasagot si Santino, napansin nito ang mama ni Luna na nakatayo sa gilid ng kama. "Ay, Manang, ano pong ginagawa ninyo rito?" tanong ni Denise. "Ilalagay ko lang sana 'tong mga tiniklop na damit ni Santino sa closet," sagot ng mama ni Luna habang papalapit sa pinto ng closet. Halos lumuwa ang mata ni Santino. Tangina! Hindi puwedeng makita si Luna sa loob! Mabilis niyang hinawakan ang kamay ng mama ni Luna. "Ako na po d'yan, Manang. Sige na po, magpahinga na kayo," aniya, pilit na nginingitian ito. "Naku, hindi, iho. Ako na, sandali lang naman ito," sagot ng matanda, pilit na tinutulak ang kamay ni Santino para makal
