Mag-log inShare
Kabanata 28
Kaugnay na kabanata
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 29
Nakita ni Andrew ang marangyang kasal ni Chloe na nakalathala sa balita.Ang kanyang tingin ay nakatuon sa isang litrato ni Jeffrey sa kanyang telepono, nag-aalab ang galit sa loob niya.Dapat gawa ito ni Jeffrey, hindi ba?Kailangan talagang mangyari!Sa isip na iyon na nag-aalab, tumakbo si Andrew mula sa ospital, hindi pinansin ang mga protesta nina Lily at Teresa.…Ito ang unang araw ng kanilang buhay may-asawa.Si Jeffrey ay niyayakap si Chloe sa kama, isang pambihirang sandali ng lambing.Ang malambot na sikat ng araw at ang malamig na hangin sa labas ay hindi maaaring maging mas kaakit-akit.Pagkatapos, bigla na lang, ang katahimikan ay nabasag ng patuloy na tunog ng doorbell.Ang noo ni Jeffrey ay nagalit. Sino kaya ang nanggugulo sa kanila?Nagsuot siya ng bathrobe at pumunta upang buksan ang pinto.Sa sandaling bumukas ito, ang kamao ni Andrew ay dumapo sa kanya. Mabilis na lumihis si Jeffrey, nahuli ang kamao ni Andrew nang madali."Ano bang nangyayari sa'yo?!"
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 1
"Chloe, natatandaan mo yung engagement na sinet up ng pamilya natin para sayo noong bata ka pa? Ngayong magaling ka na sa sakit mo, gusto mo bang bumalik sa Kingston City para magpakasal? Kung ayaw mo pa rin, pwede kong kausapin ulit ang dad mo at ikansela na ang buong kasal.”Sa loob ng madilim na kwarto, walang ibang marinig si Chloe Smith maliban sa katahimikan.Sa kabilang linya ng phone, inihanda na ng nanay niya ang kanyang sarili para sa muli niyang pagtanggi, ngunit biglang nagsalita si Chloe noong sandaling iyon.“Uuwi ako at magpapakasal." Ang kanyang ina, si Felicia Brown, ay nagulat.“Ah… Ayos lang sayo?”Sumagot si Chloe, "Oo. Kailangan ko lang ng kaunting oras oras para ayusin ang lahat dito sa Marina City. Bigyan niyo ako ng kalahating buwan, at uuwi ako dyan. Mom, sige na ay iayos mo na ang wedding plans."Pagkatapos ng ilan pang salita, pinutol ni Chloe ang tawag.Pagkababa niya ng phone, nanuot papasok ng kwarto ang malakas na tugtog mula sa party sa baba, na
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 2
Isinara ni Chloe ang kanyang pinto, ipinasok ang kanyang earphones, at hindi na pinansin ang ingay mula sa labas.Nakapagdesisyon na siyang umuwi at magpakasal, alam niyang kailangan niyang magbitiw sa kanyang trabaho. Gayunpaman, determinado siyang tapusin ang kanyang mga proyekto, layuning maiwasan ang anumang abala sa iba.Umupo siya nang mag-isa sa harap ng panoramic na bintana, masigasig na tinatapos ang kanyang trabaho.Habang ang araw ay lumubog sa likod ng abot-tanaw, ang kalangitan ng gabi ay unti-unting nagiging madilim.Inalis ni Chloe ang kanyang mga earbud, tumayo, at nag-unat. Matapos ang mahabang oras ng pagtutok sa trabaho, tapos na siya.Ang gusali ay tahimik na tahimik na.Binuksan niya ang kanyang telepono para sa kaunting walang isip na pag-scroll.Doon lumabas ang isang mensahe mula kay Helen. Walang pag-aalinlangan, tinapik ni Chloe ito upang buksan.[Bakit hindi mo ni-like ang post ko?]Isang minuto lang ang lumipas bago sumunod ang isa pang mensahe.[N
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 3
Habang kaharap ang dalawang nag-aalalang lalaki, nagsalita siya nang may kalmadong hindi niya talagang nararamdaman. "Mga litrato lang 'yan. Makakakuha pa tayo ng iba, di ba?”"Talagang nagawa ng apoy ang kanyang trabaho, kaya kailangan nating gumawa ng bagong mga alaala. Panahon na rin para maglakbay ulit tayo."Si Andrew, na sinisikap gawing mabuti ang sitwasyon, ay sinalubong ng masiglang pagsang-ayon ni Stephen.Oo, at pwede nating isama si Helen sa pagkakataong ito. Palagi siyang gustong maglakbay.Hindi napigilan ni Chloe na matawa nang kaunti sa mga salita ni Stephen.Kinuha nina Andrew at Stephen ang kanyang pagtawa bilang tanda ng pagsang-ayon at sabay-sabay silang nagbuntong-hininga ng ginhawa.Nang malapit na silang pumasok muli, napahinto sila sa kanilang nakita—ilang kahon sa sala na wala roon nang umalis sila kaninang umaga."Ano itong lahat?" sabay nilang tanong.Binigyan ni Chloe ng mabilis na tingin ang mga kahon. "Oh, nag-resign ako sa trabaho ko. Iniisip kong
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 4
Hawak ni Helen ang tropeo, ngunit wala sa kanyang mukha ang sigla ng tagumpay. Hindi siya mukhang gustong magdiwang, at tiyak na hindi niya ito ibibigay kay Chloe.Sa halip, kinagat niya ang kanyang labi, malaki at nagmamakaawang mga mata habang nagsasalita siya. "Chloe, sinabi ng direktor na ibigay ko sa'yo ang tropeo. Napakalaking bagay nito, at ang galing-galing mo. Magiging sobrang matapang ako at magtatanong. Hindi ko pa kailanman napanalunan ang gantimpalang ito. Pwede bang hiramin ko ang tropeo kahit ilang araw lang?"Hiramjn?Hindi pa kailanman nakarinig si Chloe ng ganitong kabaliwan. Itinaas niya ang kilay at sinabi na may pekeng ngiti, "Kung alam mong bold 'yan, huwag ka nang magtanong. Kung gusto mo talaga, ikaw na lang ang manalo."Sa mga salitang iyon, inabot niya ang tropeo mula sa yakap ni Helen.Ang malamig na tugon ni Chloe ay nag-iwan kay Helen na naguguluhan, na para bang siya ang biktima ng isang malaking kawalang-katarungan. "Chloe, bakit ka ganyan? Hindi k
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 5
Hindi napansin ni Chloe kung kailan naputol ang tawag.Kumalma siya sandali bago sinabi, "Magpapakasal na ang best friend ko. Bakit? Iniisip niyo bang guluhin ito?"Si Andrew at Stephen ay hindi na siya kinakausap kamakailan. Pagbalik niya sa Kingston City, malamang na hindi na sila magkikita muli—hindi man lang bilang magkakilala.Walang silbi ang pagbubulgar ng kanyang sariling mga plano sa kasal.Sa kanyang komento, nagpalitan ng naguguluhang tingin sina Andrew at Stephen ngunit hindi na nila ito pinansin. "Huwag na, pwede ka nang umalis. Ang dami kong trabaho sa opisina," sabi nila.Si Andrew, na tila hindi pa rin makabawi sa aksidente ni Helen kaninang umaga, kumuha ng ilang papel at nagmadaling pumasok sa silid-aralan na may malamig na pakiramdam.Ang mukha ni Stephen ay nakasimangot habang idinagdag niya, "Nasugatan si Helen dahil sayo. Dapat kang humingi ng tawad sa kanya. Kung hindi, hindi ako sasama sa mga kasiyahan sa kasal.”Sa mga salitang iyon, nagmartsa siya pa
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 6
Matagal-tagal, pero sa wakas ay nakabawi na ng hininga si Chloe. Sumandal siya sa pader, mahigpit na hawak ang kanyang gamot sa kamay, tinakpan ang kanyang mukha upang mapigilan ang polen.Wala pa siyang isang segundo para makahinga nang maluwag nang dumapo sa kanya ang boses ni Andrew na puno ng akusasyon na parang sampal."Bakit lagi mong pinapansin si Helen? Binibigyan tayo niya ng mga bulaklak at ikaw ay tinatapon mo lang ito sa lupa!"Ang boses ni Stephen, puno ng galit, ay hindi nagtagal. "Chloe, parang hindi ka na makatuwiran lately. Ano bang nangyayari sa'yo?"Humigop ng malalim si Chloe, nanginginig sa halo ng galit at pagkabigo. May bagyo ng mga salita sa loob niya, handang sumabog, pero ang lumabas lang ay isang pigil na hikbi, ang kanyang mga mata ay puno ng luha."Ako, nagbago? Talaga bang nagbago ako, o ikaw ang nagbago? May hika ako, at allergic ako sa pollen. Paano mo makakalimutan 'yon?"Mahina ang kanyang boses, pero ang kanyang mga salita ay tumama kina Andrew
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 7
Sa wakas, ayos na ang bahay, at huminga nang maluwag si Chloe.Parang isang malaking bigat ang naalis mula sa kanya sa isang iglap.Habang nilalagdaan ang mga papeles, napagtanto niya na ang petsa ng deadline para sa huling paperwork ng real estate ay pareho ng araw ng kanyang pag-alis.Tamang-tama ang timing. Ibig sabihin, maiiwasan niya ang nakakahiya na pamamaalam kina Andrew at Stephen.Pirmahan ang kanyang pangalan, naramdaman ni Chloe ang agos ng ginhawa. Halos lahat ay nasa likuran na niya.May isa pang bagay na kailangang gawin.Pumunta siya sa mall, pumili ng isang makinis na masahe at isang astig na pares ng pulseras bago nagpunta sa bahay ni Natalie.Sa sandaling pumasok siya sa pinto, niyakap siya ni Natalie nang mahigpit."Chloe, napakahirap pakawalan ka. Matagal ka nang bahagi ng Marina City, at minahal na kita na parang sarili ko. Ang magiging pakiramdam ay sobrang kawalan nang wala ka," sabi ni Natalie, ang boses niya ay puno ng damdamin habang hawak-hawak ang k
Pinakabagong kabanata
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 29
Nakita ni Andrew ang marangyang kasal ni Chloe na nakalathala sa balita.Ang kanyang tingin ay nakatuon sa isang litrato ni Jeffrey sa kanyang telepono, nag-aalab ang galit sa loob niya.Dapat gawa ito ni Jeffrey, hindi ba?Kailangan talagang mangyari!Sa isip na iyon na nag-aalab, tumakbo si Andrew mula sa ospital, hindi pinansin ang mga protesta nina Lily at Teresa.…Ito ang unang araw ng kanilang buhay may-asawa.Si Jeffrey ay niyayakap si Chloe sa kama, isang pambihirang sandali ng lambing.Ang malambot na sikat ng araw at ang malamig na hangin sa labas ay hindi maaaring maging mas kaakit-akit.Pagkatapos, bigla na lang, ang katahimikan ay nabasag ng patuloy na tunog ng doorbell.Ang noo ni Jeffrey ay nagalit. Sino kaya ang nanggugulo sa kanila?Nagsuot siya ng bathrobe at pumunta upang buksan ang pinto.Sa sandaling bumukas ito, ang kamao ni Andrew ay dumapo sa kanya. Mabilis na lumihis si Jeffrey, nahuli ang kamao ni Andrew nang madali."Ano bang nangyayari sa'yo?!"
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 28
Natapos na ang bahagi ng seremonya kung saan nagbigay ng mga pagbati, at nagsimula na ang live stream ng aktwal na kasal nina Chloe at Jeffrey.Nakatayo sila sa makasaysayang Ethan Williams Estate sa Kingston City, sa gitna ng isang kasalang sumasalamin sa klasikal na tradisyon.Ang lumang Victorian mansion ay na-transform, pinalamutian ng puting seda at gintong laso na kumikislap sa liwanag. Ang tunog ng mga kampana ng simbahan ay pumuno sa hangin, naglalatag ng mahika ng pagdiriwang na umantig sa lahat ng naroroon.Si Jeffrey, na mukhang napakaayos sa kanyang tradisyonal na kasuotan sa kasal, ay pumasok nang napaka-espesyal sa isang napakagandang puting kabayo na may kahanga-hangang karwahe sa likuran.Ang banda ng tanso ay nagbigay ng masiglang tunog habang ang prusisyon ay nagtatapon ng mga pilak na barya at magagarang kahon ng kendi sa mga masayang manonood.Ang mga tao ay kumukuha ng mga matatamis at sumisigaw ng kanilang pagbati, ang kanilang magandang pakiramdam ay bumabal
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 27
Kung umalis lang sila noon, ano ang halaga ng lahat ng pag-ibig na pinanghawakan nila sa loob ng maraming taon? Ano nga ba ang halaga ng isang buhay, mahigit dalawang dekada na magkasama, kung ganun lang? Ang lahat ba ng oras at damdaming iyon ay talagang mas mababa kaysa sa naramdaman nila para sa isang tao na halos isang buwan pa lang nilang kilala?Isang matinding determinasyon ang sumiklab sa mga mata nina Andrew at Stephen.Sabay-sabay nilang inihayag, "Magsanib-puwersa tayo. Pagkatapos noon, kanya-kanya na!"Hindi na nila kailangan pang pagtalunan ito. Alam nila kung ano ang kailangang gawin.Nakipag-ugnayan si Stephen kina Lily at Teresa upang hanapin ang huling ilang mga litrato ng pamilya na nagkukuwento ng kanilang pinagsamang kasaysayan, isang timeline na umaabot ng mahigit dalawampung taon.Sa kasamaang palad, manipis ang koleksyon ng mga group shot dahil sinunog ni Chloe ang karamihan sa mga ito.Naiwan sila sa karamihan ng mga solo shots ng kanilang pagkabata, pero
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 26
Ang mga mata ni Stephen ay pula sa galit, ang mga kamay ay nakatiklop sa mga kamao. Sa matinding determinasyon, sinuntok niya si Jeffrey."Bakit siya pa? Hindi ko matanggap ito, Chloe. Kung ayaw mong magpakasal, dadalhin kita! Pwede tayong pumunta sa ibang bansa o bumalik sa Marina City, kahit saan mo gusto. Lahat ay posible!"Gayunpaman, si Jeffrey, na kayang umiwas nang madali, ay bahagyang inikot lang ang kanyang mukha, pinayagan ang suntok ni Stephen na dumapo sa kanyang pisngi.Hindi naman masyadong malala, pero nag-iwan ito ng pulang guhit.Hinawakan ni Jeffrey ang kanyang pisngi, na bahagyang nasaktan lamang, at huminga ng malalim, ang kanyang mukha ay nagbago dahil sa kirot. Gayunpaman, mukhang kasing guwapo pa rin niya.Nakita ni Chloe ang sugat at nahabag siya sa kanya. Hinawakan niya ang kamay nito, sinusubukang tingnan ang sugat."Wala talaga, okay lang ako. Hindi naman masakit."Sinubukan ni Jeffrey na pagtawanan ito, pero lalo lang nag-alala si Chloe.Nang hindi n
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 25
Ang mga daliri nina Chloe at Jeffrey ay magkadikit habang hinarap nila sina Andrew at Stephen, ang kanilang mga mata ay nagmamasid at nagmamasid."Chloe, magkaibigan na tayo mula pa noong mga bata tayo. Paano mo ako tinitingnan ng ganyan?" pakiusap ni Stephen, ang puso niya'y sumasakit sa ilalim ng kanilang mga nagbabantay na tingin.Si Chloe ay nagmukhang masungit, hindi siya interesado sa walang kwentang usapan. Pagkatapos ng lahat, sila ba ang hindi unang nagbasura ng taon ng pagkakaibigan?Tumingin siya sa kanila nang kalmado bago sumagot, "Wag na ang mga palusot. Kailangan ko nang umuwi. Kung may gusto kayong sabihin, bilisan niyo."Binuksan ni Stephen ang kanyang bibig upang sumagot, ngunit pinutol siya ni Andrew.Nakatayo sa harap ni Chloe, ang mga mata ni Andrew ay halo ng malamig na determinasyon. "Chloe, nagkamali kami. Hindi talaga namin gusto si Helen. Gusto lang naming paselosin ka para malaman kung sino talaga ang mahalaga sa'yo, pero hindi namin inasahan na magiging
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 24
Sa likod ng mga eksena, pinahintulutan ni Jeffrey ang kanyang crew na magpahinga sa pagbabantay nila kay Andrew at Stephen.Hindi naman siya nagbawas ng kanyang bantay. Naghahanda lamang siya ng entablado para makagawa sila ng kanilang hakbang upang siya ay makasunod at handa sa anumang susubukan nila.Nakuha ng kanyang mga tao ang mensahe at agad silang kumilos.Samantala, sinigurado ni Jeffrey na magbigay ng kaunting balita sa mga magulang ni Chloe—pupunta sina Andrew at Stephen sa Kingston City para sa kasal.Ano? Pagkatapos ng lahat ng ginawa nila kay Chloe, maglakas-loob pa silang dumating sa kanyang kasal?Si Felicia ay galit na galit. Dati, pinupuri niya sina Andrew at Stephen, kahit nga tinitingnan pa silang potensyal na manugang, pero ang paglaruan ang buhay ni Chloe?Wala itong kapatawaran.Si Chloe ay tiyak na dumaan sa impiyerno nang hinabol siya ni Helen. Isipin mo, ang kanyang kaibigang panghabang-buhay, ang kanyang sandigan, ay nagpakita ng malamig na balikat sa k
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 23
Nasa gitna si Chloe ng fitting ng kanyang wedding dress nang walang tigil na nag-vibrate ang kanyang telepono. Sobrang abala siya sa pag-aayos ng magulong laylayan ng damit kaya hindi niya ito napansin.Tumingin siya sa ibaba at biglang sinabi, "Jeff, puwede mo bang tingnan 'yan para sa akin?"Si Jeffrey, na mukhang matikas sa itim na suit na nagpaganda sa kanyang tangkad, sumagot, "Sige."Kumandong siya nang walang pakialam sa dingding, kinuha ang telepono ni Chloe, at pinindot ang kanyang mga inisyal at kaarawan para ma-unlock ito.Habang binabasa ni Jeffrey ang mensahe ni Natalie, huminto siya, may bahid ng selos sa kanyang boses habang binabasa ito nang malakas.[Hey, Chloe. Andrew at Stephen ay umaasang makikigulo sa iyong kasal. Ano sa tingin mo? Dapat ba nating payagan sila?]Lumapit siya, tumayo sa likod ni Chloe, pinagsabihan ang tindera ng damit, at sinimulang ayusin ang laylayan ng damit.Ang kanyang matangkad na katawan ay halos yumakap sa kanya, pinoprotektahan siya
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 22
Si Helen ay nagpalipas ng isang buong araw at gabi sa labas ng villa, nakayuko, walang tigil na humihingi ng tawad hanggang sa siya ay tuluyang bumagsak dahil sa pagod.Nang magkamalay siya, wala na sina Andrew at Stephen.Nasa sarili na niyang inuupahang kwarto siya.Ang mga boses nina John at Yasmin ay umabot mula sa labas, nag-uusap kung ano ang gagawin."Dapat tayong umuwi na ngayon. Hindi tayo pwedeng magtagal dito. Hindi lang basta-basta susunod si Helen sa utos. May mga paa siya at tiyak na aalis na naman siya. Umalis tayo habang wala pa siya sa katinuan!" panghihikayat ni Yasmin.Sumang-ayon si John sa isang simpleng tango at matigas na sumagot, "Sige."Sa sandaling bumukas ang pinto, tumakbo si Helen, hindi man lang huminto para isuot ang kanyang sapatos, pero sinigurado niyang kinuha ang kanyang telepono.Dahil kay Andrew at Stephen na sobrang higpit at malayo, nalilito si Helen kung kanino siya dapat lumapit.Sa kanyang magulong kalagayan, naisip niya si Chloe."Oo!
Hayaang Lumipas ang mga Taon Kabanata 21
Ang matitinding salita ng opisyal ng lungsod ay tumama kay Helen. Pumadyak siya at sumagot, "Sige na, sige na. Aalis na ako!"Hindi pa siya nakakapag-book ng moving truck para ilipat ang kanyang mga gamit, nararamdaman na ni Helen ang pressure. Walang tiyak na destinasyon, unti-unting nawawalan ng pasensya ang drayber, paulit-ulit na nagtatanong kung saan.Inabot siya ng matagal, pero sa wakas ay nasabi din niya ang pangalan ng kanyang lumang barangay. "Pumunta ka sa Komunidad ng Orchid Lane."Ang tanging pag-asa niya ay makausap ang kanyang dating landlord tungkol sa pagbabalik ng kanyang lugar.Sa kabutihang palad, ilang araw pa lamang ang lumipas at hindi pa naaagaw ang apartment.Nang dumating si Helen sa Orchid Lane Community, ang unang nakita niya ay isang pamilya na nagkakamping sa tabi ng pasukan.Ang mga Zimmers ay maaaring hindi ang pinakasikat sa moda, pero sila ay maayos at malinis. Gayunpaman, hindi mapigilan ni Helen na hamakin sila, at kitang-kita ito.Nasa isip n
