KAHIT may dalawang araw pang nalalabi sa bakasyon ni Infinity ay pumasok na siya the day after they arrived. Inabala niya ang sarili as the CEO of HGC. Kinausap din niya ang secretarya'ng si Karla na tawagan ang kaniyang lawyer at sabihin dito ang tungkol sa katabing lupa ng orphanage.
Lumipas ang araw na ganoon ang cycle ng buhay niya. Tulad ng mga naunang araw niya rito sa Pinas. Trabaho-bahay-trabaho. Ngunit may pagkakaiba na ngayon. She's doing it with purpose. Gusto niya ng magandang buhay para sa binubuo nilang pamilya. Pamilyang bubuuin nila ni Teranusjulio. Speaking of her husband, huling tawag nito sa kaniya ay noong sabihin nitong naroon na ito sa Taiwan. She watched the news at mukhang malaking problema ang ginawa ng pinagkakatiwalaan nitong manager, na ngayon ay nagtatago sa kung saan. After that call, hindi na ito nakatawag pa. Naiintindihan niyang kailangan nitong pagtuunan ng pansin ang problema kaya naman hinayaaINFINITY ran toward her father's room with teary-eyed, nang makarating sila sa hospital kung saan ito naka-confine. Madali siyang nakauwi ng Slovenia sa tulong ni Jasson at ng kapatid nitong si Norman. Hindi niya alam kung coincidence ang pagkikita nila sa airport nang maabutan siya ng dalawa, almost pleading to one of the airlines to give her the early ticket to her country. Mayroon ngang available pero connecting flight at eight hours ang stop-over niyon sa Hong Kong. She cannot wait for that long. Her father needs her. Kaya laking pasasalamat niya nang lapitan siya ng magkapatid at walang pag-aalinlangang inihatid siya ng mga ito gamit ang private plane ng mga ito. "W-what happened to papa, Nicholas?!" natatarantang tanong ni Infinity habang nanginginig ang mga kamay na nakahawak sa pinto at tinatanaw sa maliit na salamin ang inooperahang ama. "Lady…" "What happened to my papa?!" aniya sa salitang Slovenian. "He got ambushed, Lady." Nanlaki ang mga mata niya sa narini
"I will, wife. H'wag ka nang umiyak." Matapos punasan ni Teranusjulio ang mga luha niya ay iniwan na siya nito upang sumunod sa doktor. Sa pagdating ng asawa at sa mga sinabi nito, pakiramdam ni Infinity ay nabunutan siya ng tinik. Nawala ang agam-agam niya at ang kondisyon na lamang ng ama ang kaniyang inaalala. This is Teranusjulio's effect on her. He could make her calm despite of the circumtances she was facing. "You should rest, Infinity," ani Jasson nang maupo ito ng may distansiya sa kaniya. "I can't leave my father, Jasson. Gusto kong nasa tabi niya ako oras na magising siya. Atsaka, hahanapin ako ni Ranus." Narinig niya ang pagbuntonghininga nito kaya naman nag-angat siya ng paningin upang tingnan ito. Mataman lamang itong nakatitig sa kaniya na para bang may nais sabihin. "Now, I will ask you again. Do you love your husband?" Nag-iwas siya ng tingin dito a
INAYOS ni Infinity ang kumot ng ama nang makatulog na ito matapos niya itong mapainom ng gamot. Akma na siyang lalabas ng silid nang matuon ang kaniyang paningin sa brown box na nakapatong sa night table na nasa gilid ng kama. Iyon iyong kahon na nakuha niya noon sa tokador ng mga magulang noong nasa Slovenia sila. Ilang araw din niya iyong nakalimutan dahil abala siya sa pamamalakad sa HSG at sa amang nagpapagaling. Napagdesisyunan nilang mag-asawa na samahan ang kaniyang papa sa binili nitong bahay. Hindi nila ito maaaring hayaang tumira roon ng mag-isa. Muling nabuhay ang kuryosidad niya nang maalala ang birth certificate na nakita niya roon at ilang mga larawan na hindi niya natingnan. Hindi niya maintindihan kung bakit mabigat ang kaniyang nararamdaman habang maingat na kinukuha ang box. Nanginginig ang kamay na binuksan iyon at isa-isang siniyasat ang laman. Binuklat niya ang nakatuping papel kung saan nakasulat ang pangalang John Antonov Hasson Jr., at ang kapanganaka
IT'S been three weeks since her father settled in the Philippines with them. And it's been two weeks when she noticed the changes on Teranusjulio. Hindi na tuloy niya ma-spelling ang ugali ng asawa. The other day he was worried and then the next day he was cold. She's confused. Ano ba talaga siya para dito? May mga pagkakataong hindi ito umuuwi. Umuwi man ito ay madaling araw na. Hindi niya alam kung ano ang pinagkakaabalahan nito. Gusto niya itong kausapin, ngunit pakiramdam niya ay iniiwasan siya nito. "Daughter…" Nilingon niya ang amang sakay ng wheelchair na hindi niya namalayang nasa likod na niya. Pasimple siyang bumuntonghininga bago ito nilapitan at itinulak ang upuang de gulong nito patungo sa kinatatayuan niya kanina. "Are you alright, baby?" "Papa…" "Akala mo ba hindi ko napapansin? Hinihintay ko lang na magsabi ka sa akin, anak. You look bothered this past few days. Hindi ka man nagsasalita pero nararamdaman kong may dinaramdam ka." In
SUNOD-SUNOD ang naging paghithit-buga ni Ranus sa ika-limang stick ng sigarilyong hawak niya. He has to ease the tension inside him. He has to calm himself to be able to think straight. Hindi niya alam kung kailan ba matatapos ang nagkaletse-letse niyang buhay. Simula nang mamatay ang mga taong umampon sa kaniya sixteen years ago, pakiramdam niya ay pinagdamutan siya ng tadhanang magkaroon ng tahimik at maayos na pamilya. Hanggang sa mapunta siya sa mga kamay ni Mr. F. Buong akala niya ay maayos na buhay ang hatid nito. Iyon pala kinasangkapan lang siya nito. "Paibigin mo ang nag-iisang anak ni Antonov Hasson, Teran. Kapag nagawa mo iyon the HGC will become yours. Kahinaan ng mga babae ang pag-ibig, kaya hindi malayong ipaubaya ng tagapagmana ang negosyo sa`yo." "Bakit hindi na lang si Shie ang pakasalan ko? Iyon naman ang kasunduan ng HGC, hindi ba?" "Don't be stupid, young man. The rules is only applicable if the present CEO has no successor. But thank you for considering
Maingat na isinara ni Teranusjulio ang pinto matapos niyang makapasok. Madilim ang kabahayan kaya naman kinailangan niyang magdahan-dahan upang hindi makalikha ng ingay. Akma na siyang aakyat sa ikalawang palapag nang may tumawag sa kaniya mula sa nilampasang sala. "Son." Natigilan siya nang marinig ang tawag na iyon. Para siyang itinulos sa kinatatayuan nang makilala ang tinig ng kaniyang 'ama'. Naikuyom niya ang mga kamay at pilit na pinigil ang luhang sumilip sa gilid ng kaniyang mga mata. Huminga siya nang malalim saka dahan-dahang humarap dito. "Pa," walang buhay na tugon niya rito. "Gusto sana kitang kausapin tungkol sa anak ko." 'Anak ko' tila sinakal ang puso niya sa isiping hindi siya ang anak na tinutukoy nito. "Ipinagtapat ni Infinity ang lahat ng tungkol sa inyo. Sa totoo lang, gusto kita para sa kaniya. Ngunit ang makita siyang umiiyak dahil nasasaktan, hindi ko iyon matatanggap. Alam mo bang umamin siyang mahal ka niya? She maybe a strong woman, I knew her
MAY mga tampuhang dapat na idinadaan sa masinsinang usapan. Ngunit mayroon ding mga di pagkakaunawaan na sa simpleng 'I love you' lamang ay agad nang napapawi ang lahat ng pag-aalinlangan. And that is what happened between Teranusjulio and Infinity. Sapat na sa huli na narinig niya buhat sa asawa na mahal siya nito. Hindi na niya kailangan pang mag-usisa o kung ano pa man. Dahil kung may dapat mang sabihin sa kaniya ang asawa, alam niyang magsasabi ito sa tamang panahon kung kailan kaya na nito. At hindi tulad ng mga naunang araw buhat nang bumalik sila galing Slovenia. Naging magaan na ang pakiramdam ni Infinity. Bakas sa mukha niya ang kasiyahan. "Well, maybe these flowers will add a smile to your lovely face." Nag-angat ng mukha si Infinity mula sa pagkakaabala sa mga papeles pagkarinig sa boses ng asawa. "H-hi," pigil ang ngiting simpleng bati niya sa asawang may bitbit ng isang pumpo
"Are you okay, Lady?" tanong ni Anton nang nag-aalalang lumabas sa sasakyan at abutang tulala sa bagay na hawak ng dalaga. "Yeah, I'm fine. Sa orphanage na tayo kumain. Gusto kong makasama ang mga bata," tugon ni Infinity rito saka lumigid sa sasakyan. Kinuha niya ang tawagan at tinawagan ang asawa. Kailangan niyang marinig ang boses nito upang kumalma ang puso niya. "Kumakain ka na, wife?" bungad na tanong ni Teranusjulio nang sagutin nito ang tawag. "Paano akong makakakain, hinarang lang naman ako ng 'fianccee' mo," ipinagdiinan niya ang salitang 'fianceè' dito. "Hinarang? What? Teka may ginawa ba siya sa`yo? Sinaktan ka ba niya?" buong pag-aalalang sunod-sunod nitong tanong. Huminga siya nang malalim bago ito sinagot, "Nadatnan ko siya sa harap ng Hasson. Well, hindi naman siya nanggulo..." Narinig niya ang pagbuga nito ng hangin na para bang nabunutan ng tinik sa dibdib. "What did she told you? Wife, kung anuman ang mga sinabi niya, please, don't believe her." "I
"INFINITY, are you alright?" nag-aalalang dinaluhan ni Lucy ang kapatid ng asawa matapos nitong marinig ang pagduduwal nito sa lababo. Hinagod-hagod niya ang likod ng dalaga. Hawak ang sikmura, halos mapangiwi si Infinity dahil sa pait na nalalasahan niya matapos iluwa ang kaniyang mga kinain. Nailabas na yata niya ang lahat ng laman ng kaniyang tiyan at mapaklang likido na lang ang lumalabas sa kaniyang bibig. Binuksan niya ang faucet at naghilamos. Inabot niya ang tubig na ibinigay sa kaniya ni Lucy. "Thank you, Lucy. I'm fine don't worry." "Are you sure? Should I call Martin to take you to the hospital?" "No, don't bother him. I'm fine." "Mom, what happened to Tita Anny? Is she sick?" ani Martina na lumapit sa dalawa, yakap nito sa mga braso ang may kalakihang unicorn na kulay light blue. Napangiti si Infinity, halata sa magandang mukha ng pamangkin niya ang pag-aalala. Sa isang buwan na narito siya sa poder ng mga ito ay napalapit agad siya sa mga pam
"SON, enough of that," saway ni Mr. Hasson sa anak. Inagaw niya rito ang basong may alak na akmang tutunggain nito. Simula nang mawala ang anak niyang si Infinity or should he say, simula nang hindi ito umuwi ilang linggo na ang nakararaan ay halos araw-araw nang nagpapakalango sa alak ang anak niyang si Johnny o nakilala niyang si Teranunsjulio. Ang buong akala nila ay may nangyari nang masama rito, not until the Luther's called him at ipagbigay alam na nasa pangangalaga ng mga ito ang adopted daughter. Gusto sana niya itong makausap, makapagpaliwanag. He missed his daughter so much, ngunit wala siyang magagawa dahil ayaw pa raw nitong humarap sa kanila. Alam niyang kasalanan niya ang lahat. Kung noon pa lang ay sinabi na niya rito ang katotohanan, marahil ay hindi ito nabigla nang ganoon. "Why my life is so unfair?" suddenly, Teranusjulio spoke. Nilingon ni Mr. Hasson ang binata at nakita niya kung gaa
INFINITY felt lost after everything had happened. Iyong pakiramdam na you resolved a problem but you had been tricked. At ang mas masakit pa, ang mga taong mahalaga pa sa buhay mo ang luminlang sa `yo. She was living a life with full of confindence. Pero sa isang iglap, lahat ng kumpiyansiya niya sa sarili, gumuho na lang bigla. Ang lahat ng tapang niya, naglaho na lang na parang bula. Hindi na niya nakikilala ang sarili. Kung sino ba talaga siya. Kung ano ba talaga ang tunay na pagkatao niya. Yesterday, she's a Hasson. Now, a Luther claimed her as their sister. Ang gulo! Ang gulo-gulo na! Then, she screamed. She cried all the pain that she felt right now. She messed everything around her. From the pillows to blanket. From bed covers to lampshade. She threw everything she handed just to ease the ache. Daig pa niya ang may amnesia. She became anonymous to herself. Sino ba talaga siya? "Is she okay?" nag-aalalang lumapit si Lucy sa asawang nakamasid lamang sa kapatid. "
Nanlalamig ang mga kamay na itinuon niya ang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan. Piping nagdarasal na sana mali ang kaniyang hinala. Sa halip na sa bahay ng kaniyang ama ay sa Hasson Manssion siya nagpahatid kay Anton. Sa Hasson Bridge siya dumaan patungo sa penthouse niya. Patungo na siya sa kaniyang unit nang bumukas ang elevator na katapat ng pinto ng Hasson bridge. Mula roon ay lumabas ang kilalang modelo at alam niyang isa sa mga kapatid ni Jasson. Nangunot ang kaniyang noo nang mapansing tila wala ito sa sarili. Nanginginig ang mga kamay at wala sa ayos ang paglalakad. Mabilis niya itong dinaluhan dahil sa pag-aalala. She volunteered to Emmanuelle to help her to take to her unit. Inasikaso niya ito hanggang sa maging maayos ito bago siya nagpaalam. Tinungo niya ang sariling unit. At nang maalala ang disket na ibinigay sa kaniya ni Shiela, dere-deretso niyang tinungo ang isang silid na ginagawa niyang opisina kapag ayaw niyang pumunta sa Hasson Building. Sandalin
"Are you okay, Lady?" tanong ni Anton nang nag-aalalang lumabas sa sasakyan at abutang tulala sa bagay na hawak ng dalaga. "Yeah, I'm fine. Sa orphanage na tayo kumain. Gusto kong makasama ang mga bata," tugon ni Infinity rito saka lumigid sa sasakyan. Kinuha niya ang tawagan at tinawagan ang asawa. Kailangan niyang marinig ang boses nito upang kumalma ang puso niya. "Kumakain ka na, wife?" bungad na tanong ni Teranusjulio nang sagutin nito ang tawag. "Paano akong makakakain, hinarang lang naman ako ng 'fianccee' mo," ipinagdiinan niya ang salitang 'fianceè' dito. "Hinarang? What? Teka may ginawa ba siya sa`yo? Sinaktan ka ba niya?" buong pag-aalalang sunod-sunod nitong tanong. Huminga siya nang malalim bago ito sinagot, "Nadatnan ko siya sa harap ng Hasson. Well, hindi naman siya nanggulo..." Narinig niya ang pagbuga nito ng hangin na para bang nabunutan ng tinik sa dibdib. "What did she told you? Wife, kung anuman ang mga sinabi niya, please, don't believe her." "I
MAY mga tampuhang dapat na idinadaan sa masinsinang usapan. Ngunit mayroon ding mga di pagkakaunawaan na sa simpleng 'I love you' lamang ay agad nang napapawi ang lahat ng pag-aalinlangan. And that is what happened between Teranusjulio and Infinity. Sapat na sa huli na narinig niya buhat sa asawa na mahal siya nito. Hindi na niya kailangan pang mag-usisa o kung ano pa man. Dahil kung may dapat mang sabihin sa kaniya ang asawa, alam niyang magsasabi ito sa tamang panahon kung kailan kaya na nito. At hindi tulad ng mga naunang araw buhat nang bumalik sila galing Slovenia. Naging magaan na ang pakiramdam ni Infinity. Bakas sa mukha niya ang kasiyahan. "Well, maybe these flowers will add a smile to your lovely face." Nag-angat ng mukha si Infinity mula sa pagkakaabala sa mga papeles pagkarinig sa boses ng asawa. "H-hi," pigil ang ngiting simpleng bati niya sa asawang may bitbit ng isang pumpo
Maingat na isinara ni Teranusjulio ang pinto matapos niyang makapasok. Madilim ang kabahayan kaya naman kinailangan niyang magdahan-dahan upang hindi makalikha ng ingay. Akma na siyang aakyat sa ikalawang palapag nang may tumawag sa kaniya mula sa nilampasang sala. "Son." Natigilan siya nang marinig ang tawag na iyon. Para siyang itinulos sa kinatatayuan nang makilala ang tinig ng kaniyang 'ama'. Naikuyom niya ang mga kamay at pilit na pinigil ang luhang sumilip sa gilid ng kaniyang mga mata. Huminga siya nang malalim saka dahan-dahang humarap dito. "Pa," walang buhay na tugon niya rito. "Gusto sana kitang kausapin tungkol sa anak ko." 'Anak ko' tila sinakal ang puso niya sa isiping hindi siya ang anak na tinutukoy nito. "Ipinagtapat ni Infinity ang lahat ng tungkol sa inyo. Sa totoo lang, gusto kita para sa kaniya. Ngunit ang makita siyang umiiyak dahil nasasaktan, hindi ko iyon matatanggap. Alam mo bang umamin siyang mahal ka niya? She maybe a strong woman, I knew her
SUNOD-SUNOD ang naging paghithit-buga ni Ranus sa ika-limang stick ng sigarilyong hawak niya. He has to ease the tension inside him. He has to calm himself to be able to think straight. Hindi niya alam kung kailan ba matatapos ang nagkaletse-letse niyang buhay. Simula nang mamatay ang mga taong umampon sa kaniya sixteen years ago, pakiramdam niya ay pinagdamutan siya ng tadhanang magkaroon ng tahimik at maayos na pamilya. Hanggang sa mapunta siya sa mga kamay ni Mr. F. Buong akala niya ay maayos na buhay ang hatid nito. Iyon pala kinasangkapan lang siya nito. "Paibigin mo ang nag-iisang anak ni Antonov Hasson, Teran. Kapag nagawa mo iyon the HGC will become yours. Kahinaan ng mga babae ang pag-ibig, kaya hindi malayong ipaubaya ng tagapagmana ang negosyo sa`yo." "Bakit hindi na lang si Shie ang pakasalan ko? Iyon naman ang kasunduan ng HGC, hindi ba?" "Don't be stupid, young man. The rules is only applicable if the present CEO has no successor. But thank you for considering
IT'S been three weeks since her father settled in the Philippines with them. And it's been two weeks when she noticed the changes on Teranusjulio. Hindi na tuloy niya ma-spelling ang ugali ng asawa. The other day he was worried and then the next day he was cold. She's confused. Ano ba talaga siya para dito? May mga pagkakataong hindi ito umuuwi. Umuwi man ito ay madaling araw na. Hindi niya alam kung ano ang pinagkakaabalahan nito. Gusto niya itong kausapin, ngunit pakiramdam niya ay iniiwasan siya nito. "Daughter…" Nilingon niya ang amang sakay ng wheelchair na hindi niya namalayang nasa likod na niya. Pasimple siyang bumuntonghininga bago ito nilapitan at itinulak ang upuang de gulong nito patungo sa kinatatayuan niya kanina. "Are you alright, baby?" "Papa…" "Akala mo ba hindi ko napapansin? Hinihintay ko lang na magsabi ka sa akin, anak. You look bothered this past few days. Hindi ka man nagsasalita pero nararamdaman kong may dinaramdam ka." In