"SON, enough of that," saway ni Mr. Hasson sa anak. Inagaw niya rito ang basong may alak na akmang tutunggain nito.
Simula nang mawala ang anak niyang si Infinity or should he say, simula nang hindi ito umuwi ilang linggo na ang nakararaan ay halos araw-araw nang nagpapakalango sa alak ang anak niyang si Johnny o nakilala niyang si Teranunsjulio. Ang buong akala nila ay may nangyari nang masama rito, not until the Luther's called him at ipagbigay alam na nasa pangangalaga ng mga ito ang adopted daughter. Gusto sana niya itong makausap, makapagpaliwanag. He missed his daughter so much, ngunit wala siyang magagawa dahil ayaw pa raw nitong humarap sa kanila. Alam niyang kasalanan niya ang lahat. Kung noon pa lang ay sinabi na niya rito ang katotohanan, marahil ay hindi ito nabigla nang ganoon. "Why my life is so unfair?" suddenly, Teranusjulio spoke. Nilingon ni Mr. Hasson ang binata at nakita niya kung gaa"INFINITY, are you alright?" nag-aalalang dinaluhan ni Lucy ang kapatid ng asawa matapos nitong marinig ang pagduduwal nito sa lababo. Hinagod-hagod niya ang likod ng dalaga. Hawak ang sikmura, halos mapangiwi si Infinity dahil sa pait na nalalasahan niya matapos iluwa ang kaniyang mga kinain. Nailabas na yata niya ang lahat ng laman ng kaniyang tiyan at mapaklang likido na lang ang lumalabas sa kaniyang bibig. Binuksan niya ang faucet at naghilamos. Inabot niya ang tubig na ibinigay sa kaniya ni Lucy. "Thank you, Lucy. I'm fine don't worry." "Are you sure? Should I call Martin to take you to the hospital?" "No, don't bother him. I'm fine." "Mom, what happened to Tita Anny? Is she sick?" ani Martina na lumapit sa dalawa, yakap nito sa mga braso ang may kalakihang unicorn na kulay light blue. Napangiti si Infinity, halata sa magandang mukha ng pamangkin niya ang pag-aalala. Sa isang buwan na narito siya sa poder ng mga ito ay napalapit agad siya sa mga pam
HUMIGIT ng malalim na buntonghininga si Karla bago pinindot ang doorbell sa dating penthouse ng kaibigang si Infinity. Nagpadala naman siya ng email kay Teranusjulio na siya nang nakatira doon, na dadaan siya, so he should be expecting her. Pero nakakatatlong doorbell na siya, wala pa ring nagbubukas ng pinto para sa kaniya. Nauubusan na siya ng pasensiya. Today is Sunday and it should be her rest day. But since the penthouse was just near her place, kaya ngayon na rin niya ihahatid ang ipinabibigay ng kaibigan para wala na siyang iisipin pa bukas. Sinubukan niyang i-message si Infinity para hingiin ang passcode ng pinto. Nasa boarding pa lang naman siguro ang kaibigan. Hindi nagtagal, sumagot ito laman ang hinihingi niya. She entered the passcode, and the door opened. Napangiwi siya nang wala man lang kaliwa-liwanag sa buong sala. Kinapa niya ang pader sa tabi ng pintuan para sa switch ng ilaw. Napapabuntonghininga na lang siya nang lumiwanag ang kabahayan. The huge
“She may be look tough from the outside, but no one knew how soft she is in the inside. Kaya nga employees issue kaagad ang inayos niya pagkahawak niya sa puwesto dito. For Infinity, employees are the backbone of this company. Kung wala ang maliliit na empleyado, Hasson Group won't operate.” Bumuntonghininga si Karla. Hindi niya alam kung bakit kailangan niyang sabihin ang mga sinabi, but she thought, it's just the right thing to do para naman magising at ma-realize ng lalaking kaharap kung ano ang pinababayaan nito. “Kaya kung hindi mo kayang patakbuhin ang Hasson Group, ngayon palang ipasa mo na lang ang posisyon sa kayang magpatakbo nito.” Inalis niya ang kanang binti sa pagkakapatong sa kaliwang binti, saka siya bahagyang dumukwang sa lamesita para abutin at iurong palapit kay Teranusjulio ang brown envelop. “Nasa loob ang annulment paper ninyo ni Infinity. She wanted you to sign that. I guess, the hearing procees is just enough for the remaining month na napagkasunduan ninyo?
INFINITY fixed her hair before she get off the car when the driver opened the door for her. She scanned the building as soon as her feet laid on the ground."Good morning, Lady Hasson!" greeted by the employees that are properly aligned in the hallway and bowed as she entered the building.No response from her. She just walked in the middle of them. Mararamdaman ang otoridad na mayroon siya."Welcome to Hasson's Manssion, lady. Your father, Master Hasson told us to give you a wel—" Mr. Manchester hold back as she lift her hand in front of her to stop him from talking ."It's just a waste of time. All of you, go back to your work," she coldly said.Muling humakbang ang dalaga kasunod ang tatlong bodyguard, nang nakayukong umalis sa kaniyang harapan ang branch manager. The tallest man pressed the button and let her in inside before they move to another lift."Okay, as what you heard, go back to your designated area." Mr. Manchester commanded."Sayang naman ang food, sir," one of the sta
"Because we won't allow this company to run by a woman.""Ridiculous! I'm outta here!" Infinity had lost her temper.She stood up and leave the room without any words. Habol niya ang hininga dahil sa bilis ng pintig ng kaniyang dibdib. She was like this everytime she got pissed off.Nakakaloko! Isang malaking kalokohan ang sinabi ng mga iyon. Why would she need to get married bago mapasakaniya ang Hasson Manssion? She's the heiress. The only heiress! Her father owned it, anyway.Diretso niyang tinungo ang elevator at nanginginig ang mga kamay na pinindot ang up button niyon. Agad namang bumukas ang metal na pintuan saka siya pumasok.Tumigil ang elevator sa floor kung nasaan ang opisina niya."I'll be in my penthouse. Call me if needed," she commanded to her secretary.Nilampasan lamang niya ang kaniyang opisina. Kumaliwa siya at bumungad sa kaniya ang fiber glass door na may security lock. Infinity entered the code and her right thumbmark and the door opened.She passed by on the br
INABALA ni Infinity ang sarili sa mga papeles na ibinigay sa kaniya ng kaniyang sekretarya. Ito iyong mga report na hiningi niya sa mga head department.Masusi niya iyong pinag-aaralan, ngunit tila wala roon ang kaniyang isip. Lumilipad sa kung saan. Kaya naman napipikon niyang isinara ang hawak na folder at isinandal ang likod sa swivel chair na kinauupuan.Pinisil-pisil ang buto ng ilong at mariing ipinikit ang mga mata. Mayamaya lamang ay tumayo siya at kinuha ang brown cardigans sa pagkakasabit. Maayos na isinukbit iyon sa braso saka kinuha ang purse."I'll be outside for a while, Karla," pagbibigay-alam niya sa sekretarya."Yes, Lady."Tinungo niya ang elevator at pinindot ang ground floor. She knew that three of her bodyguard were on the basement, waiting for her command and the remaining two, including Anton were on the ground floor.Nagpalinga-linga siya paglabas ng elevator. At nang makitang abala ang dalawang bantay ay mabilis siyang humakbang palabas ng Hasson Manssion. Aga
HINDI akalain ni Ranus na mahihirapan siya sa paglapit kay Infinity. Kaya pala ganoon na lamang ang pagpigil sa kaniya ng sekretarya nito nang tangkain niyang pumasok nang walang permiso sa opisina nito.Ilang araw na niyang tinatangkang lumapit dito at magpakilala, ngunit ni minsan ay hindi man lang yata siya nito tinapunan ng tingin at lagi pa siyang ipinadadampot sa mga tauhan nito.Ang amo-amo ng mukha pero kung makatingin, akala mo tigreng handang manlapa oras na pasukin ng sino man ang teritoryo. Iyon nga lang kahit pa yata anong gawin nito sa hitsura upang magmukhang masungit ay balewala.Hinding-hindi niya makakalimutan ang maganda at maamong mukha ng dalaga nang bisitahin siya nito sa ospital. Nakapikit siya ngunit naririnig niya ang paligid. Kaya naman natuwa siya nang may marinig siyang tinig na nagsalita. Tinangka niyang imulat ang mga mata ngunit tila ba napakabigat ng kaniyang mga talukap.Mas lalong nanaig ang kagustuhan niyang idilat ang mga mata nang makarinig ng ikal
NAGULAT si Infinity nang paglabas niya ng opisina ay bumungad sa kaniya ang lalaking halos araw-araw na lang yatang naroon at hinihintay ang paglabas niya, maliban sa ilang araw na wala ito. Ngunit kakaiba ang araw na iyon. Dahil ngayon ay may bitbit na ito ng bungkos ng mga bulaklak at malaki ang pagkakangiting iniabot iyon sa kaniya. Tinanggap niya iyon gamit ang kaliwang kamay (which means it is a 'no'). At saka iyon ipinatong sa table ni Karla at walang paalam na iniwan ang binata. Ngunit dahil alam niyang makulit ito, hindi na siya nagulat na nakasunod pa rin ito. "I'm sorry, future wife. I have a business meeting to attend to these fast few days. I texted you, actually. Did you recieve it? You never text back," paliwanag ni Teranus, ngunit walang nakuhang sagot mula sa dalaga. "Hey, future wife, didn't you like the flowers? Hmmm, sige iba naman ang dadalhin ko bukas," pangungulit pa rin ng binata. At kahit wala siyang sagot na nahihita, nagpatuloy pa rin siya sa pagsunod.
“She may be look tough from the outside, but no one knew how soft she is in the inside. Kaya nga employees issue kaagad ang inayos niya pagkahawak niya sa puwesto dito. For Infinity, employees are the backbone of this company. Kung wala ang maliliit na empleyado, Hasson Group won't operate.” Bumuntonghininga si Karla. Hindi niya alam kung bakit kailangan niyang sabihin ang mga sinabi, but she thought, it's just the right thing to do para naman magising at ma-realize ng lalaking kaharap kung ano ang pinababayaan nito. “Kaya kung hindi mo kayang patakbuhin ang Hasson Group, ngayon palang ipasa mo na lang ang posisyon sa kayang magpatakbo nito.” Inalis niya ang kanang binti sa pagkakapatong sa kaliwang binti, saka siya bahagyang dumukwang sa lamesita para abutin at iurong palapit kay Teranusjulio ang brown envelop. “Nasa loob ang annulment paper ninyo ni Infinity. She wanted you to sign that. I guess, the hearing procees is just enough for the remaining month na napagkasunduan ninyo?
HUMIGIT ng malalim na buntonghininga si Karla bago pinindot ang doorbell sa dating penthouse ng kaibigang si Infinity. Nagpadala naman siya ng email kay Teranusjulio na siya nang nakatira doon, na dadaan siya, so he should be expecting her. Pero nakakatatlong doorbell na siya, wala pa ring nagbubukas ng pinto para sa kaniya. Nauubusan na siya ng pasensiya. Today is Sunday and it should be her rest day. But since the penthouse was just near her place, kaya ngayon na rin niya ihahatid ang ipinabibigay ng kaibigan para wala na siyang iisipin pa bukas. Sinubukan niyang i-message si Infinity para hingiin ang passcode ng pinto. Nasa boarding pa lang naman siguro ang kaibigan. Hindi nagtagal, sumagot ito laman ang hinihingi niya. She entered the passcode, and the door opened. Napangiwi siya nang wala man lang kaliwa-liwanag sa buong sala. Kinapa niya ang pader sa tabi ng pintuan para sa switch ng ilaw. Napapabuntonghininga na lang siya nang lumiwanag ang kabahayan. The huge
"INFINITY, are you alright?" nag-aalalang dinaluhan ni Lucy ang kapatid ng asawa matapos nitong marinig ang pagduduwal nito sa lababo. Hinagod-hagod niya ang likod ng dalaga. Hawak ang sikmura, halos mapangiwi si Infinity dahil sa pait na nalalasahan niya matapos iluwa ang kaniyang mga kinain. Nailabas na yata niya ang lahat ng laman ng kaniyang tiyan at mapaklang likido na lang ang lumalabas sa kaniyang bibig. Binuksan niya ang faucet at naghilamos. Inabot niya ang tubig na ibinigay sa kaniya ni Lucy. "Thank you, Lucy. I'm fine don't worry." "Are you sure? Should I call Martin to take you to the hospital?" "No, don't bother him. I'm fine." "Mom, what happened to Tita Anny? Is she sick?" ani Martina na lumapit sa dalawa, yakap nito sa mga braso ang may kalakihang unicorn na kulay light blue. Napangiti si Infinity, halata sa magandang mukha ng pamangkin niya ang pag-aalala. Sa isang buwan na narito siya sa poder ng mga ito ay napalapit agad siya sa mga pam
"SON, enough of that," saway ni Mr. Hasson sa anak. Inagaw niya rito ang basong may alak na akmang tutunggain nito. Simula nang mawala ang anak niyang si Infinity or should he say, simula nang hindi ito umuwi ilang linggo na ang nakararaan ay halos araw-araw nang nagpapakalango sa alak ang anak niyang si Johnny o nakilala niyang si Teranunsjulio. Ang buong akala nila ay may nangyari nang masama rito, not until the Luther's called him at ipagbigay alam na nasa pangangalaga ng mga ito ang adopted daughter. Gusto sana niya itong makausap, makapagpaliwanag. He missed his daughter so much, ngunit wala siyang magagawa dahil ayaw pa raw nitong humarap sa kanila. Alam niyang kasalanan niya ang lahat. Kung noon pa lang ay sinabi na niya rito ang katotohanan, marahil ay hindi ito nabigla nang ganoon. "Why my life is so unfair?" suddenly, Teranusjulio spoke. Nilingon ni Mr. Hasson ang binata at nakita niya kung gaa
INFINITY felt lost after everything had happened. Iyong pakiramdam na you resolved a problem but you had been tricked. At ang mas masakit pa, ang mga taong mahalaga pa sa buhay mo ang luminlang sa `yo. She was living a life with full of confindence. Pero sa isang iglap, lahat ng kumpiyansiya niya sa sarili, gumuho na lang bigla. Ang lahat ng tapang niya, naglaho na lang na parang bula. Hindi na niya nakikilala ang sarili. Kung sino ba talaga siya. Kung ano ba talaga ang tunay na pagkatao niya. Yesterday, she's a Hasson. Now, a Luther claimed her as their sister. Ang gulo! Ang gulo-gulo na! Then, she screamed. She cried all the pain that she felt right now. She messed everything around her. From the pillows to blanket. From bed covers to lampshade. She threw everything she handed just to ease the ache. Daig pa niya ang may amnesia. She became anonymous to herself. Sino ba talaga siya? "Is she okay?" nag-aalalang lumapit si Lucy sa asawang nakamasid lamang sa kapatid. "
Nanlalamig ang mga kamay na itinuon niya ang paningin sa labas ng bintana ng sasakyan. Piping nagdarasal na sana mali ang kaniyang hinala. Sa halip na sa bahay ng kaniyang ama ay sa Hasson Manssion siya nagpahatid kay Anton. Sa Hasson Bridge siya dumaan patungo sa penthouse niya. Patungo na siya sa kaniyang unit nang bumukas ang elevator na katapat ng pinto ng Hasson bridge. Mula roon ay lumabas ang kilalang modelo at alam niyang isa sa mga kapatid ni Jasson. Nangunot ang kaniyang noo nang mapansing tila wala ito sa sarili. Nanginginig ang mga kamay at wala sa ayos ang paglalakad. Mabilis niya itong dinaluhan dahil sa pag-aalala. She volunteered to Emmanuelle to help her to take to her unit. Inasikaso niya ito hanggang sa maging maayos ito bago siya nagpaalam. Tinungo niya ang sariling unit. At nang maalala ang disket na ibinigay sa kaniya ni Shiela, dere-deretso niyang tinungo ang isang silid na ginagawa niyang opisina kapag ayaw niyang pumunta sa Hasson Building. Sandalin
"Are you okay, Lady?" tanong ni Anton nang nag-aalalang lumabas sa sasakyan at abutang tulala sa bagay na hawak ng dalaga. "Yeah, I'm fine. Sa orphanage na tayo kumain. Gusto kong makasama ang mga bata," tugon ni Infinity rito saka lumigid sa sasakyan. Kinuha niya ang tawagan at tinawagan ang asawa. Kailangan niyang marinig ang boses nito upang kumalma ang puso niya. "Kumakain ka na, wife?" bungad na tanong ni Teranusjulio nang sagutin nito ang tawag. "Paano akong makakakain, hinarang lang naman ako ng 'fianccee' mo," ipinagdiinan niya ang salitang 'fianceè' dito. "Hinarang? What? Teka may ginawa ba siya sa`yo? Sinaktan ka ba niya?" buong pag-aalalang sunod-sunod nitong tanong. Huminga siya nang malalim bago ito sinagot, "Nadatnan ko siya sa harap ng Hasson. Well, hindi naman siya nanggulo..." Narinig niya ang pagbuga nito ng hangin na para bang nabunutan ng tinik sa dibdib. "What did she told you? Wife, kung anuman ang mga sinabi niya, please, don't believe her." "I
MAY mga tampuhang dapat na idinadaan sa masinsinang usapan. Ngunit mayroon ding mga di pagkakaunawaan na sa simpleng 'I love you' lamang ay agad nang napapawi ang lahat ng pag-aalinlangan. And that is what happened between Teranusjulio and Infinity. Sapat na sa huli na narinig niya buhat sa asawa na mahal siya nito. Hindi na niya kailangan pang mag-usisa o kung ano pa man. Dahil kung may dapat mang sabihin sa kaniya ang asawa, alam niyang magsasabi ito sa tamang panahon kung kailan kaya na nito. At hindi tulad ng mga naunang araw buhat nang bumalik sila galing Slovenia. Naging magaan na ang pakiramdam ni Infinity. Bakas sa mukha niya ang kasiyahan. "Well, maybe these flowers will add a smile to your lovely face." Nag-angat ng mukha si Infinity mula sa pagkakaabala sa mga papeles pagkarinig sa boses ng asawa. "H-hi," pigil ang ngiting simpleng bati niya sa asawang may bitbit ng isang pumpo
Maingat na isinara ni Teranusjulio ang pinto matapos niyang makapasok. Madilim ang kabahayan kaya naman kinailangan niyang magdahan-dahan upang hindi makalikha ng ingay. Akma na siyang aakyat sa ikalawang palapag nang may tumawag sa kaniya mula sa nilampasang sala. "Son." Natigilan siya nang marinig ang tawag na iyon. Para siyang itinulos sa kinatatayuan nang makilala ang tinig ng kaniyang 'ama'. Naikuyom niya ang mga kamay at pilit na pinigil ang luhang sumilip sa gilid ng kaniyang mga mata. Huminga siya nang malalim saka dahan-dahang humarap dito. "Pa," walang buhay na tugon niya rito. "Gusto sana kitang kausapin tungkol sa anak ko." 'Anak ko' tila sinakal ang puso niya sa isiping hindi siya ang anak na tinutukoy nito. "Ipinagtapat ni Infinity ang lahat ng tungkol sa inyo. Sa totoo lang, gusto kita para sa kaniya. Ngunit ang makita siyang umiiyak dahil nasasaktan, hindi ko iyon matatanggap. Alam mo bang umamin siyang mahal ka niya? She maybe a strong woman, I knew her