"I'd like to propose a toast for Cleo and Mark. Here's to joyful years ahead. You may grow old together." Somewhere along the dinner, Logan announced in a drastic gesture. Arogante nitong itinaas ang baso. Mejo lasing na ang lalaki. "Masaya kaming makita kayong magkasamang muli. Sana ay wala nang mangyayaring hiwalayan pa." Patuloy nito. Nakangiti pa rin ngunit parang may nahihimigan si Mark na sarkasmo sa binitiwan nitong salita. And a hint of jealousy, too.
Nagkatawanan ang grupo na magkakaharap sa outdoor dinning, except for Mark. And his girlfriend Cleo who seemed to be very, very offended. At bago naupo si Logan ay nahuli niya ang makahulugang sulyap nito kay Cleo. To everyone's shock, Cleo sprang from her seat angrily. "Thank you Logan! And you can go to hell!" Bulyaw nito. She strutted to the guest house. Naiwang tigagal ang lahat. Maliban kay Logan na patakbong humabol kay Cleo. "Wait...Cleo, it was a joke. Ano ka ba." Anito. Pinanuod niya ang dalawa na parang magkasintahan na may LQ, paakyat sa ikalawang palapag ng guest house kung nasaan ang kuwarto nila ni Cleo. "Cleo! Loosen up, will you? Ano bang ikinakagalit mo dun sa sinabi ko? I just wish you the best, that's all." "Oh sure you do! Fuck you, Logan!" Followed by a loud sound of a door slamming shut. Parang iisang mata na tumingin ang lahat kay Mark. Probably wondering why he did not make any attempt to help the situation. Para saan pa? Masyado na siyang pinamumukhaan ng dalawa. They can both go to hell. Heck do he care. Best Friends my ass. Sinong niloloko nila? He scornfully shot a glance at the stairs where the two retreated earlier. Walang Logan na bumaba matapos itong pagbagsakan ng pinto ni Cleo. He let out a sharp breath, trying to calm his nerves before grabbing a bottle of champaign from the beer bucket. He'd better get out of here, bago pa siya lamunin ng inis sa drama nina Cleo at ang bestfriend kuno nitong si Logan. "Mark..." Dinig niyang tawag ni Lance. He waved his hand. He wanted them to leave him alone. Dahil ano ba ang maipapayo ng mga ito sa kanya? They are all in the same boat here. Sinking and facing an equal threat of drowning. Ang pinagkaiba lang siguro nila, he is more than willing to let go...kung ganun lang kadali ang lahat. Hiwalayan, ha? Kailan pa sila naghiwalay ni Cleo? Iyon ba ang pinapalabas ng girlfriend niya para malaya nitong nagagawa ang gusto? Shit! He headed to the bay walk. Pero naalala niya, ayon sa isometric map ng guest house, may marine lake doon sa likod mismo nitong guest house. Secluded iyon dahil hindi na raw iyon kasama sa teretoryo ng Casa del Rio. Sana lang ay walang naligaw na love birds doon. Wala nang mas sasakit pa sa nararamdaman niya ngayon kaya gusto niyang mapag-isa. Buong akala niya, may pag-asa pa silang maayos ni Cleo kaya pumayag siyang sumama sa bakasiyong ito. Pinaasa lang ba siya ni Cleo? Or this is just one of her scheme to push him away? Pero hindi na siguro 'yun mahalaga sa ngayon. Punong-puno na siya. So if she wants him gone, why not go away? Maganda siyang lalaki. Pangmodelo. Bakit siya magtitiis sa isang relasiyon na hindi masaya kung puwede naman siyang maghanap ng iba? Napailing si Mark. At natawa. He delicately uncorked the bottle with his hand. Hindi siya sanay uminom but today, lulunurin niya ang sarili sa alak. Sakaling makatulong ito para matauhan siya lalo. He was chugging straight from the bottle...habang naglalakad. Nangangalahati na ang laman ng bote nang marating niya ang pakay. Parang bahay ng diwata dahil sa kumukutikutitap na yellow string lights. Inaninag niya ang loob. The swings appeared to be empty... He entered the pavilion. At muntik na mabuway sa gulat nang may anino na biglang kumilos sa isang swing. "Jesus freaking Christ!" Kapit agad siya sa poste. "Whose there?" Anang babae. Umayos ito ng upo. "Don't panic. I'm Mark. From one of the couples staying in Casa del Rio." Pilit niyang inaninag ang mukha ng babae. Hindi niya ito mabosesan. "Mark? The handsome, tall guy...yung boyfriend ng bestfriend ng asawa ko." Tumawa ang babae. Tumayo. She met him on his way in. Saka niya ito nakilala nang tamaan ng liwanag ang mukha nito. Namumula ang mga mata na tila galing sa pag-iyak. "Sandi...kaya pala wala ka noong dinner. What are doing here?" "Nagpapalipas ng sama ng loob, I guess. Wait, you're drinking?" She snatched the bottle from him. "Kunti lang." A hiccup scaped his mouth. And a burp. Masarap pala ang champagne. Parang coke. He slumped on the swing across Sandy. "Lagot ka dito kay Cleo. Isusumbong kita." Biro nito. Natawa lang si Mark. "Sure...Sabihin mo rin, she can come kiss my ass." Sandi gasped jokingly. Saka natawa. "Saan galing yang tapang mo, ha?" Itinuro niya ang hawak nitong bote ng alak. "Chug. Chug. Chug. Chug." Hamon pa niya. Which she did. Inisang tungga nito ang natira niyang alak at basta na lang nito itinapon sa labas ng pavilion ang bote. They heard the bottle crashing against the pavement. "Hey. Why did you that?" Angil niya. "That's how shattered my heart is, Mark. You know that?" Parang naiiyak na natatawa ito. "Come, look." Binuksan nito ang flashlight ng cellphone at itinutok ang ilaw sa labas kung saan nito itinapon ang bote. He was surprise to see other more broken bottles on the pavement. "Ikaw ang may gawa niyan?" Aniya. Hindi makapaniwala. Nayon lang niya makitang umasta ng ganito si Sandi. Saka pa lang niya matantong may tama na rin ang babae. "Why? It felt good." Nakangiti itong bumalik sa swing. "For once, at least masasabi kong may nasira din ako at hindi lang ako ang sirang-sirang-sira." Hindi nakaimik si Mark. "I'm bored." Anito makalipas ang sandaling katahimikan. "I can drive you home." Dahil iyon lang naman talaga ang puwedeng gawin. Walang dahilan na mag-stay pa siya rito and it seems ganun din si Sandi. Nagmimistula lang itong hangin sa harapan ni Logan...dahil kay Cleo ito laging nakabuntot. Iyon marahil ang dahilan kaya narito ang babae at naglalasing. "I can hang around a little bit...enjoy this chance alone. Wala rin naman akong gagawin sa bahay. Got any ciggarete?" Anito. "I quit." But he regret not having one to offer her. Hindi niya maipaliwanag kung bakit dismayado siyang hindi maibigay ang kailangan nito. "Ihanap kita kung gusto mo." "No it's fine. Bakit ka nga pala nandito? Teka, huwag mong sabihin na nag-away din kayo ni Cleo? Tang'na Mark. You just got back with her and here you are...drinking with a beautiful chick na puwede niyang pagselosan." Tumawa si Mark. "Wala kaming problema. I'm fine. She's fine. Everybody is fine. Hindi ko nga maintindihan kung bakit niya pinapalabas na naghiwalay kami. We never broke up!" "Ang toxic ng ganito, ano?" Ipinilig nito ang ulo saka tumitig sa kanya. Para namang binalot ng kakaibang init ang kanyang puso nang magtagpo ang mga mata nila ng babae. Nabanaag niya ang lungkot doon. Ang pait. And if she could sense his pain, she would know she's not alone. Magkaiba ang puno't dulo ngunit pareho lang sila ng tinatawid na tulay. Nasa kanila na kung itutuloy pa ba ang pagtawid o bibitaw na lang. Kung para sa kanya, maigi nang bumitaw habang maaga pa. Habang may pagkakataon pang hanapin kung may iba pang nakatadhana sa kanila. "Natameme ka diyan?" Anito. "W-wala. May iniisip lang ako." "Halata nga. Saan ka na nakarating?" "Sa North Pole." "Of all places, bakit doon? Malamig doon. Kasinglamig ng pag-ibig nila sa atin." Hagalpak ito sa sariling joke. "Saan ba dapat?" "Somewhere tropical para hot." Humagikhik ito. Tumayo. "Bitin yung alak." Sumuray ito nang naglalakad palabas ng pavilion. "San ka pupunta?" Maagap niya itong hinabol para alalayan. "Find someone to fuck." Anito. Hindi naman tumutol nang hawakan niya ito sa baewang at isampay ang isang braso sa kanyang balikat. Tumawa si Mark. "Seriously?" His senses is coming to life after getting this close to Sandi. Lalo at backless ang suot nitong evening gown. He could feel the softness of her bare skin on his. Nakakadarang. "Seriously. I haven't get laid in like three months and I'm in so much need of...shit. I need sex, Mark." Napalunok si Mark. When was the last time he got intimate with Chloe? Two, three months ago? Higit pa yata. Chloe did not even let him score during their anniversary. Nag-effort pa siyang bilhin ang paborito nitong wine...with bouquet of flowers. Pero nauwi lang yun sa away dahil late na nga itong umuwi, ito pa ang galit. At wala siyang natanggap na sorry hanggang ngayon. Lalong naghimagsik ang kalooban ni Mark. "L-lasing ka na. Ihahatid na kita sa kuwarto mo." "My room is...san nga ba iyon?" Malapit na sila sa guest house. They could hear laughter coming from there. Napahinto sa paglakad si Sandi. "Forget my room. Let's find some place to spend the night away from these idiots." "Pero lasing ka na." "I still have energy in store for sex. Lika, samahan mo ako maghanap ng lalaking babagay sa akin. Yung kahit mabuntis ako, siguradong hindi nakakahiya ang itsura ng magiging anak namin." She grabbed his hand in an attempt to leave. Hindi na nakapagtimpi pa si Mark, hinaltak niya si Sandi at niyakap. Paharap itong sumadsad sa katawan niya, eyes wide from shock. Her face so close to his that he could kiss her right now...kung nagmamadali lang siya. But he wanted her to want her. Kaya pinalandas niya ang kamay sa kabuan ng likod nito bago bumaba ang titig niya sa nakaawang nitong labi. "You are provoking me...Sandi." He swallowed hard. "No...I..." Natuliro na rin ito. Marahil ay doon lang na-realize na puwede siyang matukso sa sinasabi nito. Ramdam niyang biglang uminit ang katawan nito. Her breathing became somewhat laboured. "I'm sorry. Di ko...Ang ganda mo...alam mo ba yun?" "No...ang ganda mo." He said softly, totally consumed by intimate desire. He planted a tiny kiss on Sandi's bare shoulder. Nang wala siyang maramdamang pagtutol dito ay umakyat ang halik niya sa leeg nito. Tuluyan na ring nadarang si Sandi, umangkla sa balikat niya mga braso nito at ito na ang kusang humalik sa kanya."Sandali..." Natatawang awat ni Mark kay Sandi. Hindi pa man sila tuluyang nakakapasok sa motel room ay niyakap na agad siya ng babae at siniil ng halik. Sa halip na magpaawat, tumawa ito at lalong naging agresibo. Agad siya nitong hinila sa kama pagkalapat na pagkalapat ng pinto. Pareho na silang darang na darang sa puntong iyon at bawat galaw nila ay may pagmamadali.She pushed him to the bed and hopped in. Then she straddled him. Ibinaba nito ang mukha sa leeg niya, hinagkan siya doon at sa punong tainga. Napasinghap si Mark sa kiliting dulot niyon. Niyakap niya ito at gumanti ng halik sa leeg, sa punong tainga, sa panga hanggang sa magtagpo ang kanilang mga labi. She kissed him hungrily. He kissed her back. Hinaltak niya ang strap ng bestida nito hanggang malantad ang malulusog nitong dibdib. Pinisil niya ang mga iyon, sinalat-salat ang nipples bago isinubo at nilaro iyon ng dila. Napaungol si Sandi. Napaliyad. Napayakap ng mahigpit sa kanya. He caress the length of her t
TWO YEARS LATER"This way to Dune Oasis," sinundan ni Mark kung saan nakaturo ang arrow sa signboard. Pakanan, palayo sa sea route.Napangiti si Mark. Kaya pala dito napiling magbakasyon ni Cleo. The drive itself is fulfilling enough. So full of nature. Oo nga at mainit, hindi niya iyon masyadong ramdam dahil sa nagtatayugang palm tress sa gilid ng kalasada. This is the kind of place he considers paradise. Tahimik. Malayo sa maingay na siyudad. Perfect for the biggest surprise he had for Cleo. Kinapa niya ang kaheta sa bulsa ng katabing back pack. He is going to pop the question tonight. Kabado man, he is still optimistic. Because what could possibly go wrong? Apat na taon na niyang kasintahan si Cleo. Ito na ang tamang panahon para lumagay sila sa tahimik. Sana lang ay hindi siya mapapahiya. Sana lang...Two minutes and he arrived at Dune Oasis Luxury Villa, set behind an automatic wide gate na kusang bumukas nang matapat siya roon. Lumabas ang may katandaang lalaki. Maitim, halata
Mark have no idea where to go. Basta nagmaneho siya palabas ng villa, following the dirty road to his right. He just wanted to be away. To be alone. Kailangan niyang mag-isip.Itinabi niya ang sasakyan sa gilid nang makasigurong nakalayo na siya sa villa at walang nakasunod sa kanya. Sumandal siya sa upuan matapos patayin ang makina ng sasakyan. He sat there staring at the darkness ahead of him. For some reason, he felt like an empty can all of a sudden. Gustuhin man niyang umiyak, wala na siyang iluluha. Gustuhin man niyang sumigaw at ibunton sa manibela ang galit, wala na siyang lakas. He desperately need to feel...to cry, to laugh, whatever emotion that might be. Basta may maramdaman man lang siya. Pero wala. Hindi niya namalayan kung gaano siya katagal na nakatulala habang nag-iisip kung paano niya sasabihin sa pamilya na wala na sila ni Cleo. At ang dahilan ng paghihiwalay nila ay hindi katanggap-tanggap sa lipunang kinabibilangan niya. Because who cheats on Mark Anthonio?
Hindi na namalayan ni Mark ang paglipas ng oras. Masaya pala kasing kausap itong si Marlyn. She's smart and full of clever humor. He actually find everything that comes out of her mouth very engaging. And at some point, naisip niyang isa yata itong psychiatrist. Minsan din, akala mo pastor preaching the phases of earthly existence and the life after that. Ilang ulit silang nagdebate. Hanggang lumalim nang lumalim at gabi at maramdaman niyang tumatalab na sa sistema niya ang alak. Doon na pumasok sa usapan ang intimacy issue, emotional distress at detachment. At sa pagtataka niya ay bigla na lang itong tumayo. "Come here." Anito. Kinuha nito ang kamay niya at iginiya siyang tumayo. Nagpahinuhod si Mark. "Let's dance." She smiled. Lalong nanlamlam ang mga mata. "Without music?" Pagtataka niya. Gayun pa man ay niyakap niya ito sa baewang dahil sumuray ito. She leaned her head on his chest. "They said that if you are lonely and detached, dancing without music will help you find the
"We're going on a cruise!?" Bigla ay sagot ni Wanda sa likuran nila ni Bart. Gitla sila ni Bart na napalingon dito. "Kanina ka pa?" Ani Bart. Umiling si Wanda. Mukha namang nagsasabi ito ng totoo. "I got you carrot soup, Tiyong.""You're not coming this time. Masyadong delikado na sa'yo ang maglayag." Aniya. "Marlyn, if I get to spend my last days here on earth, I want it to be in the sea. Ipagkakait mo pa ba sa akin 'yun?" Inilapag nito sa coffee table ang dalang pagkain na umuusok pa sa init at animo batang nagtatampo, pabagsak itong naupo sa sofa. Nagkatinginan sila ni Bart. "Please, let me come with you. I won't be a pest...I promise."Makahulugang tingin ang ipinukol sa kanya ni Bart bago hinarap ang pagkaing inihain ni Wanda. "I'm not sure if Mark will agree to that...he and I...""I won't get in the way. I almost killed him. Pakikialaman ko pa ba kung ano ang naging usapan ninyo. Let me come. Babawi ako sa kanya. If we have to tour him for free then...that's on me.""It'
"That can't be." Mariing napailing si Mark. Kumirot ang puso ni Marlyn sa nakikitang pagkalito sa maamong mukha nito. Pero andito na sila, eh. Kailangan niyang panindigan ang kasinungalingang naumpisahan na niya. Nila ni Bart. "Sinabi ko naman sa'yo na baka magbago ang isip mo kapag matino-tino ka na. You insisted. B-binalikan pa nga natin sa villa ang mga naiwang gamit mo. You gave us your supposed engagement ring as an advance payment."Pakiramdam niya ay sungay na lang ang kulang at puwede na siyang itabi kay Lucifer. She is a bad liar and she's just happy she's not faltering in front of Mark. "Urgh! Damn you Cleo!" Galit nitong nasabunutan ang sariling buhok. "If it wasnt for that woman, hindi sana ako malalagay sa ganitong sitwasiyon." Sensing Mark's surrender, pinagbuti ni Marlyn ang pagsisinungaling. "S-sabi mo, eh halos kalahating milyon ang halaga niyon and it should be enough to cover all your expenses on a two week cruise. S-sino ba kami para tumanggi?" Salamat na rin a
Just as usual, Wanda took the empty chair across from her, juggling the keys in her hands. At ramdam niya ang titig nitong nakasunod sa bawat galaw niya habang inaayos niya ang kubyertos sa lamesa. She can't help but feel nervous. Si Wanda ang tipo ng tao na mahirap pagsinungalingan kaya't hangga't maaari, ayaw niya munang kaharap ito nang matagal hangga't hindi pa niya nakukumbinsi at napapaniwala si Mark. "That dude is freagin' awesome. You should date him." Anito pagkaupo. Wala naman sa tono nito na gusto nitong manghuli ng katutuhanan. Nagbibiro pa nga. "Gifted ang loko." Wanda giggled. "I know." She blushed. Remebering the night before. Wanda gasped. Her eyes widened. "Nakita mo? Nahawakan?""Almost. Kung 'di ka dumating." Pinagdikit niya ang dalawang daliri sa tapat ng mga mata ni Wanda, kunwari ay gigil. "I am this close to touching it."Tumawa ito ng malakas. "I saw it.""You did?" Siya naman ang napamulagat sa kapilyahan ng kapatid. Pilya naman talaga ito kahit noon pa, tha
5AM. You've got to be kidding me! Dali-daling pinatay ni Wanda ang makina bago mabilis na tumayo at hinalukay ang lalagyan ng life jacket. Isinuot ang unang nahawakan saka mabilis na kumuha ng dalawa pa, one for Marlyn and one for Mark.Wala siyang inaksayang sandali, tinakbo niya ang crew cabin at kinatok nang walang tigil si Marlyn. "Ano na naman?" Pupungas-pungas na bungad ni Marlyn. "Storm advancing this way.""Shit!" Hindi na niya kailangang magpaliwanag. Alerto na rin si Marlyn. She grabbed the vest and ran to the port deck. "How far is it?" "About a mile away. And we are heading straight to it."As if to confirm, a gust struck on the leeward. Large thunderheads fast approaching ahead. They are fifteen miles from Dade Island and if they turn back now, there is no guarantee they can make it to safety before the storm hit the fan. "I'll stream the anchor!" Sigaw ni Marlyn."Gisingin mo si Mark. I'll meet you here in two minutes!"Wala na siyang sinayang na sandali. Tinakbo na
Wala si Marlyn na higaan nito. Iyon ang unang napansin ni Mark pagmulat niya ng mata. He winced as he rose from his makeshift bed, his body still adjusting to the harsh conditions and all the hard work they did yesterday. Accustomed to the comfort of a soft mattress, he can't believe how he managed to sleep on a bed of leaves and twigs for days, habang pinagpipiyestahan ng lamok. He scratched his skin instinctively habang gumagala ang paningin sa kabuoan ng open hut na pinagtulungan nilang gawin ng dalawang dalaga. Nadako ang paningin niya sa gawi ni Wanda. She's still sleeping. Nakatalikod sa gawi niya. Napangisi siya sa sarili at napailing. Nasapo ang panga kung saan tumama ang kamao ni Wanda kagabi gawa ng pang-aasar niya rito. Hindi man lang siya nakaiwas. Maayos naman silang naghiwalay kagabi at nagawa pa nga nilang tumawa ni Wanda nang pareho silang makabawi sa nangyari. But that served him a warning, to always pick a line to cross with Wanda. Mahirap na. Baka sa susunod a
Nilinga ni Mark si Marlyn sa sarili nitong higaan na kanina pa nagpaalam na mauna nang magpahinga. She seemed to have totally surrendered to her fatigue at mukha namang tulog na tulog na. Iyon ang hinihintay niyang pagkakataon, ang makapagsolo at makausap nang masinsinan si Wanda. He wanted to have carity about what happened between them. Tumikhim siya at atubiling umisod palapit sa dalaga. "About this morning..." Umpisa niya. "I don't want to talk about it." Agad na sagot ng dalaga biglang namula ang mukha."Why not?" He needed to know what she was thinking dahil ang totoo, pakiramdam niya ay may pananagutan siya sa nangyari."Because..." She was tensed, dahil napansin ni Mark na nilalaro-laro nito sa kamay ang lata ng iniinum na beer. "Because...?""I don't want to complicate things by crossing the line we shouldn't be crossing." "Uhhuh..." Tumango si Mark. Not convinced with Wanda's answer lalo at ito ang nagpakita ng motibo kaya niya ito nagawang hawakan at muntik nang pak
Wanda's eyes fluttered open, her mind foggy as she struggled to process the chaos that had just erupted. Wala na ang mga unggoy sa paligid.She was met with a sight of utter devastation - her clothes now hung in tattered shreds, her arms and legs a mess of scratches and bites. The monkeys, those mischievous creatures, had left her looking like she'd been put through a blender. They had pulled her hair, bit her arms, and scratched her skin...it was as if she had been initiated into some sort of twisted monkey cult, forced to endure their brutal hazing ritual. Baka nga...If so...then she's a part of a monkey cult now? Natawa si Wanda sa kabila ng humahapdi niyang kalmot sa mga binti at braso. Tumayo siya para lang mapangiwi nang maramdamang sumasakit ang buo niyang katawan.Lesson learned, don't get in the way of monkey business, literally. This serves as a reminder of the unpredictable dangers that lurked in the jungle. Had she stayed at the camp site as she was told, none of these w
Namamaos na si Wanda dahil kanina pa niya inaamo ang unggoy. Ayaw nitong bumaba. Everytime Wanda attempts to climbed up--naked--the monkey would climb higher, leaving her no other choice but to stay on the ground and talk to it like it was a child. She felt so exposed kahit walang ibang tao sa paligid. Pikon na siya at gigil na sa hayop. She picked up some rocks...bahala na. Ayaw niyang manakit but it is giving her no choice."Give me back my clothes, you little thief or I'll hit you." She threatened the animal. Pero parang wala iyong narinig. Para pa nga itong nang-iinis at inamoy ang..."Hoy! Putang inang ito!" Nanghihilakbot niyang pinukol iyon ng bato.Alam niyang walang malisya iyon sa unggoy but she felt violated. Sa puntong iyon ay gusto na niyang sakalin iyon. Why of all things, iyon pa talaga!The monkey seemed to...Grimace...? Then it threw her panty like it was some kind of junk. Tumikwas ang kilay ni Wanda. Marunong mang-insulto ang unggoy. It was important at tha
Ang problema ngayon ni Wanda ay kung paano harapin si Mark pagkatapos ng nangyari. Hiynag-hiya siya sa sarili at sa binata. Baka iniinisip na nitong isa siyang ababeng kaladkarin. Well...masisisi ba niya ito kung iyon ang iniisip nito? She made the first move. She provoked him. Totoo ngang ang pagsisisi ay laging nasa huli. Had she put a thought on her actions first, wala sanang ganitong problema ngayon. Should she go to the camp site and talk to Mark o magpalipas muna ng sandali sa kagubatan?Tumingala siya sa maaliwalas na kalangitan. Sa kakahuyan ay dinig niya ang tila nag-aanyayang huni ng mga ibon mula doon.She suddenly felt the urge to explore the jungle. A hike may help clear her mind. Pero kabilinbilinan ni Marlyn na huwag na huwag siyang aalis. Huwag lumayo sa camp site. Oh! Fuck that. She doesn't see Marlyn anywhere. Mapipigilan pa ba siya nito kung nakaalis na siya bago pa man ito bumalik? Nagmamadali siyang pumunta sa yate at nagbihis--fitted jeans at itim na long s
"MORNING." Nakangiting bati sa kanya ni Wanda na nagisnan niyang nagsisiga. Wala si Marlyn. Hula niya ay nasa gubat o kung saan man ito at mag-isa na namang naghahanap ng makakain. Inis siyang bumangon. Masyadong ipinapamukha ng dalawang ito ang kawalan niya ng silbi. Nilampasan lang niya si Wanda at hindi nag-aksaya kahit sandali na tapunan ito ng tingin. He went straight to pick up Marlyn's fishing rod. "Mangingisda ka?" Nakasunod na tanong ng dalaga."None of your business." He headed to the vegetation to his right. "Water is that way, Sir." Tila nag-inis na sabi ni Wanda. "Walang fish sa kakahuyan." Dugtong pa nito. Biglang buwelta siya rito dala nang matinding ngitngit. Balak sana niyang duruin ito at murahin pero walang lumabas na salita sa bibig niya kaya naihilamus na lang niya ang palad sa mukha. "Bakit ba ang init ng ulo mo? Para kang babae na may regla. Hindi maunawaan. One minute, you're okay. The next, you're angry.""Leave me alone. I'm not stupid so stop treatin
Bart sat in his living room, staring at his phone. Relief was evident in his face. Katatanggap lang niya ng mensahe mula kay Marlyn. The three made it through the storm. They're alive. Wasak ang yate, wala na raw pag-asang makakalayag pang muli ngunit, buhay sila! Iyon ang mahalaga. Gusto niyang tumawag sa coast guard. Ipaalam ang kalagayan ng tatlo nang makapagpadala sila ng tulong sa lalong madaling panahon...ngunit, ang bilin ni Marlyn, ipagpaliban muna iyon. Bigyan lang niya ang mga ito ng pagkakataong makasalamuha si Mark, makuha ang loob nito. She was asking for one week.Marlyn promised they're going to be okay. Wanda is going to be okay. But one week is too long. There would be news, casualties...may mawawala, may maghahanap.Can he shut his mouth that long? It would be easier if they were only on a cruise. Kaso...hindi. Isa pang problema, bigating tao pala itong si Mark Anthonio. According to what he heard from Cleopatra Welsh and her friends, isang business tycoon pala
Mabigat ang loob ang pinalibot ni Marlyn ang paningin sa kabuoan ng flybridge. Warak ang helm station ng yate, malinaw na doon ang binagsakan ng mainsail nang mabuwal iyon. Binaha na rin iyon ng tubig ulan dahil sa pagkakabasag ng fiber glass na nagsisilbing bubong nito. The radio, the engine and everything at the helm station had been submerged in the water. Wala nang pakinabang!The vessel is in total knockdown.Ngayon, paano na sila makakaalis sa islang ito? Ni hindi nila alam kung nasaan sila. This island was off their usual course kaya hindi niya alam kung nasa coastal territory pa ba sila ng Pilipinas o kaya ay nakalayo na. She sigh. She wanted to believe that these all happened for a reason. Dahil sa kabila nang lahat, they all came out alive. Hindi yun coincidence lang. Diyos ko, ano ba itong napasok niya...nila ni Wanda? Parusa kaya ito sa masamang balak nila ni Tiyong Bart kay Mark? No. She shook her head.Mark is a stranger to them. Walang mawawala sa kanila ni Bart kun
"This way." Nagpatiuna na si Mark sa pag-akyat dahil naaasiwa siya sa dalawang kasama na nagkanya-kanyang bitbit sa mga hinubad na damit. Medyo masukal ang dadaanan nila. And he might just have forgotten to warn them about it. Kaya naman sa gitna ng daan ay nagpahintay ang dalawa at napilitang magdamit muli. Halos kalahating oras na inakyat nila ang burol dahil kung anu-ano ang nakikita ng dalawa na puwede raw ipunin at kakainin...red and purple berries na bago sa paningin niya."Are you sure those are edible?" Puna niya kay Marlyn dahil ito ang malapit sa kanya. "I know nothing about berries but the fact that those birds are eating it...my common sense tells me, yes, they're edible." Pasupladang sagot ni Marlyn bago siya tinalikuran para ipagpatuloy ang pamimitas sa prutas. Galit? Pero bakit?Napilitan na siyang namulot sa mga naglalaglagang bunga ng niyog sa dinaraanan niya. By the time they reach the rock chamber, natuyo na sa mga katawan nila ang basang mga damit at may tig d