CHAPTER 3:

Biglang napabitaw si Annastasia sa pagkakahawak sa kamay ni Reid at napaatras ng bigla na naman siyang may maalala. Malabo ang mukha nito pero malinaw sa kan'ya ang sinabi ng lalake. 

Takot siyang napatingin kay Ried na ngayon ay seryosong nakatingin sa kan'ya. Nagsimula ng manlambot ang mga tuhod niya at bumaha ang hindi maintindihang kaba. 

"Hey! Are you okay?" nagtatakang tanong ni Ried sa kan'ya habang lumalapit sa kan'ya. 

"Wag kang lalapit!" pigil niya rito habang umaatras. Tumigil ito sandali pero muli na naman itong lumapit sa kan'ya. "Sinabi ng wag kang lalapit!" malakas na sigaw niya. Hindi niya maintindihan pero takot na takot siya rito. Para bang may gagawin itong masama sa kan'ya sa oras na lumapit ito.

Nangangatog ang tuhod na umaatras siya hanggang sa mapasandal siya sa pader. Nagsimula na ring mag unahan ang mga luha sa mga mata niya. 

"Lumayo ka! Wag kang lalapit!" sabi niya habang umiiyak. Napaupo siya habang yakap ang sarili. Pakiramdam niya ay ang dumi-dumi niya. 

Sa loob ng dalawang taon ay ngayon lang siya nagkaganito. Ito ang unang beses na umayaw siyang lapitan siya ng isang tao at mas lalong ito ang unang beses na nakaramdam siya ng sobrang pagkatakot. 

Mabilis na lumapit sa kan'ya si Ried at nagpupumiglas pa siya ng itayo siya nito.

"What's happening to you?" tanong nito na nagtataka pa rin. 

"Lumayo ka!" itinulak niya ito pero hindi ito natinag sa kinatatayuan. "Please wag mong gawin sa'kin to." nagmamakaawang pakiusap niya rito. Wala siyang kamalay malay sa mga salitang lumabas sa bibig niya. "Lumayo ka!" Mas lalo pa niyang isiniksik ang sarili sa pader at niyakap ng mahigpit ang sarili. 

Hinawakan siya ni Ried kaya muli siyang nagpumiglas at kahit pa noong pinigilan siya nito sa pamamagitan ng pagyakap sa kan'ya. Niyakap siya nito ng mahigpit upang pigilan ang pagpupumiglas niya. 

"It's okay," sabi nito habang mahigpit na nakayakap sa kan'ya. "It's okay," muli ay saad nito at sa pagkakataong ito ay malumanay nito iyong sinabi habang hinahaplos ang buhok niya. Kanina lang ay takot na takot siya rito pero this time, she find comfort in his arm. Nanatili sila sa gano'ng posisyon hanggang sa tuluyan siyang manghina at mawalan ng malay. 

"Mr. President, Mr. Merdivilla is waiting for you at your office," bulong ng secretary ni Ried sa kan'ya. Nasa loob siya ngayon ng clinic ng hotel niya kung saan nagpapahinga si Annastasia. Dito niya ito dinala matapos itong himatayin sa bisig niya. 

Hindi siya sumagot bagkus ay tumayo nalang. Actually he was waited for her husband kaya hindi pa siya umaalis, gusto niya kasi makita kung ano ang hitsura nito at kung magagawa ba siya nitong tapatan sa lahat ng bagay. But it seems that they are not destined to meet today cause he needs to go back to his office. 

Tiningnan niya muna si Annastasia. Kahit pa magpapalit palit pa ito ng pangalan ay makikilala niya pa rin ito kahit pa sabihing nakasama lamang niya ito sa loob ng isang gabi.

Yes, one night stand. For him, it is all a one night stand. 

Ang tanging naalala lamang ni Ried ay may nangyari sa kanila ni Annastasia at kinaumagahan ay tinakasan siya nito. Isang maling alaala na pinanghahawak niya hanggang ngayon. Naalala niya ang mukha at pangalan ng dalaga pero hindi niya maalala ang totoong nangyari 8 years ago. Kung ano ang totoong ginawa niya kay Yessa noon na ngayon si Annastasia na. Kung bakit humantong sa comma si Yessa at kung bakit nawalan siya ng alaala. At higit sa lahat ay kung paano niya winasak ang buhay ng inosenteng babae noon. Wala siyang maalala sa lahat ng pagkakamali niya. Hindi naman siya naaksidente pero isang araw ay nagising nalang siya na wala na siyang maalala at galit na galit na siya sa ama. 

Matapos niyang titigan ang natutulog na si Annastasia ay lumabas na siya ng pintuan ng clinic. Isang minuto lang ang nakalipas mula ng lumabas siya ay siya namang pagpasok ni Enzo ng pintuan. Alalang-alala itong lumapit sa asawa. Ng makatanggap ito ng tawag galing sa secretary of the president ay nagmamadali itong umalis ng hospital at nagtungo sa hotel. 

"Hon, are you okay?" nag-aalalang tanong nito kay Annastasia na ngayon ay nakaupo na sa kama. 

"I'm okay," Annastasia answered. "Ano bang nangyari?" tanong niya. 

"Hindi mo ba naaalala? You fainted while having a conversation with Mr. Atkinson," sagot ni Enzo. In-explain na ni Rowan rito ang nangyari sa kan'ya.

Ng marinig niya ang sagot ng kaniya ng asawa ay bumalik sa alaala niya ang nangyari sa loob ng office. 

Nagpahinga na muna siya sandali at pagkatapos ay inihatid na siya ni Enzo pauwi sa bahay nila. Habang nasa sasakyan sila ay napatingin siya sa Billboard na may picture ni Ried. Nadadaanan kasi ito sa daan pauwi sa kanila. 

"Sino ka ba?" tanong niya sa isip niya habang nakatingin sa picture nito.

KINABUKASAN

"Goodmorning Mrs. Sandoval, how are you feeling?" salubong na tanong sa kan'ya ni Rowan. Alas otso pa lang ay nasa Atkinson hotel na siya. Gusto niya kasing humingi ng tawad sa nangyari kahapon. 

"I'm okay. By the way, I'm really sorry for what happened yesterday," She didn't see it coming kaya maski siya ay hindi niya inaasahan na mangyayari iyon sa kan'ya. 

Ngumiti lang sa kan'ya si Rowan sabay sabing she has nothing to worry about. Totoong walang problema rito ang ginawa niya kasi hindi ito si Mr. Atkinson, ang totoong nakasaksi sa ginawa niya kahapon. 

Gaya kahapon ay inihatid siya nito papuntang office of the president. 

"I'm really sorry for what happened yesterday. I acted unprofessional," hinging paumanhin niya pagkapasok niya sa loob ng opisina ni Ried. Ang totoo ay alam niya ang nangyari kahapon pero hindi niya alam kung sa anong rason kung bakit siya nagkagano'n. Basta bigla nalang siyang natakot at nag-hestirical. Hindi nga niya maalala ang iba niya pang sinabi eh. 

"So tell me," rinig niyang sabi ng binata. Hindi niya kasi makita ang mukha nito kasi nakatalikod ito kung makipag usap sa kan'ya. Hindi niya tuloy maiwasang mapa huh? "Sabihin mo sa'kin kung bakit gusto mong lumayo ako sa'yo? Bakit takot na takot ka sa'kin kahapon?" Pumihit ito paharap at tinitigan siya. Sa unang pagtatagpo ng mga mata niya ay nakaramdam siya ng takot pero ng lumaon hindi niya namalayang nakangiti na pala siya. 

Mommy...

Naalala niya ang anak niya dahil sa mga mata nito. Para talagang ang anak niya ang tinitingnan niya ngayon. 

"Why are you smiling?" Natauhan lang siya ng marinig niya ang tanong nito. 

"Wala, may naalala lang," sagot niya. 

"Did you already remember me?" kapagkunwa'y nakaramdam ng saya si Ried. She want her to remember him. 

"How can I not remember you Mr. Atkinson? Nahimatay lang ako, hindi nagkaroon ng amnesia," natatawang sagot niya. 

Tumayo si Ried at marahang lumapit sa kan'ya kaya napaatras siya. Ewan niya ba, pero sa tuwing lalapit ito sa kan'ya ay automatic na napapaatras siya. Para bang may sariling buhay na ang mga paa niya at kahit ang mga paa niya ay takot rito. 

"Hindi mo ba talaga ako naaalala?" giit na tanong ulit nito. Hindi niya maintindihan kung ano ba ang gusto nitong maalala niya? "Try to remember me," he said again. 

Ried is really desperate pursuing her to remember him without the thought that she should not remember him, especially what he did to her. Kung naaalala niya lang ang ginawa niya noon kay Yessa, malamang ay hindi niya ito pipilitin na alalahanin siya. At kung naaalala lang ngayon ni Yessa ang ginawa sa kan'ya ng binata, magagawa niya pa kayang tumingin sa mga mata nito at makipag usap rito? 

Pareho silang may mga nakalimutang alaala na hindi dapat nila maalala. 

"By the way Mr. Atkinson, your secretary had already discussed to me the few information about the building you're going to build but I guess I need a further discussion about the detailed information on how the structures suppose to be done." Imbes na sumagot ay iniba niya nalang ang usapan. Hindi siya nagpunta sa hotel at nakipagkita sa lalake para piliting alalahanin ang alaalang hindi naman sa kan'ya. 

Wala na ring nagawa si Ried kundi ang tumigil sa pagtatanong. Naisip niya rin na mahirap piliting makaalala ang isang taong nagpapanggap na nakalimot. But it doesn't mean that he already given up. He will make sure that he will get her, kahit pa gawin niya iyon sa marahas na paraan. 

Pasado alas otso na ng gabi ng makauwi si Yessa galing trabaho. Sa gate pa lang ay tanaw na tanaw na niya ang kaniyang mag ama na naghihintay sa pagdating niya kaya napangiti siya. Sinalubong siya ng mga ito ng isang mahigpit na yakap at halik sa magkabilang pisngi niya kaya pakiramdam niya lahat ng pagod niya ay nawala. Kinarga ni Enzo ang anak at sabay sabay silang pumasok sa loob. 

Samantala, naroon din si Ried. Palihim niyang sinundan si Yessa habang papauwi ito sa bahay nila.

"Mommy!" 

His eyes got stuck on the child who run towards her. Kahit malayo siya ay kilala niya kung sino ito. It was the child who he accompanied to bought flower for her mom. And her husband, he's sure that he already see him. Kung gano'n ay ang mag-amang nakilala niya noon sa mall sa Italy ay ang mag-ama ni Yessa, at ang babaeng binilhan niya ng bulaklak ay walang iba kundi si Yessa.

Napangiti siya. Ang nakita niya ngayon ay hindi nakaapekto sa kagustuhan niyang makuha si Yessa. Masama na kung masama, pero hindi siya papayag na maging masaya si Yessa sa piling ng ibang lalake.