Chapter 33.7

“What?!” histeryang sigaw ni Lian.

Nasa silid na sila ni Luther at kasalukuyan niyang ibinabalita rito ang natuklasan nila. Hindi niya maiwasan ang hindi mapigilang hindi maging excited na ibalita rito ang natuklasan niya dahil akala niya ay magiging masaya ito sa dala niyang balita, ngunit ngayon ay parang nagkamali yata siya.

Sa reaksiyon pa lamang ng mukha nito ay halata ng hindi nito nagustuhan ang sinabi niya. Halos lumuwa ang mga mata nito sa pagkabigla at halata sa mukha nito ang galit. Napahilot ito sa sentido at pagkatapos ay napaupo sa kanilang kama.

Kadarating lang nito at talagang hinintay niya itong dumating upang ibalita iyon kahit pa inabot na naman ito ng madaling araw.

“Lian, look. Hindi ka ba masaya? May anak ako at kambal pa.” saad niya na may halong saya.

Ngunit mas lalo lamang umasim ang mukha nito sa sinabi niya. Napakunot ang kanyang noo dahil sa reaksiyon nito. Alam nitong napakatagal na niyang pinapangarap ang magkaroon ng anak ngunit sa tagal ng panahon na na