" Hindi ako makapaniwala Paula, are you sure na pumunta talaga dito si Mr. Viglianco? I mean pihikan ang binatang iyon, pero sino ba naman kasi ang makakatanggi sa ganda mo," simula ng umupo kami sa hapag kainan, tanging ang pagkamangha lang ni tita sa pagpunta kuno ng Viglianco dito. Two days pass after Paula's birthday and that incident.
Napatingin ako kay dad dahil kanina pa ito nagpapakawala ng malalalim na buntong hininga.
"Wala ka na bang ibang nagugustuhan Paula? I'm sure marami pang mas matino kasysa sa binatang iyon," tila problemadong pakikipagusap ng daddy kay Paula.
"What's wrong with the idea na posible natin siyang maging manugang honey, he's a wealthy man, tsaka matutulungan niyang mapalago ang business natin," kontra naman ni tita.
Naihilamos ni daddy ang palad sa mukha. "Maricel, you do know how dangerous Mr. Viglianco is. Marami siyang illegal business, pumapatay ang taong iyon. At ngayon nakatanggap ako ng tawag mula sa school ni Paula na isa rin pala ito sa share holders, may plano ang taong iyon na pwedeng ikasira ng paaralan. He's a ruthless businessman," ako naman ay napalunok dahil sa impormasyong sinabi ni daddy, sa aming apat mukhang ako lang ang walang alam sa taong iyon. Ni hindi man lang nagulat si tita at Paula.
Bigla akong pinagpawisan. Ano. . . pumapatay siya, pumapatay ang taong hinikaban ko lang nitong isang araw? Kinuha ko ang basong may lamang tubig at isang lagukan lang ito.
Hindi naman ata nito ipapabagsak ang negosyo ni dad, right? Tsaka masyado naman ata niyang dadamdamin kung bibilhin niya ng triple ang share namin ni dad sa school ni Paula diba? Hindi yan. Nahagip ng mata ko si Paula na mahinang tumatawa.
"Planning to apologize?" Nasa boses nito ang panunuya. Kita tuloy ang taka sa mukha ng mag-asawa, naglikot ang mata ko at hindi mapalagay.
"Is there a problem Claudia?" Nanigas ako sa kinauupuan dahil sa tanong ni dad.
" Isang bagsakan niya pong sinabihan si Vonze ng 'leave' without even blinking, sinagot sagot pa ng hihikab hikab. Worse binitin niya ang making out session ng lalaki."
" Wait ano? Binitin? Teka nga Paula, I thought you like that guy?" Hindi makapaniwalang kontra ko dito, siya ang iniisip ko ng gabing yun tapos sa kanya ay parang sanay siya sa ganoong ugali ng lalaking gusto niya.
Nakangiti itong tumango.
" Yes indeed but it's he's nature," napatanga ako sa sinagot nito. What a lame reason! Dahil sa nature lang ng lalaking iyon kaya niya hinahayaan. Eh ano pala ang aktong susugurin niya ng gabing iyon yung Apple. Acting? Aba, magaling.
Lumunok muna ako bago balingan si dad. Kahit kabado ay pinanatili kong kalmado ang sarili.
"Wala po akong ginawang mali, kung ang mahuli siyang gumagawa ng kalat sa rooftop ng school ay matatanggap ko pa pero ang mahuli siya ulit na ginagawa iyon sa bahay ko. Hindi iyon pwede sa akin. Respect mine and he'll get his." Seryoso kong paliwanag habang si daddy ay umawang lang ang labi. Kalaunay dismayadong umiling, teka dismayado na siya sa lagay na yan?
Iba kasi ang sinasabi ng umaangat niyang labi saka ang pagkuyumos niya ng mahigpit sa kamao.
Kapag ganyan siya ay tanda na gusto niyang matawa.
"May meeting mamaya at kailangan lahat ng share holders ay andun, I'm sure his there, apologies to him," sa halip ay tugon nito na ikinataas ng isang kilay ko. Lumalabas talaga ang pagiging masama ng ugali ko kapag mga ganitong scenario.
Ang pahingiin ako ng tawad sa hindi ko naman alam kong saan ang mali ko. And because it's my father order I'm in need to obey.
"I will be late, but I'm coming," tanging naisagot ko na lamang. Ang kaalamang hihingi ako mamaya ng tawad sa taong 'yon ay kusang binubuo ng aking isipan ang nakangisi nitong labi.
Ewan pero parang wala akong gana ngayon. Kanina pa ako singhot ng singhot, panay rin ang tulo ng luha ko. Sana inagahan ko pa ang punta dito sa kumbento para naabutan ko sana si Lala.
Pagdating ko ay agad akong sinugod ni sister Jane ng yakap, tapos ipinaalam sa aking may umampon na daw sa bata. Ganun nalang siguro ang pagpatak ng luha ko ng malaman ang balita, napamahal na rin kasi sa akin si Lala.
Balak raw sana akong hintayin ng bata upang maayos na makapagpaalam ngunit nakiusap ang mga bago nitong magulang na kung maaari raw ay umalis na sila, mahuhuli daw sa flight. Foreigner ang lalaki habang pure filipina naman ang bagong magulang nito, sa states daw balak tumira.
Aware naman na ako tungkol dito, matagal na. Ipinaalam na sa amin, hindi ko lang inaasahan na ngayon iyon. Hindi ko lang maiwasang malungkot dahil mamimiss ko talaga ang mga tawa at sweetness ng batang iyon. Naway maging mabuti ang kalagayan niya.
Kung hindi pa ako kinakatok ni sister Jane ay hindi ko maaalalang may meeting nga pala. Kaya hito ako ngayon, suray suray na naglakad palabas ng kumbento.
Mga ganitong oras kapag aalis ako nakabantay si Lala sa pinto at panaka nakang gugulatin ako saka mag g-good bye. Ngayon hanggang makarating ako sa kotse mukha lang ni tay Kanor ang tangi kong nasilayan.
"Tay, anong oras na po?"
"Alas dose kwarenta y singko hija, " napasimangot ako, fifteen minutes ang byahe bago makapunta sa school nila Paula, and I will be ten minutes late to be exact.
Kinuha ko ang cell phone sa shoulder bag na dala at pagbukas na pagbukas pangalan agad ni daddy ang rumehistro. Pinaaalahanan ako nitong pumunta na. Yes dad, on the way na ako.
Kaya dalawa kami ni dad na aatend dahil bago mamatay ang mommy ipinangalan niya sa akin ang shares niya bale sila talagang dalawa ni daddy ang mga kasali sa share holders.
Umusog ako ng kaunti palapit sa bintana saka inihilig ang ulo doon. Eksakto namang may nadaanan kaming parke, asual most of them are couples, may sweet at may mukhang nagtatampuhan pa, meron din namang magpapamilya. Cute.
"Hija, andito na tayo," nabalik ako sa diwa dahil sa boses ni tay Kanor, pagtingin ko sa labas ay andito na nga kami. Gate na ng school. Ngumiti ako saka tumango bago lumabas. Nasa HR daw gaganapin at nasa 5th floor pa iyon kaya no choice, I need to use lift.
May nakasabay pa akong couples na nags-sweet nakuu nakuu nakuu kung hindi pa ako tumitikhim ay itutuloy pa ng mga ito ang halikan. Napasimangot ako ang prone ko sa ganitong scene.
"Good morning sister, " sabay nilang bati sa akin, maliit akong ngumiti saka tumango, ng tingnan ko ang mga ito ay parehas namumula. Kurutin ko sa singit eh.
Nang tumunog ang elevator ay pinauna na nila akong pinalabas. Ilang rooms lang ang dinaanan ko bago marating ang HR.
Kumatok muna ako ng tatlong beses saka ito binuksan. Ngiwi ang nagawa ko sa naabutan. Bakit andito ang mga anak na babae ng iba naming ka meeting?!
Allowed ba itong ganito?
Nilibot ko ang tingin at mas lalong napangiwi ng mahagip rin si Paula at tita nasa tabi sila ni dad. Nang tingnan ko ang mga babaeng dalagita iisa lang ang tinatalunton ng mga mata nito, walang iba kundi kay Mr. Viglianco.
Mabuti nalang talaga medyo malawang ang space dito tsaka may aircon kasi kapag nagkataong may mautot, kawawa kaming lahat.
"Ms. Altaranz please take your sit," imporma sa akin ng isang may katandaang lalaki, siya ang nasa harap. Tumango ako at nilibot ang paningin, saan ako uupo? Lahat ukupado bukod sa tabi ni Mr. Viglianco.
Tsaka bakit walang umuupo diyan? Ano yan naka reserve? Mukhang hindi naman. Bumuntong hininga ako saka naglakad papunta roon, mukhang pinagsisihan ko na ngayon palang ang hakbang na ginawa ko, ang raming pares ng mata ang nakasunod sa akin.
Hinila ko ang upuan ng. . . "Daddy!" Impit na tili ko ng makita ang baril na nakalagay doon. Ikinakuha iyon ng atensiyon nilang lahat ngunit hindi ko man lang iyon mabigyan ng pansin. Mistulang napako ang paningin ko roon at nanuyo ang lalamunan.
A-ayoko ng baril.
"What's wrong Clau?" Rinig kong tanong ni dad na ikinalingon ko. Nakatayo na ito sa kinauupuan at balak ng pumunta sa pwesto ko ng magsalita ang taong nasa tabi ko.
"Continue, " ani nito saka mabilis na kinuha ang baril na nasa upuan. Nakagat ko ng labi--hindi alam kung mauupo ba ako ngunit ng makita ang masamang tingin ni tita ay tila nagkusang kumilos ang paa ko upang umupo.
Matunog akong lumunok, pwede ba ang baril sa loob ng paaralan? Umayos ako ng upo at nahimas ang batok, pinagpapawisan ako ng malamig at nanginginig ang kamay ko.
Wala sa sariling napatingin ako sa katabi ko na literal na ikinatigil ng paghinga ko. Nakatingin ito sa akin, titig na titig. Gumalaw ang mata niya pataas sa noo ko pababa sa kamay kong nasa kandungan ko lang, nakuyom ko iyon dahil mas lalo iyong nanginig.
Hindi ko alam ngunit sa pagporma ng ngisi sa labi niya ay nawala lahat ng pagkabalisa ko. Napalitan iyon ng inis tila bumalik ang tapang sa katawan.
Imbes na pansinin ang presensiya niya ay naagaw ng paningin ko ang maraming cleavage na naka present ngayon! Ano bang nangyayari sa mga tao ngayon, our body is sacred and should be valued well, kung ang isang dyamante, ginto, perlas o kahit ang pera ay pinaka iniingat ingatan, people.... we are more than precious among them.
If you'll gonna hit me with 'my body my rules' no honey it is not yours. Hiniram lang natin lahat ang katawang meron tayo, and because it is borrowed you should take care of it.
"Any clarifications? Mga gustong idagdag?" Rinig kong ani ng lalaking nasa harap.
"I don't tolerate late," pinigilan kong malingon ang taong nasa tabi ko dahil sa sinabi niya. I'm sure he's not pertaining on me. Yes and I'm not sarcastic. Ang lalaki namang nasa harap ay tumango lang.
"Meeting adjourned." Anunsiyo nito kaya nagsitayuan na kami. Naningkit ang mata ko ng magsilapitan nga ang mga dalaga sa pwesto ng nasa tabi ko. Kanya kanya offer ng lunch. Hello ala una na. Pero bago pa ako matraffic sa rami nila ay nakalapit na ako kina daddy.
Nagulat pa ito ng yakapin ko, hindi pa rin ako maka get over sa baril. Naramdaman ko ang buntong hininga ni dad ngunit sinuklian rin ang yakap ko, hindi ko maiwasang mapangiti. I'm okay now.
Humiwalay na ako sa yakap ngunit nanatiling nasa bewang niya ang mga kamay ko habang tinitingala siya.
"Dad. . . inampon na si Lala," kahit sikapin kong hindi palungkutin ang boses ay visible iyon sa mukha ko. Tumango ito.
Napangiti ako, dad already know what I'm into. I want him to get some background of Lala's new parents. Gusto ko lang naman masiguro na nasa mabuti siyang kalagayan.
"Now, talk to Mr. Viglianco. Apologies to him," aniya. . . oo nga pala hihingi pa ako ng tawad, tumango ako, sinabi rin nitong kalalabas lang ng tao, hindi ko man lang naramdaman.
Lalabas na sana ako ng hawakan ako ni Paula sa braso.
"Watch your words," paalala niya na medyo banta? Nangunot ang noo ko ng hawakan rin ako ni tita sa isang braso. Okay?
" Isabay mo na ring alukin ng dinner sa bahay para naman medyo tunog sincere yung paghingi mo ng tawad," ngumiwi ako. Gusto ata talagang makilala ni tita ang taong iyon. Tumango nalang ako saka lumabas na nga.
Naabutan ko itong mag-isang naglalakad, ano yun tinanggihan niya lahat ng mga nang-aalok sa kanya? Binilisan ko ang lakad upang pantayan ang hakbang niya, tumikhim ako upang kuhanin ang atensiyon niya ngunit walang effect, patuloy lang ito sa paglalakad.
"Mr. Viglianco I want a conversation with you," doon lang siya huminto saka nilingon ako. Huminto na rin ako at medyo umatras, masyado siyang malapit.
"So you know my name," ang lamig naman ng boses niya, siguro mahilig siya sa ice.
Tumikhim ako at umisang lunok, ano bang klaseng titig meron ang taong ito, mukhang nanghahalungkat. Nilakasan ko ang loob na salubungin ang tingin nito.
Naglahad ako ng kamay at maliit itong nginitian.
"I'm sister Claudia Altaranz, sister would be fi---
" Your not my sibling," putol nito sa akin. Tumamad ang mukha ko, alam kong alam niya ang ibig kong sabihin, pwera nalang kung hindi niya pa halata sa suot ko.
" But. .." he added but trailed off. Vonze Cannon Viglianco pala ang buong pangalan nito. Nabasa ko kanina.
Nagawa ko parin itong ngitian. Hindi na inantay ang sunod na sasabihin, mukhang wala naman siyang balak dugtungan. " I'm here because I want to apologize, hindi ko alam kong saang parte but still I'm sorry Cannon," marahan kong tugon ikinangunot ng noo nito.
"Can you please repeat my name, " nasa boses nito na para siyang naguguluhan, kahit naguguluhan rin ay tumango ako.
"I'm sorry Mr. Vig---
" No. . .just my second name."
Okay?
" Cannon. "
" Again. "
" Cannon. "
" Again. "
" Cannon. "
" F*ck, I'm already turn on, " agad nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi niya. Umawang pa ang aking labi sa pagkagulat.
" Binabawi ko na!" Tumaas ang boses ko saka sinamaan siya ng tingin, nakangisi ito sa akin at dahan dahang bumaba ang tingin sa dibdib ko. Muling nanlaki ang mata ko dahil doon at wala sa sariling pinagkrus ang braso.
Bastos!
Tatalikod na sana ako ng maagap nitong pinalibot ang braso sa bewang ko. Nanlaki ang mata ko.
"Ano ba!" Malakas ko itong tinulak. Humalakhak pa ito. Napakawalang respeto!
" Hindi ka karapat dapat sa sorry ko! Napakawala mong modo!"
Mas lalong lumakas ang tawa nito.
"I should apologize too, I'm sorry your damn hot and beautiful. Your tempting me."
Walang kaming matinong mapaguusapan kaya wala akong paalam na tumalikod. Mas lumakas pa ang tawa nito. Walang hiya! Nagpaka polite pa ako, tapos iyon lang ang makukuha ko?! Neknek niya!
" Claudia baby. . ."
Bago niya pa matapos ang sasabihin ay muli ko itong hinarap at binigayan ng masamang masamang tingin. Mabuti nalang at wala ng tao rito. Pero imbis na madala siya sa nakakamatay na tingin ay kagat labi pa itong kumindat!
It's a sunday morning at naatasan kaming dumalo sa paunang mesa, limang hanay ng mahahabang upuan ang naukupahan namin, marami rami na ang tao sa loob siguro maya maya magsisimula na ang mesa. Karamihan ng nasa loob ay magpapamilya, magkasintahan, meron din namang mga bata. May nakita pa ako kanina pagpasok namin, dalawang teenager couple, the little boy is patiently waiting for his little princess, napangiti ako ng kuminang ang mata nito pagkakita sa hinihintay. Mukhang church date nila. "Sister can I sit here?" Napatingin ako sa babaeng nagsalita sa tabi ko. The fine lady is wearing a dress that suits with her sweet smile. I smiled at her and nod. "Of course." Umupo ito sa tabi ko pagkatapos ay kinuha ang cell phone saka ni-off, sandaling umawang ang labi ko dahil hindi sinasadyang nahagip ng paningin ko ang wall paper niya. A guy who's wearing eye glasses at seryosong nakatingin sa mga papeles, mukhang stallen iyon. And it's him. The Viglianco. Na naman. Bakit palaging ang
Kanina pa ako hindi mapakali dito, lakad rito lakad roon na ang nagawa ko. Panay ang tingin ko sa cell phone, nagbabakasakaling tumawag ulit si daddy. One week pass simula ng mangyari ang nakakakilabot na gabing iyon, isang linggo na rin akong walang maayos na tulog, ang totoo ay aaminin ko natatakot pa rin ako ngunit lahat iyon natatakpan simula ng tumawag si manang sa akin sa sumunod na araw.Nag-aaway raw kasi si dad at tita. Tatanungin ko sana ito kung tungkol saan ngunit naunahan na iyon ng malakas na sigaw ni dad sa kabilang linya. Third party.Nag-aalala na ako, simula ng araw na iyon ay tinatangka kong tawagan si dad subalit walang sumasagot, pati sa opisina. Kay tita o kay Paula, kahapon sinagot naman ni Paula ang tawag ko pero kaagad ring pinatay.Mariin akong napapikit at humarap sa cross na nasa kwarto. Nagtungo ako sa tapat ng altar saka lumuhod.'Ama, ikaw na po ang bahala sa pamilya ko.'Hindi makakabuti sa kalusugan ni daddy ang masyadon mastress, yun ang pinaka iniwa
Panay ang buntong hininga ko habang nag-iimpake. Panay rin ang likot ng mata ko, nililibot ang tingin ng kwarto, sinisigurong maisasaulo ko ang bawat sulok nito.Naihilamos ko ang palad sa mukha saka itinukod ang siko sa tuhod. I will miss this place though I can still visit here but. . .aishh stop Claudia. Yeah stop Claudia Altaranz.Agad dumapo ang mata ko ng biglang bumukas ang pinto, andun si sister Jane, napaiwas ako ng tingin dahil namumula ang mata nito.Nakagat ko ang dila ng bigla ako nitong dinamba ng yakap. Humihikbi siya. Please don't, I don't want to cry, I'm tired of crying."You. . . you still visit, right?" Tango lang ang naisagot ko. Of course I will."Please take care of yourself sister.""I will. I wil. . . thank you," gaya ng inaasahan hindi na nagtanong si sister Jane, she understand and respect what decision I made. Kanina kinausap ko ang superior namin and like sister Jane she respect my decision, but she insisted me to go for a retreat, tumango lang ako. Papa
"No. . . no. . . sir please help me. I'm begging, I-ll I'll give money. Please let me run for my life. . ." I'm being desperate and begging to them na patakasin ako ngunit nagmistula itong mga robot na walang naririnig kahit ano.Halos buhatin na ako kanina pasakay sa kotse habang nagmamakaawa akong sinisigaw ang pangalan ni tita. But no. . . no one ever dare to help me. Nasa isang kotse ako kasama ang apat na lalaki. Habang si Mr. Vigilianco ay sa isang kotse nakasakay. Sinilip pa ako nito sa loob bago ako bigyan ng matagumpay na ngisi. Lalo akong nanghihina. He's face that were smirking and his hands. . . his hands that holding a gun.Nanghihina kong ipanahinga ang likod sa sandalan ng upuan. Kahit anong pagmamakaawa ko, kahit siguro lumuha pa ako ng dugo walang tutulong sa akin.Napaiwas ako ng tingin ng mapansing kanina pa ako tinitingnan ng lalaking nagd-drive sa salamin. Nahuli ko pa itong ngumisi." It explains why his always monitoring you, your gorgeous as fuck, " bulong nit
Madali niya lang akong naitapon sa kama, magbabalak sana akong bumangon ng kaagad itong dumagan sa akin. Lumuhod ito sa pagitan ko at pinanatili ang tingin sa katawan kong nakahain sa kanya. Sunod sunod itong nagmura. "Damn hot, " he mutter and lowered his head and try to kiss me but I shirk to other side. Mahinang igik ang nagawa ko ng nanggigil nitong hinawakan ang aking magkabilang kamay saka ipwenesto sa ibabaw ng ulo ko. Panay ang subok niyang hulihin ang labi ko pero hindi ako tumigil kakaiwas. Tumigil ito kaya nagkaroon ako ng pagkakataong huminga. Masama ko itong tiningnan at pilit inaagaw ang pulsuhan kong hawak hawak niya. " Napakasama mo! Wala kang puso! Alam mo. Alam mong kamamatay pa lang ng tatay ko pero--hmp! Hmp!" Hindi ko nagawang tapusin ang sasabihin dahil sa pagkuha nito ng pagkakataon upang mahuli ang labi ko. He hungrily kiss me while stopping me from moving. He bite my lower lip kaya umawang ang labi ko, kinuha niya ang pagkakataon upang maipasok ang dila
"Young Lady?""Young Lady?"" Hala! Jane ang init niya!""Tabi nga! Malamang buhay iyan!""Hindi, mukhang may lagnat!"Nagising ang diwa ko ng makarinig ng nagtatalong nga boses, napaigik ako dahil kunting galaw lang ng ulo ko'y tila iniikot ako--kahit hindi pa ako dumidilat.Napangiwi rin ng subukan kong igalaw ang mga braso, masakit. Napaaray ako sa isipan ng bulta-bultahe ang sakit na dumaan ng sunod kong igalaw ang mga binti. Ang sakit ng. . .ng ano ko. Ang hapdi!"Young Lady? Young Lady may lagnat ho kayo." Rinig kong ani ng pamilyar na boses, sinubukan kong magsalita ngunit walang kahit anong boses ang lumabas, nanunuyo ang lalamunan ko. "Tawagin niyo si boss!" Pinirme ko ang ulo dahil hindi ko kinakaya ang sakit nito. Naramdaman ko na lamang ang mainit na luhang kumawala sa mga mata ko ng maalala ang nangyari kagabi. Ang akala ko ay natapos na siya kagabi ng ibigay niya lahat ng bigat sa akin. Ngunit nagkakamali ako. Paulit ulit niya akong inangkin sa bawat sulok ng kwarto s
Eksaktong pagtapak sa loob ng kwarto ay iniwan na ako ni Jane, balak ko sanang tawagin ito dahil magpapa alalay ako sa banyo ngunit mas pinili ko na lamang na pabayaan ito, nakakahiya naman. Mag-isa akong nagtungo sa banyo ng iika-ika at minsa'y paigik igik.Masakit kasi talaga, kung hindi lang ako naiihi ay balak ko sanang sumampa kaagad sa kama at ipahinga ang sarili.Pagkatapos umihi ay hindi ata maidradrawing ang mukha ko sa pagkakagusot. Mas masakit talaga pag umiihi.Pagbukas ng pinto ay napatigil ako. Nasa loob na kasi si Viglianco maayos ang upo sa kama habang nakatutok ang mga mata sa laptop na nasa kandungan niya. Medyo basa ang buhok nito at nakapambahay na habang may suot na salamin sa mata.Tahimik akong naglakad sa kabilang side ng kama. Sa sofa na ako matutulog, hindi naman siguro ganun kawalang hiya ako kung manghihiram ako ng isang unan at kumot diba? Kahit puti pa rin ang bedsheet masasabi kong pinalitan na ito dahil hindi gaya kanina wala ng kahit anong bahid ng du
Tanging kalansing lang ng kutsara at tinidor ang maririnig sa mesa, wala namang nagtatangkang magsalita kasi kahit ako ay walang balak. Nakatutok lang ang aking buong atensiyon sa pagkaing nasa tapat. Isang linggo na ang nakalilipas simula ng insedenting iyon, isang linggo na ngunit sa mga araw na lumipas ay para akong buhay na robot. Hindi ako sanay sa kilos na nagagawa ko, wala akong ganang magsalita at halos palaging nakatulala. Bilang lang ang salita ko dahil halos tango at iling lang ang nagagawa ko. One week passed ay nagpapanggap pa rin akong hindi pa magaling. I mean sa laceration.Sa isang linggong iyon ay walang araw na hindi siya nagtatangkang galawin ako. At palaging galit na ekspresiyon lang ang nagagawa niya sa tuwing umiiwas ako at umaaray. Kaya hindi na ako nagulat isang gabi naabutan ko itong may katalik sa sala, ang akala ko ay si Fiona ngunit ibang babae iyon. Iba't ibang babae kada gabi, sa kahit saan sila maabutan, I though it's he's sleeping pills subalit nagt
VONZE CANNON POV:Hours already passed but I still can't help smiling while gawking at my daughter who's busy playing her toys.She always giggles everytime she do silliness on her own that make her more really cute.Sa dalawang taong tiniis ko kakahanap kay Claudia ay hindi ko inaakalang mayroong Vlymerie ang tatakbo papunta sa akin while shouting daddy ko, si Vlymerie na hindi ako nakita bilang isang masamang tao.The time I heard her sobbed in my bear neck, I was totally puzzled and even decided to pass out for not knowing what should I do to make her stop from weeping.It tearing me apart. Kahit hindi pa sabihin ng mommy niyang anak ko siya at kahit pa sinabi ng dada niyang hindi niya ako ama, magkakapatayan kami. She is my daughter.Alam ko ang gawa ko.I won't deny that I get mad to Claudia, for keeping Vlymerie's existence away from me. I was chiding her all out of my emotions but instantly stop when she suddenly rebutt.What she said hit me, stupid me for not realizing her sud
Nakacross ang brasong muli akong nagpakawala ng buntong hininga ng naabutan si Viglianco sa kusinang nagluluto na.Mukha itong ganado at nag-eenjoy sa ginagawa dahil kitang kita naman sa kanyang mukha, topples pa ngunit may apron namang suot. Tatlong araw na ang dumaan simula ng mangyari ang sa may balkonahe, sa gabing iyon at ang pagsapit ng bukas ay ilang na ilang ako sa kanya, habang siya ay mukhang wala lang sa kanya. Nang mapansin ang presensiya namin ay nilingon niya kami, kaagad pomorma ang ngiti sa labi niya saka kami nilapitan at kapwa binigayan ng halik sa ulo. "Good morning babies, upo lang muna kayo, malapit na 'tong niluluto ko." "Ako dapat ang gumagawa niya," asik ko na nginisihan niya lang bago ako kindatan and even mouth I love you, iwas tingin akong napailing. Hindi ba siya nahihiya sa anak niya? Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako dahil magaling na ito sa kusina, parang pinag-aralan ganun, pero hindi naman siguro siya mag-aaksaya ng oras. Natapos ang aga
Walang tigil na umiyak si Vly at pati ako nag-aalala na, natahimik lang sa isang sandali ng kargahin ng ama niya at isinayaw sayaw, naririnig ko pa itong nag-hum ng kanta habang tinatapik tapik ang likod ng bata. Akala namin ay nakakatulog ito sa bisig niya ay palagi kaming nagkakamali dahil bigla nalang itong gagalaw at tatawagin ang daddy niya and hugged him so much, panay naman ang hingi ng sorry ng tatay niya. "I'm sorry baby. . . I'm sorry, daddy is here, sleep na." Masuyong bulong nito sa anak niya, kagat ko ang labing galit pa rin sa kanya. Ngayon lang naging ganyan si Vly, ni kahit kailan hindi yan umiyak ng ganoon kung hindi man nagugutom. "Hmm? What is it baby? Dudo? What dud--ohh. . . kay mommy na ikaw?" Patuloy pa rin ito sa pakikipag-usap sa anak, kalaunay binaling sa akin ang tingin. He's mouth went in agape when he caught me angrily gawking at him. He let out a heave sigh at tahimik na lumapit sa akin,"dudo raw siya." Aniya at ibinigay sa akin ang bata. Wala
"Daddy ko!" Muli kong rinig na hagikhik ni Vly, kahit nasa kusina ay rinig na rinig ko ang masaya nitong boses.Kagabi ay hindi ako nakatulog ng maayos ngunit kahit ganoon ay tila nabuhay ang sistema ko ng marinig ang boses ni Viglianco. Naunang sumalubong sa kanya si Vly at kaagad itong binigyan ng mainit na yakap at halik sa mukha.Tuwang tuwa ang anak ko ng malamang may mga pasalubong ang kanyang ama sa kotse nito at muntik na akong mapaatras ng sandamakmak na laruan ang dala niya, sa kamay naman nito ay isang kumpol ng bulaklak, pansin ko rin ang mga mata nitong panaka naka akong binabalingan.Hinayaan ko siya at dumiretso sa kusina, kaya ito ako ngayon nagluluto, nagtataka lang ako at hindi man lang pumasok si manang Isay. Hindi naman tumawag o ano, nag-aalala tuloy ako.Lumabas ako sa kusina at naabutan silang nagkakatuwaan, tinatalian niya si Vly at ang anak ko naman at nakasimangot kapag pangit ang gawa ng ama niya sa buhok na ikinaka halakhak ng isa.Hindi ko maiwasang mapang
"Clau!" ni hindi ko magawang lingunin si Kuya na alam kong tinatakbo ang aking pwesto dahil sa pagkatulala habang pinagmamasdang magpumilit si Vly kumargo sa ama niya.Si Viglianco na dahan dahang ibinaba ang tingin sa bata animo'y ano mang oras kahit pitikin lamang siya ay ikakawala niya ng lakas.Kita ko ang pagtaas baba ng kanyang dibdib at sa tuwing magagawi sa akin ang mata, kulang nalang ay mawalan ako ng hininga dahil sa galit na mababasa roon.Kita ko ang paglapit sa kanila ni kuya at ang pagsunuran ng mga tauhan namin, si Viglianco naman ay tulala pa rin, at wala ata sa sariling naihaplos ang mga palad sa maliit nitong likod dahil nakabaon ang mukha ni Vly sa leeg niya."Vly! Come here to Dada, you don't even know that monster!" Nasinghap ako dahil sa sinabi ni Kuya, ang tao namang pinaratangan niya ay unti-unting binaling ang tingin sa kanya, ang akala ko ay susugurin niya si Kuya ngunit hindi nangyari. . .Si Viglianco. . . ibinaba lamang niya ang tingin at nag-iwas ng ting
"Ma'am, si Vlymerie po umiiyak," agad humiwalay ang aking mata sa laptop at agad iyong tinalunton ang boses ni manang Isay. Nasa tabi niya ang two year old kong si Vlymerie. Pigil ang ngiti at pinanatili ko ang seryosong mukha habang pinagmamasdan itong palubuhin ang pisngi at ang paglalaro sa sariling maliliit na daliri. "Vlymerie," tawag ko rito na ikinanguso niya. "What did you do now?" Seryoso ngunit marahan kong tanong. Tumikhim ako at pinanindigan ang aking pagiging seryoso ng magsimula itong maglakad papalapit sa akin at inilagay ang mga kamay sa likod niya. Ang totoo ay gusto ko itong kurutin sa pisngi, ang cute cute ng anak ko. Sabay kaming napangiti ni manang ng yakapin ako nito sa bewang at ibinaon ang mukha sa dibdib ko. May pinagmanahan. Napangiwi ako sa naalala at sa ikatlong beses ay tumikhim. Agad kumilos ang aking kamay ng umahon ang kanyang mukha at pinunasan ang luhang natuyo sa pisngi niya. "Mommy ko. . ." "Yes baby ko?" Malambing kong sagot at inilagay an
Lumaki akong halos nakadepende lahat sa aking mga magulang o kahit pa sa mga taong nakapaligid sa akin. Kung may gusto man ako minsan ay pinipili ko na lamang isarili dahil baka ano ang masabi ng iba. Marami akong what if's kagaya na lamang ng negatibong opinyon. Ang pagmamadre lang ang masasabi kong pinandigan ko ng buong buo. At hindi magkamayaw ang tuwang naramdaman ko ng imbes na madisapoint sa akin ang mga magulang ay pinili nila akong suportahan. At hindi naman ako nagkamali ng ipinaglaban, bukod sa mga magulang kong alam kong totoong nagmamahal sa akin at higit sa iba, sa Diyos ko naramdaman ang higit na pagmamahal. Sa Kanya, natutunan kong Siya ay sapat sa lahat ng aking pangamba, Siya ay higit sa mga taong kung noon ay nag-aalangan akong pakisamahan dahil sa takot na mahusgahan, sa Kanya gamit ang aking puso, sapat ang kanyang buhay na presensiya upang mawala lahat ng iyon. Sa lahat ng masasama at mabubuting nangyari sa aking buhay, mananatili akong sa Kanya dahil alam ko
"Gising!" Kaagad nabuhay lahat ng natutulog kong ulirat dahil sa matinis na boses at ang pagbuhos sa akin ng napaka bahong tubig.Malansa na kulay itim. Hindi ko kinaya kaya halos matanggal ang sikmura ko sa kakasuka. Ang sakit pa rin pala ng ulo ko.At nanginginig, hindi ko alam kung dahil sa malamig na tubig o ang takot na ngayon ay nararamdaman ko. Halo halo.Nang ipalibot ko ang tingin ay limang pares ng mata ang naabutan ko, sila parin, nangingibabaw nga lang tingin ni Viglianco na mukhang ano mang oras ay kikitilan ako ng buhay.Nangangatal ang labing mas lalo akong nagsumiksik sa gilid ng makitang kumuha ng latigo si Anastasia. Malakas itong tumawa dahil sa naging reaksiyon ko.M-mga demonyo! Malakas akong napaigik ng hatakin niya ang aking buhok at pilit pinatayo."Did you know that guy?"I didn't flench, instead I remain silent."Did you know him?!""Ahh!" Kasabay ng tanong niya ay ang pagbigay niya sa akin ng isang malakas na hampas gamit ang hawak niyang latigo.Diyos ko,
Kanina pa ako hindi mapakali dito sa loob ng kwarto, hindi ako mapakali ngunit nanatili akong nakahiga at nakapikit.I smell something fishy. Something wrong but I can't name it. Kanina pa ako naghihintay na marinig ang pag-alis ng sasakyan ni Viglianco. It's already eight pero wala pa rin akong nariirnig, kansilado ba? Wala sa sariling napahawak ako sa aking dibdib pababa sa aking tiyan, kinakain ako ng kaba. Simula kanina sa senaryo sa labas ay agad akong lumayo kay Viglianco at tahimik na pumasok ulit sa loob. Diretso dito sa kwarto. Miske ang aking umagahan na naudlot kanina at ang aking tanghalian ay sinadya pa ako rito ni Jane. Nakagat ko ang labi, at nakapa ang pisngi. Basa iyon, why I'm crying? Ganito ba pagbuntis? Palaging emosyonal?Napapikit ako ng mariin dahil bukod sa napapansin kong cookies ang pinaglilihian ko ay pati ata ang ama ng dinadala ko napasali. Nakakahiya at hindi ko talaga gusto, alam ko gawa lamang ito ng hormones pero I r-really craves for he's warm. A