Eksaktong pagtapak sa loob ng kwarto ay iniwan na ako ni Jane, balak ko sanang tawagin ito dahil magpapa alalay ako sa banyo ngunit mas pinili ko na lamang na pabayaan ito, nakakahiya naman. Mag-isa akong nagtungo sa banyo ng iika-ika at minsa'y paigik igik.Masakit kasi talaga, kung hindi lang ako naiihi ay balak ko sanang sumampa kaagad sa kama at ipahinga ang sarili.Pagkatapos umihi ay hindi ata maidradrawing ang mukha ko sa pagkakagusot. Mas masakit talaga pag umiihi.Pagbukas ng pinto ay napatigil ako. Nasa loob na kasi si Viglianco maayos ang upo sa kama habang nakatutok ang mga mata sa laptop na nasa kandungan niya. Medyo basa ang buhok nito at nakapambahay na habang may suot na salamin sa mata.Tahimik akong naglakad sa kabilang side ng kama. Sa sofa na ako matutulog, hindi naman siguro ganun kawalang hiya ako kung manghihiram ako ng isang unan at kumot diba? Kahit puti pa rin ang bedsheet masasabi kong pinalitan na ito dahil hindi gaya kanina wala ng kahit anong bahid ng du
Akmang tatalikod ako ng may pirasong papel na nangaling sa notebook ang natangay ng hangin! Kamalas malasan dumiretso pa talaga ito sa siwang ng pinto! Imbes na ayaw kong makaistorbo!Hindi ko na tuloy alam kung kukuhanin ko pa 'yon! Ano ba kukuhanin ko ba o hindi? Pero kay Lala yun. Muli, again, once more. Napagdesisyunan kong kuhanin iyon. Ano ba kasing ingay yun at nakaka intimidate! Pati kamay kong ipanghahawak sa door knob ay nangiginig! Nagpakawala muna ako ng isang malalim na malalim na buntong hininga bago pihitin ang door knob-- "Ay kabayo!" Nanlalaki ang mata akong natulala sa tao sa loob. Mukhang pati sila ay nagulat! May ginagawa sila! Lampas pa sa isang kababalaghan! They are having sex for pete's sake! In the school! Pa. . .p-patuwad ang pwesto ng babae na bakas sa mukha ang pagkabitin habang nakatingala sa akin. Habang ang lalaki naman na nakatayo. . . na nag-aapoy naman ang tingin sa akin. Napatakip ako ng bibig ng mamukhaan ito! It's him! It's Paula and her fri
"Father thank you for this day, for keeping my family in good state, may your love and kindness fulfill those hearts who are slowly giving up. I thank you for letting those sick be still in their breath to keep them fight despite of difficulties. In Jesus name, I pray," I end my prayer and blow the candle before gratefully lifting up myself of kneeling and fixed my veil.Nakangiti kong binuksan ang pinto ng aking kwarto habang binabalikan ang naging tawanan namin ng mga bata kahapon. There laughs and smiles makes my day more than complete.They probably ranting now because I'm not the one who'll cook their breakfast, it's sister Jane schedule, napailing ako habang naalala rin kung paano magmaktol sa akin si sister Jane, she says, "when it's my sched, I felt that their all on diet."Napawi lang ang ngiti ko ng marinig ang tawanan nila dad sa hapag. Kahit nasa unang baitang palang kasi ng hagdan ay makikita na ang dining hall.They're already eating while exchanging exciting stories. .
"Sister Claudia, yuko ka po unti," yumuko ako ng kunti gaya ng sinabi ni Amy, isa siya sa mga orphan kids. Sa kanilang lahat siya ang pinaka mahilig gumawa ng DIY bracelet and necklace, ang pinagka-iba lang ngayon ay bulaklak ng santan ang pinagdugtong dugtong niya. And she put it above my veil. "Tada! Mukha na po kayong real queen sister," cute na cute nitong sabi. Sinabayan ko ang tawa niya habang yakap yakap niya ako sa bewang. I forgot to mention, she's suffering leukemia at kasalukuyan siya ngayong naka upo sa wheelchair, when I'm looking her afar I always felt bang in my chest, she used to smile and laugh and make others happy despite of her illness. I really admire and proud of this little princess. "Amy baby, do you want to meet your parents?" Pambabasag ko sa katahimikan at pagputol na rin sa paningin ng bata na nakadikit sa mga batang naglalaro. Nakangiti itong umiling na ikinataka ko. "Hindi po sister Claudia, kapag malaman po nilang may leukemia ako malulungkot s
" Hindi ako makapaniwala Paula, are you sure na pumunta talaga dito si Mr. Viglianco? I mean pihikan ang binatang iyon, pero sino ba naman kasi ang makakatanggi sa ganda mo," simula ng umupo kami sa hapag kainan, tanging ang pagkamangha lang ni tita sa pagpunta kuno ng Viglianco dito. Two days pass after Paula's birthday and that incident.Napatingin ako kay dad dahil kanina pa ito nagpapakawala ng malalalim na buntong hininga."Wala ka na bang ibang nagugustuhan Paula? I'm sure marami pang mas matino kasysa sa binatang iyon," tila problemadong pakikipagusap ng daddy kay Paula."What's wrong with the idea na posible natin siyang maging manugang honey, he's a wealthy man, tsaka matutulungan niyang mapalago ang business natin," kontra naman ni tita.Naihilamos ni daddy ang palad sa mukha. "Maricel, you do know how dangerous Mr. Viglianco is. Marami siyang illegal business, pumapatay ang taong iyon. At ngayon nakatanggap ako ng tawag mula sa school ni Paula na isa rin pala ito sa share h
It's a sunday morning at naatasan kaming dumalo sa paunang mesa, limang hanay ng mahahabang upuan ang naukupahan namin, marami rami na ang tao sa loob siguro maya maya magsisimula na ang mesa. Karamihan ng nasa loob ay magpapamilya, magkasintahan, meron din namang mga bata. May nakita pa ako kanina pagpasok namin, dalawang teenager couple, the little boy is patiently waiting for his little princess, napangiti ako ng kuminang ang mata nito pagkakita sa hinihintay. Mukhang church date nila. "Sister can I sit here?" Napatingin ako sa babaeng nagsalita sa tabi ko. The fine lady is wearing a dress that suits with her sweet smile. I smiled at her and nod. "Of course." Umupo ito sa tabi ko pagkatapos ay kinuha ang cell phone saka ni-off, sandaling umawang ang labi ko dahil hindi sinasadyang nahagip ng paningin ko ang wall paper niya. A guy who's wearing eye glasses at seryosong nakatingin sa mga papeles, mukhang stallen iyon. And it's him. The Viglianco. Na naman. Bakit palaging ang
Kanina pa ako hindi mapakali dito, lakad rito lakad roon na ang nagawa ko. Panay ang tingin ko sa cell phone, nagbabakasakaling tumawag ulit si daddy. One week pass simula ng mangyari ang nakakakilabot na gabing iyon, isang linggo na rin akong walang maayos na tulog, ang totoo ay aaminin ko natatakot pa rin ako ngunit lahat iyon natatakpan simula ng tumawag si manang sa akin sa sumunod na araw.Nag-aaway raw kasi si dad at tita. Tatanungin ko sana ito kung tungkol saan ngunit naunahan na iyon ng malakas na sigaw ni dad sa kabilang linya. Third party.Nag-aalala na ako, simula ng araw na iyon ay tinatangka kong tawagan si dad subalit walang sumasagot, pati sa opisina. Kay tita o kay Paula, kahapon sinagot naman ni Paula ang tawag ko pero kaagad ring pinatay.Mariin akong napapikit at humarap sa cross na nasa kwarto. Nagtungo ako sa tapat ng altar saka lumuhod.'Ama, ikaw na po ang bahala sa pamilya ko.'Hindi makakabuti sa kalusugan ni daddy ang masyadon mastress, yun ang pinaka iniwa
Panay ang buntong hininga ko habang nag-iimpake. Panay rin ang likot ng mata ko, nililibot ang tingin ng kwarto, sinisigurong maisasaulo ko ang bawat sulok nito.Naihilamos ko ang palad sa mukha saka itinukod ang siko sa tuhod. I will miss this place though I can still visit here but. . .aishh stop Claudia. Yeah stop Claudia Altaranz.Agad dumapo ang mata ko ng biglang bumukas ang pinto, andun si sister Jane, napaiwas ako ng tingin dahil namumula ang mata nito.Nakagat ko ang dila ng bigla ako nitong dinamba ng yakap. Humihikbi siya. Please don't, I don't want to cry, I'm tired of crying."You. . . you still visit, right?" Tango lang ang naisagot ko. Of course I will."Please take care of yourself sister.""I will. I wil. . . thank you," gaya ng inaasahan hindi na nagtanong si sister Jane, she understand and respect what decision I made. Kanina kinausap ko ang superior namin and like sister Jane she respect my decision, but she insisted me to go for a retreat, tumango lang ako. Papa