[8] : Sign your name 2/3

หลายวันต่อมา…

ประธานหนุ่มจิบกาแฟมองวิวทิวทัศน์ของเมืองหลวงตอนเช้าผ่านห้องทำงานในบริษัทเดอะเพกาซัสอย่างผ่อนคลาย ดีที่วันนี้เขาเดินทางมาทำงานตั้งแต่เช้าทำให้ไม่ต้องเผชิญกับปัญหาการจราจรติดขัดที่แก้ไม่มีวันหาย

ต้องแลกมาด้วยการตื่นตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่สว่าง ทว่ามันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของเขาอยู่แล้ว คลื่นเคยทดลองตื่นสายดูบ้าง ผลที่ได้คือมีอาการปวดหัว สมองเบลอตลอดทั้งวัน เลยไม่คิดจะฝืนธรรมชาติของตนเองอีกต่อไป

ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

“เชิญครับ”

“ขออนุญาตค่ะท่านประธาน”

คลื่นเบนสายตามองออกไปนอกหน้าต่างอีกรอบ เพื่อปล่อยให้เลขานุการคนสนิทแจ้งตารางงานของวันนี้เหมือนเช่นเคย

“วันนี้ท่านประธานมีประชุมกับบอร์ดบริหารตอนสิบโมงเช้า คาดว่าน่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมง เมื่อทานข้าวเสร็จจะมีคนมาพบท่านตอนบ่ายโมงตรง จากนั้นต้องไปที่สนามบินเพื่อรอขึ้นเครื่องไปญี่ปุ่นค่ะ” เมื่อจีน่ากล่าวรายละเอียดครบถ้วน จึงแฟ้มเอกที่เจ้านายหนุ่มต้องลงนามไว้บนโต๊ะอย่างเป็นระเบียบ “ส่วนอันนี้เป็นเอกสารที่ท่านต้องเซ็นด่วนค่ะ”

คลื่นวางแก้วกาแฟลงบนจานรอง ก่อนจะเท้ามือบนโต๊ะพร้อมทั้งก้มตัวลงไปเปิดแฟ้มเอกสาร กวาดสายตาอ่านเนื้อความแล้วถึงจะจรดปากกาเซ็นชื่อ

“คุณบอกว่าจะมีคนมาพบผม ใครนะ”

“คุณน้ำหวานติดต่อมาทางดิฉันแจ้งว่าเพื่อนสนิทของเธอจะยื่นกู้เงินกับท่านประธานค่ะ”

“งั้นเหรอ…คุณเตรียมเอกสารเรียบร้อยแล้วใช่มั้ย”

“เรียบร้อยค่ะ ดิฉันเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทคุณน้ำหวานเลยระบุดอกเบี้ยอัตราเดียวกัน หรือท่านประธานอยากเปลี่ยนมั้ยคะ?”

“ชื่ออะไรล่ะ เผื่อผมรู้จัก” พอได้ยินว่าเป็นเพื่อนของรุ่นพี่สมัยเรียนจึงไถ่ถามด้วยความอยากรู้ บางทีอาจจะเป็นคนที่เขารู้จักอยู่แล้วก็ได้

“คุณหนึ่งเม็ดทราย อัครวัฒนะกุลค่ะ”

คลื่นไม่คิดว่าจะได้ยินชื่อนี้จากปากของจีน่า ทำไมคนอย่างเธอถึงได้คิดจะกู้เงินกับเขา เธอไม่รู้หรือว่าเขาเป็นใคร หรือว่ารู้แต่เมินเฉยกันแน่

“เอาเอกสารเข้ามาให้ผมที ผมต้องเช็กก่อน”

“รับทราบค่ะ” แม้จะสงสัยอยู่ในที แต่จีน่าก็เดินออกมาหยิบเอกสารที่จัดเตรียมไว้กลับมาให้เจ้านายหนุ่ม ปกติเขาจะมอบหมายเรื่องเซ็นสัญญาเงินกู้ให้เป็นหน้าที่ของเธอ คลื่นไม่เคยสนใจลูกหนี้ของตนเลยด้วยซ้ำ

คลื่นส่งเสียงแค่นหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นจำนวนเงินยื่นกู้สี่สิบล้านบาท โดยมีอัตราดอกเบี้ยศูนย์เปอร์เซ็นต์ ก่อนจะหยิบปากกาสีแดงมาวงตรงอัตราดอกเบี้ย แล้วเขียนกำกับให้จีน่านำไปแก้ไขเป็น ‘ยี่สิบเปอร์เซ็นต์’

อันที่จริงการเก็บดอกเบี้ยไม่ได้ทำให้เขารวยขึ้นมากกว่าเดิม เพราะอย่างนั้นเขาถึงให้กู้เงินได้ในอัตราต่ำกว่าธนาคาร แต่กับผู้หญิงที่ชื่อ ‘หนึ่งเม็ดทราย’ คงใช้กรณีนั้นไม่ได้

“เอาไปแก้ไขให้เรียบร้อย แล้วร่างสัญญาอีกฉบับหนึ่งมาให้ผมตอนแขกมาถึง ผมจะส่งรายละเอียดให้ทางอีเมล”

“งั้นดิฉันขอตัวไปจัดการให้เรียบร้อยนะคะ” เลขานุการสาวพาตนเองกลับมายังโต๊ะทำงานซึ่งตั้งอยู่หน้าห้อง โดยมีความสงสัยอัดแน่นอยู่ในหัวเต็มไปหมด กระทั่งได้รับอีเมลฉบับหนึ่งจากผู้เป็นเจ้านาย

“คุณคลื่นคิดจะทำอะไรกันแน่เนี่ย…”

เนื้อความเป็นรายละเอียดข้อตกลงที่อยู่นอกเหนือจากสัญญาฉบับเก่า เธอเพิ่งจะเคยเห็นข้อตกลงแปลกประหลาดขนาดนี้ตั้งแต่แรก แต่เนื่องจากเป็นความประสงค์ที่ไม่อาจรู้ได้ว่าเจ้านายทำไปเพื่ออะไร เธอจึงค่อย ๆ ร่างสัญญาฉบับสองอย่างรัดกุมทีละข้อ

ตรงไหนที่ต้องการความแน่ชัดจะส่งข้อความไปถามคลื่นอีกที เมื่ออ่านทวนทุกข้อที่จรดปลายนิ้วพิมพ์ลงไปครบทั้งหมดแล้วก็จัดการบันทึกไฟล์ และส่งกลับไปยังอีเมลเดิมของเจ้านายอีกครั้ง

หากสัญญานี้มีผลบังคับใช้ เธอคงจะรู้ว่าเจ้านาย…ต้องการอะไรกันแน่

12.50 น.

“จะรับอาหารกลางวันก่อนมั้ยคะ”

“ยังดีกว่าครับ” คลื่นปฏิเสธพลางยกข้อมือสวมนาฬิกาเรือนหรูขึ้นมาดูเวลา อีกสิบนาทีก็จะถึงเวลานัดพบของเขากับหนึ่งเม็ดทรายแล้ว ดีที่การประชุมไม่ยืดเยื้อจนทำให้กลายเป็นคนไม่ตรงต่อเวลา

“ถ้าอย่างนั้นดิฉันจะไปพาคุณหนึ่งเม็ดทรายมาพบท่านเลยนะคะ”

“มาถึงแล้วเหรอ”

“มาถึงตั้งแต่ยี่สิบนาทีที่แล้วค่ะ”

“อืม” ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินเลี่ยงไปที่ห้องทำงานของตน ส่วนเลขานุการสาวก็ปลีกตัวมารับหญิงสาวอีกคนที่นั่งรออยู่ในมุมรับรองของบริษัท

จีน่าเริ่มเข้าใจเจตนาของเจ้านายหนุ่มก็ตอนที่เห็นใบหน้าของหนึ่งเม็ดทราย แท้ที่จริงเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวกับที่ถูกวางยาในโรงแรม ไม่แน่ว่าคืนนั้นอาจจะมีอะไรเกิดโดยที่เธอไม่รู้

“สวัสดีค่ะ คุณหนึ่งเม็ดทรายใช่มั้ยคะ”

“ใช่ค่ะ อ๊ะ! คุณ…” เจ้าของชื่ออึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง เมื่อได้เห็นว่าเสียงเมื่อครู่นี้เป็นของเลขานุการของผู้ชายที่ช่วยเหลือตนเมื่อหลายวันก่อน

หรือว่ารุ่นน้องของน้ำหวานจะเป็นเจ้านายของผู้หญิงคนนี้…แซนด์คิดในใจ

“ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้งค่ะ ฉันจะพาคุณหนึ่งเม็ดทรายไปที่ห้องทำงานของท่านประธานนะคะ” จีน่ารู้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายต้องจำเธอได้ เพราะอย่างนั้นถึงไม่ได้แนะนำตัวกับเธอ ก่อนจะผายมือไปทางที่ตั้งห้องทำงานของผู้เป็นเจ้านาย

แซนด์ก้าวขาเร็ว ๆ ตามร่างระหงมาถึงห้องทำงานประธานบริษัท เธอรู้สึกตื่นเต้นเพราะเป็นครั้งแรกที่กล้าบากหน้ามาขอความช่วยเหลือจากคนอื่น จนไม่ได้สังเกตเห็นป้ายชื่อหน้าห้อง

“เชิญได้เลยค่ะ” อีกฝ่ายหันมาพูดกับเธอหลังจากเคาะประตูห้องทำงานแจ้งเตือนเจ้านายสองสามครั้ง ค่อย ๆ แง้มประตูจนเธอสามารถผ่านเข้ามาได้

ร่างกายพลันแข็งทื่อไปชั่วขณะเมื่อมองไปเบื้องหน้าแล้วสายตาประสานเข้ากับดวงตาอันแสนเย็นชาของประธานหนุ่ม เธอจำได้ทันทีว่าเขาคือ ‘น้องชายข้างบ้าน’ ที่เคยสนิทสนมกันอยู่ช่วงหนึ่ง

ย้ำชัดสิ่งที่ตนคิดด้วยการเบนสายตามองป้ายหินอ่อนสลักชื่อภาษาอังกฤษว่า ‘Kimhan R.’ บนโต๊ะทำงาน ตัวอาร์นั่นคงย่อมาจาก ‘Romano’ ซึ่งเป็นนามสกุลของเขา

“คุณหนึ่งเม็ดทรายมาแล้วค่ะท่านประธาน”

“เชิญนั่งครับ” เขากล่าวอย่างสุภาพพร้อมทั้งผายมือไปยังโซฟาชุดใหญ่ทางขวามือ ก่อนจะเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับแขกของตน

“นี่เป็นเอกสารสัญญาค่ะ”

“เอาน้ำมาเสิร์ฟให้แขกทีนะครับคุณจีน่า” คลื่นออกคำสั่งขณะเลื่อนซองเอกสารสีน้ำตาลไปตรงหน้าของแซนด์

“ค่ะท่านประธาน”