THANK YOU SA SUPPORT . KINDLY DROP A LIKE, GEM AND A COMMENT. :)
MARION: "ARE you sure you're going to be fine?" Narinig niyang tanong ni Duncan sa kanya habang hinawakan siya sa kanyang bewang upang alalayan siya samantalang abala naman siya na ilagay ang anak sa stoller na si Daniel habang tinutulak ni selma ang stroller nito. "Oo naman," Ngiti niya naman sa asawa upang sabihin na okay lang kung ang pupuntahan nila ay isang business meeting na naman. Kinabukasan kasi ay nagyaya siyang lumabas as a family upang masulit nila ang sabado nila. Weekend kasi ngayon at nagkataon na walang lakad din ang kanyang asawa. Ngunit nagb-breakfast pa lang sila ay biglang may tumawag kay Duncan. It was Hannah's father mayroon daw silang dapat pag-usapan regarding sa changes ng deesign na prinesenta ni Duncan noon last week dahil dumating daw ang Ina ni Hannah muli sa bansa upang sabihin sa kanyang asawa personally na may mga gusto itong pagbabago. Tumanggi man ito ngunit pinakiusapan na lang niya si Duncan na ituloy na at sasama na lang silang mag-ina up
"HOW old is your son?" Narinig niyang tanong ng ina ni Hannah habang pinapanood nito ang kanyang pagaayos sa kanyang anak. "He's turning seven months next week." Ngiting sagot naman niya dito. "Oh, Pero He looks a little older in his age huh, Malaking bulas." "Ah opo, Mana po kasi sa lahi nila Duncan," Proud na sabi niya sa matanda. "Oh I see," Sagot naman nito. na mukhang hindi naman talaga interesadong makilala siya dahil obviously sa mga tingin at pekeng ngiti nito ay ibang tao siya. Siya lang din naman ang nagtapon ng wine sa unica hija nito kaya imposibleng makalimutan nito iyon kahit pa hindi na nito binanggit pa ang mga nangyari. Muli niyang ibinalik ang atensyon niya sa kanyang anak na nagsimulang umingit-ingit dahil mukhang nagugutom na rin ito. Hinanap niya agad ang baon nitong gatas sa may bag na nasa loob ng stroller upang kunin iyon at ibigay sa anak. "So you guys still have another half a year?" Muli itong nagtanong at binasag ang kanilang katahimikan habang nakati
MARION:"MARION, Kinuha na rin kita ng pagkain-" Sakto namang pagdating ni Selma ang napagpatigil sa kanilang dalawa ang mag sagutan pa ngunit halata naman sa ambience na may nangyaring hindi magandang paguusap sa kanilang pagitan kung kaya natahimik na lang din si Selma pagkatapos nitong ipatong ang kinuhang pagkain. "E-excuse me," Bigla siyang tumayo habang tuliro ang kanyang isip dahil kahit papaano ay aaminin niyang naging apektado siya sa mga sinabi nito. "Ay!-" Sigaw ni Selma,"Iha, Marion," Sabi pa ni Mrs. Allison na napatayo din ng pagkatalikod niya ay nabangga niya ang dumadaan na waiter na may dalang isang malaking bowl ng soup papunta sa kanilang table.Halos nawisikan naman ang kanyang pangitaas na damit ng mala-kulay pula na sabaw na bitbit ng waiter na ito. Ngunit tila hindi niya batid ang init ng sabaw na iyon na tumapon sa kanyang dibdib dahil wala doon ang kanyang isipan. Tinignan lamang niya ang waiter na mabilis na nililigpit ang bowl na natapon sa sahig habang lu
DUNCAN:"Don't cry Daniel," Narinig ni Duncan ang boses ni Marion nagsalita sa kanilang anak habang kalong-kalong ito papasok ng kanilang bahay. Tahimik lang niyang sinusundan ng tingin ito habang nakasunod sa kanilang likod. Hindi pa man siya nakakalapit sa kanyang mag-ina nang mag-ring ang kanyang phone na nasa kanyang bulsa. He let his phone out of his pocket to see the caller's id. It was Hannah's father. He hesitated to answer the phone call. He decided to leave the place a while ago without thinking ioof giving them an explanation them dahil hindi na mahalaga ang malaman ng mga ito na inalis na niya ang pamilya na makasama pa ang mga ito. For him, He won't have to suffer hs wife's mental health just to prove them something. "Maybe you should answer that, Duncan." Napatingin siya sa kanyang asawa habang nakatingin ito sa kanya. Siguro ay nahalata nito ang kanyang pag-aalinlangan na sagutin ang phone. "No," Maikling sagot niya sa asawa. Marahan niyang ipinatong ang kanyang phon
MARION: "ALRIGHT!" Masiglang sabi ng doctor na babae na kaharap ngayon ni Marion habang tinitignan ang mga tenga ng kanyang anak habang nasa kanyang kandungan ito. "Shhh, Daniel, Tahan na," Saway niya sa kanyang anak habang pinapatahan ang bugnutin niyang anak dahil sa pag-galaw ng mga tenga nito ng doctor dito upang i-check up ang pandinig at mga mga mata nito. Kinabukasan ng hapon ay dinala niya sa Pediatrician ang kanyang anak katulad ng nakaschedule. It was Daniel's monthly check-up upang i-monitor nila kung malusog ba ang kanilang anak. Mag-isa lamang niyang dumating dahil muling maagang umalis si Duncan upang pumasok sa trabaho dahil may importante daw itong meeting sa opisina. Although nangako itong sasama sa monthly check-up nang kanilang anak ay hindi na niya inabala pa ito na makasama dahil alam naman niya na gagawa ito ng paraan kapag hindi hectic ang schedule nito sa opisina. Hindi naman masama ang loob niya dahil ayaw na niyang gumawa pa nang kung anong iisipin para l
DUNCAN:"Galit na galit si Tito Grey," Narinig niyang sabi ni Martin sa kanya. Ito agad ang salubong nito sa kanya nang makabalik siya ng opisina, Tapos na ang office hours, kung kaya sila na lang dalawa ang natira sa loob ng opisina. "Hindi mo daw sinasagot ang tawag niya, You just even told Lindsay na padahan silang e-mail regarding sa pagpapalit mo ng team sa hahawak ng design para sa kanila? Dude, Come on, " "Martin, That's the best thing I can offer to them. It's still our services, what do they want?" Paliwanag niya sa kaibigang nakatayo sa harapan ng kanyang table. "Atleast tell them personally, Bakit ngayon parang gusto mo silang iwasan? First of, ikaw ang nagdesisyonn na tanggapin sila as a client." Sabi pa nito. "They gave a warning, If you still don't cooperate daw, They'll be suing us." "Sue us? Sige nga! on what ground?" Inis na sabi niya. "Just because they already paid for the acceptance fee? I could return it anytime, If I have to make it double. I'll do it. Wag ni
DUNCAN: "If you want to talk about us Hannah, Forget it." Mariin na sinabi niya dito habang umatras nang isang hakbang sa dalaga ngunit humakbang ulit ito ng isa papalapit sa kanya. "As I told you, We are done," "Oh yeah?, Kaya ba umiwas ka sa mga magulang ko? They told me how you left them in the middle of your meeting because of what? Because of your wife's sensitivity?" Patungkol nito sa kanyang asawa na si Marion, Tila nagkwento ang ina nito kung paano nag-react ang kanyang asawa. "Sensitive? Huh Hannah? You think Marion is that sensitive enough? Were you even there?" Pinaramdam niya ang inis na nararamdaman niya sa mga pinagbibintang nito. "Oh come on! Duncan, What do you call by that? Dahil sa simpleng advice ng mommy ko?Do you really need to prioritize what Marion had felt just because she didn't agree on what my mom was trying to tell her?" "Then what it is? Ano nga ba ang sinabi ni Tita Honey para mag-react ng ganoon ang asawa ko?! You tell me Hannah, Mukhang alam mo
MARION: Hinigit ni Marion muli ang kanyang sariling braso habang tinitigan ang asawa na si Duncan nang diretso sa mga mata nito. "Tama na Duncan, Bumalik ka na sa Hannah mo, Mukhang naistorbo ko kayo!" Mariing salita niya na halos pigilan niya ang sariling boses na lumakas pa. Pinahid niya naman ang mga luhang pumatak ng harapin niya ito. "It's not what you think Marion, Pakinggan mo naman muna ako," Sabi nito na halos suyuin siya sa pananalita nito. Ngunit umiling lang siya at muling iniwas ang sarili sa kanyang asawa upang hindi siya nito mahawakan sa kanyang braso. "Oh," Kinuha niya mula sa kanyang bag ang phone na naiwan nito upang isisik ito sa dibdib ng kanyang asawa. "Ano pa ba ang dapat mong i-explain? Kitang-kita naman ang ebidensya eh," Maagap nitong sinalo ang dinabog niyang pagsiksik sa dibdib nito na phone nito. "Hindi, What you saw is not the whole story Marion-""I saw her messages on your phone Duncan, She literally told you that she was coming here." Sagot niya di
JAMILA: "I'm glad you made it, Ms. Jamila Honrade..." Isang nanakangitin at nakangising pagbati ni Grant Aragon sa kanya ng makarating siya ng opisina nito. Grant was chilling and laid back at his black swivel chair in front of his desk. It was Monday afternoon, After their family's heart-to-heart talk in Baguio. She asked Daniel's permission to allow him to at least meet the other son of Aragon, Grant Aragon. Who expressed his invitation to come over at his office to settle things with them. Ayaw sana siyang payagan ni Daniel na puntahan pa ang mga ito ngunit nagpumilit siya upang tapusin ang ugnayan sa mga Aragon. She intentionally showed off her hands upang mapansin nito na hindi na siya isang Honrade lamang. Nakita niya namang tumaas ang kilay nito ng mapatigin sa kanyang kamay. "Oh, I see, you are now married. let me guess. To the Sylvannos?" He arched his thick brows as if he was teasing her. She couldn't see any bitterness in his expression. In fact, She couldn't see any e
JAMILA: Isang mahabang katahimikan lamang ang namutawi sa mga pagitan nila habang sila ay naupo na sa harap ng mga ito. His parents were still in bisleif that they got married without their knowledge. She was fidgeting her fingers waiting for their next sentences. She could bite her nails in nervous dahil sa pagsagot-sagot ni Daniel sa mga magulang nito ngunit wala na siyang nagawa kung hindi pabayaan na ito.His dad was still in annoyed expression while carefully glaring at them. Habang ang ina nito ay kit ana pag-aalala pa rin ang nasa isipan. “D-did you make her pregnant, Daniel?” Binasag na sa wakas ng in anito ang katahimikan sa kanilang mga tension.“No-Tita, I’m not pregnant. Don’t worry.” Agad niyang pinanbulaanan ang mga haka-haka nito. “Tito Duncan, Tito Marion. Alam ko pong nabigla po kayo sa g-ginawa naming.” She should say something.“Ako po ang nagdala kay Daniel sa ganitong sitwasyon, I would like to apologize for what have I done,” Halos naiiyak na rin siya habang
DANIEL: “Baby?” Napakunot-noo si Daniel ng marinig na may tumatawag sa kanya kasabay ng mahinang pagyugoyog sa kanyang balikat. He moved abruptly when realized that it was Jamila who was calling his name. “Hmmm?” Agad niyang niyakap ang asawang nakadantay sa kanyang mga bisig upang ihiga muli ito sa tai niya. He caressed her arms in tender. Ngunit pinatigas nito ang katawan at hindi nagpadala sap ag-giya niya upang humiga sa tabi niya.“You have to wake up- “pagpupumilit nitong bumangong kasabay ng pagpipilit nitong umupo siya mula sa pagkakahiga. He was naked as he could feel the cold breeze of the place.“Bakit?” Mahinaohong sabi niya ng tuluyan siyang makaupo. Hinagod niya ang likod ng asawa upang ibigay ang buong atensyon kahit na inaatok pa ang kanyang mga mata. “As much as I love staring at your sleepy face, I have to wake you up. Here. Magdamit ka na muna.” Ibinigay nito ang damit sa kanya.“Why?” Tanong naman nya ngunit pinili niyang sundin na lamang ito. Mabilis niyang
JAMILA:“Ahhh-“ Isang mahinang ungol na halatang nagpigil ang narinig niy Jamila ng simulant niyang paglaruan ang kahabaan ng kanyang asawa. Daniel almost gritted his teeth as if he was hurt but at the same time he was enjoying it. “Touch it gently, J-Jamila.” Muli nitong paalala ng mahalatang sa sobrang excitement ay napaghigpit ang kanyang pagkakahawak rito. His member was swiftly large and she couldn’t describe the size of it as she finds herself being perveted by simply holding his member. Nakita niya ang excitement sa kanyang asawa ng lumunok ito ng paulit-ulit. Ang adam’s apple nito ay nagtaas-baba. “You don’t have to go—Uhhh- Shit!” Hindi na nito naituloy ang pagpigil sa kanya ng simulant niya ang romansang unang beses pa lamang niya nagagawa sa tang-buhay niya. She was inexperienced when it came to Blo*j*b but she could learn by doing it. “Jamila, Shit, “He cussed again as he put both hands on top of her head. Isinuklay nito ang mga mahahabang daliri sa kanyang buhok and t
JAMILA: Akmang pipihitin ni Jamila ang pinto ng mabilis rin siyang pinigilan ni Daniel sa pamamagitan ng marahang paghawak sa kanyang bewang. Hinapit ng isa nitong kamay ang kanyang bewang at marahang hinigit iyon papalapit rito. Ang isa naman nitong kamay ay dumapo din sa kanyang kamay na nakapihit sa door knob ng pinto upang marahang isara muli iyon.Jamila didn’t bother to complain as she was already tearing up. Pinihit siya ng kanyang asawa paharap rito. He touched her cheeks to dry up her tears. Hinimas-himas pa niya iyon at marahan na pinagapang sa kanyang batok.Daniel leaned on her face to reach her lips and kissed her tenderly. Timikom niya ang bibig upang hindi madala sa paghalik nito ngunit ang simpleng aksyon na iyon ang talaga namang nagpalambot sa kanyang damdamin.“Don’t leave me, baby.” Halos paanas lamang ang pagbulong na iyon ng kanyang asawa habang patuloy pa rin ang paghalik nito sa kanya. She didn’t really want to leave him either. When she promised him forever,
JAMILA: Halos limang minuto ang nakalipas ng makarating sila sa kanilang tinutuluyan na A-house ngunit ni isa sa kanila ni Daniel ay walang pang bumaba sa kotse. "Daniel." Hindi na niya napigilang tawagin ito sap angalan upang agawin sana ang atensyon nito. Daniel was mad. She could tell by his action thought he wasn't saying any words. " Galit ka ba?" He didn't answer but his eyes were still glued on his phone. He was on hi bank app trying to access his account. Hindi niya alam kung ano pa ang kinakalikot nito ngunit halata sa kilos nito na pikon ito at mainit ang ulo. He was tapping endlessly the screen. Nakita niyang nagring ang phone ni Daniel habang hawak nito iyon. It was Daniel's mom. they were both paused and just looked at the screen. Daniel didn't bother to think before declining the call. Nakita niya pa ini-off nito ang phone. Doon lamang siya nagkaroon ng lakas ng loob na kausapin ito. Isinampay niya ang kanyang kamay sa balikat ni Daniel upang makuha ang ang a
JAMILA:At the end, Nasunod ang gusto ni Jamila na kumaoin sila sa Nakita niyang mamahaling japanese restaurant ng mall na iyon sa Baguio. It was the same in Japan’s. It was a train sushi food kung kaya’t naagaw ng atensyon niya iyon. Hindi na nila kailangan pang lumayo upang makakain ng ganitong klaseng restaurant dahil unti-unti nan gang naa-adapt ng mga pinoy ang kultura ng iba’t-ibang Asian cuisine. “Are you done?” Daniel asked as he carefully looking out on her if she was full. She did eat a lot of sushi at kitang-kita naman iyon sa dami ng nakolekta niyang mga platito. Halos lahat na yata ng dumaan sa kanilang lamesa ay kinukuha niya.Jamile never forgot to serve food to her super gwapo at caring na asawa. Kahit na sinasabi nitong kumain lang siya ng kumain ay pinapraktis na niya ang sarili niyang unahin ang pangangailangan nito bago siya.“Siyempre, for you. Try this first.” Masayang pagpatong niya ng isang sushi roll sa harap ni Daniel. Naumay naman si Daniel ng makita ang ma
JAMILA:“This one?” Agad niyang tanong ni Jamila sa kanyang asawa na si Daniel habang sila ay nasa isang department store. Right after their wedding reception na sila-sila lang rin naman ang mgakaanak nila Alina at Allen ang naroroon ay napagpasiyahan nilang dalawa na pumunta sa town upang mamasyal at bumili na rin ng mga gamit at damit.They were both wearing white clothes at halata ang kagagaling la ng nila sa pagiging bagong kasal. They were literally walking while holding hands. They were sweeter and literally looking like a “JUSR MARRIED COUPLE”. Tila wala silang pakialam sa lahat ng mga tao at sila ay parang nasa sarili nilang mga mundo ni Daniel.“Anything, babe.” Daniel smiled at her while sitting on the bench waiting for her to finish her shopping.Ngkunwaring nagsimangot siya na parang bata habang binagsak ang mga balikat. “Anong anything? You should cooperate of what I would wear.”“At bakit?” Daniel crossed his both arms across his chest. “Kailan pa kita pinakaelaman sa suo
JAMILA:“You look fantastic, Jamila.” Bulong ni Alina sa kanya habang sinisiguro nito na maayos ang kanyang damit. It was just a simple plain white cocktail dress. Inabot nito ang simpleng boquet sa kanya at inayos ang hairdress na bulaklakin na may maiksing belo. Alina put down the veil in her face.“Are you ready to get married?” She asked excitedly. Magkasunod na pagtango ang kanyang ginawa. Ito ang pinaka aggresibong desisyong ginawa niya sa buong buhay niya. Ang pakasalan ang kanyang nobyo. Ang dati niyang kaaway turned to lover na si Daniel Mariano Sylvanno. It wasn’t her ideal wedding but it would carry on, as long as Daniel will be her groom. The small wedding will be held at the Allen’s and Alina’s main house where it was just across the road. Hindi niya pala Nakita ang malaking bahay-bakasyunan ng kaibigan ni Daniel kagabi.The Garden itself was spacious enough for them to hold the ceremony.Alina told her that they will only having 6 witnesses dahil biglaan nga ay walang tim