The Verbal Agreement

“This can’t be happening!” 

Kasabay nang pagsigaw ni Liset ay ang pagbato niya sa mahawakang gamit mula sa receiving area ng kanilang mansiyon. Hindi pa man nagtatagal ang pag-uwi niya mula sa bansa ay isang nakakagimbal na balita na kaagad ang bumungad sa kaniya. Nagngingitngit sa galit ang kalooban niya nang malaman na may kaugnayan pa rin hanggang ngayon si Dreyk kay Selene. Mas lalo pang ikinaputok ng kaniyang butsi ng malamang fiancee ni Selene ang kaniyang kababata.

Five years ago ay nagawan na niya nang dahilan para maputol ang ugnayan nila ng babaeng nakaharap kanina, kaya labis niyang ikinagulat na makakasalamuha ulit ito sa ganitong pagkakataon. Kung kailan ay handa na siyang maging asawa ni Patrick ay saka ito babalik at bubuntot sa kanilang anino.

“I hate it! I hate this!” pagwawala niya pa.

Walang naging maayos na sagot  si Dreyk sa kaniya patungkol sa pakikipagrelasyon sa pinsan ng dating nobya nito. Ilang beses silang nagkausap sa telepono ng nasa Amerika pa siya pero wala naman itong nababanggit tungkol kay Selene. 

“Pinaglilihiman na ba niya ‘ko ngayon ng sikreto? No, this can’t be!”

“Argh…” 

Naisalampak ni Liset ang katawan sa malambot na sofa, inabot niya ang baso ng tubig na kanina’y dinala sa kaniya ng kanilang katulong bilang pangpakalma. Napakaraming tumatakbo sa isipan niya ngayon, halos lahat ng iyon ay patungkol lang kay Selene.

“Hindi niya maaaring sirain ang lahat ng pinaghirapan ko, hindi puwede.”

Sunod-sunod ang paghinga niya, puno ng kaba ang kaniyang puso sa mga oras na ito. Mula sa mamahaling handbag ay naghalungkat si Liset, hinanap niya ang bote kung saan nakalagay ang gamot na iniinom niya sa tuwing inaatake ng anxiety. Nanginginig-nginig pa ang kamay nito nang isubo ang piraso gamot na may kalakihan at kulay puti.

“I need to call Patrick, baka nagkita na sila ulit, hindi puwede.”

…

“Wow! Ang ganda naman dito, sino’ng nakatira rito? Mukhang pang mayaman ang lugar, at ang bango rito hindi amoy pangmahirap eh. Selene, sa kanila ba ‘to?” hindi maipreno ni Zusie ang sunod-sunod na kamanghaan niya sa isang Condo unit na pinagdalhan sa kanila nina Dreyk at Jeriko. Balak ni Dreyk na doon na tumuloy ang dalawa, hangga’t hindi pa nangyayari ang mga nais niya.

“Oo, sa kanila ata ‘to,” naisagot ni Selene, maging siya ay hindi rin alam kung sino ang nakatira ro’n. Hindi naman hawig ng Condo ni Dreyk ang pinuntahan nila ngayon.

“For the time being ay dito na muna kayong dalawa hangga’t hindi ko pa naaayos ang tungkol sa kasal,” deklara ni Dreyk mula sa likuran ng dalawang babae. Nawili na kasi ang mga ito sa kakaikot sa naturang silid na para bang nakalimutan na may kasama sila.

“Huh? Kasal? Anong kasal? Sino? At bakit kailangang damay kami sa kasal na ‘yon?” narito na naman si Zusie sa kaniyang mga tanong.

Hindi naman makapagreact ang katabi niyang si Selene dahil isine-set up pa rin niya sa utak ang mga pinaggagawa at sabi kanina sa harapan ni Liset at Dreyk. Nang tawagan niya pa lang ang binata ay hudyat na nang kaniyang pag-oo sa alok nitong maging asawa siya.

“Hindi mo ba alam? Ako ang fiancee ni Selene. Anyway, I’m Dreyk Sebastian.” Ngayon ay nakaakbay na ang lalaki kay Selene, ipinagmamayabang kung papaano niyang nakuha ang babae ng walang kahirap-hirap. Pandidilat na may halong mapaklang ngiti naman ang inabot nito kay Dreyk bilang sagot, tapos ay itinulak siya nang kaunti papalayo sa kaniya.

“Totoo ba ‘yon, Selene? Magpapakasal ka na nga?” Tiling-tili si Zusie sa mga binitiwan niyang salita. Tuwang-tuwa siya para sa kaibigan, ngunit sa kabila ay may namuong pangamba sa babae ng maalala ang kontrata na pinirmahan nila sa Bar.

“Pero paano ‘yong Compensation na kailangan na maibalik once na aalis ka na sa Bar? Tiyak na maniningil ng malaki no’n si Boss.”

“Kailangan niyo ba talagang problemahin ‘yan? Mas mayaman naman ang Boss ko kaysa sa Boss niyo. Kayang-kaya niyang bayaran kahit buhay pa ng sinasabi niyong boss,” sI Jeriko naman ang sumabat. Inabot nito ang tig-isang Kopitang red wine sa dalawang dilag.

“Wooh… Talaga ba?” 

“Tsk! Mag-amo nga kayo, no? Parehas kayong mayabang,” hindi na nakapagpigil pa si Selene kaya siya na ang nagsalita. Iginiya niya ang sarili paupo sa sofa’t lumagok ng alak na inabot ni Jeriko. At dahil sa idol siya ni Zusie ay gano’n din ang ginawa nito. HIndi na siya muling nagsalita pero ang mga mata ay nakatuon na kay Dreyk. Hinuhubaran na niya ang lalaki sa kaniyang isipan.

“Samahan mo muna si Zusie sa veranda Jeriko, mag-uusap lang kami saglit ni Selene.”

…

“Hindi naman ako informed na ang way nang pakikipag-usap mo ay ganito,” hawak ni Selene ang magkabilang pisngi ni Dreyk. Inilayo niya ito saglit mula sa pangigigil sa kaniyang labi. 

Nasa silid sila nang mauwi sa mainit na romans*a ang mainit din nilang usapan kanina. Ipinaliwanag ni Selene na napilitan lang siyang sabihin ‘yon upang inisin ang dati nitong kaibigan, wala ng iba pa. Ngunit dahil sa pride ay hindi pumayag si Dreyk na bigla nitong babawiin ang mga pinagsasabi niya. Lalo pa kay Liset dahil panigurado na tatawag kaagad ito sa magulang niya upang kumpirmahin ang kasalan na akala nitong magaganap.

“Well, you’re the one who dared me to do this, Selene. You shoud not act sexy in front of me. Dahil pag nakikita kita ay iba ang tumatakbo sa isipan ko.” 

Dreyk is now announcing how he feels towards Selene’s presence, in short, he could not resist her hotness.

Dreyk then gently pushed Selene to the bed. He was undoing his shirt while Selene is also undressing her own top shirt. 

“C’mon Dreyk, come with me.” Puno nang panunukso ang boses ni Selene. Ikinumpas pa nito ang kaniyang daliri na animo’y isang aso si Dreyk na tinatawag niya.

Pagapang na tinungo ng lalaki ang half-naked na katawan ni Selene, malalim ang mga titig nito sa kaniya. He was totally enchanted to her.

“What to talk about our issue here?” bigla ay isiningit ni Dreyk ang tungkol sa alok niyang kasal. Fake marriage kumabaga sa pananaw ni Selene.

“Ahha,” ang sagot nito ay tila naging isang malalim na pag-ungol din. Hindi na niya naiwasan ng dumapo ang labi ni Dreyk sa leeg niya.

“Marry me Selene, let me help you find the answers you wanted. I know you wanted revenge for your thrown life,” pagkatapos sabihin ‘yon ay in-unbutton na ni Dreyk ang hook ng kaniyang br* dahilan upang lumabas ang kaniyang dalawang malakin kayamanan. 

“Pag-iisipan kooo, ohhh…”

Sandaling nagkaroon ng katahimikan sa pagitan nila ngunit ng bumaba na sa may pusod ni Selene ang labi ni Drey ay muli na naman itong napaalinh*n dala ng kiliti. Lumiliyad ang kaniyang katawan na para bang may kuryenteng dumaloy doon. 

“Dreyk.”

ILang sandali pa’y nagawa nang tanggalin ni Dreyk ang lahat ng saplot sa kaniyang katawan at maging sa sarili nito. 

“No, Selene, for this time around ay hindi na ‘ko tatanggap ng ganiyang sagot. I will make sure to handle everything. All you need to do is to relax and wait,” maotoridad na deklara ni Deyk sa kaniya. This time ay may kakaibang bumalot sa kaniyang puso, it was unfamiliar kaya naguluhan din siya. Siguro’y hindi lang niya in-expect na mangyayari ito sa kanila ni Dreyk. Ni minsan ay hindi naman niya pinagnasaan ang dating fiancee ni Claire, ngayon lang ito nangyari ng magkaroon na siya ng sariling mga paa upang tumayo mag-isa.

“Sinasabi mo ba na magiging sugar daddy kita?”

“No, Selene. I will be your husband, whenever you like it or not.”

Then Dreyk again sealed her with a passionate kiss, running down through her hidden gem. He just love how Selene responded to his favorite love language.

…

“Balak magbigay ng Boss ko ng halagang Sampung milyon para sa dalawa sa mga hawak mong babae,” deklara ni Jeriko nang makarating siya sa Bar na pinapasukan nina Selene at Zusie. Ang tanging kasama niya ngayon ay ang may kadaldalan na si Zusie, parehas silang nakaupo sa harapan ng Big Boss na sinasabi ng dalawa kanina. 

Naibaling niya ang tingin sa kasamang babae nang iusod nito ang paper bag na dala nila kanina galing sa mall. Ang sabi nito’y iyon raw ang gamit na iniutos sa kanilang bilhin kanina lang ng malaking lalaki na ngayon ay kinakausap niya.

“At bakit nagkaro’n ng interes ang amo mo sa mga alaga ko? Tingin mo ba’y sapat ang sampung milyon na ‘yan para sa dalawang tao? Malaki ang malulugi sa negosyo ko kapag nawala ang dalawang ‘yan-lalo na si Selene, habang buhay nang nakakontrata sa ‘kin ang isang ‘yon. Hindi ko siya madaling mapapakawalan,” anito sabay ang paghithit sa sigarilyo na kanina pa niya pinapausok.

Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya, hindi ata magiging madaling kausapin ang isang ‘to. 

“Ano bang gusto mo?” deklara niya rito. 

“Sampung milyon, kada isang ulo. Take it or leave it.” Napangisi ang may kalakihang lalaki, kulang na lang ng tintang kulay pula sa noo nito, magiging isang siopao na siya.

“Huh? Grabe ka naman sa ganiyang presyo, boss. Jeriko, hindi na, kahit si Selene na lang ang kuhain niyo. Ayos lang ako rito-”

Sinenyasan niya si Zusie na tumigil at ‘wag nang mangialam sa kanilang usapan.

Napatango-tango si Jeriko sa naging alok nito sa kaniya, hindi naman mahirap ang dalawapung milyon para kay Dreyk. Ang unang sabi pa nga niya na-i-offer ko rito ay Limanpung milyon para sa dalawa, sadyang binarat ko lang ang matabang ito ang kaso’y sadyang gahaman din talaga.

“Sige.” 

Iyon lang at inilabas ni Jeriko ang isang cheque, nagsulat ng presyo at saka pumirma. Kalaunan ay pumayag na ang lalaki dahil sa laki ng pera na inabot sa kaniya. Nakumpirma rin agad nito na hindi talbog ang cheque kaya naman hinayaan na niyang kuhain ni Zusie ang mga gamit nito pati ni Selene.

Sa kabila niyon, habang nasa sasakyan nang muli sina Jeriko at Zusie pabalik sa Condo ay hindi na niya napigil na  hindi maitanong ang tungkol sa pagpirma nito sa cheque sa gano’ng kalaking halaga.

“Akala ko ba si Dreyk ang boss? Bakit ikaw ang pumirma sa Cheque na ‘yon?” 

Nakatauon lang ang mga mata ni Jeriko sa daan, ni hindi sinulyapan ang dalaga, at mas lalong hindi nito sinagot ang tanong nitong may kakaiba rin na sagot sana.