“Good Afternoon po,” pagbati ni Selene sa kaniyang in-laws. Hapon na nang makarating sila sa mansiyon ng mga Sebastian. Nag-aya nang kumain si Selene sa labas bago nagpunta ro’n, maliban sa gutom na siya’y nais din sana muna niyang iwasan ang ina ni Dreyk- kahit ngayon lang. “Ano naman ang maganda sa hapon ko? Ano’ng ginagawa niyo rito?” Ang huling naging kataga ni Mrs. Sebastian ay para sa anak na lallaki. “Mom, alam kong nagagalit ka pa rin, but then, I still wants to talk to you. I am very sorry for this urgent wedding event. Promise, we will still have a wedding celebration, there are just important things we need to settle.” “Is she pregnant? O baka naman ginayuma ka niya? Alin ang tama Dreyk?” “Mom please, I don’t want a fight. Narito kami para magbigay pa rin ng respeto sa inyo ni Dad. Kaya sana maintindihan niyo pa rin ang gusto ko. This is the right time para magsettle down ako, hindi ko naman papabayaan ang bussiness natin,” ani Dreyk. Lumapit siya sa kaniyang ina’t pin
“Ay… ang sakit ng katawan ko,” sabay ko pag-iinat. Nang sumulyap ako sa oras ay umaga na, seven in the morning to be exact. “Want to remember why?” Napasunod ako ng tingin sa boses ni Dreyk na nanggaling mula sa banyo. Nakatapis siya ng puting tuwalya sa kaniyang pang ibabang parte, basa ang buhok nito na kaniyang pinupunas na isa pang malinis na towel. “Hindi na po, naaalala ko naman lahat,” ani ko. Bumaba na rin ako sa higaan para makapagshower na tulad niya. Hindi na lang kasi ako ginising para nagsabbay na lang kami, tipid pa sana sa tubig. “Hey, hindi ka na talaga nagtakip ng katawan.” “Para sa’n pa, eh, ilang beses mo na rin naman ‘tong nakita. Hmm. Tumabi ka na nga riyan.” “Ang sungit ah, ang aga-aga. Well then sige, bilisan mo, maghahanda ako ng breakfast.” “Yes, po.” Pero bago ko pa maisara ang pinto’y nagpahabol pa ito ng sasabihin sa ‘kin. “Ano ‘yon?” naiinis kong tanong sa kaniya. “Ayaw mo bang sumabay ako sa ‘yo, dear wife?” Ay! Gusto ko ‘yan. Iniling-iling k
Three months later. “Wife, c’mon, were going to be late,” sigaw ni Dreyk sa asawa si Selene. Kanina pa ito sa harapan ng salamin, hanggang ngayon ay hindi na rin siya tapos sa pag-aayos.“Oo na, papunta na ako riyan.”Nakailang sipat si Dreyk sa kaniyang relos, sa isip niya’y hanggang kailang kaya matatapos ang asawa sa pagpapaganda nito gayong maganda naman na siya dati pa.“See, I’m here,” deklara ni Selene sa kaniyang presensiya. Magara siyang naglakad pababa ng matarik na staircase ng bagong bahay nilang mag-asawa. Hubog na hubog ang pearshaped body ni Selene sa suot na red dress, it fits her so well, with her matching black heels. Maayos ang pagkakabun ng kaniyang buhok, ang ilang hibla ay sumisilip sa bandang leeg niya, at sa may tainga . Her ruby necklace shines as the light hit it core. She was too perfect to be a wife of a successful bussinessman and a billionaire.“Maganda ba?” tanong niya sa asawa.“Yes, of course, you are the most beautiful woman in my eyes. You know th
“Hubby, may gagawin ka ba ngayong araw?” “I’m going to work, why? Do you have anything you want?” Umiling-iling ako bilang sagot. “Wala naman, tinatanong ko lang, baka kasi gusto mo ‘kong isama sa work?” “Puwede kang pumunta ro’n, kahit na kailan mo gustuhin, basta ‘wag mo lang akong iistorbohin, I mean… two meters away ka sa akin.” Natawa ito. “I don’t want to get seduced by your charms, wife.” “Hmmp. Wala naman po akong gagawin sa ‘yo, no. Asa ka riyan.” “Yeah, you can come, para na rin hindi ka ma-boring dito sa bahay. Pero ikaw ba, hindi ka busy ngayon? How about the Up coming opening of your boutique? Is everything going well?” “Oo, okay lang lahat, bale naro’n naman si Zusie, tapos mga bandang tanghali siguro pupuntahan ko siya para sa ilang preparations do’n.” “Okay, sounds good for me,” anito with matching kiss on my lips. Pero ang halik na ‘yon ay bigla na lang bumaba sa may leeg ko, kaya naman nakiliti ako. “Hey…” sasawayin ko dapat siya, kaso’y nakakaradang ang k
Hindi ko sinabi kay Dreyk ang tungkol sa misteryosong nagpadala sa ‘kin ng litrato, marami na siyang ginagawa para pag-isipin ko pa. Alam ko ay may private investigator na inupahan si Dreyk upang alamin ang tungkol sa sc*ndal noon. Wala pa akong naririnig na balita sa kaniya kaya in-assumed ko na wala pa itong nahahanap na impormasiyon. Naglakad ko pakaliwa’t kanan sa loob ng kuwarto namin, nasa banyo ang asawa ko kaya hindi niya ako mapapansin na nababalisa. Ang labis na ikinababahala ko kasi ay muling nagpadala ng mensahe ang unknown number kanina alang, ngayon isang address naman ang isinend nito. Sinulyapan ko muna ang banyo kung nasaan si Dreyk at saka kinuha ang telepono ko upang tawagan naman si Patrick. Ang sabi nito kagabi ay ipapasa sa kaniya ang address na galing daw sa hindi kilalang tao na nagsasabing may alam sa insidente. Kukumpirmahin ko kung magkaparehas ang lugar na pinasa ng kung sino man sa kaniya at ang na kay Patrick.Hindi nga nagtagal ay sumagot din ang lalaki
Sa isang mamahaling sasakyang nakaparada sa isang madilim na eskinita ay naghihintay ang isang ginang sa kaniyang kakausapin. Medyo naiinip na siya sa halos bente minutos na pagiging late nito sa kanilang usapan. Siya lang sa loob ng sasakyan, pinalabas niya pansamantala ang driver at hinayaang magbantay sa labas ng sasakyan. Nagbago na sana ang isip nito sa pakikipagtagpo sa kung sino nang may kumatok sa windshield ng sasakyan. Narito na ang lalaking hinihintay niya. “Pasensiya na madam nalate ako,” pagsalampak nito sa tabi ng kinauupuan niya. “Kailan ka ba magbabago sa pagiging huli mo? Konti pa’y mapapalitan na kita,” ani ng mayamang ginang. Dahil sa madilim at kaunti lang ang liwanag sa mga posteng nasa kalsada ay hindi rin masyadong maanig kung sino ang mga nag-uusap. “Sus, para namang magagawa mo ‘yan ‘dam. Marami kang sikreto na nalalaman ko. Hindi mo hahayaan na lumabas ang mga iyon, hindi ba?” Hindi nakaimik ang ginang, tumiim pa ang bagang nito sa inis na naramdaman.
“Congratulations po, ang gaganda ng mga shoes and bags niyo rito.”po “Oo nga ma’am, buti na lang at nabalitaan ko ang pagbubukas ng botique niyo, naka discount pa.” pabirong sabi ng kasama ng naunang babae kanina. “Sssh… sikreto lang natin ‘yon at baka marinig ng iba’t dagsain na tayo rito,” medyo OA pero ginawang biro ko pa rin talaga. “Naku, ma’am mas maigi nga ang gano’n eh. More kita, baka kailangan niyo ng endorser ma’am ha, puwede ako.” “Hmmm. mukhang magandang idea ‘yan ha, sige sige pag-iisipan ko.” Masaya akong nakipagkulitan sa mga customer ng bagong bukas na bissiness namin ni Zusie, nagkakaroon na ng kaunting gatherings. Nagpacater na lang kami ng foods and desserts para sa lahat. It was just too perfect lalo pa nang may dumating na delivery mula sa asawa ko. “Grabe, todo effort ang lolo mo ha, may pa ganiyan pa?” puna ni Zusie ng buksan ko ang laman ng pinadala. May namumukod tanging boqutte of flowers na labis kong ikinatuwa, and the rest were cupcakes, pizza an
Seven ay dapat paalis na si Dreyk sa kaniyang Opisina, mayro’n siyang thirty minutes upang bumiyahe sa botique nina Selene at Zusie. Nauna nang umuwi si Jeriko at gayun din ang kaniyang driver. Inabiso nito na magcommute na lang at siya ang magmamaneho sa sasakyan, gusto niyang magkaroon ng quallity time sa asawa niya lalo na sa unang araw nito sa bussiness na ibinigay niya para rito. “Good, guwapo pa rin ako kahit stree sa trabaho,” anito, naksulyap sa salaming nasa kaniyang desk. Naprepare na niya ang lahat ng gamit handa nang umalis nang may kumatok pa sa kaniyang pintuan. At mula roon ay iniluwa sina Liset at Tiffany.“Hindi naman siguro kami nakakaistorbo, no?” bungad ni Liset sa kaniya. Heto na naman ang babae sa panlilinlang sa kaniyang kaibigan. Wala itong ibang agenda kundi ang mapaghiwalay sila ni Selene, sa isang hindi maipaliwanag na dahilan.“What brought you here, the two of you?” Nakataas ang kilay na tanong niya sa dalawa, na siya namang hindi lingid sa kaalalm nito
“Love, sorry na-traffic. Tapos ay nagpa-gas pa ako kaya medyo natagalan talaga.” Bumaba si Leon mula sa BMW naming sasakyan. Aligaga siya sa pag-e-explain kung ano ang nangyari all the way here habang ako ay nakangiti lang na nakatitig sa kaniya. Isa rin siya sa super na-miss ko. Sa pag-aalala sa mga nangyari ay hindi ko na nga napigilang hindi mapaluha. Well, I was just overjoyed. “Love, are you okay? Did something happen? Inaway ka ba nila?” “No, no Love, masaya lang ako,” sabi ko sa kaniya. Nakapasok na si Fiel sa loob ng kotse habang kaming ay narito pa sa front door. “Do you missed me?” tanong ni Leon sa akin. Pinunasan niya ang tubig na dumaloy sa aking mukha. Tumango ako. Hindi ko na siya hinayaang magreact pa’t tumingkayad ako ng kaunti upang mahagkan siya sa labi. Nadama ko naman na tumugon ng halik ang mahal ko kaya napapangiti ako habang hinahalikan siya. Leon may not be my first in life, but he will be my last. I promise. I missed you, and I love you.
Flashback. After Selene’s accident. “What are you trying to tell, wife?” The situation was too hard for Dreyk to accept what Selene was saying. She wanted something that would be hard for him to give her. “Ibalik na lang natin kung ano ang dati, bago tayo nagkita ulit at bumalik ako sa ‘yo.” “Are you saying na…” “You have Sera, she needs her mother.” Napatayo si Dreyk sa kaniyang kinauupuan, napasabuhok gamit ang kanang kamay at ang kaliwa naman ay naitakip niya sa kaniyang bibig. Umayos din naman sa kaniyang pagkakaupo si Selene, gusto niyang mas maintindihan ni Dreyk na ang kapakanan ng bata ang iniisip niya rin. Pero paano nga rin ba niya ipapaliwanag sa asawa na hanggang ngayon ay nahihirapan pa rin siya sa sitwasyon nila lalo pa’t hindi pa rin nakakabalik ang alaala niya. At ang pinakatotoo sa lahat ay iba ang tinatawag ng puso niya. “But I need you, wife.” “I know, pero ayaw ko na ring magkunwari pa sa harapan mo Dreyk. I can’t remember the tings that we used
“Ready na ba ang lahat?” tanong ni Mrs. Sebastian sa kaniyang mga maids na nagpe-prepare ng venue for her niece, Sera’s 6th birthday party. Sa mansiyon lang ang kanilang handaan para mas malawak at maimbitahan lahat ang kaibigan at kaklase ni Sera. “Mamala,” sigaw ni Sera sabay yakap sa kaniyang mahal na lola. “Thank you po,” dugtong ng bata. “Everything for my princess.” Mrs. Devere Sebastian gave Sera a kiss in the forehead. Sa tabi ng magandang bata ay ang nakababatang kapatid naman niyang si Fiel. “Don’t be naughty, Fiel. Always hold ate Sera’s hand. Oka.” Pagpapaalala ng ginang sa batang lalaki. “Yes, mamala.” Mrs Devera also gave Fiel a kiss just like what she did to Sera. Nagtakbuhan na ulit ang dalawa patungo sa ilang kaibigan ng celebrant. Patapos na rin ang pag-aayos, at ilang sandali na nga lang ay magsisimula na ang event. Lumabas na rin si Dreyk kasama ni Selene at nakipag-usap sa mga bisita. Nagpasalamat ang dalawa sa pagdating nila sa kaarawan ni Sera, nagpahay
Dreyk’s Flashback Memory Isang shot pa para kay Jeriko. Narito kami sa bar, kahahatid ko lang kay Claire sa kanilang bahay. Galing kami sa pag-aasikaso ng kasal namin. Medyo exhausted dahil sa dami ng kailangang asikasuhin, at wala pa kami sa kalahati ng mga kailangan para sa event. “Mukhang pagod na pagod ka ha,” puna ni Jeriko sa akin. Sinalinan niya ako sa aking shot glass. “Oo, nakakapagod pala magpakasal,” sabi ko. Niyaya ko ang aking matalik na kaibigan para naman kahit papaano’y makaramdam ng relaxation ang katawan ko. “Gano’n talaga at ‘yan,” sabi niya pa sa akin. Ikinuwento ko nga saka kung gaano karami ang pinuntahan namin ngayong araw, sumabay pa na tinotoyo si Claire, sabi nito’y may monthly period daw kasi siya, na hindi ko naman maisip kung acceptable reason ba ‘yon. “Tiis lang pre, pagkatapos naman ng kasal niyo’y magiging kampate ka na kay Claire. Matagal niyo na rin namang plano ‘to, ‘di ba? Kasunod ay ikaw na ang magpapatakbo ng Kumpaniya niyo kaya maswerte k
Madudurog na ang kamao ko kakasuntok sa puting pader ng Ospital na pinagdalhan sa mag-ina ko. Maayos ang lagay ni Sera pero hindi ni Selene, ang sabi’y kailangan agad na ma-operahan ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Mahigit isang oras na ang lumipas, wala pa ring balita tungkol sa operasyon ng asawa ko. “Dreyk, anak, w-what happened?” humahangos si mom na lumapit sa akin. Siya ang una kong tinawag matapos kong matanggap ang balita tungkol sa nangyari sa asawa ko. “Ang sabing nabundol sila ng kotse mom, Selene save Sera. And then I don’t know…” hindi ko na napigilan pa ang hindi mapaiyak, ngayon lang bumalik ang asawa tapos ay may nangyari pang ganito. Hinaplos ng aking ina ang aking likuran at sinubukan akong pakalmahin, I tried kanina kaso’y ang saklap lang talaga. “Wala pang sinasabi ang Doktor, sa katunayan ay hinihintay ko nga na may lumabas mula sa operating room.” Tumango-tango si Mom. “Okay, so, were is Sera, ang apo ko?” Itunuro ko kay mom kung saan ang silid ng
Ano ba’t kailangan ba akong madamay sa kaso ni Tiffany Andres? Isang pulis ang tumawag sa akin upang sabihin na nagtangkang magpakamatay ang babae habang nasa kulungan. Ang sabi’y kung hindi nga raw naabutan ng ilang kasamahan sa banyo ay baka malamig na bangkay na ito ngayon. At bakit ako rin ang tinawagan nila, bakit hindi na lang si Dreyk? Dalawang Police Officer ang nagbabantay sa silid na okupado ni Tiffany, may malay na siya pagdating ko kaya naman kinausap ko na kaaagd siya. Kailangan ko ring makabalik agad papuntang school para sa mga bata. “Ano ba ang naisip mo’t gusto mong magpakamatay?” Prangka kong tanong sa kaniya. Naupo ako sa may malapit sa kaniya. Nakaupo naman ito habang may nakatusok na aparato sa kaniyang wrist arm. Hindi sumagot si Tifany, tinapunan lang ako nito ng tinging sakka muling tumingin sa labas ng kaniyang bintana. Nag-eemote lang? “So, gusto mo nang magpakamatay?” tanong ko ulit. “Wala kang pakialam.” Napasinghap ako’t tinarayan siya, in
Napatulog ko na sina Fiel at Sera kaya sinumulan ko naman ang aking night routine bago matulog. Maghapon akong nakipaghabulan sa dalawang batang makukulit, sobrang nagkapalagayan ng loob ang dalawa siguro ay dahil sa magkapatid sila. Naayos na rin ang transfer papers ng anak ko for his schooling dito sa Maynila at bukas ay magsisimula na siyang puamsok. Ako ang umako sa paghahatid sa kanila sa eskwela, maaga rin iyon kaya kailangan na maaga rin ako sa pagising. Iba na ang routine ko ngayon, hindi katulad dati na si Leon ang naghahatid at sundo kay Fiel, na kahit na busy ito ay gagawan niya talaga ng paraan. Natigilan ako sa tapat ng salamin nang maalala na naman ang lalaki, hindi na kami nagkausap pang muli, hindi ko rin siya magawang tawagan lalopa’t ako naman ang lumayo sa kaniya. I even asked Liset pero wala rin siyang maibalita sa akin, hindi rin daw sila nagkakausap ng kapatid niya. “Ano na kayang nangyari sa kaniya?’ I asked myself. Ngunit kalaunan ay napailing-iling na ang
I was fine.Or maybe I thought I was fine.Tinunga ko ang isa shot ng brandy, nakauwi na ako sa probinsiya kanina lang pero dito na ako dumiretso sa isang Bar. Gano’n din naman dahil wala akong uuwian sa bahay namin. Umalis ako na kasama ang mag-ina ko pero heto ako’t mag-isa na lang na bumalik. I was a fool.Hindi ko na rin alam kung gaano katagal na akong narito, hangga’t kaya kong lumunok ng alak ay gagawin ko kahit panandalian lang na makalimutan ang pangungulila sa kanila. Sinensyasan ko ang bartender na bigyan pa ulit ako ng isang shot.Medyo nahihilo na ako, pero sige pa.Pumunta ako sa tinitirahan bago ako umuwi, una’y gusto ko lang naman na ibigay sa tunay na asawa nito ang USB na nakuha ko habang nag-iimbestiga sa nangyari kay Selene. I’ve found a concrete evidence to point Tiffany Andres sa mga ginawa niyia. And I am hoping na makatuloy ‘yon para mas matahimik ang buhay nila roon. Good thing na naroon si Fiel, I good say goodbye for the last time for him.I’ve missed my s
“Bitiwan niyo ‘ko sabi eh! Ano ba!”“Aray! Nasasaktan ako!”Matapos kong mapakinggan ang call recording na ibinigay ni Leon ay kaagad kong pinadampot si Tiffany sa Condo na tinutuluyan niya. Ang mga pictures ang naging ebidensiya na siya ang maysala sa pagkakakidnap kay Selene four years ago na siyang naging dahilan din kung bakit siya nagah*sa sa ikalawang pagkakataon. Iyon lang ang maisasampa ko sa kaniya, hindi na nakasama iyong pang-nine years ago dahil wala kaming makuhang ebidensiya laban sa kaniya.“Hey! Ano ba!”“Pasensiya na kayo, ma’am. Pero kailangan niyo talagang sumama sa amin sa presinto, nakita niyo na naman ang warrant hindi ho ba?” Hindi ako tuluyang pumasok sa loob, nanatili lang ako sa labas dahil panigurado na didikit lang sa akin si Tiffany kapag nagkataon. Nasabi ko rin ito sa asawa ko’t wala naman naging kaso sa kaniya. Hinayaan niya akong kumilos para sa ganitong mga sitwasyon. Ang sabi pa nga niyang hindi naman daw na kailangan pa ang may makulong, past is pa