2เดือนผ่านไป..."กลับมาแล้วเหรอ""อื้ม แข่งเสร็จก็รีบกลับเลย เป็นไงบ้าง" เดฟเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผมยุ่งๆที่ไม่ได้เซ็ตเหมือนตอนตื่น วันนี้เดฟมีแข่งรถที่สนามเดิมแหละ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมไปจะอยู่กับฉันอย่างเดียว แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาอยู่แต่กับฉันเข้าใกล้มากก็ได้เป็นช่วงๆเลยกลัวเขาจะเหงาก็เลยให้ไปสังคมกับเขาบ้าง"ก็ปกติดี^^ แต่วันนี้ดิ้นเก่ง""เหรอ! ไหนขอพ่อจับหน่อยสิ" เดฟเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้ฝ่ามือแตะเบาๆที่ท้องฉัน ตอนนี้ก็ท้องได้5เดือนแล้วแต่คงเพราะท้องแรกละมั้งท้องเลยไม่ใหญ่เท่าไหร่"...ไม่เห็นดิ้นเลย""สงสัยไม่อยากคุยด้วยมั้ง^^" ฉันแหย่เดฟ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามยังพยายามเอาหูมาแนบท้องฉันอีกเป็นจังหวะที่ลูกดิ้นพอดีเดฟเลยจะดีใจหรือตกใจก็ไม่รู้สิ^^"เฮ! ดิ้นเหรอ?""อื้ม^^" เดฟยิ้มแล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงท้องฉันนี่แหละ"ไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว""อื้ม.. เดี๋ยวพ่อมาเล่นด้วยนะครับ~" แล้วเดฟก็หอมแก้มฉันก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเดฟลงไปเอาให้""...ไม่อ่ะ พี่ภาเอานี่มาให้แล้ว" ฉันชี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มันเป็นจานมะม่วงเปรี้ยวกับพริกเกลือ
:: Special Part ::หลายปีต่อมา...แอด~"อ้าว? ทำไมวันนี้ถึงเร็วจัง" ฉันหันไปพูดกับเดฟที่เปิดประตูห้องเข้ามาหลังจากออกไปส่ง คาร์ล ที่โรงเรียน... แล้วหันมาพับผ้าต่อเราได้ลูกชายคะ ตอนนี้ก็เรียนอยู่อนุบาล2แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ รู้สึกว่าเพิ่งท้องเมื่อวานเองหมับ~ฟอดดดดด~"งื้มม~ จั้กจี้น่าเดฟ^^" เดฟทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่"คาร์ลก็เปิดเทอมแล้ว... หาไรทำกันดีกว่า~""นี่ ไม่ต้องเลย.. เฮจะพับผ้า""ผ้าพับเมื่อไหร่ก็ได้""ซักผ้าอีก""ยังมีใส่อีกเต็มตู้ ไม่ต้องซักวันนี้หรอก~" เดฟเริ่มนัวเนียแถวซอกคอฉัน มือหนาเริ่มไล้หน้าท้องจนขึ้นมาครอบคลุมหน้าอกเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบตลอดก็จริง แต่เวลาทั้งหมดก็วุ่นอยู่แต่กับคาร์ล ฉันแทบไม่มีเวลาให้เดฟเท่าไหร่ บางทีเขาต้องการอะไรฉันรู้นะแต่บางครั้งก็ต้องเลือกลูกก่อน ส่วนเรื่องเซ็กส์... เราไม่ได้มีอะไรกันนานติดกัน3อาทิตย์แล้วจริงๆ ฉันงดรับงานถ่ายแบบเพราะต้องเอาเวลามาดูคาร์ล ส่วนเดฟก็ขยายกิจการส่งออก-นำเข้า รถหรู ซึ่งกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเดฟ... ก็เลิกจับรถแข่งตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้.."ไม่สงสารผัวหน่อยเหรออ~""ฮ่าๆอ้อ
เริ่มเขียนเมื่อ 2561มหาวิทยาลัยบรื้นนนนนน~'กรี๊ดดด~''แกๆๆๆดูพี่บีดิ ถอยรถใหม่มาอีกแล้วง่าาา~''โห้ย มากับพี่เทมป์ด้วยว่ะ ให้ตายเถอะแก๊งค์นี้มันแก๊งค์ฆาตกรชัดๆ!''ห๊ะ! ฆาตกร? พี่เขาฆ่าคนเหรอ!!!''ใช่!''พูดจริง!''ใช่~ ฆ่าฉันตายวันละหลายๆรอบเลยอ๊าาา>อ้อ...อื้ม ได้สิ:)"แช๊ะ! แช๊ะ!! รู้สึกว่า.. คนที่ฉันถามเมื่อกี้กับที่ถ่ายรูปอยู่ตอนนี้น่าจะเป็นรุ่นน้องปี1ละมั้ง เพราะฉันอยู่ปี2แล้วส่วนใหญ่ทุกคนก็ชินกับความเป็นฉันกันซะส่วนใหญ่ เลยไม่ออกอาการมากเหมือน2คนนี้..ฉัน เฮริน เรียกสั้นๆก็ เฮ นี่แหละง่ายดี ฉันเป็นนักศึกษาคณะนิเทศปี2 เป็นนางแบบรับจ๊อบเล็กๆทั่วไปด้วย ไม่ได้โด่งดังอะไรมากหรอก แค่พอเป็นที่รู้จักอยู่บ้าง"เออ! เมื่อกี้พี่ถามว่าอะไรนะคะ" รุ่นน้องคนเดิมหันมาถามฉัน"เห็นมุ
คณะนิเทศศาสตร์"ขออนุญาติค่ะอาจารย์" ฉันรีบมาที่คณะก็พบว่าอาจารย์เข้าสอนแล้ว เลยขออนุญาติก่อนจะเข้าไปนั่งเรียน อาจารย์แค่พยักหน้าตอบรับแล้วก็หันไปอธิบายสิ่งที่สอนต่อ"ทางนี้~" ฉันมองตามเสียงเรียกก็พบกับยัยเพื่อนสนิทของฉัน.. นานาฉันเดินไปที่โต๊ะนานานั่งอยู่แล้วหย่อนกระเป๋าลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆ"ติดต่อไม่ได้""เปลี่ยนโทรศัพท์กระทันหันอ่ะ มันพัง""นึกว่าเปลี่ยนหนีผู้ชายยยย" นานากระแซะฉัน เซ็งอยู่นี่แหละก่อนโทรศัพท์พังก็มีเบอร์แปลกโทรมาก่อกวนบ่อยมาก คงน่าจะเป็นพวกแฟนคลับที่แบบ..คิดอะไรๆแบบนั้นกับฉันนะ เข้าใจช่ะ ซึ่งฉันก็งงเหมือนกันว่าไปเอาเบอร์ฉันมาจากไหน"เรื่องนั้นก็น่าเบื่อ..""ยังไม่หยุดโทรมาอีกเหรอ? คนเดิมป่ะโห้ โครตนานอ่ะ" นานาทำตาโต จริงๆมันก็มีแค่เบอร์เดียวแหละที่โทรมาถี่มากๆๆๆๆๆมากจนฉันต้องบล๊อกทำสารพัดวิธีแล้วมันก็ยังติดต่อกับมาได้ พวกนี้นี่มันต้องโครตเจ๋งอ่ะ รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวฉันมากกว่าตัวฉันเองซะอีก"คนเดิมแหละ เหนื่อย""..เอาน่า เป็นคนสวยก็งี้แหละ^^""เลือกได้ไม่เป็นดีกว่า.." ฉันหยิบสมุดขึ้นมาเล็กเชอร์ตามที่อาจารย์สอน แล้วก็ยื่นโทรศัพท์ให้นานาเพื่อเมมเบอร์"เออ.. มีเรื่อ
"ไปหาไรอ่านห้องสมุดกัน" นานาชวนฉันหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ"เอาดิ" ฉันกับนานาพากันเดินไปที่ตึกใหญ่ศูนย์กลางที่เป็นตึกรวมห้องที่ใช้ร่วมกันของมอ ห้องสมุดอยู่ที่นี่ แต่ระหว่างที่เดินมาด้วยกันโทรศัพท์ของนานาก็ดังขึ้นติ๊ดดด ตี๊ ติ๊ดดด.."คะแม่.."[....]"อ้าว! โอเคๆเดี๋ยวหนูกลับตอนนี้เลย" นานาวางสายไปแล้วหันมาหาฉันทำหน้าเลิ่กลั่ก"มีอะไรป่ะแก""ฉันต้องกลับก่อนแล้วว่ะ อาม่าลื่นล้มในห้องน้ำอ่ะต้องรีบพาไปโรงพยาบาล โทษทีนะเฮ อยู่คนเดียวได้ช่ะ""งั้นแกรีบไปเลย ฉันอยู่ได้""โทษทีนะ ไปล่ะ" นานาวิ่งไปแล้ว... ฉันก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือแล้วเดินขึ้นตึกใหญ่ทันที กะว่าจะไม่เข้าเรียนแล้วหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุดฆ่าเวลาสักหน่อยห้องสมุดฉันเปิดประตูห้องสมุดเข้ามาเงียบๆ ในนี้มีนักศึกษาอยู่ไม่กี่คนแล้วก็มีบรรณารักษ์ที่นั่งจดอะไรยิกๆอยู่ตรงนั้น วันนี้เงียบดีจัง... ฉันคิดแล้วเดินไปที่ล๊อคหนังสือที่คุ้นชิน เป็นหนังสือแนววรรณกรรมแปล ฉันชอบอ่านหนังสือนะแต่ก็ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรแบบนั้นอ่ะ คือชอบอ่านเวลาว่างๆงี้ฉันเดินเข้ามาในล๊อควรรณกรรมแปลแล้ว ยืนหาหนังสือที่น่าสนใจไปเรื่อยๆจนกระทั่งฉันดันเหลือบไปเห็นขาของใค
2วันต่อมา...คณะนิเทศศาสตร์บรื้นนนนนน~ ฟะฟิ้ววว~ เอี๊ยดดดด~~~~"เป็นไง พี่เดฟดริฟโครตเจ๋งอ่ะ>///อืมมม เก่งนะเนี่ย" นานาเอาคลิปที่เดฟลงแข่งที่งานรถอะไรสักอย่างให้ฉันดู เรานั่งดูกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องรถอะไรเท่าไหร่หรอก จริงๆไม่รู้เลยดีกว่าแค่ขับรถปกติฉันยังไม่กล้าขับเลย... คือฉัน..มีความหลังกับรถนิดหน่อยนะ แต่พอดูคลิปนี้ ฉันรู้สึกว่าเดฟต้องเก่งมากแน่ๆเพราะลายเส้นที่เขาขับช่วงดริฟจังหวะต่างๆมันช่างเฟอร์เฟคไปหมด เหมือนเขากับรถเป็นหนึ่งเดียวกัน... ไม่ใช่ใครที่จะทำได้"เอาจริงนะ ถ้าถามฉัน... ฉันว่าพี่เดฟอะเจ๋งสุด เข้าถึงง่ายด้วยนะแล้วก็ไม่อันตรายเหมือนพี่บีอ่ะ ถึงรายนั้นความหล่อเขาจะกินขาดมาตั้งแต่ระยะ10เมตรก็เถอะ.. แต่อันตราย""..มันก็จริงที่เดฟแลเข้าถึงง่าย คุยง่าย แต่ฉันยังไม่เข้าใจที่แกบอกสักนิดที่บอกว่า เขาเหมือนเจ้าป่าอะไรนั่น.." เขาดูเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีสุดๆแล้วก็เอนไปทางอ่อนโยนด้วยซ้ำป่ะ จะพูดยังไงอ่ะ.. แบบที่เห็นตั้งแต่ครั้งแรกก็หล่อดูดีมากก็จริง แต่ฉันรู้สึกว่าเขาเหมือนเจ้าป่าก็แค่ตอนดริฟรถเท่านั้นอ่ะ มันคงเป็นเพราะองค์ประกอบโดยรวมละมั้ง ผู้ชายกับ
2วันผ่านไป"พี่เดฟเขาบอกว่าจะมารับแกจริงอ่ะ""อื้ม.. แต่ไม่รู้ว่าตรงไหนนี่ดิ วันนั้นคุยเสร็จเขาก็กลับไปเลยอ่ะ" ฉันกับนานานั่งรอเดฟที่บอกว่าจะมารับ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะมารับที่ไหน และช่องทางการติดต่อก็ไม่มี"เรา ไปที่คณะวิศวะดีป่ะ" ฉันหันไปถามนานา"...ลองดู""นานาาาาา~!" ยังไม่ทันได้ก้าวขาสักข้างออกไป ยัยแพตตี้ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล"มีอะไรเหรอ" นานาหันไปถาม"อาจารย์วิทูนให้มาตามอ่ะ สงสัยมีเรื่องด่วน!" แพตตี้ยืนหอบแฮกๆท่าทางจะวิ่งมาไกล ส่วนนานาก็ทำเสียงฟึดฟัดอย่างหงุดหงิด.. แต่ก็ช่วยไม่ได้"โว๊ะ! ให้มันได้อย่างงี้ดิว่ะ!... เฮ ฉันคงไปกับแกไม่ได้อีกแล้วว่ะ""ช่วยไม่ได้นี่.. แกไปคุยกับอาจารย์เถอะ ขืนชักช้าโดนระเบิดลงแน่ๆรู้อยู่" อาจารย์วิทูนแกขึ้นชื่อเรื่องความเนียบและเวลามากกกกก มากแบบว่าช้า1นาทีก็ไม่ได้อ่ะ ให้ตายเถอะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆอ่ะ"..เห้อออ! อืม ไปนะ""อื้ม" ฉันตอบยิ้มๆ แล้วนานาก็เดินไปพร้อมกับแพตตี้.. คนเดียวอีกเเล้วสินะ ฉันกำลังจะเดินออกจากหน้าคณะเพื่อที่จะไปรอเดฟที่คณะของเขา แต่ก็เดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ยังไม่ทันได้ออกจากเขตคณะตัวเองด้วยซ้ำบรื้นนนนนน~เสียงรถที่ถูกเร่งค
ตึกตัก~ ตึกตัก~ให้ตายเถอะหัวใจฉัน เต้นแรงไป!"แค่ขับไม่ได้ดริฟ ไม่เห็นยาก ลองดู" ยัง ยังจะบังคับฉันอีกกก! นายเห็นฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกันย่ะ คิดจะลากมานั่งที่ตักก็ลาก! ไม่เห็นใจกันบ้างหรือไงเนี่ย!!!"เดฟ..ไว้ครั้งหน้าได้ไหม ตอนนี้ฉันไม่พร้อม" ไม่พร้อมเลยจริงๆนะ เมื่อกี้เขาก็ขับวนให้ฉันดูตั้งหลายรอบ แต่ฉันเองแหละที่ไม่มีสติ สมาธิในการดูเลยนี่ดิ บ้าเรอะ! ตัวติดกันแทบจะกอดกันได้แบบนี้แล้วฉันจะไปมีสมาธิได้ยังไงกัน~////~"...ฮืมม~ ตามใจ" เดฟถอนหายใจเบาๆก่อนจะดับเครื่องแล้วเปิดประตูรถพรึบ~ ทันทีที่เดฟเปิดประตูรถออกฉันรีบลุกจากตักเขาแล้วออกมายืนนอกรถทันที ฉันค่อยๆล่นกระโปรงทรงเอที่ใส่อยู่ลงให้ความยาวกลับมาอยู่เท่าเดิม.. แค่ปกติมันก็สั้นพอแล้วไง แล้วเมื่อกี้ในรถแบบนั้นไม่รู้เห็นไปถึงไหนๆหรือเปล่าอ่ะ ฉันก็ไม่กล้าขยับตัวเลยแม้แต่นิด ก็อยู่บนตักเขาขนาดนั้นแล้วนี่! ระยะอันตรายเลยนะนั่นนะ ~///~พอฉันลงมาได้ไม่นานเดฟก็ออกตามมาติดๆ เขาปิดประตูรถแล้วดึงชายเสื้อนักศึกษาออกจากกางเกง แล้วปลดกระดุมที่คอเสื้อออก ฉันที่ยังยืนมองอยู่แบบนั้น.. ทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ หัวใจยังไม่หยุดเต้นโครมครามเลยเนี่ย"ไป ไอ้เท
:: Special Part ::หลายปีต่อมา...แอด~"อ้าว? ทำไมวันนี้ถึงเร็วจัง" ฉันหันไปพูดกับเดฟที่เปิดประตูห้องเข้ามาหลังจากออกไปส่ง คาร์ล ที่โรงเรียน... แล้วหันมาพับผ้าต่อเราได้ลูกชายคะ ตอนนี้ก็เรียนอยู่อนุบาล2แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ รู้สึกว่าเพิ่งท้องเมื่อวานเองหมับ~ฟอดดดดด~"งื้มม~ จั้กจี้น่าเดฟ^^" เดฟทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่"คาร์ลก็เปิดเทอมแล้ว... หาไรทำกันดีกว่า~""นี่ ไม่ต้องเลย.. เฮจะพับผ้า""ผ้าพับเมื่อไหร่ก็ได้""ซักผ้าอีก""ยังมีใส่อีกเต็มตู้ ไม่ต้องซักวันนี้หรอก~" เดฟเริ่มนัวเนียแถวซอกคอฉัน มือหนาเริ่มไล้หน้าท้องจนขึ้นมาครอบคลุมหน้าอกเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบตลอดก็จริง แต่เวลาทั้งหมดก็วุ่นอยู่แต่กับคาร์ล ฉันแทบไม่มีเวลาให้เดฟเท่าไหร่ บางทีเขาต้องการอะไรฉันรู้นะแต่บางครั้งก็ต้องเลือกลูกก่อน ส่วนเรื่องเซ็กส์... เราไม่ได้มีอะไรกันนานติดกัน3อาทิตย์แล้วจริงๆ ฉันงดรับงานถ่ายแบบเพราะต้องเอาเวลามาดูคาร์ล ส่วนเดฟก็ขยายกิจการส่งออก-นำเข้า รถหรู ซึ่งกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเดฟ... ก็เลิกจับรถแข่งตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้.."ไม่สงสารผัวหน่อยเหรออ~""ฮ่าๆอ้อ
2เดือนผ่านไป..."กลับมาแล้วเหรอ""อื้ม แข่งเสร็จก็รีบกลับเลย เป็นไงบ้าง" เดฟเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผมยุ่งๆที่ไม่ได้เซ็ตเหมือนตอนตื่น วันนี้เดฟมีแข่งรถที่สนามเดิมแหละ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมไปจะอยู่กับฉันอย่างเดียว แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาอยู่แต่กับฉันเข้าใกล้มากก็ได้เป็นช่วงๆเลยกลัวเขาจะเหงาก็เลยให้ไปสังคมกับเขาบ้าง"ก็ปกติดี^^ แต่วันนี้ดิ้นเก่ง""เหรอ! ไหนขอพ่อจับหน่อยสิ" เดฟเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้ฝ่ามือแตะเบาๆที่ท้องฉัน ตอนนี้ก็ท้องได้5เดือนแล้วแต่คงเพราะท้องแรกละมั้งท้องเลยไม่ใหญ่เท่าไหร่"...ไม่เห็นดิ้นเลย""สงสัยไม่อยากคุยด้วยมั้ง^^" ฉันแหย่เดฟ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามยังพยายามเอาหูมาแนบท้องฉันอีกเป็นจังหวะที่ลูกดิ้นพอดีเดฟเลยจะดีใจหรือตกใจก็ไม่รู้สิ^^"เฮ! ดิ้นเหรอ?""อื้ม^^" เดฟยิ้มแล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงท้องฉันนี่แหละ"ไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว""อื้ม.. เดี๋ยวพ่อมาเล่นด้วยนะครับ~" แล้วเดฟก็หอมแก้มฉันก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเดฟลงไปเอาให้""...ไม่อ่ะ พี่ภาเอานี่มาให้แล้ว" ฉันชี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มันเป็นจานมะม่วงเปรี้ยวกับพริกเกลือ
วันรับปริญญา"แหมมมม~ ตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็กนี่รู้สึกพี่เดฟจะตามติดแจเลยนะย่ะ^^""..อืม บางทีก็ติดเกิ้นนน" ฉันพูดขำๆกับนานา เรื่องที่ฉันมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องไม่มีใครรู้นอกจากพวกGZแล้วก็นานา จึงไม่แปลกที่ถ้าวันไหนเดฟไม่ว่างมาหาฉันก็จะมีเทมป์มีบีแวะเอาของมาให้ แถมยังบ่นให้ฟังอีกว่าเดฟขู่พวกเขาฟ่อๆเรื่องเอาของหรือขนมมาให้ฉันผิดเวลาแม้แต่นิดเดียวนี่คือแทบกินกะบาลอ่ะ^^*แต่วันนี้เดฟมาเอง... ก็นะ มันวันรับปริญญาของฉันนี่เนอะ:) เขาเดินมาพร้อมกับถุงพลาสติกสีขุ่นๆกับแก้วน้ำที่มีหูหิ้วอีก2แก้ว"รอนานไหม กินน้ำก่อน""เพิ่งลงมาเอง" ฉันรับแก้วมันที่ใส่น้ำแข็งน้อยกว่าที่เคยกินขึ้นมาดูด แล้วมองเดฟยื่นน้ำอีกแก้วให้นานา เป็นแบบนี้เสมอแหละเพราะถ้าอยู่มอนานาอยู่กับฉันตลอดเวลาเดฟเลยซื้อขนมซื้อน้ำมาเผื่อด้วยเสมอจนนานามันบ่นอุบว่าน้ำหนักขึ้นก็เพราะเดฟ^^"เหนื่อยไหม" เดฟถามแล้วใช้มือทัดผมที่ตกลงมาไปทัดหูให้ฉัน"นิดหน่อยนะ แล้วทำไมรีบมาจังไม่มีงานต้องเคลียร์เหรอ""มี แต่เป็นหวงเลยมาหาก่อน""งื้อ? เฮไม่เป็นไรหรอกน่ามีนานาอยู่เหมือนมีแม่คอยตามบ่น สบายมาก:) เดฟไปทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้" แล้วตั้งแต่ที่รู้ว่ามีเจ้
3วันต่อมา"เป็นอะไรทำไมดูเพลียๆ""ไม่รู้สิ.. อยากนอนอย่างเดียว" ฉันคุยกับเดฟหลังจากส่งพ่อกับแม่เดฟที่สนามบินเสร็จ แล้วตอนนี้เรากำลังกลับบ้าน"ไม่สบายหรือเปล่า หาหมอไหม จะได้ไปเลย""วันหลังนะ ฉันอยากกลับไปนอน.." แล้วฉันก็ปรับเบาะรถให้เอนลงแล้วนอนมันทั้งอย่างนั้น... เหนื่อยๆล้าๆไม่มีเหตุผลอ่ะ จะบอกว่าเพราะนอนดึกมันก็ไม่ใช่.. ฉันคงแค่กำลังจะไม่สบายแหละ คิดๆแล้วก็หลับไปซะดื้อๆรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว.. เดฟหลับอยู่.. ฉันเลยพลิกตัวมองเดฟที่นอนหลับไม่รู้สติข้างๆฉัน เขาไม่ชอบใส่เสื้อนอนเพราะขี้ร้อน ฉันนอนมองหน้าเขาอยู่ได้สักพักเจ้าตัวก่อนขยับตัวนิดหน่อยพร้อมๆกับลืมตาขึ้นพอดี"แอบมองอีกแล้วนะ~""มองไม่ได้หรือไง""ได้สิ~ จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ:)" แล้วเดฟก็เขยิบเข้ามากอดฉันหลวมๆ แล้วเอาคางมาเกยหัวฉันไว้ หน้าฉันก็ซุกอยู่หว่างอกของเดฟอย่างทีกที.. ฉันเขยิบตัวเข้าไปหาเดฟอีกนิดเพื่อตัวเราจะได้ติดกัน ฉันชอบทำแบบนี้เพราะมันช่วยคลายหนาวจากลมแอร์ได้ดีทีเดียว...แต่วันนี้..ทำไมมัน? ไม่เหมือนทุกวัน...ฉันเริ่มขยับตัวออกจากเดฟเพราะรู้สึกว่ากลิ่นสบู่ที่ลอยมาจากตัวเขามันไม่หอมเอาซะเลย".
"อึกก~ อึก~""อื้มม~ โครตคิดถึงเลยว่ะ~" ฉันเหลือบมองเดฟที่นั่งพิงหัวเตียงมือขยุมผมฉันเบาๆแล้วแหงนหน้าขึ้นมองเพดานอยู่อย่างนั้น แล้วก็ก้มลงมองฉันที่กำลังดูดกลืนแท่งร้อนของเขาด้วยสีหน้าที่พร่าพริ้ม"อึก~ อึกก~ อึก~""..ลึกอีกได้ไหม... อื้มม~ ""อึก~ อึก อึก~""...ฟู่ววว์~""อึก~อึก~ อึก~~" แล้วเดฟก็เริ่มขยับตัวนิดหน่อย จับหัวฉันด้วยมือสองข้าง แล้วเป็นฝ่ายกุมจังหวะทั้งหมด มันเร็วและลึกจนฉันแทบสำลัก"อึก~อุกกก~ อื้อออ!" ฉันใช้มือดันไปที่เรียวเดฟเพื่อที่จะดันตัวขึ้นเพราะเดฟเล่นกดฉันจนแท่งร้อนใหญ่ของเขามันลึกมากกว่าทุกที"อ่าาาส์~ ถอย!... อื้มมมม~" เดฟบอกให้ฉันถอยแล้วดันตัวฉันออกด้วยมือเขา ก่อนจะเป็นฝ่ายกำแท่งร้อนนั้นรูดขึ้นลงจนมีของเหลวสีขาวไหลทะลักออกมา.. เดฟรูดมันขึ้นๆลงๆอย่างเนิบนาบช้าๆ หน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านจนฉันรู้สึกได้"...หมด~ แล้ว~""เปลอะกางเกงหมดแล้ว" พอฉันพูด เดฟก็ถอดกางเกงออกโยนไปข้างเตียงแล้วดึงแขนฉันกลับไปนอนที่เตียงพร้อมกับสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้ามาอย่างที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวพรวดดดด!"อ๊าาา! บะ..เบาสิ!" เดฟไม่สนใจคำพูดฉัน เขามองฉันแล้วถอนหายใจถี่ๆใช้มือเกี่ยวบราสีคร
2ปีผ่านไป...1เดือนก่อนเฮเรียนจบ"เฮลูก เดี๋ยวหนูเอาจานนี้ไปวางที่โต๊ะก่อนนะ""ได้คะ" ฉันเดินไปหยิบจานอาหารที่คุณแม่ของเดฟลงมือทำเอง คุณพ่อกับคุณแม่เดฟกลับมาจากต่างประเทศได้ประมาณ2เดือน และอีก3วันหลังจากนี้ก็ต้องบินไปออสเตรียอีกฉันเดินเอาจานมาวางที่โต๊ะอาหาร แล้วก็ต้องตกใจจนเผลอร้องออกไปอย่างดังเมื่อมีคนรวบกอดฉันจากด้านหลัง ซึ่งก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ--*หมับ~"ว๊ายยย! อุ๊บ!""อย่างเสียงดังสิ^^" เดฟรีบเอามือขึ้นมาปิดปากฉันทันที แล้วเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ฉันเพราะกระซิบก่อนเอามือออกแล้วก็...ฟอดดดดด~ หอมฉันฟอดใหญ่อีกตามเคย>///คิดถึง ไม่ได้เจอตั้งหลายอาทิตย์""ห่างๆกันบ้างสิดี ตัวติดกันจนจะเป็นฝาแฝดแล้วเนี่ย""หอมเหมือนเดิม~ จุ๊ฟ~" นี่เขาฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย! กอดไม่ปล่อยแถมยังมาจุ๊ฟตามไหล่ตามคอฉันอีก นี่เราไม่ได้อยู่ในบ้านกันแค่2คนสะหน่อยจุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~"งื้มม~ พอแล้วเดี๋ยวแม่นายเห็น""ก็เห็นไปสิ~ จุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~""..เดฟฟฟ หยุดนะ" ฉันห้ามเขา เพราะเขาไม่มีท่าทีจะกลัวว่าใครจะมาเห็น เขาจูบไหล่บ่าฉันไปมาลามไปยังใบหูอีก เล่นเอาฉันขนลุกซู่ไปหมด"ช้ำหมดแล้วม้างงง"พรึบ! ฉันรีบฉันไปตามเสียงก็เจอคุณแม่ขอ
22:41 น.ให้ตายเถอะลืมไปสะสนิทว่าปั่นผ้าไว้แล้วยังไม่ได้ตาก เลยต้องมาตากเอาซะป่านนี้ ท้องก็ปวด หงุดหงิด!พรึบ~ พรึบ~ ฉันสบัดเสื้อแล้วจัดการใส่ไม้แขวนเสื้อตากมันไว้ที่ราวได้แค่4ตัว ไม่ไหวแล้วอ่ะ ต้องกินยาแล้วล่ะ"เดฟ... เดฟ" ฉันเรียกเดฟที่นั่งอ่านอะไรในโทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆ ถามก็ไม่ตอบ ขอดูก็ไม่ให้ แล้วยังจะตอนนี้อีก ยังไม่หยุดมองหน้าจอนั่นเลย"...""...เดฟ""..แปบนึงครับ" เขาตอบกลับทั้งๆที่ตายังคงตั้งใจมองหน้าจออย่างจริงจัง"เดฟฉันปวดท้อง ตากแทนหน่อยสิ""...แปบ~ นึง~ นะ" ดูทำเข้า พูดเสียงยานๆแล้วทำปากงุบงิบๆอยู่คนเดียว นี่ฉันไม่ไหวแล้วนะ! ไม่ตากก็ไม่ต้องตาก!พรึบ! ฉันเลื่อนบานกระจกที่เชื่อมห้องกับระเบียงปิดอย่างหงุดหงิด ตะกร้าผ้าก็ทิ้งมันไว้ตรงนั้น แล้วเดินไปกินยาที่หัวเตียง สุดท้ายเดฟก็หันมาฉันแล้วก็พูดอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว"เสร็จละ... เมื่อกี้เรียกทำไม""...." ฉันมองหน้าเขาแล้วถอนหายใจก่อนจะแทรกตัวลงใต้ผ้านวม"เป็นอะไร?""...""..ไหนบอกจะตากผ้า? ไม่เห็นมีผ้าตาก""ปวดท้อง" ฉันตอบนิ่งๆทั้งที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม... หลังจากนั้นเดฟก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเงียบไปแปบนึงก่อนจะได้ยินเสียงเลื่อนของ
[DEF TALK]สนามแข่งรถบรื้นนนนนนนนนนนนน~ บรื้นนนน~เอี๊ยดดด~! บรื้นนนนนนนนน~ ฟิ้วววว~ เอี๊ยดดด!!"แม่งเอ้ย!" ผมทุบพวงมาลัยรถด้วยความหงุดหงิด ทั้งขับรถมั่วไลน์ไปหมด สมาธิก็ไม่มี หงุดหงิดชิบ!ผมก้มฟุบไปที่พวงมาลัย.. พร้อมกับถอนหายใจอย่างไร้อารมณ์แล้วพูดคนเดียว"...ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง เฮ.." ถ้าผมไปไม่ทัน หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้นขึ้นมาจะทำยังไงว่ะ กับไอ้บ้านั่นแค่นั้นนะแม่งยังน้อยไปเพราะผมไม่โอเคเอามากๆถึงเลือกมาขับรถระบายอารมณ์อย่างนี้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นผมกลับหงุดหงิดมากไปกว่าเดิม🎶🎶🎶เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏชื่อไอ้เทมป์ที่โทรมา ผมเลยกดรับสายมัน"...เออ"[กูรอข้างสนาม ขอคุยด้วยหน่อย] แล้วมันก็ตัดสายไป ผมหันมองไปรอบๆก็เห็นมันยืนอยู่ขอบสนามตรงทางเข้าตึกผมขับรถกลับไปจอดที่เดิมแล้วเดินไปหามัน แล้วทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ไม้หินอ่อน"คิดอยู่แล้ว ว่ามึงต้องอยู่นี่""มีไรก็ว่ามา""มึงปล่อยเฮที่ขาเจ็บให้กลับบ้านคนเดียว คิดดีแล้ว?""....""เฮนั่งรอมึงเป็นชั่วโมง""...เฮรอกู เหรอ?""อืม เฮบอก""...." จิ๊! ผมแม่ง เป็นบ้าอะไรว่ะกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ผมลุกขึ้นแล้วจะกลับไปรับเฮแต
ฉันพาตัวเองออกมาจากสถานการณ์มาคุตรงนั้น ดันรู้เรื่องไม่น่ารู้จนได้... เฮ้ออ~"ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะครับ"กึก~ ฉันหันซ้ายหันขวา มองหาต้นตอของเสียง เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าหมายถึงฉันแน่ๆเพราะตรงนี้แทบไม่มีใครเดินอยู่เลย หันมองไปมาสักพักก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะลุกเดินเข้ามาหาฉัน"...เอ่อ ขอบคุณนะคะ" ฉันตอบเมื่อเขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่เขาไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาแต่เป็นชุดไปรเวตธรรมดา"ผมเป็นแฟนคลับคุณนะ ขอถ่ายรูปได้ไหม""อ้อ! ได้คะ ได้"ผู้ชายคนนี้หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงกดหยิกๆที่หน้าจอแล้วยื่นมันมาจะเซลฟี่กับฉัน ฉันเลยขยับเข้าไปใกล้เขานิดหนึ่งเพื่อที่จะถ่ายรูป"เอานะครับ 1 2 ซั่มม!"จุ๊ฟ!แช๊ะ~!"อ๊ะ! คุณ!!" ฉันถอยหลังห่างจากผู้ชายคนนี้แล้วรีบเอามือปิดเเก้มตัวเองตรงที่เขาคนนั้นหันมาหอมแก้มฉันตอนถ่ายรูป เล่นเอาฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ"ชื่นใจจัง~ แก้มหอมดีนะครับ""คุณคะ ถ้าทำแบบนี้รบกวนลบรูปเมื่อกี้ด้วยคะฉันเสียหาย""เสียหายยังไง แค่นี้เอง~ ผมตามคุณมาแรมปี แค่รูปเดียวแค่นี้ ให้ไม่ได้เหรอครับ" ไอ้ผู้ชายตรงหน้าผมอย่างไม่สะทกสะท้านแล้วค่อยๆก้าวเข้ามาหาฉัน ฉั