"ไปหาไรอ่านห้องสมุดกัน" นานาชวนฉันหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ
"เอาดิ" ฉันกับนานาพากันเดินไปที่ตึกใหญ่ศูนย์กลางที่เป็นตึกรวมห้องที่ใช้ร่วมกันของมอ ห้องสมุดอยู่ที่นี่ แต่ระหว่างที่เดินมาด้วยกันโทรศัพท์ของนานาก็ดังขึ้น
ติ๊ดดด ตี๊ ติ๊ดดด..
"คะแม่.."
[....]
"อ้าว! โอเคๆเดี๋ยวหนูกลับตอนนี้เลย" นานาวางสายไปแล้วหันมาหาฉันทำหน้าเลิ่กลั่ก
"มีอะไรป่ะแก"
"ฉันต้องกลับก่อนแล้วว่ะ อาม่าลื่นล้มในห้องน้ำอ่ะต้องรีบพาไปโรงพยาบาล โทษทีนะเฮ อยู่คนเดียวได้ช่ะ"
"งั้นแกรีบไปเลย ฉันอยู่ได้"
"โทษทีนะ ไปล่ะ" นานาวิ่งไปแล้ว... ฉันก้มมองเวลาที่นาฬิกาข้อมือแล้วเดินขึ้นตึกใหญ่ทันที กะว่าจะไม่เข้าเรียนแล้วหาหนังสืออ่านที่ห้องสมุดฆ่าเวลาสักหน่อย
ห้องสมุด
ฉันเปิดประตูห้องสมุดเข้ามาเงียบๆ ในนี้มีนักศึกษาอยู่ไม่กี่คนแล้วก็มีบรรณารักษ์ที่นั่งจดอะไรยิกๆอยู่ตรงนั้น วันนี้เงียบดีจัง... ฉันคิดแล้วเดินไปที่ล๊อคหนังสือที่คุ้นชิน เป็นหนังสือแนววรรณกรรมแปล ฉันชอบอ่านหนังสือนะแต่ก็ไม่ใช่เด็กเรียนอะไรแบบนั้นอ่ะ คือชอบอ่านเวลาว่างๆงี้
ฉันเดินเข้ามาในล๊อควรรณกรรมแปลแล้ว ยืนหาหนังสือที่น่าสนใจไปเรื่อยๆจนกระทั่งฉันดันเหลือบไปเห็นขาของใครสักคนยื่นออกมาจากข้างชั้นวางหนังสือที่มุมตรงนั้น คงเป็นพวกที่โดดเรียนแล้วหนีมาหลับที่ห้องสมุดแน่ๆ เป็นผู้ชายด้วยขอดูหน้าหน่อยเถอะ...
ฉันค่อยๆเดินเบาๆเข้าไปใกล้ๆแล้วชะโงกหน้าไปดูคนคนนั้น... มือข้างหนึ่งถือหนังสือที่ยังอ่านไม่จบคาไว้ที่หน้าตัก หลังพิงกำแพงชันขาขึ้นเพียงข้างเดียว... แล้วสุดท้ายฉันก็ต้องสตั้นอยู่กับที่เมื่อมองเห็นหน้าที่เขาเอนพิงกำแพงอย่างชัดเจน!... ผู้ชายคนเมื่อเช้า... เดฟ ฉันยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนเพราะอะไรก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน แต่พอเห็นหน้าเขาอีกครั้งมันก็นึกถึงสิ่งที่นานามันเล่าให้ฟัง...
"..เนี่ยนะเหรอ เจ้าป่าของแกนานา" ฉันพูดเบาๆกับตัวเองทั้งที่ยังคงยืนมองเดฟอยู่อย่างนั้น ไม่มีความน่าเกรงขามอะไรทำนองนั้นเลยสักนิด
พรึบ...
"อื้มม.." เสี้ยววินาทีที่ยืนคิดอยู่นั้นหนังสือในมือเขาดันหลุดออกจากมือจนเจ้าตัวค่อยๆลืมตาตื่นตามความรู้สึก แล้วดันเห็นฉันที่ยืนมองเขาอยู่ทั้งอย่างนี้! เขา.. มอง.. ฉัน.. อยู่!!!
พรึบ..
ฉันหันหลังให้เขาทันที งื้อออ...ไม่ทันแล้วไหม เขาเห็นแล้วไหมมมมล๊าาา ไม่น่ามองเล้ยยย
"ฮึก.." ฉันลอบกลืนน้ำลายด้วยความตกใจปนทำอะไรไม่ถูก ขาก็ก้าวไม่ออก อยู่ๆทำไมเป็นแบบนี้นะ
"มาแอบดูฉันหลับหรือไง" เขาพูดเสียงเรียบ ฉันเลยหันหลังกลับไปหาเขาแล้วยิ้มบางๆอย่างโดนจับได้
"..ไม่ใช่แบบนั้น พอดีเห็นขานะ.. เลยอยากรู้ว่าใครที่แอบมานอนในนี้"
"ที่ประจำ"
"^^" ฉันไม่พูดอะไรต่อได้แต่ยิ้มแหยๆให้ไป เดฟยันตัวเองลุกขึ้นยืนสุดความสูงของตัวเอง โห้ สูงชะมัด นี่ส้นสูงที่ฉันใส่อยู่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยอ่ะบอกเลย กินนมไปทั้งโรงงานหรือไงนะถึงสูงได้ขนาดนี้
"ไม่มีเรียน?" เขาถามฉันเสียงเรียบก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดๆจิ้มๆไปพลาง
"มี.. แต่ไม่อยากเข้า"
"โดด?"
"ก็มะ..!"
"หนีมาหลับสิมึง...." ฉันยังไม่ทันได้พูดจบก็มีใครคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมาสะก่อน ฉันหันไปมองตามที่มาของเสียงก็เห็นผู้ชายร่างสูงอีกคนที่อยู่ไม่ไกลจากฉัันเท่าไหร่กำลังเดินเข้ามา ในมือข้างหนึ่งของเขาถือกล้องตัวใหญ่อยู่ เขาหยุดพูดเพียงเท่านั้นแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆไม่พูดอะไรแล้วเดินเบี่ยงไปคุยกับเดฟที่ยืนอยู่ริมกำแพงแทน
"ขี้เกียจ" เดฟตอบผู้ชายคนนั้นสั้นๆก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง ...เออ แล้วฉันมายืนเป็นหัวหลักหัวตออะไรตรงนี้เนี่ย คิดได้อย่างนั้นฉันก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที แต่เดินได้เพียงแค่2ก้าว
"เธอนะ เฮริน?" 1ใน2คนนั้นทักฉัน แต่ฉันว่าน่าจะเป็นคนที่พึ่งมาเมื่อกี้แน่ๆ ฉันหันกลับไปก็พบว่าคนที่ถือกล้องเมื่อกี้เป็นคนที่เรียกฉันไว้จริงๆ
"...ใช่ค่ะ รู้จักฉันด้วยเหรอ" เป็นคำถามที่โง่มากที่ถามไปแบบนั้น ก็..มันทำอะไรไม่ถูกนี่หว่า เมื่อกี้ก็โดนผู้ชายหล่อคนหนึ่งจับได้ว่าแอบมองเขาหลับ แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายหล่ออีกคนเดินเข้ามาแล้วมองฉันแปลกๆ
"เธอเป็นนางแบบ"
"..ค่ะ"
"ฉันเล่นกล้อง เคยเห็นเธอตามหนังสืออยู่" เขาชูกล้องในมือให้ฉันดูแล้วตอบฉันนิ่งๆ
"..ค่ะ^^"
"..แล้ว..รู้จักกัน?" เขาคนเดิมถามขึ้นอีกครั้งแล้วมองฉันกับเดฟสลับกันไปมา
"มะ..!" ฉันกำลังจะตอบว่าไม่ เพราะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวใช่ไหม แต่ไม่ทันได้พูดจบ เดฟก็ตอบแทนฉันไปแล้ว... รู้สึกว่าตั้งแต่เจอ2คนนี้ฉันไม่ค่อยได้พูดจบประโยคเลยนะ ชอบพูดขัดกันจริง--*
"ก็ไม่เชิง" ฉันหันไปมองที่เดฟทันที เขาไม่ได้ยิ้มอีกตามเคย แต่คำตอบของเดฟทำให้คนข้างๆพยักหน้าอย่างเข้าใจ ...
"..อื้มดี.... ว่างๆก็ช่วยเป็นแบบให้หน่อย ฉันขี้เกียจไปขอคนอื่น"
"..ได้ ..ค่ะ" ฉันตอบแบบอักๆอึกๆ ไม่รู้ว่าตื่นเต้นที่ได้คุยกับ2ใน3ของคนสมาคมเกรย์อะไรนั่น หรือตื่นเต้นที่เจอผู้ชายหล่อๆยืนมองฉันทั้ง2คนแบบนี้... ตัดไปที่รุ่นน้อง2คนเมื่อเช้าดิ ถ้าชอตนี้เป็นนาง2คนป่านนี้ขาดใจตายไปแล้วมั้งนะ
"ฉัน เท็มป์"
"..เอ่อ..ค่ะ" นี่นะเหรอที่ยัยนานาบอกว่าเขาเหมือนพญาอินทรีอะไรนั่นนะ.. ก็จริงนะดูสุขุม นิ่งมากด้วยทั้งท่าทางแล้วก็คำพูด บางทีก็..รู้สึกมีออร่าน่าเกรงขามนิดๆ ผิดกับคนที่ยืนข้างๆ..
"ฉันเดฟ" ฉันหันไปมองหน้าเจ้าตัว.. อยู่ดีๆก็บอกชื่อตัวเองทั้งที่ไม่มีบทสนทนาร่วมไปตั้งนานแล้วแบบนี้ฉันเลยได้แต่พยักหน้าเฉยๆไม่ได้ตอบอะไร
"ไหนมึงบอกรู้จัก?"
"รู้จัก... แต่ไม่รู้ชื่อ"
"...^^" แฮร่ ใครก็ได้ลากฉันไปจากตรงนี้ที ไม่ไหวละ><
"ยินดีที่ได้รู้จัก.." เดฟพูด.. แล้วยังจะมายิ้มมุมปากใส่ฉันอี๊กกกกก เออ..ฉันเริ่มเข้าใจล่ะว่าทำไมพวกเมื่อเช้าถึงกรี๊ดกร๊าดกันขนาดนั้น ขนาดฉันที่ว่าถ่ายงานกับคนหล่อๆมาก็เยอะแถมไม่ได้เป็นพวกคลั่งไคล้สมาคมอะไรนี่ยังใจเต้นได้ขนาดนี้เลยอ่ะ
..........
รู้จัก... แต่ไม่รู้ชื่อจ้าาา พี่เดฟคะเล่นอะไรดูพี่เท็มป์นิดหนึ่งโน๊ะ ไม่ใช่พี่แกกรอกตามองบนแล้วรึ
งื้ออออ.. พี่เดฟก็อยากได้ พี่เท็มป์ไรท์ก็จะเอาาาาาา แพ้ผู้ชายเล่นกล้องจ้าาาา แต่ก็แพ้ผู้ชายสายดริปแบบพี่เดฟเหมือนกานนนนนนน จะรักใครดีทีนี้ขอ2เลยได้ป่ะ!!
2วันต่อมา...คณะนิเทศศาสตร์บรื้นนนนนน~ ฟะฟิ้ววว~ เอี๊ยดดดด~~~~"เป็นไง พี่เดฟดริฟโครตเจ๋งอ่ะ>///อืมมม เก่งนะเนี่ย" นานาเอาคลิปที่เดฟลงแข่งที่งานรถอะไรสักอย่างให้ฉันดู เรานั่งดูกันอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องรถอะไรเท่าไหร่หรอก จริงๆไม่รู้เลยดีกว่าแค่ขับรถปกติฉันยังไม่กล้าขับเลย... คือฉัน..มีความหลังกับรถนิดหน่อยนะ แต่พอดูคลิปนี้ ฉันรู้สึกว่าเดฟต้องเก่งมากแน่ๆเพราะลายเส้นที่เขาขับช่วงดริฟจังหวะต่างๆมันช่างเฟอร์เฟคไปหมด เหมือนเขากับรถเป็นหนึ่งเดียวกัน... ไม่ใช่ใครที่จะทำได้"เอาจริงนะ ถ้าถามฉัน... ฉันว่าพี่เดฟอะเจ๋งสุด เข้าถึงง่ายด้วยนะแล้วก็ไม่อันตรายเหมือนพี่บีอ่ะ ถึงรายนั้นความหล่อเขาจะกินขาดมาตั้งแต่ระยะ10เมตรก็เถอะ.. แต่อันตราย""..มันก็จริงที่เดฟแลเข้าถึงง่าย คุยง่าย แต่ฉันยังไม่เข้าใจที่แกบอกสักนิดที่บอกว่า เขาเหมือนเจ้าป่าอะไรนั่น.." เขาดูเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีสุดๆแล้วก็เอนไปทางอ่อนโยนด้วยซ้ำป่ะ จะพูดยังไงอ่ะ.. แบบที่เห็นตั้งแต่ครั้งแรกก็หล่อดูดีมากก็จริง แต่ฉันรู้สึกว่าเขาเหมือนเจ้าป่าก็แค่ตอนดริฟรถเท่านั้นอ่ะ มันคงเป็นเพราะองค์ประกอบโดยรวมละมั้ง ผู้ชายกับ
2วันผ่านไป"พี่เดฟเขาบอกว่าจะมารับแกจริงอ่ะ""อื้ม.. แต่ไม่รู้ว่าตรงไหนนี่ดิ วันนั้นคุยเสร็จเขาก็กลับไปเลยอ่ะ" ฉันกับนานานั่งรอเดฟที่บอกว่าจะมารับ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะมารับที่ไหน และช่องทางการติดต่อก็ไม่มี"เรา ไปที่คณะวิศวะดีป่ะ" ฉันหันไปถามนานา"...ลองดู""นานาาาาา~!" ยังไม่ทันได้ก้าวขาสักข้างออกไป ยัยแพตตี้ก็วิ่งหน้าตาตื่นมาแต่ไกล"มีอะไรเหรอ" นานาหันไปถาม"อาจารย์วิทูนให้มาตามอ่ะ สงสัยมีเรื่องด่วน!" แพตตี้ยืนหอบแฮกๆท่าทางจะวิ่งมาไกล ส่วนนานาก็ทำเสียงฟึดฟัดอย่างหงุดหงิด.. แต่ก็ช่วยไม่ได้"โว๊ะ! ให้มันได้อย่างงี้ดิว่ะ!... เฮ ฉันคงไปกับแกไม่ได้อีกแล้วว่ะ""ช่วยไม่ได้นี่.. แกไปคุยกับอาจารย์เถอะ ขืนชักช้าโดนระเบิดลงแน่ๆรู้อยู่" อาจารย์วิทูนแกขึ้นชื่อเรื่องความเนียบและเวลามากกกกก มากแบบว่าช้า1นาทีก็ไม่ได้อ่ะ ให้ตายเถอะมีคนแบบนี้อยู่บนโลกจริงๆอ่ะ"..เห้อออ! อืม ไปนะ""อื้ม" ฉันตอบยิ้มๆ แล้วนานาก็เดินไปพร้อมกับแพตตี้.. คนเดียวอีกเเล้วสินะ ฉันกำลังจะเดินออกจากหน้าคณะเพื่อที่จะไปรอเดฟที่คณะของเขา แต่ก็เดินไปได้แค่ไม่กี่ก้าว ยังไม่ทันได้ออกจากเขตคณะตัวเองด้วยซ้ำบรื้นนนนนน~เสียงรถที่ถูกเร่งค
ตึกตัก~ ตึกตัก~ให้ตายเถอะหัวใจฉัน เต้นแรงไป!"แค่ขับไม่ได้ดริฟ ไม่เห็นยาก ลองดู" ยัง ยังจะบังคับฉันอีกกก! นายเห็นฉันเป็นผู้หญิงแบบไหนกันย่ะ คิดจะลากมานั่งที่ตักก็ลาก! ไม่เห็นใจกันบ้างหรือไงเนี่ย!!!"เดฟ..ไว้ครั้งหน้าได้ไหม ตอนนี้ฉันไม่พร้อม" ไม่พร้อมเลยจริงๆนะ เมื่อกี้เขาก็ขับวนให้ฉันดูตั้งหลายรอบ แต่ฉันเองแหละที่ไม่มีสติ สมาธิในการดูเลยนี่ดิ บ้าเรอะ! ตัวติดกันแทบจะกอดกันได้แบบนี้แล้วฉันจะไปมีสมาธิได้ยังไงกัน~////~"...ฮืมม~ ตามใจ" เดฟถอนหายใจเบาๆก่อนจะดับเครื่องแล้วเปิดประตูรถพรึบ~ ทันทีที่เดฟเปิดประตูรถออกฉันรีบลุกจากตักเขาแล้วออกมายืนนอกรถทันที ฉันค่อยๆล่นกระโปรงทรงเอที่ใส่อยู่ลงให้ความยาวกลับมาอยู่เท่าเดิม.. แค่ปกติมันก็สั้นพอแล้วไง แล้วเมื่อกี้ในรถแบบนั้นไม่รู้เห็นไปถึงไหนๆหรือเปล่าอ่ะ ฉันก็ไม่กล้าขยับตัวเลยแม้แต่นิด ก็อยู่บนตักเขาขนาดนั้นแล้วนี่! ระยะอันตรายเลยนะนั่นนะ ~///~พอฉันลงมาได้ไม่นานเดฟก็ออกตามมาติดๆ เขาปิดประตูรถแล้วดึงชายเสื้อนักศึกษาออกจากกางเกง แล้วปลดกระดุมที่คอเสื้อออก ฉันที่ยังยืนมองอยู่แบบนั้น.. ทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ หัวใจยังไม่หยุดเต้นโครมครามเลยเนี่ย"ไป ไอ้เท
ห้องหมายเลข4แอ๊ด~เสียงประตูถูกเปิดดังขึ้นฉันเลยเงยหน้าจอจอโทรศัพท์ก็เห็นว่าคนที่เข้ามาก่อนคือเท็มป์ ส่วนเดฟ ยืนพิงกำแพงรออยู่ฝั่งตรงข้าม"พร้อมแล้วใช่ไหม เริ่มเลยดีกว่า เดี๋ยวคนเยอะ""อื้ม" ฉันตอบเท็มป์แล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าที่วางไว้แล้วเดินออกไปตัวเปล่า..พร้อมกับเสื้อคลุมที่สวมอยู่เรา3คนเดินมาไม่มีใครพูดอะไรตลอดทางจนมาถึงลานจอดรถที่มีรถหรูหลายคันจอดอยู่กับผู้คนประปราย พวกเขาพาฉันมาหยุดอยู่หน้ารถแข่งคันหนึ่งฉันไม่รู้จักยี่ห้อของรถ เป็นรถสีขาวมีสติ๊กเกอร์สปอนเซอร์ติดเต็มไปหมดแต่กลับเป็นระเบียบ ไม่รกไม่เละเทะเลยสักนิด ฉันเลยพอเข้าใจว่านี่น่าจะเป็นรถของเดฟถึงมันจะคนละคันกับในคลิปที่นานาเอาให้ดูก็เถอะ"งานยังไม่เริ่มเหรอ""อืม" เท็มป์ตอบสั้นๆ ฉันพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปถามรายละเอียดบางอย่างเรื่องรถของเดฟที่ฉันจะต้องถ่ายด้วย"นี่รถนาย?""อืม""มีตรงไหนที่ฉันไม่ควรโดนหรือเปล่า" ที่ถามเพราะบางคนไม่ชอบให้โดนส่วนนั่นส่วนนี่ของรถไง เลยถามกันไว้เดี๋ยวโดนเหวี่ยงระหว่างตอนถ่ายเดี๋ยวฉันก็ไปไม่เป็นอีก"ไม่มี" เดฟตอบสั้นๆ"อื้ม.. งั้นถ่ายเลยเนอะ""โอเค" เท็มป์พยักหน้ารับแล้วก้มดูกล้องของเขาเพ
ปรี๊ดดดดดดดด~!บรื้นนนนนนนนนนนน~บรื้นนนนนนนน~~ ฟิ้ววววว~ บรื้นนนนน~ฟิ้ววว~ เอี๊ยด! ฟิ้วววว~~การแข่งขันเริ่มขึ้นเมื่อหลายนาทีที่แล้ว ซึ่งฉันไม่กล้าโผล่หน้ามาที่สนามเลย.. แต่สุดท้ายเท็มป์ก็เป็นคนลากฉันมาที่นี่ แถมบอกอีกว่า ฉันโชคดีแค่ไหนที่ได้มาที่นี่แถมคนที่พามายังเป็นเดฟรอบนี้เป็นรอบที่เดฟลงแข่งก็ใครสักคนที่ฉันไม่รู้จัก น่าจะแกร่งกันทั้งคู่เพราะตั้งแต่เปิดตัวสตาร์ทรถ รถทั้ง2คันไม่ทิ้งช่วงห่างกันบรื้นนนนนนน~ เอี๊ยดด~ ฟิ้ววววว~!..พอได้ดูใกล้ๆแบบนี้ก็ต้องรับว่าเดฟฝีมือเขาจัดจริงๆ ในคลิปที่ดูว่าเก่งแล้วสู้กับความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้เลย เขากับรถราวกับเป็นหนึ่งเดียวกันแต่ในคราวเดียวกันนั้นก็ดูบ้าระห่ำ และ..ดีเดือดเสียงเชียร์ข้างสนามดังพอๆกับความลุ้นของฉันในตอนนี้.. ยิ่งตอนเข้าใกล้เส้นชัยกับเวลาที่ขึ้นอยู่ตรงนั้น ฉันลุ้นไปกับการแสดงที่บ้าระห่ำของเขาแบบไม่รู้ตัวปรี๊ดดดดดดด~!เฮฮฮฮ~~~~~เดฟเป็นฝ่ายชนะ! ตามมาด้วยเสียงเชียร์ที่ดังสนั่น"รู้สึกยังไง" เท็มป์ที่ยืนอยู่ข้างๆถามฉันทั้งที่ยังมองไปที่สนาม"..โครตบ้าอ่ะ ขับไปได้ยังไง""นี่แหละมัน""เจ๋งอ่ะ เคยเห็นในคลิปว่าเจ๋งแล้วนะสู้ตอนนี้ไม่ได้
[ DEF TALK ]"ใช่ที่นี่หรือเปล่า" ตอนนี้ผมอยู่หน้าอพารต์เมนต์แห่งหนึ่งตามที่เฮบอกว่าเธอพักอยู่ที่นี่.. ผมถามเพื่อความมั่นใจเพราะไม่เห็นป้ายชื่อของอพารต์เมนต์ แต่ไม่ได้ยินเสียงตอบรับผมเลยชะรอเข้าข้างทางแล้วหันไปดูเธอ ปรากฏว่าเธอหลับไปแล้ว.."....""นี่.. ตื่นได้แล้ว""...~" เธอไม่ตื่นแต่ขยับตัวนิดหน่อยก่อนจะตะแคงหน้ามาทางผม ผมของเธอหล่นปรกผ่านใบหน้าเรียวเล็กนี่ผมนั่งเอนหันข้างไปทางเธอแล้วมองใบหน้าที่หลับสนิทนี่ก่อนจะใช้มือเกลี่ยผมที่ปรกหน้าไปทัดที่หูเธอเบาๆ"ขี้เซาชะมัด""..."ในรถเงียบสงัด ผมไม่เข้าใจว่าทำไมละสายตาจากเธอไม่ได้ เธอมีอะไรดีนะถึงทำให้ผมรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ.. เสี้ยววินาทีที่ผมเผลอมองริมฝีปากบางนี่อย่างไม่ตั้งใจ ผมเลยนึกถึงเรื่องที่ห้องสนามแข่งขึ้นมาทันที.. ยอมรับว่าครั้งแรกที่ทำเรื่องนั้นผมตั้งใจ แต่ครั้งที่สองผมแค่อยากเอาชนะเธอ หึ๊! ก็เธอเล่นเทน้ำใส่แก้วผมแบบนั้น ช่วยไม่ได้ ผมรู้ว่าน้ำนั่นมันกินได้ แต่อย่างที่บอก..ผมอยากเอาชนะเธอแค่นั้น เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างผมผมก้มหยิบกระเป๋าสะพายที่ร่วงไปที่พื้นฝั่งที่เธอนั่งขึ้นมาวางไว้ข้างๆ เป็นช่วงเวลาเดียวก
"มาทำอะไรตรงนี้""...""...พะ..พี่บี~""งั้น คนนี้คือ..." ฉันหันไปถามนานาแค่นั้น มันก็รีบพยักหน้าหงึกหงักทันที.. โห้..นี่นะเหรอที่บอกว่าเป็นคนที่อันตรายที่สุดในบรรดา3คนในสมาคมอ่ะ.... เชื่อแล้ววว แค่ยืนนิ่งๆแบบนี้ฉันก็รู้สึกกลัวแล้วอ่ะ แต่ก็หล่อจริงอย่างที่นานามันบอกไว้จริงนั่นแหละ"มาทำอะไร" บีพูดอีกครั้งแล้วยืนกอดอกมองพวกฉันสองคนนิ่งๆ แล้วจู่ๆไอ้เพื่อนตัวดีฉันก็พุ่งประโยคบ้าๆออกจนฉันแทบสำลักน้ำลายตัวเอง"อะ...อ้อ! เพื่อนฉันมาหาแฟนนะคะ!""ไอ้นานา!""แฟน?.. ในนี้?" บีพูดงงๆแล้วชี้ไปยังประตูห้องสมาคม"ใช่คะ! ไอ้เฮมันมาหาพี่เดฟค่ะ""หยุดเลย!.. มะ..ไม่ใช่นะคะ ฉันไม่ใช่แฟนเขานะคะ!" ฉันหันไปแยกเขี้ยวใส่ยัยนานาก่อนจะหันไปแก้ตัวกับบีอย่างพันวัล บีมองหน้าฉันก่อนจะนิ่งไปสักพัก เชื่อฉันเถอะ! ไอ้นานาฉันจะแยกกระบาลแก!!"เข้าใจละ... เข้าไปรอข้างใน" บีพูดนิ่งๆแล้วก็เปิดประตูให้ฉันกับนานาเข้าไปในห้อง.. ในห้องกว้างห้องเรียนพวกฉันซะอีก ตรงมุมห้องมีโต๊ะทำงานตั้งอยู่3โต๊ะ มีโต๊ะและโซฟารับแขกอยู่กลางห้อง.."ตามสบาย""...ค่ะ" ตอบบีไปแค่นั้นฉันก็หันไปกำชับไอ้นานาที่พูดเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนั้น ส่วนบีเขาก็เ
"รออยู่นี่ก่อนเดี๋ยวไปดูในรถให้" พอถึงบ้าน เดฟก็ให้ฉันรออยู่ตรงประตู ส่วนเขาก็เดินไปหยิบกุญแจแล้วเข้าไปในโรงรถ ของในบ้านถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบเป็นสัดส่วนชัดเจน บอกเลยว่าบ้านเขาสวยมากจริงๆยืนอยู่ไม่นานเดฟก็วิ่งผ่าฝนกลับมาพร้อมกับกระเป๋าตังค์ของฉัน"อันนี้ใช่ไหม""..อ่า! นี่แหละๆ" ฉันรับมันมาแล้วเปิดดูคิวงานก่อนเป็นสิ่งแรก"อืมมม~ พรุ่งนี้มีถ่ายงานจริงๆด้วย""กี่โมง""บ่าย3นะ" เดฟพยักหน้าเบาๆยืนมองฉันแล้วยีผมฉันอย่างงงๆ"เปียกเป็นลูกหมา^^""งื้ยย ลูกมงลูกหมาอะไร ไม่ใช่สะหน่อย" ฉันใช้มือตัวเองปัดมือของเดฟที่ยังยีผมฉันเล่นอยู่แบบนั้น... มันยุ่งหมดแล้วเนี่ยยย! เขาหยุดแกล้งฉันแล้วเป็นฝ่ายเดินนำเข้าไปในบ้าน"...ไปอาบน้ำ" เดฟหันกลับมาหาฉัน มองฉันอยู่แปบนึงแล้วก็พูดขึ้น แล้วก็ยืนปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ใส่อยู่ต่อหน้าเฉยเลยอ่ะ! บะ..บ้าหรือไง"เห้ย!.. ด..เดี๋ยวๆนาย จะทำอะไร!""...ไม่บอก ได้ไหม" เขานึกเพี้ยนอะไรขึ้นมาเนี่ย! จู่ๆก็ถอดเสื้อเอาซะกลางบ้านแบบนี้อ่ะแถมยังเดินเข้ามาใกล้ฉันอีก!ฉันมองเขาค่อยๆถอดเสื้ออย่างไม่วางตาแล้วถอยหลังอย่างเก้ๆกังๆจนหลังฉันติดกับกำแพง ฉันหันไปมองด้วยความตกใจก่อ
:: Special Part ::หลายปีต่อมา...แอด~"อ้าว? ทำไมวันนี้ถึงเร็วจัง" ฉันหันไปพูดกับเดฟที่เปิดประตูห้องเข้ามาหลังจากออกไปส่ง คาร์ล ที่โรงเรียน... แล้วหันมาพับผ้าต่อเราได้ลูกชายคะ ตอนนี้ก็เรียนอยู่อนุบาล2แล้ว เวลาผ่านไปเร็วจนน่าตกใจ รู้สึกว่าเพิ่งท้องเมื่อวานเองหมับ~ฟอดดดดด~"งื้มม~ จั้กจี้น่าเดฟ^^" เดฟทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วสวมกอดฉันจากด้านหลังแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่"คาร์ลก็เปิดเทอมแล้ว... หาไรทำกันดีกว่า~""นี่ ไม่ต้องเลย.. เฮจะพับผ้า""ผ้าพับเมื่อไหร่ก็ได้""ซักผ้าอีก""ยังมีใส่อีกเต็มตู้ ไม่ต้องซักวันนี้หรอก~" เดฟเริ่มนัวเนียแถวซอกคอฉัน มือหนาเริ่มไล้หน้าท้องจนขึ้นมาครอบคลุมหน้าอกเรามีเวลาอยู่ด้วยกันแทบตลอดก็จริง แต่เวลาทั้งหมดก็วุ่นอยู่แต่กับคาร์ล ฉันแทบไม่มีเวลาให้เดฟเท่าไหร่ บางทีเขาต้องการอะไรฉันรู้นะแต่บางครั้งก็ต้องเลือกลูกก่อน ส่วนเรื่องเซ็กส์... เราไม่ได้มีอะไรกันนานติดกัน3อาทิตย์แล้วจริงๆ ฉันงดรับงานถ่ายแบบเพราะต้องเอาเวลามาดูคาร์ล ส่วนเดฟก็ขยายกิจการส่งออก-นำเข้า รถหรู ซึ่งกำลังเป็นไปได้ด้วยดี แล้วเดฟ... ก็เลิกจับรถแข่งตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้.."ไม่สงสารผัวหน่อยเหรออ~""ฮ่าๆอ้อ
2เดือนผ่านไป..."กลับมาแล้วเหรอ""อื้ม แข่งเสร็จก็รีบกลับเลย เป็นไงบ้าง" เดฟเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับผมยุ่งๆที่ไม่ได้เซ็ตเหมือนตอนตื่น วันนี้เดฟมีแข่งรถที่สนามเดิมแหละ ตอนแรกเขาก็ไม่ยอมไปจะอยู่กับฉันอย่างเดียว แต่ฉันเห็นว่าช่วงนี้เขาอยู่แต่กับฉันเข้าใกล้มากก็ได้เป็นช่วงๆเลยกลัวเขาจะเหงาก็เลยให้ไปสังคมกับเขาบ้าง"ก็ปกติดี^^ แต่วันนี้ดิ้นเก่ง""เหรอ! ไหนขอพ่อจับหน่อยสิ" เดฟเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนที่นอนแล้วใช้ฝ่ามือแตะเบาๆที่ท้องฉัน ตอนนี้ก็ท้องได้5เดือนแล้วแต่คงเพราะท้องแรกละมั้งท้องเลยไม่ใหญ่เท่าไหร่"...ไม่เห็นดิ้นเลย""สงสัยไม่อยากคุยด้วยมั้ง^^" ฉันแหย่เดฟ แต่เขาก็ไม่ละความพยายามยังพยายามเอาหูมาแนบท้องฉันอีกเป็นจังหวะที่ลูกดิ้นพอดีเดฟเลยจะดีใจหรือตกใจก็ไม่รู้สิ^^"เฮ! ดิ้นเหรอ?""อื้ม^^" เดฟยิ้มแล้วป้วนเปี้ยนอยู่ตรงท้องฉันนี่แหละ"ไปอาบน้ำก่อนไหมจะได้สบายตัว""อื้ม.. เดี๋ยวพ่อมาเล่นด้วยนะครับ~" แล้วเดฟก็หอมแก้มฉันก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป"อยากกินอะไรไหม เดี๋ยวเดฟลงไปเอาให้""...ไม่อ่ะ พี่ภาเอานี่มาให้แล้ว" ฉันชี้ไปที่ลิ้นชักข้างเตียง มันเป็นจานมะม่วงเปรี้ยวกับพริกเกลือ
วันรับปริญญา"แหมมมม~ ตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็กนี่รู้สึกพี่เดฟจะตามติดแจเลยนะย่ะ^^""..อืม บางทีก็ติดเกิ้นนน" ฉันพูดขำๆกับนานา เรื่องที่ฉันมีเจ้าตัวเล็กอยู่ในท้องไม่มีใครรู้นอกจากพวกGZแล้วก็นานา จึงไม่แปลกที่ถ้าวันไหนเดฟไม่ว่างมาหาฉันก็จะมีเทมป์มีบีแวะเอาของมาให้ แถมยังบ่นให้ฟังอีกว่าเดฟขู่พวกเขาฟ่อๆเรื่องเอาของหรือขนมมาให้ฉันผิดเวลาแม้แต่นิดเดียวนี่คือแทบกินกะบาลอ่ะ^^*แต่วันนี้เดฟมาเอง... ก็นะ มันวันรับปริญญาของฉันนี่เนอะ:) เขาเดินมาพร้อมกับถุงพลาสติกสีขุ่นๆกับแก้วน้ำที่มีหูหิ้วอีก2แก้ว"รอนานไหม กินน้ำก่อน""เพิ่งลงมาเอง" ฉันรับแก้วมันที่ใส่น้ำแข็งน้อยกว่าที่เคยกินขึ้นมาดูด แล้วมองเดฟยื่นน้ำอีกแก้วให้นานา เป็นแบบนี้เสมอแหละเพราะถ้าอยู่มอนานาอยู่กับฉันตลอดเวลาเดฟเลยซื้อขนมซื้อน้ำมาเผื่อด้วยเสมอจนนานามันบ่นอุบว่าน้ำหนักขึ้นก็เพราะเดฟ^^"เหนื่อยไหม" เดฟถามแล้วใช้มือทัดผมที่ตกลงมาไปทัดหูให้ฉัน"นิดหน่อยนะ แล้วทำไมรีบมาจังไม่มีงานต้องเคลียร์เหรอ""มี แต่เป็นหวงเลยมาหาก่อน""งื้อ? เฮไม่เป็นไรหรอกน่ามีนานาอยู่เหมือนมีแม่คอยตามบ่น สบายมาก:) เดฟไปทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้" แล้วตั้งแต่ที่รู้ว่ามีเจ้
3วันต่อมา"เป็นอะไรทำไมดูเพลียๆ""ไม่รู้สิ.. อยากนอนอย่างเดียว" ฉันคุยกับเดฟหลังจากส่งพ่อกับแม่เดฟที่สนามบินเสร็จ แล้วตอนนี้เรากำลังกลับบ้าน"ไม่สบายหรือเปล่า หาหมอไหม จะได้ไปเลย""วันหลังนะ ฉันอยากกลับไปนอน.." แล้วฉันก็ปรับเบาะรถให้เอนลงแล้วนอนมันทั้งอย่างนั้น... เหนื่อยๆล้าๆไม่มีเหตุผลอ่ะ จะบอกว่าเพราะนอนดึกมันก็ไม่ใช่.. ฉันคงแค่กำลังจะไม่สบายแหละ คิดๆแล้วก็หลับไปซะดื้อๆรู้สึกตัวอีกทีก็นอนอยู่บนเตียงเรียบร้อยแล้ว.. เดฟหลับอยู่.. ฉันเลยพลิกตัวมองเดฟที่นอนหลับไม่รู้สติข้างๆฉัน เขาไม่ชอบใส่เสื้อนอนเพราะขี้ร้อน ฉันนอนมองหน้าเขาอยู่ได้สักพักเจ้าตัวก่อนขยับตัวนิดหน่อยพร้อมๆกับลืมตาขึ้นพอดี"แอบมองอีกแล้วนะ~""มองไม่ได้หรือไง""ได้สิ~ จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ:)" แล้วเดฟก็เขยิบเข้ามากอดฉันหลวมๆ แล้วเอาคางมาเกยหัวฉันไว้ หน้าฉันก็ซุกอยู่หว่างอกของเดฟอย่างทีกที.. ฉันเขยิบตัวเข้าไปหาเดฟอีกนิดเพื่อตัวเราจะได้ติดกัน ฉันชอบทำแบบนี้เพราะมันช่วยคลายหนาวจากลมแอร์ได้ดีทีเดียว...แต่วันนี้..ทำไมมัน? ไม่เหมือนทุกวัน...ฉันเริ่มขยับตัวออกจากเดฟเพราะรู้สึกว่ากลิ่นสบู่ที่ลอยมาจากตัวเขามันไม่หอมเอาซะเลย".
"อึกก~ อึก~""อื้มม~ โครตคิดถึงเลยว่ะ~" ฉันเหลือบมองเดฟที่นั่งพิงหัวเตียงมือขยุมผมฉันเบาๆแล้วแหงนหน้าขึ้นมองเพดานอยู่อย่างนั้น แล้วก็ก้มลงมองฉันที่กำลังดูดกลืนแท่งร้อนของเขาด้วยสีหน้าที่พร่าพริ้ม"อึก~ อึกก~ อึก~""..ลึกอีกได้ไหม... อื้มม~ ""อึก~ อึก อึก~""...ฟู่ววว์~""อึก~อึก~ อึก~~" แล้วเดฟก็เริ่มขยับตัวนิดหน่อย จับหัวฉันด้วยมือสองข้าง แล้วเป็นฝ่ายกุมจังหวะทั้งหมด มันเร็วและลึกจนฉันแทบสำลัก"อึก~อุกกก~ อื้อออ!" ฉันใช้มือดันไปที่เรียวเดฟเพื่อที่จะดันตัวขึ้นเพราะเดฟเล่นกดฉันจนแท่งร้อนใหญ่ของเขามันลึกมากกว่าทุกที"อ่าาาส์~ ถอย!... อื้มมมม~" เดฟบอกให้ฉันถอยแล้วดันตัวฉันออกด้วยมือเขา ก่อนจะเป็นฝ่ายกำแท่งร้อนนั้นรูดขึ้นลงจนมีของเหลวสีขาวไหลทะลักออกมา.. เดฟรูดมันขึ้นๆลงๆอย่างเนิบนาบช้าๆ หน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่านจนฉันรู้สึกได้"...หมด~ แล้ว~""เปลอะกางเกงหมดแล้ว" พอฉันพูด เดฟก็ถอดกางเกงออกโยนไปข้างเตียงแล้วดึงแขนฉันกลับไปนอนที่เตียงพร้อมกับสอดใส่ความเป็นชายของเขาเข้ามาอย่างที่ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวพรวดดดด!"อ๊าาา! บะ..เบาสิ!" เดฟไม่สนใจคำพูดฉัน เขามองฉันแล้วถอนหายใจถี่ๆใช้มือเกี่ยวบราสีคร
2ปีผ่านไป...1เดือนก่อนเฮเรียนจบ"เฮลูก เดี๋ยวหนูเอาจานนี้ไปวางที่โต๊ะก่อนนะ""ได้คะ" ฉันเดินไปหยิบจานอาหารที่คุณแม่ของเดฟลงมือทำเอง คุณพ่อกับคุณแม่เดฟกลับมาจากต่างประเทศได้ประมาณ2เดือน และอีก3วันหลังจากนี้ก็ต้องบินไปออสเตรียอีกฉันเดินเอาจานมาวางที่โต๊ะอาหาร แล้วก็ต้องตกใจจนเผลอร้องออกไปอย่างดังเมื่อมีคนรวบกอดฉันจากด้านหลัง ซึ่งก็มีอยู่คนเดียวนั่นแหละ--*หมับ~"ว๊ายยย! อุ๊บ!""อย่างเสียงดังสิ^^" เดฟรีบเอามือขึ้นมาปิดปากฉันทันที แล้วเอาหน้ามาเกยที่ไหล่ฉันเพราะกระซิบก่อนเอามือออกแล้วก็...ฟอดดดดด~ หอมฉันฟอดใหญ่อีกตามเคย>///คิดถึง ไม่ได้เจอตั้งหลายอาทิตย์""ห่างๆกันบ้างสิดี ตัวติดกันจนจะเป็นฝาแฝดแล้วเนี่ย""หอมเหมือนเดิม~ จุ๊ฟ~" นี่เขาฟังฉันอยู่ไหมเนี่ย! กอดไม่ปล่อยแถมยังมาจุ๊ฟตามไหล่ตามคอฉันอีก นี่เราไม่ได้อยู่ในบ้านกันแค่2คนสะหน่อยจุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~"งื้มม~ พอแล้วเดี๋ยวแม่นายเห็น""ก็เห็นไปสิ~ จุ๊ฟ~ จุ๊ฟ~""..เดฟฟฟ หยุดนะ" ฉันห้ามเขา เพราะเขาไม่มีท่าทีจะกลัวว่าใครจะมาเห็น เขาจูบไหล่บ่าฉันไปมาลามไปยังใบหูอีก เล่นเอาฉันขนลุกซู่ไปหมด"ช้ำหมดแล้วม้างงง"พรึบ! ฉันรีบฉันไปตามเสียงก็เจอคุณแม่ขอ
22:41 น.ให้ตายเถอะลืมไปสะสนิทว่าปั่นผ้าไว้แล้วยังไม่ได้ตาก เลยต้องมาตากเอาซะป่านนี้ ท้องก็ปวด หงุดหงิด!พรึบ~ พรึบ~ ฉันสบัดเสื้อแล้วจัดการใส่ไม้แขวนเสื้อตากมันไว้ที่ราวได้แค่4ตัว ไม่ไหวแล้วอ่ะ ต้องกินยาแล้วล่ะ"เดฟ... เดฟ" ฉันเรียกเดฟที่นั่งอ่านอะไรในโทรศัพท์เป็นชั่วโมงๆ ถามก็ไม่ตอบ ขอดูก็ไม่ให้ แล้วยังจะตอนนี้อีก ยังไม่หยุดมองหน้าจอนั่นเลย"...""...เดฟ""..แปบนึงครับ" เขาตอบกลับทั้งๆที่ตายังคงตั้งใจมองหน้าจออย่างจริงจัง"เดฟฉันปวดท้อง ตากแทนหน่อยสิ""...แปบ~ นึง~ นะ" ดูทำเข้า พูดเสียงยานๆแล้วทำปากงุบงิบๆอยู่คนเดียว นี่ฉันไม่ไหวแล้วนะ! ไม่ตากก็ไม่ต้องตาก!พรึบ! ฉันเลื่อนบานกระจกที่เชื่อมห้องกับระเบียงปิดอย่างหงุดหงิด ตะกร้าผ้าก็ทิ้งมันไว้ตรงนั้น แล้วเดินไปกินยาที่หัวเตียง สุดท้ายเดฟก็หันมาฉันแล้วก็พูดอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว"เสร็จละ... เมื่อกี้เรียกทำไม""...." ฉันมองหน้าเขาแล้วถอนหายใจก่อนจะแทรกตัวลงใต้ผ้านวม"เป็นอะไร?""...""..ไหนบอกจะตากผ้า? ไม่เห็นมีผ้าตาก""ปวดท้อง" ฉันตอบนิ่งๆทั้งที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม... หลังจากนั้นเดฟก็ไม่ได้พูดอะไรต่อเงียบไปแปบนึงก่อนจะได้ยินเสียงเลื่อนของ
[DEF TALK]สนามแข่งรถบรื้นนนนนนนนนนนนน~ บรื้นนนน~เอี๊ยดดด~! บรื้นนนนนนนนน~ ฟิ้วววว~ เอี๊ยดดด!!"แม่งเอ้ย!" ผมทุบพวงมาลัยรถด้วยความหงุดหงิด ทั้งขับรถมั่วไลน์ไปหมด สมาธิก็ไม่มี หงุดหงิดชิบ!ผมก้มฟุบไปที่พวงมาลัย.. พร้อมกับถอนหายใจอย่างไร้อารมณ์แล้วพูดคนเดียว"...ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกฉันบ้าง เฮ.." ถ้าผมไปไม่ทัน หรือมันมีอะไรที่มากกว่านั้นขึ้นมาจะทำยังไงว่ะ กับไอ้บ้านั่นแค่นั้นนะแม่งยังน้อยไปเพราะผมไม่โอเคเอามากๆถึงเลือกมาขับรถระบายอารมณ์อย่างนี้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นผมกลับหงุดหงิดมากไปกว่าเดิม🎶🎶🎶เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปรากฏชื่อไอ้เทมป์ที่โทรมา ผมเลยกดรับสายมัน"...เออ"[กูรอข้างสนาม ขอคุยด้วยหน่อย] แล้วมันก็ตัดสายไป ผมหันมองไปรอบๆก็เห็นมันยืนอยู่ขอบสนามตรงทางเข้าตึกผมขับรถกลับไปจอดที่เดิมแล้วเดินไปหามัน แล้วทิ้งตัวลงที่เก้าอี้ไม้หินอ่อน"คิดอยู่แล้ว ว่ามึงต้องอยู่นี่""มีไรก็ว่ามา""มึงปล่อยเฮที่ขาเจ็บให้กลับบ้านคนเดียว คิดดีแล้ว?""....""เฮนั่งรอมึงเป็นชั่วโมง""...เฮรอกู เหรอ?""อืม เฮบอก""...." จิ๊! ผมแม่ง เป็นบ้าอะไรว่ะกำลังทำบ้าอะไรอยู่ ผมลุกขึ้นแล้วจะกลับไปรับเฮแต
ฉันพาตัวเองออกมาจากสถานการณ์มาคุตรงนั้น ดันรู้เรื่องไม่น่ารู้จนได้... เฮ้ออ~"ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะครับ"กึก~ ฉันหันซ้ายหันขวา มองหาต้นตอของเสียง เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าหมายถึงฉันแน่ๆเพราะตรงนี้แทบไม่มีใครเดินอยู่เลย หันมองไปมาสักพักก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะลุกเดินเข้ามาหาฉัน"...เอ่อ ขอบคุณนะคะ" ฉันตอบเมื่อเขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า แต่เขาไม่ได้ใส่ชุดนักศึกษาแต่เป็นชุดไปรเวตธรรมดา"ผมเป็นแฟนคลับคุณนะ ขอถ่ายรูปได้ไหม""อ้อ! ได้คะ ได้"ผู้ชายคนนี้หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงกดหยิกๆที่หน้าจอแล้วยื่นมันมาจะเซลฟี่กับฉัน ฉันเลยขยับเข้าไปใกล้เขานิดหนึ่งเพื่อที่จะถ่ายรูป"เอานะครับ 1 2 ซั่มม!"จุ๊ฟ!แช๊ะ~!"อ๊ะ! คุณ!!" ฉันถอยหลังห่างจากผู้ชายคนนี้แล้วรีบเอามือปิดเเก้มตัวเองตรงที่เขาคนนั้นหันมาหอมแก้มฉันตอนถ่ายรูป เล่นเอาฉันตกใจทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ"ชื่นใจจัง~ แก้มหอมดีนะครับ""คุณคะ ถ้าทำแบบนี้รบกวนลบรูปเมื่อกี้ด้วยคะฉันเสียหาย""เสียหายยังไง แค่นี้เอง~ ผมตามคุณมาแรมปี แค่รูปเดียวแค่นี้ ให้ไม่ได้เหรอครับ" ไอ้ผู้ชายตรงหน้าผมอย่างไม่สะทกสะท้านแล้วค่อยๆก้าวเข้ามาหาฉัน ฉั