Chapter 77: Saloobin

Humihikbing isinubsob ko na ang mukha sa table. Patuloy na umiyak. Hindi ko alam kung dahil ba sa alak kaya ako sobrang emotional ngayon o dahil sa naipon na iyon sa dibdib ko at ngayon ko lang nagawang mailabas. Alam kong katawa-tawa na ang hitsura ko pero wala na akong pakialam. Mga kaibigan ko naman ang kaharap ko at hindi ibang tao. Marami na akong pinagdaanan sa buhay na alam nila at hindi ko na rin iyon ikinakahiya. Gusto ko lang ilabas ang sama ng loob na hindi ko na kayang itago pa. Sila rin naman, transparent sila.

“Hayaan mo na Shanael, si Hilary iyan. Parang di mo naman kilala. Hindi ka niyan papakinggan.” hawi ni Josefa dito na itinuloy lang ang tagay.

Nagpatuloy pa akong maglabas ng sama ng loob kahit na parang hindi naman sila interesado at nakikinig sa mga pinagsasabi ko. Lasing na nga yata ako, ang iba kasi doon ay halos paulit-ulit na.

“Oo nga, saka na lang natin kausapin kapag siya ay nasa tamang wisyo na. Mahirap makipagtalo sa lasing. Tayo lang ang mapupuno. Tayo