Hindi ko na naiintindihan ang sarili ko. I am always thinking of him, his feelings and everything. Pakiramdam ko nasisiraan na ako ng bait. Natatakot ako sa mga susunod na mangyayari. Ayoko namang tanungin ang sarili ko dahil natatakot ako sa sariling isasagot, dahil alam kong may posibilidad na pati sarili ko ay pagsinungalingan ko.
Alam kong hindi pa ako sigurado sa lahat ng ito, baka sa sobrang takot ko, iba na ang iniisip ng utak ko. Kaya ako nag-iisip ng kung ano-anong bagay na alam kong imposible pa sa ngayon.
"Umamin ka nga sa amin, Bethylia." Nanliliit ang matang saad ni Blanche na nakapangalumbaba.
I raised a brow and look confusely at her. Anong aaminin ko? Saan ako aamin?
Alam ng mga kaibigan ko ang madalas na panggugugulo
Nagmadali ako sa ginagawang pagpapaligo sa nakababatang kapatid dahil mahuhuli na ako sa klase. Sa sobrang puyat ko kagabi sa mga school works na kailangang tapusin ay nahuli na ako ng gising. Mabuti na lang at nagising ako ng kapatid ko, kung hindi, parehas kaming tutunganga ngayon sa bahay."Ate, sabi ni Aling Nini hindi niya ako maihahatid sa bahay mamaya." Mahinang saad ng kapatid ko habang nagmamadali kami sa paglalakad patungo sa eskwelahan niya."Maaantay mo ba ako mamaya? Mahuhuli ako ng isang oras sa pagsundo, Lucy." I worriedly uttered. Walang ibang susundo sa kanya kung hindi ako, maghapon si Mama sa trabaho at si Aling Nini na nagmamagandang loob na isabay ang kapatid ko sa pag-uwi ay may importanteng lakad o gagawin ata ngayon."Opo, Ate. Aantayin kita sa labas ng classroo
#FD08 || Bethylia Monteamor Natulos ako sa kinatatayuan nang makitang wala na si Pedro pagkatapos kong mag-ayos para sa trabaho. I thought he'll wait for me? Where is he now? Inilibot ko ang mata sa paligid at malalim na nagbuntong hininga nang walang makitang kahit anong bakas ng presensiya ni Pedro. Baka nainip? I sighed massively and played with my feet while staring at the ground. "Hey, why are you staring at the ground?" A familiar voice asked. Kaagad kong inangat ang tingin at napalawak ang ngiti ng makitang nasa harapan ko na ang kaninang hinahanap. I was close to being disappointed but now that he's here infront of me, I'm feeling more than okay. "Saan ka galing?" Mahinang tanong ko sa kanya. Nanliliit ang matang tinitigan niya ako at maliit na ngumiti. "You thought I left?" He asked. Nag-iwas ako ng tingin at bahagy
#FD09 || Bethylia MonteamorMabigat ang loob ko nang magising sa umaga. I feel like anytime, something might go wrong. Maski ang nakababatang kapatid ay pansin ang kakaiba kong awra nang umagang iyon.Tamad na tamad akong gumalaw ngayong araw sa hindi malaman na dahilan. Pinilit ko ang sariling ngumiti nang makita ang nagtatanong na mata ng mga kaibigan."Are you fine? Why do you look so down?" Blanche asked with her inquisitive eyes.Agad akong umiling at ngumiti. Hindi ko iyon masasagot dahil maski ako ay hindi alam kung bakit ganito ako ngayon. May mga oras talaga na magigising na lang tayo mula sa payapang pagkakatulog na mabigat ang dibdib, I guess this day is that time for me.Panay ang tukso sa akin ni Blanche para kahit papaano ay gumaan ang mabigat na loob ko. I appreciate it, I am thankful that she's doing something to lift my mood up. Sa aming t
#FD10 || Bethylia MonteamorEverything went too fast. The news traveled faster than the lightning. Pagkauwing-pagkauwi ko ng bahay ay iyon kaagad ang narinig ko mula sa ina. Even Lucy was informed.Aaren went home after an hour of calming himself. Wala akong ibang nagawa kung hindi ang yakapin siya at paulit-ulit na sabihang magiging maayos rin ang lahat. The reluctance I am feeling heighten.Maybe the reason why I am feeling reluctant was that, him losing his mother. People in this province may not like their family but I know how kind his mother is. Hindi sila palalabas na tao, ang parati lang na nakikita ay ang kanyang ama at si Aaren mismo, his mother was always at home. Sometimes, I see her at the market at salungat sa matigas na ekspresiyong palaging dala ni Aaren, ang kanyang ina ay palaging may ngiti sa labi."I wonder how her child cope up with her sudden death." Mama uttered silently.
#FD11 || Bethylia MonteamorIlang oras na rin ang lumipas simula nang nangyaring tagpo sa pagitan ng dalawa kong kaibigan at ni Aaren. I feel like everything's a dream. Hindi ako makapaniwala.Hindi nagtagal ang tagpong iyon dahil kinakailangan naming pumasok sa trabaho. Aaren remained silent the whole walk—probably contemplating what he has done a while ago.Maski nang maupo sa palaging kinauupuan habang naghihintay sa aking matapos sa trabaho ay tulala lang siya habang pinaglalaruan ang ibabang labi. He looks adorable, he suddenly become like a tamed lion after that event."Anong nangyari kay Pedro?" Helena asked while slightly nudging my arm.I arched a brow and pouted. "What do you mean?" I snickered."Hindi ba parang may kakaiba sa kanya?" She queried.I sneak a quick look at Aaren and smiled. "Wala namang kakaiba." I ass
#FD12 || Bethylia Monteamor"Are you sure you'll stay here?" Blanche asked after we sat on our designated sit again.Kanina pa nagsisimula ang programa para sa pagtatapos ng mga estudyanteng nasa huling taon na ng kolehiyo. Simula rin kanina ay panay na ang tanong ng dalawa kong kaibigan kung talaga bang ipapagpaliban ko muna ang pagpunta sa Manila."Sigurado ako, Janpzy needed company and Mama's still not allowing me." I explained."Sayang, akala ko tatlo tayong makakapunta roon at magtatrabaho sa iisang kompanya." Blanche countered."Hayaan mo na, susunod rin naman si Bethyl sa atin doon. Para kang bata diyan." Samm chuckled."Mamimiss niya kasi ako, wala na siyang kaasaran doon." I laughed."Hindi porke may Pedro ka diyan ay ginaganyan mo na ako. Kapag may nahanap akong Koreano doon, hindi ka imbitado sa kasal ko." Blanche hissed that
#FD13 || Bethylia MonteamorHindi ko alam kung papaanong tinawagan agad ako ng opisina ng Mayor samantalang hindi pa naman ako nagpapasa ng kahit anong papeles para sa trabahong gustong kuhanin. But I know Aaren did something for it.Ayoko sana ng ganoon pero wala na akong magagawa dahil nandito na. I was accounted as a government accountant.Janpzy feels guilty knowing that she's one of the reason why I choose to stay here for a while. Wala namang kaso sa akin iyon, at mayroon pang mas malalim na dahilan kung bakit nanatili ako rito, hindi lang dahil sa kanya kung hindi dahil na rin sa pamilya ko at kay Aaren."Ate.." Lucy called after I turned my back for work.Agad ko siyang hinarap nang may malaking ngiti sa labi."Goodluck!" She exclaimed with a fighting pose.I giggled and walk towards her to tousled her hair.
#FD14 || Bethylia Monteamor"Women are the one who cooks for their husband, you don't need to learn. I'll do it for you." I bursted out unconsciously that made him look at me with amusement.Hindi makapaniwalang nakatitig sa akin ang nakababatang kapatid at si Aaren na laglag pa ang panga ngayon. Maski ako ay natigilan sa nasabi ko. That comes out naturally on my mouth, hindi pinag-isipan, kusang nasabi ng bibig at walang pinagsisisihan."Come again?" Aaren mumbled that I didn't catch."Huh?""Nothing, I'm just.. Why are you doing this to me?"I look at him confusely as I sat beside him. Ramdam ko ang pagkatigil niya nang sandaling magdikit ang aming mga braso habang umaayos ako ng upo."What am I doing?""This.. everything." He whispered at himself.Nangingiting hinarap ko siya
#Special Chapter || Bethylia MonteamorNangunot ang noo ko nang marinig ang makina ng kotse sa labas ng bahay, tanda na nakauwi na ang kanina pang hinintay na asawa.I rolled my eyes at the back of my head and crossed my arms on my chest while waiting for my husband to enter the house.Mag-aalas tres na ng madaling araw at ngayon lang siya uuwi. I am not stopping him from hanging out with his friends since ngayon lang naman siya natutong makipag-kaibigan, pero 'yong hindi niya pagpapaalam o kahit pagsabi man lang na male-late siya ng uwi ay nakakainit ng ulo.I was waiting here in the living room for almost 7 hours since ang madalas na uwi niya ay alas-otso.I raised a brow when I heard the door creeking open. Agad na bumukas ang ilaw at bumungad ako sa harapan niya.Agad na napuno ng takot ang mukha niya. A hem arise from my mouth as I tap my lap, showing ho
Kung natuto akong tumingin sa mas positibong daan, sana ay hindi ako napadpad sa katangahang kinasasadlakan ko ngayon.I am not going home. Nanatili ako sa tahanan ng ama habang si Bethylia ay naroon sa naging tahanan namin ng halos dalawang taon.Nakakatawang nakaya kong itapon ang lahat ng iyon ng dahil sa mga pagdududang nabuo ng dahil sa mga salita ng taong wala naman naiambag sa buhay namin kung hindi gulo."What did I tell you? I am the one who's right, right?" My father mocked as rumors about Mark and Bethylia spread in the whole province.Hindi na ako nagulat doon. Inaasahan ko na iyon dahil hindi lingid sa kaalaman kong mayroong pagtingin sa kanya ang sariling kaibigan. I am a guy after all. I know how a guy look at a girl he
Days had passed just like that. Me going to school and going home after wstching her work and walking her home even when she doesn't even have the slightest idea of it.I was close to graduating, but knowing that she's just entering college next year made me enroll myself again to se her everyday.Nanginginig at nanlalambot ang mga tuhod ko habang nakatayo ngayon sa harapan ng babaeng ilang taon ko nang pinagmamasdan mula sa malayo.She repeatedly blink her eyes as her jaw dropped at my sudden presence infront of her."Ah.. Pedro."My heart almost melted at that, hearing my name with her voice made me feel like at a time, I am the girl and he's the guy.
#FDEpilogue || Aaren 'Pedro' Winslow "Hey, don't run like that, Hurley! Baka madapa ka! Aaren, stop running with your son!" I playfully chuckled after hearing my wife shouting at us for being stubborn. I crinkled my nose while making my son run after me towards her mother. Nang makarating sa harapan ni Bethylia ay kaagad kong ipinulupot ang mga braso sa kanyang ngayon ay may umbok nang tiyan. She's carrying our four month old child again, hopefully, a girl. Since I already have a son, I want a daughter next. Pero kung lalaki pa rin ay ayos lang rin. As long as he or she is healthy, I have no problem with that. Her hands landed on my chest as she smack me. Natata
#FD35 || Bethylia MonteamorI was pacing back and forth while Aaren is just infront of me, chuckling everytime he'll lift his gaze to meet my eyes.I am nervous. Walang alam ang pamilya ko na ikinasal ako, at sa loob ng isang taon kong pagkakatali kay Aaren ay hindi ko iyon ipinaalam o kahit nabanggit man lang ng kahit isang beses, kahit sa mga kaibigan. The only one who had knowledge about it is Mark, of course, he's our witness.I just don't want to answer things, specifically those times that I am still grasping everything that happened, those time that I am still healing."Calm down, Bethylia. Wala namang mangyayaring masama. We'll just say it, no sweat."Awtomat
#FD34 || Bethylia Monteamor "Mabuti at naisipan niyo pa.." Mark sarcastically hissed as he frowned at me. I chuckled. "You seemed bitter.." "I am not, masyadong mataas ang tingin mo sa sarili mo." "You're the first one to know again." "Kaunti nalang iisipin ko nang ako ang Tatay mo." Hindi ko napigilan ang paghalakhak sa narinig. Aaren's face crumbled as he reach for my hand and rested it on my lap. "Palagi ka kasing nandito.." I sneered. "Why are you always here anyway? Where's your woman?" Aaren joined i
Nanlaki ang mata ko sa narinig. Marahas kong ibinaling sa kanya ang tingin habang mariing nakatikom ang mga labi. He nervously scratched the back of his head while avoiding my eyes. Funny how the things change after all the events happened in our lives. I was always the scared one back then, the one who's always apologising, the one who's always listening, obliging, and understanding but I can see the opposite things right now. "I am sorry. That's not what I mean.. I mean.. I'll just shut my fucking mouth." I can't help but burst out in laughter as I look at his pale face. Inilapat ko pa ang kamay sa tiyan habang inaabot ang kamay niyang ngayon ay nasa likod ng ulo habang halatang pinagsisisihan ang ginawang kahit saan tingnan ay hindi naman mali. He's so funny. He just made my day more. "Why are you suddenly like that? I can't believe this." I la
#FD33 || Bethylia Monteamor"Long time no see, my wife."I stared at him with longing in my eyes. I've been wanting to see him since he left Manila, but due to our circumstances, I stopped myself from doing anything to satisfy my heart.Heal first before loving fully again.I swallowed a hard lump on my throat and look at him with my inquisitive eyes. "Why are you here?"Marahan niyang inabot ang kamay kong namamahinga sa kandungan at pinisil iyon na parang sinasabi ang sagot sa tanong kong hindi ko naman makuha."I wanted to see my wife. Hinayaan na kita ng isang taon, hindi na ako papayag na madagdagan pa iyon, Bethylia. I've heal, I know you did too. Let's not be away from each other from now on."I can't help but gasped as he pulled me towards him and wrapped me around his arms. Marahan akong napabuga ng hangin at hinayaan siya sa gin
Days had passed like that. Ni hindi ko na napansin ang paglipas ng mga araw. And as expected, Aaren didn't suddenly showed up here even once. Lumipas ang dalawang buwang hinihingi ko pero hindi pa rin ako muling nagpaparamdam o kahit tuparin ang ipinangako bago siya umalis ay hindi ko ginawa. I am not ditching him, I am just still at the procees of healing and improving and I know he's also still in those process. Ayokong sa tuwing may hindi magandang mangyayari sa pagitan namin kung sakaling bumalik sa piling ng isa't-isa ay mas pipiliin niyang lumayo at isarado ang tainga. I don't want him getting aggressive and being able to hurt me in a flashed of second. He needs to change his way of absorbing things first. Not through hurting, not through avoiding but through having a good and calm talk. I stared at my hands resting on my table. I stared at it lovingly with a small smile on my face. I r