#FD18 || Bethylia Monteamor
My unruly senses suddenly had their ceasefire after watching the calm waves moving back and forth on the seaside.
My bare feet are now wet by the salt water touching it unconsciously as the waves comes after me - trying to run towards me but can't because it has its own boundary. A boundary that couldn't be overreach.
Katulad sa buhay nating mga tao, may mga pagkakataong hanggang doon na lang tayo dapat tatapak, hindi na pupuwedeng umabante pa dahil hanggang doon lang ang sakop ng bilog na para sa atin.
Hindi ko maintindihan kung bakit hindi iyon maintindihan ng mga tao, na ang pakikialam ay may hangganan rin. Alam mo dapat kung saan ka lang lulugar, hindi iyong pilit mong isinasali ang sarili mo sa isang larong hindi ka naman dapat kasali o kahit nakikilaro man lang.
Sa dami ng narinig kong paninira sa akin ng mga tao rito sa probins
#FD19 || Bethylia MonteamorTanghali na nang magising kami mula sa mahimbing na pagtulog. Panay rin ang reklamo ni Aaren na namamanhid na ang kanyang kaliwang braso dahil iyon ang ginawa kong unan magdamag."It's not my fault!" I giggled while watching his adorable frowning expression."Just change now, I'll wait here." He softly hissed.Naiiling na kumuha ako ng pamalit at dumiretso ng banyo para saglit na maglinis ng katawan. Wala akong planong maligo sa dagat ngayong araw. I am planning to roam around the resort with Aaren peacefully.Mayroon pa naman kaming dalawang araw para sa pagligo sa dagat."Stop frowning.
#FD20 || Bethylia MonteamorA year with him didn't go as easy just like what I had expected. Maraming away, pagdududa at sumbatan ang nangyari pero nandito pa rin kami sa kamay ng isa't-isa, patuloy na kumakapit dahil alam ng puso na doon mas sasaya.My friends are slightly getting use at the fact that me and Aaren are in a relationship. Wala iyong kaso sa akin dahil hindi naman sila ang may hawak ng desisyon ko sa buhay. But their acceptance is still important, just like how important they are to me.Maayos na sa parte ni Samm pero ang kay Blanche ay kaunti pa lang ang progreso. Kahit na minsan ay nakakainis na ay pilit ko pa ring pinapahaba ang pasensiya dahil alam ko namang nag-aalala lang siya para sa akin."Happy one year together, Aaren!" I greeted with a hoarse voice, still eyes are close.Dito ako natulog sa bahay niya kagabi dahil iyon ang hiniling niya. Maayos siy
#FD21 || Bethylia Monteamor"Ate, bibisita ka pa naman dito palagi hindi ba?" Lucy asked with her teary eyes.I chuckled and advance a step towards her to tousled her hair."Of course, nag-iisa ang bunso kong kapatid rito, sasamahan kita hanggang sa dumating si Mama kada uuwi ako galing trabaho."I heard Aaren's giggle while looking at my sister."Sasamahan ka naming ng Ate mo rito, Lucy." He corrected.Hindi ko napigilan ang pag-nguso para maitago ang nagbabadyang ngiti."Pwede rin ba ako bumisita doon, Kuya Aaren?" She reckoned."Of course you can. You are our baby, Lucy. Pwede ka roon kahit anong oras mo gustuhin.""Nako, lumakad na kayo at papalubog na ang araw. Hayaan niyo na itong si Lucy dito. Makikita niyo rin naman siya bukas." Mahinang sabi ni Mama habang ipinapal
Kahit pilit akong kinakausap ay hindi ko siya pinapansin. I am dead tired and I want to clean myself to sleep. Nakakadagdag pa sa pagod ko ang pagsasalita at ang pangungulit niya.Kung hindi niya ako sinabihang mabaho ay baka nakakausap niya pa ako ngayon. I am not feeling guilty because it's his fault, and I am not really in a mood. Ganito naman siguro ang lahat kapag pagod."Bethylia.." Mahinang tawag niya nang makalabas ako sa banyo.I hummed and drag my eyes on him. His shoulders are down as he look at me with his pleading eyes."Are you angry?" He carefully asked.Kumunot ang noo ko sa narinig. Iyon ba ang iniisip niya simula pa kanina?Hindi ako galit, pagod lang talaga at medyo inis sa sinabi niya kanina. I am a girl, it's understandable that I am sensitive through those topics. Malinis dapat ang mga babae kaya ang masabihang mabaho ay parang isang mal
#FD21 || Bethylia MonteamorPagod kong isinukbit ang body bag na dala sa balikat bago tumayo sa kinauupuan ng lupaypay ang mga braso.I was feeling down these days, hindi ko alam kung anong nangyayari, kung bakit parang mayroong nagbago, bakit biglaang pasok ng problema samantalang parang kahapon lang ay nasa ayos pa naman ang lahat at pabor na pabor sa akin ang tadhana.Ito ang kinakatakutan ko, at the end of the day, problem will still chase you. Nasa sa iyo na kung haharapin mo ng walang takot o pilit na tatakbuhan kahit na alam mong nasa bingit ka na rin ng pagkakahulog sa bitag na walang ibang idudulot sa iyo kung hindi sakit, sakit na pilit kukuha sa katinuan mo at hihilain ka pababa hanggang sa hindi ka na maka-ahon.Funny how fate loves to play with us. Kung masisira rin naman sa dulo ay bakit ibinibigay pa? Kung magkakasakitan rin naman pala sa kalagitnaan ay bakit ipinakilala pa? Kung bibit
"Ask that to yourself, Bethylia. What did you do wrong?" He fired back. I pressed my lips tightly together and lowered my head. Now, even him doesn't believe me. "What's running on that mind of yours?" Gusto kong malaman, para kahit papaano ay magkaroon ako ng ideya kung papaano mapapatunayan ang sarili kahit na hindi naman dapat. "How I love you unconsciously without knowing that flawed desires of yours." Tahimik akong napasinghap at kalaunang napangisi rin. Now everythings turning three sixty degrees. Ang mga paratang na dati'y nasa kanya ay napunta naman sa akin. Karma ba 'to? Para saan? Dahil pinagdudahan ko ang damdamin niya noon? Ganito ba talaga maglaro ang tadhana? Paikot-ikot lang sa isang bilog na walang katapusan? Patuloy na magbabatuhan ng mga walang patunay na kasalanan? Patuloy na iikot kahit na alam na wala na
#FD23 || Bethylia MonteamorMy eyes are down while walking towards work. Ang iilang nakakasalubong na tao'y hindi ko kayang patunguhan ngayon katulad ng palagi kong ginagawa noon.Smiling is the best weapon to your enemy, that's what they always say. But that's too tiring, niloloko na nga ng ibang tao ang sarili nila sa kakahusga sa ibang taong hindi naman nila kilala, lolokohin ko pa ang sarili ko sa pagpapanggap na walang naririnig at ayos lang sa lahat ng nangyayari."Mama, ano po 'yong gold digger?" I heard a child asked.Halos mapapikit ako sa narinig. Even a child is now asking about that thing."Bakit naririnig kong palagi niyo siyang tinatawag na ganon, Mama?
#FD24 || Bethylia MonteamorAfter I woke up that day, his familiar scent leaked in the enclosed room. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa naiwan niyang mga bakas o sa panaginip kong hindi ko sigurado kung totoong gawa lang ng utak.I didn't bother going to work that day. Dalawang araw akong nagkulong sa sanang bahay namin at pinag-iisipan ang mga susunod na gagawin.Ano ba dapat ang ginagawa ko sa mga pagkakataong ganito? Is my silence enough? Is being mute is the right way?Hindi ko na alam kung paano pa ang gagawin para bumalik sa dati ang lahat.I was only holding onto one person. Siya lang ang kaya kong kapitan pero pati siya ay tinalikuran ako.