"Ask that to yourself, Bethylia. What did you do wrong?" He fired back.
I pressed my lips tightly together and lowered my head. Now, even him doesn't believe me.
"What's running on that mind of yours?" Gusto kong malaman, para kahit papaano ay magkaroon ako ng ideya kung papaano mapapatunayan ang sarili kahit na hindi naman dapat.
"How I love you unconsciously without knowing that flawed desires of yours."
Tahimik akong napasinghap at kalaunang napangisi rin.
Now everythings turning three sixty degrees. Ang mga paratang na dati'y nasa kanya ay napunta naman sa akin.
Karma ba 'to?
Para saan? Dahil pinagdudahan ko ang damdamin niya noon? Ganito ba talaga maglaro ang tadhana? Paikot-ikot lang sa isang bilog na walang katapusan? Patuloy na magbabatuhan ng mga walang patunay na kasalanan? Patuloy na iikot kahit na alam na wala na
#FD23 || Bethylia MonteamorMy eyes are down while walking towards work. Ang iilang nakakasalubong na tao'y hindi ko kayang patunguhan ngayon katulad ng palagi kong ginagawa noon.Smiling is the best weapon to your enemy, that's what they always say. But that's too tiring, niloloko na nga ng ibang tao ang sarili nila sa kakahusga sa ibang taong hindi naman nila kilala, lolokohin ko pa ang sarili ko sa pagpapanggap na walang naririnig at ayos lang sa lahat ng nangyayari."Mama, ano po 'yong gold digger?" I heard a child asked.Halos mapapikit ako sa narinig. Even a child is now asking about that thing."Bakit naririnig kong palagi niyo siyang tinatawag na ganon, Mama?
#FD24 || Bethylia MonteamorAfter I woke up that day, his familiar scent leaked in the enclosed room. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa naiwan niyang mga bakas o sa panaginip kong hindi ko sigurado kung totoong gawa lang ng utak.I didn't bother going to work that day. Dalawang araw akong nagkulong sa sanang bahay namin at pinag-iisipan ang mga susunod na gagawin.Ano ba dapat ang ginagawa ko sa mga pagkakataong ganito? Is my silence enough? Is being mute is the right way?Hindi ko na alam kung paano pa ang gagawin para bumalik sa dati ang lahat.I was only holding onto one person. Siya lang ang kaya kong kapitan pero pati siya ay tinalikuran ako.
#FD25 || Bethylia MonteamorI cried, that's the only thing I could do at this time. Nawawalan na ako ng pag-asa para sa sarili. Maybe this is what my fate's plan.Siguro kulang pa ang lahat ng hirap na naranasan ko noon. Siguro ito ang kapalit ng sandaling kasiyahang ibinigay sa akin ng tadhana noon."Hayop ka, wala kang kwentang tao!" That's what I am repeatedly uttering while he's savouring my body like he's not doing something wrong.If this is my fate, might as well leave this world too. Mukhang may galit naman sa akin ang tadhana dahil puro pagpapahirap lang ang ibinibigay sa akin.I slowly opened my eyes who's filled with tears when I felt something covering my body.Nawala ang bigat ng katawang nasa ibabaw ko at tanging liwanag na ngayo'y nagmumula na sa ilaw ng silid ang nakikita ko.I heard some groans but I can't cocked my head
"Are you fucking nuts, Bethyl? Paanong hindi gagawing big deal ang ganoong bagay?"My shoulders fell after hearing his words."Sa palagay mo, Mark. Sino ang magmumukhang masama kung ilalabas ko ang pangyayaring iyon? Sinong magiging katatawanan? Sinong mas nakakahiya?"I've thought of that after he said those things. Alam kong mas makapangyarihan sila kaysa sa akin kaya kung sakaling lalaban ay ako lang ang mapapahiya.Knowing how peoples mind works here, siguradong lahat ay mababaligtad at sa akin mapupunta ang lahat ng sisi."You're really so stupid, Monteamor. Akala ko matapang kang babae."Now, I am being called stupid because of being powerless.This is how life works, kung mahirap ka, tiyak na ang kalalabasan ng isang bagay kahit hindi ka pa nagsisimulang lumaban.And in order to fight people like them, I need t
#FD26 || Bethylia MonteamorMy whole body is aching, but even with all the pain I am feeling, emotionally, physically and mentally, I still choose to stand from the ground and chase him before he can even left my eyes.Panay ang ngiwi ko habang mabilis ang mga hakbang na hinahabol ang papalayong bulto na ngayon ni Aaren.I bit my lower lip and winced in pain as I run towards him and wrapped my arms around his waist from his back."Don't leave..." I pleaded while sobbing on his back. "I'm in pain, you don't want to see me like this right? Don't leave."Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya nang maramdaman ko ang kanyang pagprotesta.My knees are wobbling in weakness, heart is shattering uncontrollably while eyes are sobbing like there's no tomorrow ahead of us."Aaren, don't leave."Marahan akong napabuga ng hang
I stared at the mauve sky and sighed.I don't want him to leave, ayos lang kung walang dumating na iba sa buhay ko basta babalik siya.Lahat ng sinabi ko kanina sa kanya ay parang biglang naglaho dahil walang pagdadalawang-isip ko iyong kinain at nilunok."Let's go inside, para kang pulubing nanghihingi ng makakain diyan.""Hindi pagkain ang hinihingi ko, paniniwala niya sa akin ang nililimos ko." I unconsciously uttered.A deep and hearty laugh escape from his mouth as he held my chin to met my gaze."Limusin mo iyon kapag maayos ka na." He seriously muttered. "Solid ka rin manakit, Bethyl. Harapan talaga.""What about Arya then?" I asked after contemplating what he just said.He shrugged and sat in the ground to prop his hand at his back to support his weight. Inayos ko rin ang pagkakaupo at piniling hayaan ang natu
#FD27 || Bethylia MonteamorI gracefully walk towards my grinning friends and rolled my eyes. Ang iilang tao sa paligid ay halos mawalan na ng pakialam dahil lahat ay nasa iisang tao lang ang atensiyon."Kamusta na ang tanga?" Blanche teased as I sat infront of them."Kamusta ang magulo ang buhay?"Ibinaling ko ang ulo kay Samm na nagsasalita ngayon sa unahan. It's her birthday and just like me, her heart is also broken.Ganoon talaga siguro kapag magkakaibigan, sabay-sabay nagiging tanga."Sinabi ko na kasi sa iyo, nandiyan naman si Mark. Handang maghintay kahit maubos." She chuckled.
#FD28 || Bethylia Monteamor(continuation after chapter 3)"Nakakapagod kang mahalin, Aaren." I whispered bitterly. "Akala ko magiging maayos pa ang lahat. Umasa ako. Kahit wala na akong aasahan ay umasa ako."He tried to step forward but he can't because everytime he'll do that, I took a step backward. Siguro nararamdaman niya na ang nararamdaman ko noong hanggang ngayon. Kada pipilitin kong umabante, pilit din siyang aatras palayo sa akin."I'm sorry, I can't do this job anymore. I quit." I said before turning my back on him."Don't do this, Bethylia."My steps halted after hearing his words. I sarcastically chuckled as I threw my head back and stared at the slightly orange sky—symbolizing the dusk coming sooner.Ang paborito kong oras mula noon hanggang ngayon, ang siyang palaging oras kung kailan ko naranas