1

NANG maiparada ni Mayumi ang kaniyang sasakyan sa parking lot ng Ayala Entertainment, biglang may bumangga sa kaniyang kotse. Labis na kaba at takot ang kaniyang naramdaman sa pag-aakalang katapusan na iyon ng kaniyang buhay dahil sa tantiya niya ay ilang sentimetro na lang ay tuluyan na siyang masasagaan ng kotse.

What a careless driver?!

Higit ang kaniyang paghinga ay napahawak siya sa tapat ng kaniyang dibdib. Ilang saglit pa, malalim na paghinga ang kaniyang pinakawalan sa ere upang pakalmahin ang kaniyang sarili.

At nang tuluyang makabawi sa nakagugulantang at nakatatakot na pangyayari, kunot ang noo at galit na tinapunan niya ng tingin ang kotse na muntikan nang makasagasa sa kaniya. Kung nakalulusaw lamang ng sasakyan ang matalim na titig niya, malamang na nalusaw na iyon kasama ang driver na hindi ata marunong magmaneho.

At dahil sa inis at galit niya, nanggagalaiting hinubad niya ang kaniyang high heels at ibinato niya iyon sa windshield ng kotse. Sa lakas nang pagkakabato niya, muntikan pang mabasag iyon.

Her sense of entitlement to anger made her disregard the consequences of her actions on the car owner. Pero mas lalo pa siyang nakadama ng galit nang tila wala man lang epekto sa may-ari ng sasakyan ang kaniyang ginawa. Hindi man lang ito lumabas at nagawang harapin siya.

Tiim-bagang at nagpupuyos sa galit, malalaki ang kaniyang hakbang na lumapit doon.

“Get out! You’ll pay for this!” nanggagalaiting sigaw niya. “I’m going to call the police because of what you did to me and my car!”

Nang hindi pa rin nag-abalang bumaba ang driver ng kotse, kinatok niya ang bintana niyon. Gusto niyang pagbayaran nito ang ginawa sa kaniya.

Que horror!

Para namang bingi at bulag ang taong ito kahit nakagawa na ng malaking kasalanan sa kaniya.

Pinagsisipa niya ang gulong at pinilit buksan ang pinto ng sasakyan.

Sa puntong iyon... Doon ay lumabas na mula sa driver’s seat ang isang guwapong lalaki ngunit magkasalubong ang mga kilay at tiim-bagang na nakatitig sa kaniya.

Oh, God! Kahit pa guwapo ito, kailangan pa rin nitong pagbayaran ang ginawa nitong kasalanan sa kaniya.

Hindi siya nagpatinag at natakot sa matalim nitong paninitig sa kaniya. Tinaasan niya ito ng isang kilay at inirapan.

Dahil sa reaction niya ay mas lalong nagalit ang lalaki.

“Why did you do that to my car?” the guy angrily asks her. Itinuro pa nito ang nasirang windshield ng kotse nito. “You will pay for this. How dare you ruin my most expensive brand-new car!” he added.

Umismid lang siya. “Hoy, Mister! For your information, I’m almost killed by your carelessness! Akala mo ba okay lang iyon para sa akin? Hoy! Ikaw ang dapat na nagbabayad sa akin, at hindi ako!” galit niyang sagot sa lalaki. Wala siyang nararamdaman na kahit anong takot nang sabihin niya ang mga iyon dito.

Matapang siya kaya walang ibang tao ang maaaring magpabuwal sa kaniya o magpagapang man lang.

She used to be strong since she was young. Iyon ang itinuro sa kaniya ng kaniyang ina nang nabubuhay pa ito.

Napapalatak naman ang lalaki. “Ow? Really?” then he laughed sarcastically. “I think you don’t know who I am!” dugtong pa nito. Parang may tunog pagmamataas ang pagkasabi nito na hindi naman niya pinansin.

E, sino nga ba ito para sa kaniya? Isang hamak na estranghero na muntik na siyang mapatay?

Nagkibit-balikat lamang siya saka kinontra ulit ang lalaki. “The hell I care about you!” aniya. “I’m on my important business inside the building,” sarkastikong wika pa niya. “Kung minamalas ka nga naman at makakasagupa ka ng Mr. Antipatiko!” usal niya.

Natawa pa lalo ang lalaki sa sinabi niya.

“Ow? This looks has an appointment inside the building? Oh, come on!” panunuya nito sa kaniya.

Nangunot ang kaniyang noo dahil sa sinabi nito. E ano naman kung nakasuot siya ng sexy backless dress? Maganda naman iyon at bagay sa kaniya ang kulay. Wala namang masama roon. Hindi naman iyon masyadong bulgar.

“So, what?” nakataas ang isang kilay na saad niya. “And for your information, I am famous around the country. Why don’t you read this magazine para malaman mo kung sino ako,” wika niya saka hinagis ang magazine sa mukha nito.

Wala siyang pakialam kung matamaan man ito o hindi. Paki ba niya sa lalaking antipatiko at ubod ng sungit?

Galit at nanlilisik ang mga mata nito sa kaniya dahil sa malakas na pagkakatama ng magazine sa mukha nito.

Pagbubuhatan na sana siya ng lalaki ng kamay nang sabihin niyang…

“Oh, try to hurt me, and I will call a police.” Pagbabanta niya. “Kung sasaktan mo ang isang kagaya ko, may pera ka ba para ipagamot ang prinsesang tulad ko?” tanong niya.

Saglit na natawa ang lalaki at ibinaba ang kamay nito. “Princess your foot. Ang pangit mo para maging isang prinsesa.” Ani nito.

Hindi siguro nito nakuha na ang ibig niyang sabihin ay prinsesa siya sa showbiz.

Namulsa ang lalaki at umusog ng kunti mula sa kaniya. Umismid at napapalatak.

“Buwesit ka! Anong karapatan mo para laitin ang tulad ko, huh?” sigaw niya.

Sino ba ang matutuwa na sabihan kang pangit ng isang lalaking ito? She’s beautiful and sexy kaya nga siya naging sikat sa buong bansa. At katunayan nga, marami ang nagkakandarapa na manligaw o malapitan man lang siya. Pero ang antipako na estranghero itong ay hindi uubra ang ganda niya?

“What did you say? Buwesit? Ako? Hoy Miss! Ikaw itong tatanga-tanga kanina tapos ikaw pa ang magagalit?” ani nito na lumapit nang bahagya sa kaniya saka tiim-bagang na tinitigan siya sa mga mata.

Ang ganda ng mga mata ng lalaking ito kahit na nanlilisik iyon sa sobrang galit.

His natural brown almond shaped eyes are so damn cute. Also his sweet scents and perfumes added to his charisma.

Tila gusto niyang malusaw sa mga titig nito. Pero hindi naman niya ito kilala at naalala niya na ito ang dahilan kung bakit muntikan na siyang madisgrasya kanina.

Tinitigan niya nang masama ang lalaki. Hindi na niya inalintana ang ganda na mayroon ang mga mata nito.

“You will pay for this, you jerk!” sunod niyang naibulalas.

Narinig iyon nang malinaw ng lalaki dahil medyo magkalapit na sila.

“Come on! The hell! You will pay for what happened and not me.” Ani nito saka idinuro siya sa noo.

Saglit siyang napasinghap pero nakipagtagisan siya ulit.

“No! Ikaw ang dapat na magbayad. Ikaw ang nakabangga sa akin. How dare you?” ganti niya muli. “Kung napatay mo ako, hindi mo kayang bayaran ’yon kahit gaano pa laking pera.”

Dinukot naman ng lalaki ang cellphone nito mula sa bulsa ng pantalon nito at saka kung may sinong tinawagan. Subrang naiirita na ito sa mga pinagsasabi niya. Paulit-ulit lang sila sa bangayan pero ayaw naman ng lalaki na maging accountable sa nangyari sa kaniya.

Napakunot ang noo niya at napaawang ang kaniyang bibig ng mga sandaling iyon.

“I’ll go first. Nandiyan na ang mga pulis para hulihin ka dahil sa kasong verbal at physical assault. Bye. Enjoy your stay in the jail.” Ani nito saka tumalikod na.

Pumasok ito sa loob ng building na pupuntahan niya.

“How dare you! Magkikita pa tayo at para malaman mo pagsisihan mo ang araw na binangga mo ako!” Pahabol niyang angil sa lalaking papasok na sa lobby ng building.

Doon din sana ang punta niya, kaso inabala siya nito. Nagtaka siyang kung sino talaga ang lalaking iyon? Wala talagang respeto sa mga babae dahil sa ginawa n’on sa kaniya.

Kung isa ito sa mga tagahanga niya, sigurado siyang kung anong selfie na ang ginawa nito sa kaniya. Pero hindi, e!

She felt being challenged by that stupid man.

“Paano na ang conference ko? Bunny help me,” usal niya.

Tinatawag niya ang kaniyang manager. Pero wala naman ito sa harapan niya para saklulohan siya kaagad.

Hindi siya agad nakaalis sa parking lot dahil sira ang kaniyang sandals. Paano siya makaka-alis na walang sapin sa paa? Puwede naman siyang umuwi na lang pero ang inaalala niya ay ang conference niya sa loob ng building.

Nakaupo siya sa may gilid ng kaniyang kotse. Parang batang namamalimos ang ayos niya na nag-aabang ng may magbigay ng konting tulong man lang. How desperate she looks right now. She doesn’t deserve this. Dapat na nagbabayad ang lalaking iyon. Hindi niya makakalimutan ang makapal nitong mukha.

“Miss, sumama ka samin,” wika ng isang boses sa may bandang tagiliran niya.

Mula sa pagkalugmok ay agad siyang nabuhayan ng pag-asa nang marinig na may nagsalita sa kaniyang tabi. Ito na ang kaniyang hinihintay na makahingi ng tulong.

Tumingala siya. Pero bigla ring nagsalubong ang kaniyang mga kilay nang makita niyang mga pulis ang naroon.

Napatiim-bagang siya at muling nagalit.

“The hell! Hindi n’yo ba ako kilala? I am Mayumi Collins at wala akong kasalanan.” Pagpapakilala niya saka nagpupumiglas sa paghawak ng mga pulis sa kaniya.

Kahit nagpakilala na siya ay hindi pa rin siya pinakawalan ng mga pulis.

“I’m so sorry Miss, pero si Mr. Kalel Monteverde kasi ang nagrereklamo sa inyo kaya sumama na lang po kayo, sige na,” pahayag ng pulis.

“Argh! May importante akong appointment sa loob ng building ngayon at sa katunayan ay siya ang nakabangga sa akin kanina. Kahit i-review n’yo pa ang kuha ng CCTV. Pakiusap!” pagmamakaawa niya sa mga pulis.

Ngunit hindi namana siya pinakinggan ng mga ito, at sa halip ay sapilitan na siyang isinama ng mga ito sa presinto.

“THE HELL that guy named Kalel Monteverde! Who is he? You will pay for this!” Mariing saad niya habang nagpupuyos siya nang galit. Nasa loob na siya ng selda.

Daig pa niya ang isang kriminal na nakapatay ng maraming beses. Hindi niya ito inaasahan na mangyari. Masakit pa ang mga paa niya dahil nasugatan siya buhat sa pagkaladkad sa kaniya ng mga pulis. Maging ang mga ito ay puwede rin niyang kasuhan dahil sa ginawa sa kaniya. Hindi man lang naawa sa kaniya.

Nanatili siya sa kulungan ng mahigit isang oras. Mabuti na lang at dumating si Bunny, ang kaniyang manager. Inayos na kaagad nito ang bailing niya para makalabas siya ng kulungan.

God! Labis pa rin siyang nagpupuyos sa galit.

Hindi niya inaasahan na mangyayari sa kaniya ang bagay na iyon nang araw na iyon. She can’t even imagined na makukulong siya. Kahit nga sa tagal na niyang pag-aartista ay wala pa siyang natanggap na role or scene na makukulong siya. Pero in real life?

“Thank you so much, Bunny,” aniya. “Kumusta na ang conference?” tanong niya.

Paano ba naman kasi, hindi siya nakadalo sa conference niya dahil sa nangyari kanina.

“Okay lang. Buti na lang na reschedule iyon. Nako! Bakit ka ba kasi nakulong dito at talagang kinasuhan ka pa ng verbal at physical assault. Ano? Huh?” sunod-sunod na tanong ng baklita niyang manager.

“Basta mamaya ko na lang sasabihin. Baka may makaalam ng taga-media at pagpipiyestahan ako rito. Sige na umalis na tayo rito Bunny. Bilis.”

Ngunit laking gulat niya nang papalabas nila sila sa presinto ay marami na pala ang mga nag-aabang sa kaniya sa labas.

Mahirap talaga kapag artista ka dahil kahit anong maliit na mali lang ang magagawa mo tiyak na nasa headline ka na ng balita.

Hindi sila puwedeng lumabas dahil kapag makita siya ng media, tiyak na ora-mismo siya ang magiging laman ng balita.

Ano ang caption? Isang artista nakulong dahil sa kasong verbal at physical assault? Never in her life na naisip niya itong mangyari. Worst, ikasisira pa ng pangalan niya at reputasyon kapag nagkataon.

“Bunny, paano na ’to? What should we do now?” natataranta na tanong niya sa manager.

Pinakalma naman siya ni Bunny.

“Relax. Magtatanong ako kung may secret exit dito. Magtago ka lang muna rito, a! Huwag kang umalis at babalikan kita mamaya. Just wait for me, okay?” Anang Bunny saka umalis na agad.

Umupo siya sa may gilid ng hagdan. Wala namang ibang tao kaya sa palagay niya safe siya roon.

Que horror!

Siya na binansagang prinsesa ng showbiz, pero parang kawawa ang kaniyang hitsura ngayon habang nakaupo sa gilid habang walang suot na sandals o maging tsinelas man lang.

Kung minamalas ka nga lang ano? Kahit sino ka pa ay talagang matatablan ka talaga ng malas kung nagkataon. Walang pinipiling tao, oras at sitwasyon.

Ilang sandali na siyang naghihintay na bumalik ang kaniyang manager. Medyo kinakabahan na siya.

“Bunny, please dumating ka na! Nasaan ka na ba? I can’t stay with this situation. Ang sakit na nang paa ko.

Mayamaya, may naririnig siyang mga ingay ng mga tao. At dahil sa pangamba na may makakita sa kaniya roon, bigla siyang napatayo at tumakbo. Umalis siya roon para magtago.

Sa patuloy na pagtakbo niya ay hindi niya inaasahan na may makabangga siya. Isang guwapong lalaki. Sa tantiya niya isa rin itong pulis dahil nakasuot ito ng type C uniform ng mga pulis. Obviously.

He was surprised to saw her. “Parang kilala kita Miss,” sabi nito. “Are you Mayumi Suarez Collins, right?” tanong nito.

“Yes, I am Mayumi S. Collins. Please, help me out of here. Hindi ako puwede makita ng mga taga-media. Alam mo ’yan kahit na ’di ko na sabihin ang reason.” Tarantang saad niya.

Ngumiti naman ang lalaki. “Okay. I will help you,” sagot nito sa kaniya. “By the way, I am Sergeant Jeff Reyes.” Pagpapakilala muna ng lalaki sa kaniya.

Tinanggap niya ang kamay nito. “Nice meeting you.”

“Okay, halika na. Sa likod tayo dadaan,” wika nito sa kaniya.

Akma na sana siyang sasama sa lalaki, pero naalala naman niya ang kaniyang manager. “Ang kasama ko. Nandito rin siya.”

“Sige na, halika na! Kaya naman siguro niya ang kaniyang sarili.” At mayamaya, nakita nitong wala siyang sapin sa paa. “Wala kang suot na tsinelas.”

“Okay lang ako. Kaya ko pa namang maglakad. Let’s go.”

“Okay.”

NANG MAKARATING sila sa condo unit niya sa Makati, kaagad niyang tinawagan ang kaniyang manager para ipaalam dito na nakauwi na siya. Safe and sound.

“Salamat pala sa tulong mo, Jeff.” Pagpapasalamat niya sa pulis. “You’re my savior and my hero today.”

Ngumiti ito ulit sa kaniya. “Welcome.”

“Sana makahingi pa ulit ako ng tulong sa ’yo next time,” pabirong sabi niya.

“Sure. Basta ikaw.” Ani nito. “Well, ay way, aalis na ako. Safe ka naman dito sa unit mo, right?”

“Yeah. Hindi sila basta-bastang makapasok dito.”

“Good. By the way, here is my number. Please call me if there’s a problem again. See you again next time.”

“Sige,” nakangiting tugon niya.

Hinatid na lang niya ito sa labas ng pintuan dahil hindi na siya pinayagan pa ng lalaki na lumabas.

...

HELLO, my name is CJ and I write stories. I started writing back in highschool when I was just trying to figure out what I wanted to do with my life and I found writing was a great way to express myself. I enjoy writing stories that are both entertaining and meaningful to my readers. I hope you enjoy my work and please feels free to leave a comment/suggestions.