Kung kailan nagdesisyon siyang hayaan nalang ito sa gagawin saka naman niya naramdaman ang pagluwag ng hawak nito sa palapulsuhan niya. At pagkatapos niyon ay ang tuluyan nitong pagtigil sa marahas nitong paghalik sa kanyang mga labi. "Ganoon mo ba siya kamahal para umiyak ka ng ganyan?" Kung malamig na ang boses nito kanina, higit ngayon. Ramdam niya ang panunuot niyon kahit sa kaliit-liitang bahagi ng kanyang kalamnan.She darted her eyes on him. Unti-unti na siya nitong tinatalikuran. Magkagayon man hindi nakaligtas sa kanyang mga mata ang sakit na nakarehistro sa mga mata nito.Looking at him like that, her heart ache more. Para na iyon pinipiga kaya mas lalong bumuhos ang kanyang mga luha. "Hell Serie! Wala na akong gagawin sayo, so stop crying!" Mariin na baling nito na para bang hindi nito gusto makitang umiiyak siya sa kabila ng sakit na idinulot niya rito.Just like then. Back in times when he preferred to hurt himself than to see her in pain.Mariin niyang kinagat ang ka
"N-Nasaan kayo ngayon inay?" She asked in histerics. Ngunit hindi na ito sumagot sa kabilang linya na nagpataranta sa kanya ng labis. "Inay! Inay!""Ate..." Ang kapatid niya ang sumagot. "Nandito kami sa--"Hindi na niya pinatapos ang sinabi nito. Taranta siyang napatakbo sa direksyon ng pinto matapos na marinig ang pangalan ng hospital na kinaroroonan ng mga ito.She open the door and go out in histerics. Hindi na niya maramdaman ang mga paa sa sahig ng takhuhan niya ang kinaroroonan ng elevator. Ang buo niyang katawan ay nanginginig sa matinding takot. The same fear she felt when Eisiah rushed to the hospital years ago. Noong una itong inatake.Sa sobrang panginginig ng kanyang kamay ay hindi niya magawang pindutin ang button ng elevator. At noong magawa naman niya iyon, nakita niyang nasa ground floor pa ito.No...Mas lalo siyang nataranta. Ang alam niyang may iba pang elevator na pwede niyang gamitin, hinanap iyon ng kanyang mga mata, pati ang kinaroroonan ng hagdan. And she saw
Everyone falls into silence. Parang biglang tumigil ang mundo at ang tanging maririnig nalang sa pasilyong iyon ng ospital ay ang galaw ng kamay ng orasan sa itaas ng pinto ng emergency room at ang malakas na tibok ng kanyang puso.Wala sana siyang kaplano-plano na ibulgar ang katotohanan, pero nakialam na naman ang tadhana at ito ang gumawa ng paraan para malantad ang totoo. At sa ganito pang pagkakataon."S-Serie, sinasabi mo bang.. ang taong ito ang ama nina Eisier at Esie?" Bahagya niya nalang narinig ang hindi makapaniwalang tanong na iyon ng kanyang inay dahil ang buo niyang isip ay nasa harap. Sa taong hanggang sa mga sandaling iyon ay wala pa ring reaksyon. "Ahm..." Doctora Martina awkwardly turn her gaze on them. "K-Kung siya ang biological father ni Esie, hindi nga siya pwedeng magdonate ng dugo. I will see what I can do. Susubukan kong tumawag sa blood bank ng ibang mga hospital baka sakaling may dugo silang nakaimbak gaya ng kay Esie. And while we wait, I suggest that sh
"I-I'm sorry.." Mahina at nakayuko niyang sabi. Iyon nalang ang tanging nanulas sa kanyang mga labi ng sandaling iyon. May matinding dahilan man siya kung bakit itinago niya sina Eisier at Eisiah dito, narealized niyang hindi pa rin niya iyon dapat ginawa. And it only came down on her now that she saw the unbearable pain in his eyes."I-I have my reasons why I didn't tell you about my pregnancy then."Nagtagis ang bagang nito at kumuyom ang kamao. "Kung ganoon, alam mo ng buntis ka noong iniwan mo ako? And even though you knew about it, you kept silent and still choose that bastard over telling me? Alam mo ba kung ano ang nararamdaman ko ngayon? Huh!" Kung nakakasunog lamang ang apoy ng galit na nakikita niya sa mga mata nito ay kanina pa siguro siya tinupok. "I told you, may dahilan ako kaya ako lumayo at kung bakit hindi ko nasabi sa-""Dahilan?" Umiling-iling ito. "Whatever that damn reason was, hindi mo pa rin dapat itinago sa akin ang mga anak ko! I was hurt enough when I le
"Mama.."Mahinang sabi ni Eisiah ng pumasok siya sa pinto ng kwartong iyon. Ang kwartong pinaglipatan nito mula sa children's ward, courtesy of Dylan. Kung hindi nga lang dahil sa mga medikal na aparato na naroroon sa loob ay masasabi ng sino man sa unang tingin na nasa isang hotel room sila instead of a hospital.Hindi na siya tumutol kanina ng ipalipat nito ang anak sa kwartong iyon. Dahil alam niyang hindi nito tatanggapin ang ano mang pagtutol mula sa kanya. Bukod doon alam niyang mas magiging kumportable si Esie sa kwartong iyon. Tahimik at hindi magulo kagaya ng sa children's ward.Nasa loob ang kanyang inay, si Emily at si Eisier na noo'y agad lumagpas ang tingin sa kanyang likod. Kahit ang kanyang inay at ang hipag.Hindi na siya lumingon. She already knows why their eyes was on her back. Hindi man sabihin, ramdam niya ang bulto ni Dylan na nakasunod sa kanya.She walks towards Esie's bed. Despite of the apparatus attached on her body, and her weak aura, she still has the bri
"Eisier!" Gulat na saway niya matapos matanto ang sinabi nito. Kung saan nito nakuha ang lahat ng iyon ay hindi niya alam. How did he end up saying that Dylan always make her cry? Bakit at paano nito nasabi ang bagay na iyon? And he said it with contempt in his voice. Halatang-halata ang hinanakit. Sa mura nitong edad na iyon?"Totoo naman po Mama. Palagi kang umiiyak noon. And you cried more after you saw the news of him marrying someone else. He already have a family, so why did he came back?"Kung gulat na siya sa inakto nito kanina, mas lalo ngayon. Alam naman niya na matalino itong bata, na mas nakakahigit ito sa mga batang kaedad nito, pero nungka niyang naisip na sa loob ng mga nagdaang taon ay may nalalaman ito at lihim lamang siya nitong inoobserbahan. She thought that he wasn't interested about knowing his father because he never asked about him. Si Eisiah lamang ang palaging nagtatanong.But all this time, she was wrong. He's interested too. Dangan nga lamang at ang negat
Eisier just pouted. Hindi ito sumagot. "Baby, I'm sorry if Mama didn't tell you and Esie much about him.""You didn't because he hurt you, right? That's why you're lonely and you always cried."Agad siyang umiling. "No. Sweetheart no. He didn't hurt me. Your Papa love me so much.""Then why did he left us? Why did he marry someone else?" Naglapat siya ng labi. "Can you please tell me where did you knew about his marriage? How long did you knew about it, hmm?"Ngumuso ito. "I just knew." "Eisier..."Ini-angat nito ang mukha sa kanya. He's in between telling her about it or not. Nakikita niya ang pagdadalawang-isip sa mata nito."Tell me baby, I won't get mad, I promise."He bit his lip. "I-I saw you crying while watching the news of him."Ikiniling niya ang ulo. News of him? Kailan siya nito nakita? At anong balitang iyon? "When you tell us his name, I search for him on your phone and I found that he was the same man on the news you always watched and cried after."She's speechles
Dylan walk towards Eisier, and as he reach him, he immediately crouch infront of him. "If I promise you that, will you give me a chance?" he asked looking at him with soulful eyes. Eisier remain silent. Tiim lang ang mga labi na nakatingin kay Dylan. After a while, his lips twitch. Halata niya na hindi na ito nagiging kumportable sa kinauupuan na kaharap ang ama na noo'y malamlam na nakatitig rito.Nang hindi na ito makatiis ay idinako na nito ang tingin sa kanya. She smile gently, urging him to answer. Ngunit iba ang lumabas sa bibig nito ng muling bumaling sa ama. The same question he asked of her earlier. Seems like it's really bothering him."If you stay with us, then how about your family? You're already married, and married couple supposed to live together." inosenteng sabi nito na tila ba alam na alam nito ang kalakaran ng mundo.She raised her brows as she saw Dylan taken aback. Ganitong-ganito rin ang naramdaman niya kanina. Dumako ang mga mata nito sa kanya. She smirked
Mag-ingat na po kayo sa susunod Papa. Please don't get hurt. Saan pa po masakit? I will blow it for you."Sa bahagyang nakabukas na pinto ay kita niya si Esie na nakatambungaw sa ama partikular sa sugat nito sa noo na noo'y hinihipan na nito. "Masakit pa po?""Hmm.. dito pa sweetheart." Dylan show his bruised right arm. Bahagyang bumaba si Esie sa kama at itinuon naman ang atensyon sa kaliwang braso ng ama. "Here's your medicine Papa." Bitbit ang baso na may lamang tubig at mahihinuha niyang gamot ay patungo ngayon sa kinaroroonan ng ama si Eisier."Oh, thank you Eisier." Umurong si Esie ng bumangon si Dylan para umupo. "Careful Papa.." Napatawa siya ng makitang sinubukan pa itong alalayan ni Esie as if naman kaya nito ang bigat ng katawan ng ama. Even Eisier. Hindi nito binitiwan ang baso ng tubig at ito na mismo ang nagpainom sa ama as if hindi nito kayang hawakan at iangat ang baso."Hmm.. feel na feel ah.." pigil na pigil ang tawa na pumasok siya. They all darted their eyes
Ihahatid na kita sa labas." Nakangiting salubong niya kay Jervis ng makitang palabas na ito sa pinto ng study room.After seeing Eisier and Esie, Dylan requested to talk to him in the study room. Kung ano ang pinag-usapan ng dalawa ay wala siyang ideya."Are you sure?" taas kilay nitong tanong. "Baka ipabugbog ako ni Prin- I mean ni Dylan sa mga bodyguard ninyo kapag nakitang inihahatid mo ako."Ikiniling niya ang ulo."He's a possessive and jealous man. I have this feeling that he'll tear every men he'll see talking to you. Hindi ko talaga maintindihan kung bakit mahal na mahal mo siya. That attitude of him is really awful." Iiling-iling nitong sabi. But then a plaster of amusement was written at the corner of his lips.Alam niyang hindi ito seryoso sa mga sinasabi. Dahil nang magsimula itong bumaba sa hagdan at sumunod siya, hindi naman siya nito pinigilan.Nagkibit siya ng balikat kapagkuwan at sinagot ito. "Well, may kasabihan na bulag ang pag-ibig." She chuckled. "I guess that a
News of what happened spread like wildfire after what happened. Nagulat nalang sila na puno na ng media ang buong hospital. Cameras are everywhere as they step outside. Kanya-kanyang kuha ng mga litrato, kanya-kanyang kuha ng video. Magulo, maingay at maraming ibinabatong tanong. Nagkakagulo hindi lang dahil sa nangyaring insidente, kundi higit dahil sa nalaman ng mga ito ang tungkol sa pagkatao ni Dylan.Kung noon nagawa pa nilang patahimikin ang media sa nangyaring muntikan ng pagkidnap kay Eisier, ngayon, alam nilang malabo ng mangyari iyon. Hindi niya pa man nabubuksan ang kanyang social media accounts, alam na niyang pinagpipyestahan na ng buong bansa-- no-- marahil ng buong mundo ang nangyari. At sa mga sandaling iyon ay kinakalkal na ng lahat pati ang kani-kanilang mga personal na buhay at mga pagkatao.Dylan heave a sigh and look at her with those tired eyes. Hinawakan niya ang kamay nito ng mahigpit."Let's go home." Anas niya. They need to get out of here. Kailangan nitong
Pagkabukas na pagkabukas niya pa lang sa pinto ng kwartong iyon ay tinakbuhan na niya agad ang pagitan nila ng taong nakaupo sa kama. Nang makalapit ay agad niya itong niyakap ng mahigpit."Wo..wo.." sabi nito habang nasa ere ang magkabilang kamay. Mababakas sa boses ang mahinang pagtawa.Suminghot-singhot siya. She didn't say a word. Basta niyakap niya lang ito ng mahigpit.He chuckled. "I didn't die in that crash, pero mukhang mamatay naman ako sa sakal. Hindi na ako m-makahinga sweetheart. And my arms is hurting already."Hindi pa rin siya nagsalita. Niluwagan niya man ang pagkakayakap rito, ngunit hindi niya pa rin ito binitiwan. Instead she burried her face on his neck to suppress her cries. She was so scared. Katunayan hanggang sa mga sandaling iyon ay nanginginig pa rin ang buo niyang katawan.Naramdaman niya ang paglapat ng mga braso nito sa kanyang likod. Sa pagkakataong iyon ay ito na ang yumakap sa kanya. He caress her back gently."Shh... Stop crying. I'm fine. And its ov
"Call me after you're done with their orders. Susunduin kita rito, okay?" Sabi sa kanya ni Dylan ng makababa siya sa sasakyan nito. Hawak nito ang pinto ng SUV na binuksan nito para sa kanya sa harap ng flower shop.Matapos ang dalawang araw na pagliban, pumasok na siya sa araw na iyon dahil may mga order na bulaklak silang dapat asikasuhin para sa isang gaganaping event."You don't have to, sa kanila nalang ako sasabay mamaya." sagot niyang sabay dako ng tingin sa paparating na isa pang SUV. Ang sinasakyan ng itinalaga nitong mga bodyguard niya. Alam niyang marami rin itong aasikasuhin sa trabaho nito dahil tulad niya ay lumiban din ito ng ilang araw.She heave a sigh as she watch the bodyguard's car coming. Sa totoo lang, hindi talaga siya kumportable na may nagbabantay sa kanya. Kahit na sabihing sa labas lang naman ang mga ito at malayo sa kanya, still, it was really uncomfortable. Pero wala siyang magawa. Dylan insisted. "No, sweetheart. I'll fetch you. Kung hindi nga lang imp
"God, I miss you.. I miss this so much Serie.." Hinihingal at paos na bulong ni Dylan habang pababa ang labi sa kanyang katawan. Mula sa kanyang taynga ay tinahak niyon ang kanyang leeg, ang kanyang balikat pababa sa puno ng kanyang dibdib.He planted small kisses around her breasts. He did that with all the gentleness in his eyes. Ganoon din ang hawak nito. Napakarahan na tila isa siyang babasaging kristal na sobra nitong iniingatan."I love you. I love only you.." Kasabay ng mga mumunti nitong mga halik ay patuloy nitong bulong. Mariin siyang napakagat-labi kasabay ng pagdako ng tingin rito. Dim ang ilaw sa bahaging iyon ng living room, magkagayon man ay malinaw niyang nakikita ang ginagawa nito sa kanyang katawan. Ang pagdampi-dampi ng labi nito sa paligid ng kanyang dibdib, ang ngayo'y unti-unting paggapang ng kamay nito pababa sa kanyang puson, at higit sa lahat kitang-kita niya ang hubad na sarili na malaya nitong pinagpipyestahan ng tingin sa sandaling iyon.She knew it's no
As she is sitting on that cold lonely living room waiting for him to come home, she can't help but to reminisce everything that happened in the past. Napakarami nilang pinagdaanan ni Dylan. Mga masasaya at mga masasakit. Their love story ever since was a roller coaster ride. Sa dami ng kanilang pinagdaanan, hindi na siya umasa na magkakaroon pa ng pangalawang pagkakataon para sa kanila. But fate always bring them together. It always has its ways when she thought that it was really imposible for them. Ang tadhana ang naghahanap ng paraan para magkaroon ng katuparan ang kanilang pag-ibig.Tulad nalang ngayon, ginamit nito si Ali para maliwanagan ang kanyang isip. She always has this phobia when it comes of opening her heart again to Dylan, takot siya at puno ng pangamba. But after talking to Ali, after hearing everything from him, nawala parang bula ang lahat ng takot niya at alinlangan. Hindi na niya lalabanan ang itinakda ng tadhana para sa kanila. Ali was right, it's her turn to
Isang malalim na buntong-hininga na naman ang kanyang pinakawalan matapos na makita ang oras sa screen ng kanyang cellphone.Mag-aalas diyes na ng gabi. And she was there lying with her eyes wide open. Habang himbing ng natutulog ang kambal sa kanyang tabi, siya ay kanina pang hindi makatulog ano mang pikit ang gawin niya. How can she sleep if her mind was not at ease? Kanina pa iyon hindi mapakali. She keeps looking at the empty space of the bed beside Esie. At mula doon ay muli na naman niyang titingnan ang kanyang cellphone. Dalawang bagay ang tinitingnan niya doon, ang oras o kung may message na ipinadala si Dylan.But there's none. The last message she received from him was before seven, telling her that he'll be late at mauna na silang mag hapunan ng mga bata.Magtatakip-silim ng umalis ito. Umalis matapos makatanggap ng isang tawag. Hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon na magtanong kung sino o kung tungkol saan ang tawag dahil nagmamadali na itong umalis. Alam niyang may hi
Dahil sa nangyari kay Eisier, napilitan silang doon na muna tumira sa bahay ni Dylan. Hindi na siya tumutol ng imungkahi iyon ng binata sa kanila dahil kahit ang kanyang Inay at Itay ay iyon din ang iminungkahi.She agreed too because she knew that it was the safest place for the twins. Dylan hired more security. Triple sa nauna na nitong mga kinuha. Magkagayon man, hindi pa rin panatag ang loob niya. Kahit nahuli na at ngayon ay nakakulong ang suspect, naroroon pa rin ang matinding takot sa kanyang dibdib. Iyon ay dahil alam niyang hindi ito ang tunay na salarin. The real suspect is still at large at alam niyang naghihintay lamang ito ng pagkakataon. "Are you sure that it was her?"Napahinto siya sa pagpasok sana sa study room ni Dylan ng mula sa labas ay marinig ang boses nito. Kung sino ang kausap nito sa loob ay wala siyang ideya. "We are very sure Dymitri. Her name is on the list of the arrived passenger dated August 6 2024. That was one week ago. Dumating siya rito ng alas o