Chapter Seventy One

"Mama.."

Mahinang sabi ni Eisiah ng pumasok siya sa pinto ng kwartong iyon. Ang kwartong pinaglipatan nito mula sa children's ward, courtesy of Dylan.

Kung hindi nga lang dahil sa mga medikal na aparato na naroroon sa loob ay masasabi ng sino man sa unang tingin na nasa isang hotel room sila instead of a hospital.

Hindi na siya tumutol kanina ng ipalipat nito ang anak sa kwartong iyon. Dahil alam niyang hindi nito tatanggapin ang ano mang pagtutol mula sa kanya. Bukod doon alam niyang mas magiging kumportable si Esie sa kwartong iyon. Tahimik at hindi magulo kagaya ng sa children's ward.

Nasa loob ang kanyang inay, si Emily at si Eisier na noo'y agad lumagpas ang tingin sa kanyang likod. Kahit ang kanyang inay at ang hipag.

Hindi na siya lumingon. She already knows why their eyes was on her back. Hindi man sabihin, ramdam niya ang bulto ni Dylan na nakasunod sa kanya.

She walks towards Esie's bed. Despite of the apparatus attached on her body, and her weak aura, she still has the bri