"Ano ang ibig mong sabihin?" Kunot-noong tanong ni Dylan matapos marinig ang sinabi niya. Ikiniling pa nito ang ulo at tumiim ang tingin sa kanya. Masakit siyang napalunok. "You heard it. Lumayo ako para iligtas ang mga anak ko. I didn't do that because I wanted to. I did it because I don't have a choice." She paused. Sa tuwing iniisip niya ang sandaling iyon, hindi niya pa rin mapigilan ang sarili na manginig. Isa iyon nakakatakot na ala-ala ng nakaraan na gusto na sana niyang kalimutan. But no matter how much she tried to forget it, those memories keeps coming back and brought her nightmares. Siguro nga, hindi na niya iyon makakalimutan gaano niya man kagusto. Not unless she lost her memories. Parte na ang nakakatakot at masakit na ala-alang iyon ng buhay niya. Nilang mag-iina. Mahigpit na hinawakan ni Dylan ang kanyang braso. "Explain it to me in details, Serie. Hindi ako manghuhula para mabasa ang tumatakbo sa isip mo. You left me to be with your lover. I even saw--
"Mama, where's Papa? Bakit matagal na siyang hindi pumupunta rito?" Mula sa pagsisilid ng mga gamit nito sa bag ay napatingin siya kay Esie na noo'y nakaupo sa ibabaw ng hospital bed nito. They are readying themselves to go home."Umalis na naman po ba siya ulit?" Dagdag pa nito sa nagtatakang tinig."Hmmp!" Irap ni Eisier. "I already told you not to wait for him." tiim nitong sabi. "Hindi iyon marunong tumupad ng promise." Bumaling siya rito. "Eisier, don't say that. May--""Totoo naman Mama eh, nangako siya na hindi na siya aalis, but where is he now? He left again. And without words at that.""N-Nagpaalam siya sa akin." Hilaw niyang sabi.Hindi niya sana gustong magsinungaling, but looking at Eisier now, mas lalong lalayo ang loob nito kay Dylan kung hindi niya iyon gawin."He didn't had the chance to say goodbye to you two, because he needs to leave urgently. Noong umalis siya tulog ka Esie, and you Eisier was at home. May importante lang siyang inasikaso kaya siya umalis. Babal
"You're spacing out since earlier. Mukhang pinagsisisihan mong sa akin kayo sumakay." Walang emosyong sabi ni Jervis sa kanya ng mapagsolo silang dalawa. Kahahatid lang nila kay Esie sa kwarto nilang mag-iina. Eisier stay with his sister.Not that she regret it. Pinili niyang kay Jervis sila magpahatid dahil iyon naman ang tama niyang gawin. Jervis came first. At isa pa si Eisier.."I will go with Daddy Jervis Mama." Tiim nitong sabi saka lumapit na kay Jervis at hinawakan ang isang kamay nito. "Buhatin mo na si Esie, daddy. Umuwi na tayo." dagdag pa nito at ito na mismo ang nagpumilit na buhatin ang bag na nasa ibabaw ng kama."P-Pero kuya--" "Halika ka na po, Daddy.." "Hah? Ah, okay. Pero ako ng bubuhat sa bag. Mabigat iyan." "But you're carrying Esie." Jervis plaster a smile. "Kaya ko pa ring buhatin--""A-Ako na.." putol niya saka nilapitan ang mga ito at inagaw ang bag. In all of that, Dylan is just watching them speechless. Ngunit hindi man ito magsalita, halatang-halata a
"Kuya, are you still mad at Papa?"Napatigil siya sa pagbukas ng pinto ng marinig ang tanong na iyon ni Esie kay Eisier. At dahil gusto niya ring marinig ang sagot nito kaya nanatili siyang nakatayo sa may pinto."Earlier, you seem mad at him."Ilang saglit bago niya narinig ang boses ng anak."It's because he don't know how to keep his promise. He promised us that he'll never leave us again, but he left without even saying his proper goodbye. And he just met us at that.""But Mama already explain the reason to us. Hindi ka ba naniniwala kay Mama?""I believe her. Pero hindi sa taong iyon.""So, galit ka nga kay Papa?""I don't trust him. And I don't think I will in the future.""Pero kuya, Papa natin siya. If you ask me, I'm so happy that he's back. I know he will keep his promise. I trust him."Katahimikan na naman ang namayani sa loob. At noong wala siyang marinig na sagot mula rito ay nagdesisyon na siyang pumasok.Kapwa na bumaling sa kanya ang dalawang bata. "Umalis na po si Da
"Mag-usap nga tayo!" Marahas niyang pigil sa kamay ni Dylan bago pa man nito binuksan ang kwartong kinaroroonan nina Esie at Eisier.He turn his gaze on her expressionless. Tiim ang bagang na sinalubong niya ang mga mata nito. She pull his arm away from the door, pababa ng hagdan.They need to talk and set things right. Hindi pwedeng magdesisyon nalang ito ng basta-basta without even consulting them. Living with him? Sira na ba ang ulo nito? Paano nito naisip ang bagay na iyon gayong alam naman nito na hindi nila iyon pwedeng gawin?After telling him the reason of why she left and why she didn't tell him about the twins, she thought he would understand. She thought that he's anger will subside, pero sa nakikita niyang dilim sa mga mata nito, parang wala pa ring nagbago. He's still mad. And it pissing her to her bones! Hindi na talaga niya ito maintindihan!Ginagawa nitong mas kumplikado ang kumplikado na nilang sitwasyon!Her grip on his wrist tighten. Bumaon na nga pati ang kanyan
Except for the sound of the cricket in that afternoon garden, everyone fell into silence at what they heard from Dylan. Ang magulang niya, at higit siya. Hindi niya inaasahan na sasabihin nito iyon sa harap ng kanyang magulang ng wala man lang pagdadalawang isip. He's so serious about it as if it was possible. Nababaliw na nga itong talaga. Sa tingin ba nito maaari nila iyon gawin gayong kapwa na sila may pananagutan sa iba? She's getting married, and he's very much married. Ilang saglit din nangyari ang katahimikang iyon bago niya narinig ang tikhim mula sa kanyang Itay, kasunod ang matigas nitong boses. "Wala kaming masyadong alam tungkol sa katauhan mo maliban sa isa kang Prinsipe sa bansang pinagtrabahuhan ni Serie limang taon na ang nakalipas at nalaman namin iyon nitong nakaraang araw lamang. At kasali sa nalaman namin na kasal at may asawa ka na. Sa tingin mo papayag kaming pamilya niya na gawin mo ang sinabi mo gayong alam namin na nakatali ka na sa iba?" Sa pagkaka
Isa sa mga nais niyang itanong kung bakit niya hiniling na mag-usap sila kanina ay kung umuwi nga ito ng Nirvana at kung kinompronta nito ang Reyna at asawa nito. But to her terror, she heard more. More than she could imagined. More than she could take.Divorce? Hearing that terrifies her. If what he said was true that her lives and the twins is in danger in the hands of the Akranian people, mas lalo iyon madedepina ngayong hiniwalayan nito ng tuluyan si Prinsesa Reighanna. Mas lalong madedepina ang galit ng mga ito. Because they will think that it was because of them why he divorced the princess. Pero sino nga ba ang totoong nagbabalak ng masama sa kanilang mag-iina?"Sabi mo.. sa mga taga Akrania mo kami dapat na protektahan at hindi sa kamay ng Reyna. Kanino eksakto Dylan? Sa mga tao ba? sa mga magulang ng asawa mo o sa asawa mo mismo? Divorce? You divorced her, and because of that our lives were at stake." She said matter of factly.Tumiim ang labi ni Dylan. "I filed for that di
"Papa, uuwi ka pa po? Pwede po bang dito ka nalang matulog, please?" Esie in her gentle innocent eyes asked her father.Dylan, beside the bed silently darted his eyes on her as if nasa kanya ang sagot."Matagal ka pong hindi pumunta sa ospital. Namimiss ka namin ni kuya Eisier. So can you please stay with us tonight.?""Hmp! Ikaw lang Esie. I don't!" Eisier smirked. "And I won't miss him even if he'll leave now and never comes back." Iwas ang mga matang dugtong nito. But despite of the words he blurted, alam niyang hindi iyon ang tunay na nararamdaman nito. Halatang-halata niya sa kilos at sa kislap ng mga mata nito. Hindi lang nito maamin. Siguro dahil gusto nitong protektahan ang damdamin sakaling hindi tuparin ni Dylan ang pangako nito at iwan muli sila balang araw. "Kuya... You promised that you won't get mad at him anymore if he'll just stays. And I am doing my best to make him stay. Why you are like this to him? It's rude you know..."Eisier winced at the voice of her sister