Isa sa mga nais niyang itanong kung bakit niya hiniling na mag-usap sila kanina ay kung umuwi nga ito ng Nirvana at kung kinompronta nito ang Reyna at asawa nito. But to her terror, she heard more. More than she could imagined. More than she could take.Divorce? Hearing that terrifies her. If what he said was true that her lives and the twins is in danger in the hands of the Akranian people, mas lalo iyon madedepina ngayong hiniwalayan nito ng tuluyan si Prinsesa Reighanna. Mas lalong madedepina ang galit ng mga ito. Because they will think that it was because of them why he divorced the princess. Pero sino nga ba ang totoong nagbabalak ng masama sa kanilang mag-iina?"Sabi mo.. sa mga taga Akrania mo kami dapat na protektahan at hindi sa kamay ng Reyna. Kanino eksakto Dylan? Sa mga tao ba? sa mga magulang ng asawa mo o sa asawa mo mismo? Divorce? You divorced her, and because of that our lives were at stake." She said matter of factly.Tumiim ang labi ni Dylan. "I filed for that di
"Papa, uuwi ka pa po? Pwede po bang dito ka nalang matulog, please?" Esie in her gentle innocent eyes asked her father.Dylan, beside the bed silently darted his eyes on her as if nasa kanya ang sagot."Matagal ka pong hindi pumunta sa ospital. Namimiss ka namin ni kuya Eisier. So can you please stay with us tonight.?""Hmp! Ikaw lang Esie. I don't!" Eisier smirked. "And I won't miss him even if he'll leave now and never comes back." Iwas ang mga matang dugtong nito. But despite of the words he blurted, alam niyang hindi iyon ang tunay na nararamdaman nito. Halatang-halata niya sa kilos at sa kislap ng mga mata nito. Hindi lang nito maamin. Siguro dahil gusto nitong protektahan ang damdamin sakaling hindi tuparin ni Dylan ang pangako nito at iwan muli sila balang araw. "Kuya... You promised that you won't get mad at him anymore if he'll just stays. And I am doing my best to make him stay. Why you are like this to him? It's rude you know..."Eisier winced at the voice of her sister
Marahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at natagpuan ang sarili na maayos ng nakahiga sa kama. She's on the other side of the bed. Una niyang nasilayan ang mukha ni Eisier sa kanyang tabi na bahagya pang nakasiksik sa kanyang gilid. Sa tabi naman nito ay si Esie. They are both sleeping peacefully. Nang inangat niya pa ang kanyang tingin, doon naman niya nasilayan ang bulto ni Dylan. He is sleeping in a sitting position beside Esie. Nakaupo ito sa stool habang ang ulo ay nakahimlay sa tabi ng anak. Dagli niya pang nasulyapan ang magkahawak na kamay ng mga ito. "Dito ka nalang matulog." Sabi niya kay Dylan kagabi ng makitang mahigpit na napakapit sa kamay nito si Esie ng tangkain nito iyon na bitawan. She is sleeping soundly and yet, she still didn't want to let her father's hand go.Dahil doon kaya nagdesisyon siyang doon nalang ito patulugin."Hahanapin ka rin niya paggising niya bukas."Hindi na niya hinintay ang sagot nito. She don't need to. Alam niyang gustong-gusto nito
Sabi nila, bago ka pa man isilang sa mundong ito, nakatadhana na ang mga mangyayari sa buhay mo. Nakatadhana na ang mga taong makikilala mo at nakatadhana na ang isang taong mamahalin mo at makakasama sa buhay. Everything about your life was already written in a book. In your book of life.Pero para kay Serene, hindi siya naniniwala sa kasabihang iyon. She always believed that people make their own destiny, can live their own lives and choose their own path. Everything wasn't fated, even in love. Until she met him... "Anong nangyari?" Puno ng pag-aalala ang boses ni Emily matapos nitong malaman ang nangyari sa kanya. "Okay ka lang ba? Hindi ka ba nasaktan? Hintayin mo ako, pupuntahan kita diyan." She said urgently.Na agad naman niyang sinansala."H-Huwag na, okay na naman ako. At hindi naman ako nasaktan." She said trying so hard to calm her voice, sa kabila ng hanggang sa mga sandaling iyon ay nanginginig pa rin ang kanyang mga kamay. "Hinde Serie, pupunta ako diyan." Pagpumil
"Dumating ka rin sa wakas. Kanina pa kita hinihintay. Akala ko nga, may nakita ka ng chikababes sa bayan kaya inindiyan mo na ako. Bakit ba ang tagal mong bumalik?" Tanong ng lalakeng napagtanungan niya sa lalakeng tumulong sa kanya. Hindi ito sumagot. Nanatili lang ang mga mata sa kanya. At napansin iyon ng kaharap. "Ah, papunta sana sa Isla. Kaso naiwan ng bangka. Na-lobat rin ang cellphone. Inaalok kong gamitin niya ang cellphone ko para tawagan yung kaibigan niya, pero sa malas hindi niya memoryado ang numero.""Sa Isla Paraiso pala ang punta mo?"Inignora nito ang sinabi ng lalakeng kaharap at itinuon ang pansin sa kanya."Taga roon ba ang sinabi mong kaibigan mo?" Nakagat niya ang labi saka kiming ngumiti."Ahm, Oo. Pero gaya ng nakita mo, naiwan na ako ng bangka. Kaya bukas na siguro akong--""Teka, magkakilala kayo?" Kapwa sila bumaling sa lalakeng nagsalita. Nakataas ang kilay nito habang nakatingin sa lalakeng katabi niya. Hindi siya sigurado, pero parang may multo ng
"So, sinasabi mong si Dylan ang lalakeng tumulong sayo ng manakawan ka, tapos sinamahan ka sa presinto at ginamot yang sugat mo?" Manghang tanong ni Emily matapos niyang i-kwento kung paano sila nagkita ni Dylan.Marahan siyang tumango. "Inalok niya rin akong sumabay sa kanilang bangka papunta dito. Mukhang mali yung sinabi mo kanina na suplado siya."Nagtaas ang kilay nito."Ang sabi ko, suplado lang siya pagdating sa mga babae. Hindi ko sinabing suplado siyang tao.""Matanong ko lang, dito ba nakatira sa Isla ang pamilya niya?" Makahulugan siya nitong tiningnan. "Hmm... Mukhang interesado ang best friend ko kay Dylan ah. Nagpakilala at ngayon gustong malaman ang background."Ngumuso siya. "Interesado na agad? Hindi ba pwedeng curious lang?""Ganoon din iyon. Curious ka, kasi interesado ka." Natatawa nitong sabi. "Pero sasagutin ko iyang tanong mo. Hinde. Hindi dito nakatira ang pamilya niya. Ang alam ko, kaya siya naririto dahil nagtatrabaho siya diyan sa Amore Hotel and Resort."
"Anong ginagawa mo rito? Bakit diyan ka dumaan sa mga batuhang iyan?" Kunot-noong tanong nito na saglit pang idinako ang mga mata sa batuhan sa likuran niya. Mariin siyang naglapat ng kanyang mga labi. Nag-iinit ang kanyang pisngi sa kahihiyan. "Ahm..." Shit! Hindi niya alam kung ano ang ipapaliwanag niya.She bit her lip hardly. "K-Kasi--""By chance, are you trying to get inside the resort by climbing on that rock?" Nananantiya at taas kilay nitong tanong. In his lips was a ghost of smile.Ah, Sana bumuka ang lupa at lamunin nalang siya. She bit her lip again. Ini-angat at ibinaling niya ang mga mata sa batuhan. Sa kaibuturan ng kanyang puso, naroon ang hiling na sana magpakita si Emily para tulungan siyang magpaliwanag sa kaharap.Mas madali, at mas hindi kahiya-hiya kung makita nitong hindi siya nag-iisa.But there's no sound from Emily. Mukhang iniwan nga talaga siya nito doon. Ah, she will going to skinned her alive later on."Are you with someone?"Napabaling siyang muli
Malayo pa lang ay kita na niya si Emily na palakad-lakad sa labas ng bahay ng mga ito na tila hindi mapakali. Nagtaas siya ng kilay. Kung hindi lang dahil sa katabi ay tinakbuhan na niya ng pagitan nila para sabunutan ito. Iniwan ba naman siya!"S-Serene!" Agad itong inihakbang ang mga paa papunta sa kanya. Ngunit napatigil rin ng makita kung sino ang kanyang kasama."Ahm, may kasama ka pala."Matalim niya itong inirapan.'Humanda ka sa akin mamaya!Hilaw itong ngumiti saka pilit na ibinaling ang atensyon kay Dylan."Magandang gabi, Dylan. Salamat at inihatid mo rito si Serene." Sabi nito. Dylan smile "It's my pleasure to walk her home. You're Emily, right?"Sunod-sunod na tumango ang kaibigan. "Oo. Ikinagagalak kitang makilala." Mas lalo pang lumapad ang ngiti nito ng maglahad ito ng palad at tanggapin iyon ng lalake."Me too, Emily." Sagot nito saka idinako ang mga mata sa kanya. "It's already late, babalik na ako ng resort."She licked her lips and nodded. "Hmm, salamat sa pagha