Ipinikit niya ang mga mata habang tinatanggap ang malupit na halik ni Archie.If this is the only way to persuade Archie, then she will give in.Kung kapalit nito ay titigilan na ni Archie ang kaniyang pamilya, magtitiis siya.Bumaba ang halik ni Archie sa kaniyang dibdib. Pinigilan niya ang sarili na umungol.Kumapit siya sa bedsheet habang mas bumaba ang halik nito sa kaniyang puson.“I haven't touch you down here, but it's already wet.” Mapanudyo nitong saad.Uminit ang kaniyang pisngi.Ilang taon na walang nangyari sa kaniyang s*x-life. Natural lamang na ganiyan ang reaksyon niya.Pilit niyang ipinagtatanggol ang sarili, pero may bumubulong sa kaniya.You miss him so much.You miss his touch.Naramdaman niyang ibinaba ni Archie ang kaniyang panty at napasinghap siya nang maramdaman ang daliri nito.Nanlamig ang buo niyang pagkatao, napatingin siya sa lalaki at nakitang nakatitig ito sa kaniya.She bit her lower lip. Ayaw niyang isipin nitong gusto niya rin ang ginagawa nito, pero
The growing silence inside Greig's car is awkward. Hindi pa rin nagsasalita ang lalaki at ramdam niya pa rin ni Ysabela ang matinding galit nito.Nang sulyapan niya ang kamay ni Greig, duguan pa rin iyon. Mariin ang pagkapit nito sa manibela ng sasakyan.Ibinalik niya ang tingin sa daan at tahimik na napaisip.Anong ikakagalit niya?She pinched her fingers.Hindi mawala sa isip niya ang pananakit ni Greig sa lalaking nambabastos sa kanila ni Yvonne.Kahit na may kasalanan ito sa kanila, ayaw niyang malagutan ito ng hininga. Lalo pa't si Greig ang nambugbog sa lalaki.Baka bukas ay maging laman na lamang bigla ng balita si Greig. Mas lalo silang pagpyepyestahan ng media.He couldn't be a murderer. Pagkontra ng kaniyang isip.But why would I care?Hindi niya maintindihan ang sarili.Sa puso niya'y nag-aalala pa rin siya sa pwedeng mangyari, pero binubulong naman ng kaniyang isip na huwag nang mangialam.Hindi niya alam na naroon din si Greig.Hindi niya nakita o napansin na nasa paligid
Sumikip ang kaniyang dibdib. Parang dinaganan iyon ng mabigat na bagay.Hindi niya kayang tagalan ang tingin ni Greig kaya nag-iwas siya.Bakit ang dali-dali para sa lalaki na pagbantaan siya?She gritted her teeth.At bakit siya magpapaapekto? Bakit siya matatakot?Ibinalik niya ang tingin sa mga mata nito. Mabuti at may natitira pang tapang sa kaniyang dibdib na mas pinatibay ng galit.“Baka nakakalimutan mo? We're already getting a divorce. Isn't it a bit unreasonable for you to always control your ex-wife?”Natigilan ang lalaki. Unti-unti ay umangat ang sulok ng labi nito at malamig na natawa.“Are you that excited for a divorce, Ysabela? Are you in a hurry to divorce me so you can hook up with another man?”“Or maybe you already found one?”Napaawang ang kaniyang labi.Parang bulkang sumabog ang tinitimpi niyang galit.Namuno ang matinding emosyon sa kaniyang dibdib.How could this man insult her and accuse her at the same time? Na parang siya pa ang lumalandi sa iba samantalang
Dalawang araw din ang lumipas simula nang huli nilang pagtatalo ni Greig. At sa dalawang araw na lumipas, hindi niya nakita ang lalaki.Si Manang Lora na lamang ang nag-iimporma sa kaniya kung umuwi na ito at anong oras umalis.Nagkulong siya sa kaniyang kuwarto dahil sa ilang araw na panghihina.Madalas din sumakit ang kaniyang puson at natatakot siyang baka kung ano na ang nangyari sa kaniyang baby.Wala pa rin siyang mahanap na magpagkakatiwalaang OB-GYN na masisiguro niyang hindi konektado kay Greig at sa pamilya nito.At isa pa, kailangan niya nang magsimulang mag-ipon ng pera para sa check up at necessities ng kaniyang anak.Kaya nang umagang iyon maaga siyang gumising at bumaba sa hapagkainan para kumain ng almusal.Nakaalis na raw si Greig, ang sabi ni Manang Lora.Nang sulyapan niya ang oras, masyado pang maaga para umalis ito.Baka may dadaanan pa?Ngunit pinagkibit niya iyon ng balikat.Hindi niya na dapat iyon iniisip.“Maayos na ba ang pakiramdam mo, Ysabela?” Tanong ni M
Magaan ang puso ni Ysabela pagkauwi ng villa. Kagagaling niya pa lang sa ospital at saglit na bumisita sa kaniyang Lola para ibalita rito ang tungkol sa kaniyang bagong trabaho.Noon pa lamang niya ulit nakita na natuwa at ngumiti ang kaniyang Lola.Ngunit dahil hindi na nito kayang manatiling gising nang matagal, pagkatapos lang ng ilang minuto ay nagpaalam na naman itong matutulog muli.Hinayaan niyang muli itong makapagpahinga.Pagkatapos niyang pagmasdan ang payapa nitong mukha, saka lamang siya nagpasyang umuwi.Nakangiti pa siya nang umuwi dahilan para mapuna iyon ni Manang Lora.“Ang ganda-ganda mo pala kapag nakangiti ka't maaliwalas ang ‘yong mukha, Ysabela.” Si Manang Lora na nakangiti rin.Nasa hapagkainan siyang muli, mag-isa dahil wala si Greig.“Sana palagi kang nakangiti.” Madamdaming saad ng babae.Hindi niya lang talaga kayang pigilan ang pagguhit ng kasiyahan sa kaniyang labi.It was Thyme Studio Design!Paunti-unti ay magiging maayos na ang takbo ng kaniyang buhay b
Satisfaction was itched in Gretchen's eyes when she saw Ysabela.Pababa na ito sa marmol na hagdan at inaalalayan ng driver.She looks breathtaking.Sobrang ganda nito at bumagay lalo ang dress nitong suot. She's wearing a beautiful lavender-colored dress.“The dress has a sweetheart nickline, a fitted bodice with intricate floral lace embroidery, and a flowing A-line skit with a thigh-high slit.”Nag-eecho pa rin sa kaniyang isip ang sinabi ng designer.“You would love it, Madame! The skirt is made of soft, sheer tulle fabric that adds a touch of elegance and movement to the dress. The overall design is romantic and feminine, perfect for a special occasion.” Dagdag pa nito.Tama nga ang designer, nagustuhan niya iyon. Lalo pa't napakaganda ni Ysabela.Litaw na litaw ang maputi nitong balat at hindi masasapawan ang makurba nitong katawan.Palapit nang palapit sa kaniya si Ysabela ay mas lalo siyang humahanga sa ganda nito.Ano pa bang hahanapin ng kaniyang anak?Ysabela looks like a g
“Dream on, Monday.” Natatawang saad ng babaeng nasa kaniyang tabi.“Ano naman ang magugustuhan sa iyo ni Greig?”Ikiniling niya ang ulo, masyadong mabagal kumilos ang mga babaeng ito, at naiirita na siya sa mga naririnig na bulungan.Naglakad siya palayo sa buffet table at naghanap ng bakanteng upuan pero nahagip ng kaniyang mata ang isang pamilyar na mukha.Sarkastikong ngiti ang sumilay sa labi ni Danica nang makalapit ito sa kaniya.Hinagod siya ng tingin.“Who invited you to this luxurious party? Did you gate crash, Ysabela?” Mapang-uyam nitong tanong.It's been awhile. Matagal na silang hindi nagkikita. Sigurado siyang pagkatapos nang nangyari noon sa mansion ni Sir Gregory ay mas lalo lamang na lumaki ang galit ni Danica sa kaniya.It's a pity na patulan pa ang babae pero alam niyang hangga't hindi nakakahanap ng katapat ang babae ay patulay siya nitong iinisin.Ginaya niya ang ginawa nito. Hinagod niya rin ng tingin si Danica.Nakasuot ng purple na dress ang babae na medyo shin
“Tingnan nalang nating kung may mangahas pang saktan at pagsalitan ka ng masasama.” Si Gretchen na galit pa rin.Mabilis na umiling si Ysabela.Hinawakan niya ang kamay nito at sa mababang boses ay nagsalita, “Tita huwag ho kayong magpadalos-dalos.”Bago pa makasagot ang ginang natanaw na niya ang paglapit ni Greig sa kanila.Nang tuluyan itong makalapit, nagkasalubong ang kanilang tingin ng ilang segundo. Napansin niya ang madilim at malamig nitong tingin na tila tumatagos sa kaniyang buto.Tumigil ito sa kanilang harap at nagtagal pa ng ilang segundo ang mga mata nito sa kaniya.“Where have you been?” Si Gretchen sa mariin na tinig.“I went to Lola Celestina.” Matipid nito sagot.“What's that?”Itinuro nito ang benda sa kamay ni Greig. Nakaangat ang kamay nito dahil dala ang inumin.Nagbaba ng tingin si Greig sa nakabendang kamay at saglit niyang nakita ang paggalaw ng panga nito. Tila may naalalang hindi magandang pangyayari.Medyo kinabahan pa siya sa naging reaksyon ni Greig. Ala
“Sana magising na si Ysabela… para, para makabalik na kayo ng Pilipinas.” Mahina niyang sabi. Somehow, guilt creeped inside her. Alam niyang may problema rin na naghihintay dito sa Pilipinas kung sakaling bumalik na ang pamilya ni Greig. “Pumunta si Natasha sa bahay.” Bigla’y saad ni Greig. Nagsalubong ang kilay ni Gretchen. “H-huh?” “Pinuntahan ka niya, hindi ba?” Tanong ni Greig. Umawang ang labi ni Gretchen. Hindi niya inaasahan na alam ni Greig na pumunta sa kaniya si Natasha. Napakurap siya ng ilang beses. Paano nalaman ni Greig? “Nagkausap na kayo ni Natasha?” Sambit niya. Umiling si Greig bilang tugon. “Hindi pa. What did she tell you?” Natigilan si Gretchen, parang tumigil din ang tibok ng kaniyang puso. May kung anong nagbabara sa kaniyang lalamunan dahil sa tanong ni Greig. Ito na ba ang tamang panahon para sabihin kay Greig ang kaniyang nalaman? Hindi na siya makakapagsinungaling pa, alam ng kaniyang anak na bumisita si Natasha. Ibigsabihin, may nagbabalita sa la
“Nababaliw na ako, dahil kahit anong pilit kong ayusin ang pagsasama namin ni Greig, ang dami pa rin humahadlang! I just want a happy and complete family. Bakit ang hirap no’n? Bakit ayaw ibigay sa akin?”Maagap niyang pinunasan ang kaniyang luha nang tumulo iyon. Totoong nasasaktan siya at hindi niya iyon itatago kay Gretchen.“I’m also ready to let him go, Mom. I was more than willing to sign the divorce paper if it’s the only way that I'd make him happy. Pero paano ako? Paano ang baby namin? Paano kami ng dinadala ko?”Nilunok niya ang mga hikbi.“What would happen to us in the future? Ano? Kukutyain siya dahil hindi maayos ang pamilyang pinagmulan niya? Ganoon ba? Hindi ba't mas maganda na habang wala pa ay putulin na agad ang hirap na kahaharapin niya?”“Natasha.” Nanghihilakbot si Gretchen sa kaniyang naririnig.Kahit paano, nagdududa siya sa pagdadalang-tao ni Natasha, pero kung totoo man na buntis ito at si Greig ang ama, dadalhin habang buhay ng kaniyang konsensya kung hahaya
Pilit iniinda ni Natasha ang sugat sa kaniyang tagiliran. Mabuti na lamang at hindi gaanong malalim ang sugat, dahil kung hindi, napuruhan na siya.Kinagat niya ang ibabang labi, habang pinagmamasdan siya ni Ada na nag-aayos ng kaniyang sarili.“Are you really going to see his Mom, Nat?” May pag-aalang tanong ni Ada.“What else could I f*ck*ng do, Ada? Maghintay hanggang sa makabalik si Greig kasama si Ysabela at ang anak niya? I wouldn't let that happen without making a scene—ah!”Hinawakan niya ang sugat sa kaniyang tagiliran nang kumirot iyon dahil sa kaniyang pagsigaw. Napapamura na lamang siya dahil sa pagkirot no’n.Kaninang umaga lamang siya nakalabas ng ospital, at hiniling ng doktor na magpahinga siya ng mabuti, pero hindi niya kayang manatili nalang sa bahay habang nagkakagulo ang mundo sa labas.“Alam mong hindi ka gusto ni Gretchen, baka magkasagutan na naman kayo.” Paalala ni Ada sa kaniya.Tiningnan niya ang repleksyon ni Ada sa salamin. Lately, napapansin niya na madala
Nang sumunod na araw, dumating si Patrick. Sinundo ito ng mga tauhan ni Greig sa airport at dumiretso agad sa ospital. Nang makita ni Patrick si Ysabela, hindi pa rin makapaniwala ang lalaki na totoo ngang buhay pa rin ito. Ilang taon rin siyang napapaniwala na wala na nga ang babae at sumakabilang-buhay na. Akala niya'y hindi na ulit sila magkikita pa, pero ito ngayon at lumalaban pa rin pala si Ysabela. Wala masyadong nagbago kay Ysabela. Sa isang tingin ay mamumukhaan ito agad, kaya naging sigurado agad si Archie nang makita ang babae, dahil kung siya rin naman ang unang nakakita kay Ysabela, makikilala niya ito agad. “Hi, Ysabela.” Bati ni Patrick sa nakapikit na babae. “Who is he?” Nilingon ni Patrick ang nagsalita, at nakita si Athalia na nakayakap na ngayon kay Greig. Kanina nang dumating siya, natutulog pa ito sa mahabang sofa. Mukhang naalimpungatan dahil medyo mapula pa ang namumungay na mga mata. Tumitig siya sa mukha ni Athalia. T*ng*na. Napapamura nalang talaga si
Walang paglagyan ng kasiyahan ang puso ni Greig, lalo pa’t responsive na si Ysabela. Kahit na hindi pa nito kayang imulat ang mga mata, madalas na nitong igalaw ang mga daliri.Madalas na rin si Athalia sa ospital para kausapin si Ysabela. Ang sabi ng doktor, mabuti at naagapan ang pagdurugo ng pumutok na ugat sa ulo ni Ysabela, kaya malaki ang tyansa na maka-recover pa rin ito.Mahigit isang linggo na sila sa ospital. Bahay-ospital lang lagi si Greig. Samantalang si Archie ay tumuloy sa Rome dahil doon ang huling lead na natanggap nila. Si Archie ang namamahala sa paghahanap kay Alhaj at Niccolò.Susunod din si Patrick sa Sicily para tulungan siyang alagaan si Ysabela. Magaling na doktor si Patrick kaya alam niyang malaki ang maitutulong nito sa kaniya lalo na sa ganitong sitwasyon ni Ysabela.“When will she wake up?” Tanong ni Athalia.Tapos na itong magkulay kaya siya naman ang pagdidiskitahan. Binuhat niya si Athalia at pinaupo sa kaniyang tabi. Kumuha siya ng panibagong coloring
Samantalang habang inooperahan ang babae, naglalakbay naman ang diwa nito. “Ysabela. Hija. Apo ko.” Sa isang pamilyar na koridor, nakita ni Ysabela ang kaniyang Lola. Nakaupo ito sa wheelchair at kumakaway sa kaniya. Noong una, hindi niya maalala ang mukha nito, ngunit habang tinatangay siya ng hangin palapit sa matanda, nakilala niya ang pamilyar nitong mukha. “Lola.” Puno ng pangungulila niyang wika. Tumigil siya sa tapat ng matanda. Ngumiti ito sa kaniya at agad na hinawakan ang kaniyang kamay. “Itong bata ‘tong talaga. Saan ka ba galing? Bakit ngayon ka lang bumisita?” May pagtatampo nitong tanong. Kumunot ang kaniyang noo. Hindi pa gaanong matanda tingnan ang kaniyang Lola, pero nakaupo na ito sa wheelchair at tila hindi na makatayo at makalakad. “Nagtatrabaho ka pa rin ba sa guwapo mong amo, apo? Kailan mo naman sa akin ipapakilala ang nobyo mo?” Tanong nito, may munting ngiti na ngayon sa sulok ng labi. “Kamusta kayo ni Greig?” Kumunot ang kaniyang noo. Greig? Si Gre
Hapon na, hindi pa rin lumalabas ang mga doktor. Nasa loob pa rin ng emergency room si Ysabela at pinapalibutan ng mga doktor at mga nars.Nasa corridor pa rin si Greig, tahimik na naghihintay na matapos ang operasyon.Ni-hindi niya namalayan na nakaidlip na pala siya sa paghihintay. Nang tapikin ni Archie ang kaniyang braso, saka lamang siya naalimpungatan.Pulang-pula ang kaniyang mga mata dahil sa pinaghalong puyat, pagod, at pag-aalala. Huminga siya ng malalim at nagbaba ng tingin sa dalang bottled water ni Archie.“Ayaw mo bang kumain muna? Ako na ang magbabantay kay Ysabela.” Alok niya.Tinanggap niya ang tubig na dala ni Archie. Umayos siya ng upo at marahang umiling.“I’m not starving.” Sagot niya.Totoo, hindi siya makaramdam ng gutom. Siguro ay pinaglalaruan nalang din siya ng kaniyang isip dahil sa matinding pag-aalala sa kalagayan ni Ysabela.“Tumawag ako sa mansyon, nakatulog daw si Athalia dahil sa pag-iyak. Hindi pa nagigising. Sigurado akong nag-aalala na iyon sa Mommy
“Kamusta si Ysabela?” Bungad ni Archie sa kaniya.Mula sa pagkakayuko, dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin.“She’s still in the emergency room. There’s internal bleeding. Hindi ko alam kung bakit ganoon kabilis ang lahat.”Inipit niya ang ulo gamit ang dalawang kamay at pumikit ng mariin. Gulong-gulo na siya. Hirap na hirap na ang kalooban niya sa mga nangyayari.“How’s Athalia? Did you go to her?” Nanghihina niyang tanong.“Hindi, dumiretso na ako rito para alamin ang kalagayan ni Ysabela. I actually talked to Dr. Greco, he said that if we triggered her memory in the most stressing way, something worse would happen. Baka… baka ito ang tinutukoy niya.”Tumuwid siya ng upo, tiningnan ang kaibigan at hindi na napigilan ang sarili. Marahan niyang iniumpog ang likod ng kaniyang ulo sa pader.St*p*d. You’re so st*p*d.Dahil sa kaniya, napahamak na naman si Ysabela. Dahil sa kaniya, nasa binggit na naman ng kamatayan ang babae.Kasalanan niya lahat. Siya dapat ang sisihin dahil sa pagig
Nagising si Ysabela dahil sa marahang haplos sa kaniyang buhok. Para siyang dinuduyan, nakakahilo. Iminulat niya ang kaniyang mga mata. Bumungad sa kaniya ang nag-aalalang mga mata ni Athalia. “Mommy?” Tawag nito nang makitang gising na siya. Sinubukan niyang bumangon ngunit sobrang sakit ng kaniyang ulo. Sinapo niya iyon at napapikit. “Mommy?” Umakyat si Athalia sa kama. Gusto nitong yakapin siya pero nahihirapan siyang indahin ang sakit ng kaniyang ulo. Bumukas ang pinto, naabutan ni Greig na nakaluhod si Athalia sa harap ni Ysabela habang ang babae ay nakayuko at hawak ng dalawang kamay ang ulo nito. Dali-dali siyang lumapit at hinawakan ang balikat ni Ysabela. “Ysabela.” “Ang sakit.” Mahina nitong daing, mas lalong idinidiin ang kamay sa kaniyang ulo. “We will call your doctor, Ysa.” Aniya. Kagabi pa nang mawalan ito ng malay. Kagabi niya pa rin gustong magpatawag ng doktor ngunit dahil maraming patay ang nakakalat sa buong mansyon, kinailangan nilang ilipat si Ysabela a