In the year 2200, Renifleur found herself inside the game where they need to reach the highest level. Upon wandering at the fairy gaming world, she needed to do two things: One, as a player, they need to create what the game is lacking. Gaming may be her forte but can she live for survival inside it? With no hope of winning, the chance of getting back to their real world felt impossibly small. And, two, discover what the other player before them did inside this game. Two things are being listed what she needed to do to fill what the game lacks, it was never her intention to add one, to love a mysterious and secretive guy named Caleb. Even without rights, she doubted his identity. "Am I loving an unknown?" she asked herself.
View MoreCHAPTER THIRTEEN: The Fairy Forest. Renifleur's POV Tumatakbo kami ngayon papunta sa apartment. Napag-alaman namin sa isang NPC(non-player character) na may fairy forest na nage-exist that is located in the East. Binigyan naman ako ng map kaya't madali na lang sa 'kin ang pumunta ro'n. Dumating na kami sa apartment at agad kong binuksan ang pinto ng room ko. Kailangan ko ng mag-impake at magprepara patungo sa East. Binuksan ko ang closet at napahampas sa noo. "Wala pala akong iimpake kasi wala naman akong gamit," saad ko at tiningnan ang tatlo. Tumawa kami ng malakas dahil nagmamadali pa talaga kaming pumunta rito. Nang humupa ang tawa ay lumabas na kami. Nilagay ko rin sa item bag ang isang unan. Nagpaalam kami sa landfairy na aalis muna at baka matagalan sa pagbalik sa town. Ngumiti siya at sinabing mag-iingat kami. Lumabas na sina Winona, Steff at Mariel. Lalabas na rin sana ako nang may sinabi siya. "You should've bring all of your room's stuffs," she said while smiling wide
CHAPTER TWELVE:The Improvement.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sakit ng ulo. Napahawak ako do'n at mahinang hinihilot. Tiningnan ko kung nasaan ako, gladly, I'm in the apartment room. Gabi na rina kaya bumangon ako at isinirado ang bintana. Bumalik naman ako sa pagkahiga dahil napansing ako lang mag-isa rito.Maya't maya ay nakarinig ako ng katok. "Master, are you awake?" pagtatanong ni Steff. I answered yes. Hinanda ko ang pana ko at handa nang patamaan siya kapag pumasok na.Nakarinig ako ng pagpihit ng doorknob. She opened the door and I aimed her arms. Nakaiwas siya pero nadaplisan pa rin siya sa bandang braso. Tumawa lang siya.Kinuha niya ang arrow at ibinigay sa 'kin. "How are you feeling?" she asked while smiling."Feeling better now. Medyo kumikirot pa rin ang ulo ko," I said at humiga na."Hindi lang hampas ng bato ang aabutin mo kapag may iba pang magical guardians ang gawin kang master nila," she said and laughing softly. Nagkumot ako at hindi siya hinarap."I don'
CHAPTER ELEVEN:The Accomplishment.Renifleur's POVLumipad ako. Lumabas din ang fairy winga ng dalawa. Nagulat pa ako dahil mas gumanda na ang kay Winona at hindi ko alam na may pakpak si Mariel dahil isa siyang mermaid. I called Winona. She just nodded."Wala akong alam sa lokasiyon ng golemns. But I remember where stones are piling up," she said and leads the way.Sinundan lang namin siya at napansing nasa isang falls kami pumunta. This will be advantage to Mariel.
CHAPTER TEN:The First Quest.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sinag ng araw. Masakit din ang ulo ko at parang may hang-over ako. Agad kong pinuntahan ang banyo at sumuka. Nang mahimasmasan ay naligo na ako. Nagbihis na ako pagkatapos maligo at nagsuot ng cape. Natago do'n ang username at level ko. Lumabas ako at may balak na pumunta sa gubat para magpatuyo ng pakpak. This wings is very hassle for me. This will just slow me down. Pero naisip ko rin na useful ito para mapabilis ang reflexes ko at magdodge ng mga attacks. And it's beautiful.The water is dripping in my wings so I called Mariel. Lumabas naman ito at may paa na. She even have clothes now pero wala siyang nakalagay na level at
CHAPTER NINE:The Water Renifleur's POV Pagkatapos kong maglagay ng announcement ay nag-ikot na kami ni Winona sa Fairy Town. Nakakatuwa dahil masaya silang namumuhay rito. Wala ring discrimination na nagaganap dahil ang ibang NPC ay walang pakpak at ang iba ay meron, mahahalata mo ito at hindi maisip na peke ang pinapakita nila. Lahat ng mga NPCs ay maayos ang pakikitungo sa 'kin. May mga items din na free mong maa-aquire as a part of welcoming a player here. Ngunit hindi lahat ng item ay free, may mga item din na makukuha mo by money or by level. Nagtanong ako sa isang NPC kung paano ma-aquire ang isang damit na level 5. Hindi ko kasi alam paano magpalevel dahil sabi nga no'ng taong nasa hall, we should create the game. The NPC didn't answer
CHAPTER EIGHT:The Town. Renifleur's POV Bumangon na ako't nagsimula nang mag-unat ng katawan. Balak ko sanang mag-morning jog katulad ng ginagawa ko sa real world pero naalala kong may pakpak pala ako. Kumakain ako ng starfruit at naalala ang ginawa ko kay Mariel. Napabuntong hininga nalang ako dahil do'n. Nasa himpapawid ako habang nagsusuri sa paligid. May nakita akong mga mga dahon na naka-arrange. Baka may gumagawa rin ng mini-tent dito. Trees are dangerous to stay with. Malayo ang ibang mga mini-tent sa kung nasaan ang mini-tent ko. Nakahinga ako ng maluwag. Natawa ako dahil mukha kaming nagbahay-bahayan sa larong 'to. Bumalik na ako sa kung saan ang tent ko. Habang nasa himpapawid ay may nakita akong isa tao. Hindi ko maaninag ang username niya dahil malayo pa ako. Nagtago ako
CHAPTER SEVEN:The Tail.Renifleur's POVNaghanap ako ng ibang puno and luckily, i found one. Medyo malayo-layo na ito kung saan 'yung malaking puno. I landed safely at the tree. Umupo ako sa sanga nito at tiningnan ang mga bituin. This may be a game but the stars looks real. Siguro dahil ginagawa pa lamang ito and the game should be realistic. Malaki ang buwan na nandito sa game kaya nagsisilbi itong liwanag sa gabi. You won't hear any crickets here. What you will hear is the pure silence. I wonder where the animals are. That means, there's no meat. I wonder if I will survive here with just a fruit to eat. This ranking quest game is starting. G
CHAPTER SIX:The Dedication.(PETS ARC)Renifleur's POVI don't know what day is it. Or time. Pala-isipan pa rin sa 'kin kung bakit ang bilis nilang makagawa ng weapon. And it's an arrow. I know them, maybe they team uped. The thought make me sad. Team kami dati, e. They didn't even let me explain.Lutang ako habang kumukuha ng prutas dito sa forest. Ang dami kong iniisip. Una, kung bakit ang soul namin ang napunta rito. Pangalawa, saan nakuha nina Emily ang weapon nang gano'n kadali. Pangatlo, where did that strong energy came from? And lastly, what should I do in this game.Inutusan ako ni Mariel na kumain ng prutas dahil nakakatulong daw ito sa pagtaas ng aking health bar. Pinagalitan niya pa 'ko dahil kahapon. Bakit daw susugod nalang ako bigla without looking at my health.Bi
CHAPTER FIVE:The Fairy WorldEverything suddenly sinked in to my head. Sumakit din ang ulo ng kaibigan ko and it means they're here too! Tumayo ako at lumabas. Everyone was gathering at the hall. Nagmamadali akong pumunta sa hall at iniikot-ikot ang paningin. Everything is very unfamiliar to me.Kahit ang ibang mga fairies ay nagtaka. May mga ibang sinusuri ang kanilang pakpak. May ibang nasa tabi lang.Lumipad ako at nagmamadaling pumunta sa hall. I don't know but flying feels so light to me. I will just comprehend about this later, I want to see my friends.Everyone stopped when a person goes down from the sky. Lahat ay tumahimik at pinanood siya. The person wears a cape so I can't identify the gender."Welcome, Fairies!" panimula niya. "Your soul is transmitted to this world, either you're an NPC or a player. If you want to go back to your body, you need to reach the highest level. Sounds easy, right?" pag
CHAPTER ONE:The Debt.Hindi ko talaga alam kung bakit nabubuhay ang mga epal sa mundo. For example, mga kapitbahay na alam na ngang di ka lumalabas ng bahay e ginawa ka pang Youth President sa inyong lugar.Nakakainis. I don't like responsibilities.Nandito ako sa sala at tiningnan ang mama ko na nagbibihis ng pormal na damit."Sa'n lakad, ma?" tanong ko sa kaniya.Ngumisi siya. "Andito kasi ang konsehal sa lugar natin at may meeting. Nagpapabibo na naman kasi malapit na ang election.""Ngiti ka nang bongga ro'n ma, ha? Baka bigyan tayo ayuda," sabi ko at humalakhak."Kung sumama ka kaya? Sabay tayong ngumiti nang bonggang bongga," ani niya at natawa kami pareho.This is what I like about mom. Aside from she's very caring, masasabayan mo talaga siya sa kung ano mang kalokohan. She's strict yet supportive.Pinatay ko ang TV nang may biglang kumatok. Tinanong ko muna kung sino siya at sinabing pinapataw...
Comments