CHAPTER FIVE:
The Fairy WorldEverything suddenly sinked in to my head. Sumakit din ang ulo ng kaibigan ko and it means they're here too! Tumayo ako at lumabas. Everyone was gathering at the hall. Nagmamadali akong pumunta sa hall at iniikot-ikot ang paningin. Everything is very unfamiliar to me.
Kahit ang ibang mga fairies ay nagtaka. May mga ibang sinusuri ang kanilang pakpak. May ibang nasa tabi lang.
Lumipad ako at nagmamadaling pumunta sa hall. I don't know but flying feels so light to me. I will just comprehend about this later, I want to see my friends.
Everyone stopped when a person goes down from the sky. Lahat ay tumahimik at pinanood siya. The person wears a cape so I can't identify the gender.
"Welcome, Fairies!" panimula niya. "Your soul is transmitted to this world, either you're an NPC or a player. If you want to go back to your body, you need to reach the highest level. Sounds easy, right?" pagtatanong nito and I clenched my fist. Easy to say but hard to do.
"What you have here, is your fairy self and a bag. This is where the game started, you need to CREATE the game. Goodluck, Fairies." the person said and suddenly vanished.
The crowd went loud. This is hard. How can we reach the highest level if we are the one who will create the game? My knees tremble at the thought. What would my parents feel? How's my body in there? Too many questions in my mind.
Everyone started panicking and some of them are crying. Ginawa ko ang lahat upang hindi mag-break down.
I need to see my friends!
I was looking at the crowd when our head had a light. Nakalagay doon ang level namin which is 0 and our usernames. Nang sa ganito ay mas madali kong mahanap ang mga kaibigan ko.
I tried my best to find them. Luckily, I saw them at the side of the hall. Nagtagpo na sila ay ako nalang ang kulang sa grupo namin.
Nakayuko sila habang si Yas ay nakasandal sa pader. Ang dating pala-salita na si Gurren ay naging tahimik na ito at nakapamulsa. Arsinoe just looked away. Luna is spacing out. And Emily wanted to cry. We're all devastated at the situation.Who wouldn't be? Tila napakabilis nang pangyayari. That man earlier didn't mention our condition of our real bodies.
"This is all your fault!" galit na pagkabigkas ng salita ni Arsinoe sa 'kin.
"If only you didn't trust a stranger!"
"Hindi ko alam—"
"How will you explain this, huh?" she asked. Tumiklop ako at hindi makahanap ng salitang ibibigkas.
"My parents are probably worrying right now. I still have future and to be stuck in this game is not part of my plan!" she shouted. Nakayuko lang ako at alam kong nakikinig lang sina Emily, Luna, Yas, and Gurren. Hindi malakas ang sigaw ni Arsinoe at ramdam kong kahit ganito ang galit niya ay ayaw niya pa ring makita niya akong napahiya or ayaw niya lang talagang makita siya ng iba na gan'yan kagalit. I know it's the latter but I'm still hoping that this isn't my fault.
Nagulat ako dahil bigla niya akong sinakal. Pilit kong tinanggal ang kamay niya. I can see on her eyes that she's that angry. I'm losing my hope because none of my other friends stopped Arsinoe from choking me.
"It's your fault that you drag us into this mess!" she added. Ang health bar sa game na 'to ay nasa mismong katawan namin. It looks like you are filling a cup with water. Nakita kong nababawasan na ang health ko.
"Mas mabuti pang mauna ka nang mamatay." her words felt like a dagger to me. I suddenly stopped my hands from preventing her to choke me more.
If this will make them satisfy, then I willingly gave up my life. But then I remember this isn't my body. I am assigned to be the guardian of this fairy's body.
"Take care of my body."
"Take care of my body."
"Take care of my body."
Those words keeps on repeating inside my head. I was never this torn all of my life. But I know, I won't end up being just like this. Pumikit ako at sa pagmulat ng mata ko ay may naramdaman akong enerhiyang dumaloy sa paa at sinipa si Arsinoe. Malakas ito at napasalpak siya sa pader.
Everyone looked at us. Some stopped crying at para makita ang nangyayari. Hinihingal ako at napaubo dahil sa pagkasakal ni Arsinoe kanina.
My friends helped Arsinoe. And none of them helped me. Instead, they looked at me angrily. Ako ang lumabas na masama. I didn't know that they are this angry to me. They were kind and very understanding. So, how come it turn out like this? Did I fail to scan every voices they had?
Sumugod sila sa 'kin. I've never seen Yas and Gurren this angry before. They seemed like they're not on their usual self. Or I am just miscalculating things.
Yas and Gurren attacked me with their axe and sword. Iniwasan ko sila at isa isang sinipa. Katulad ni Arsinoe ay nasalpak din sila sa pader. Everyone was shocked and so am I. Ang sabi ay everything will be back to zero pero bakit may kakayahan akong ganito?
Nasa 45% nalang ang health bar ko. Kapag gumamit ako ng kakayahan ay nababawan din ito. Masakit pa rin ang leeg ko dahil sa pagkakasakal.
Emily attacked me and all I can do is dodge her attack. I can't hurt her...my precious Emily.
A tear escaped on my eyes as I saw her desperately trying to hit me. Magaan lang ang katawan ng character ko rito kaya madali lang itong dalhin.
"Maybe you planned all of this!"
"Emily, you're being unreasonable. I don't—" I didn't finished my words since she succesfully hit me.
Nabawasan ang health bar ko at nasimulan nang nawalan ng pag-asa. I can't escape either.
"Emily, this is absurd. Please, listen—"
"Just die already!" her words made my heart ache. She was ready to attack me when someone catched Emily's attack.
"Run!" he shouted at me. Lumingon ako sa kaibigan ko at nakitang may kaniya-kaniya na silang kalaban. This is probably the man's group of friends. Lahat sila ay either swordsmen at tanks.
Hindi na ako nag-abalang tingnan ang username nila at umalis na sa hall. I flew at hinayaan kung saan ako dadalhin ng pakpak ko.
A tears suddenly escaped on my eyes. Agad ko itong ipinahid. I feel betrayed by my friends. I never imagined that we would be like this. I suddenly transported here at game and now my friends hated me.
I roamed around my eyes at napansing naliligaw na ako. This world looks beautiful. The trees are beautiful and every trees here have fruits.
May nakita akong lake kaya't pumaroon na ako. Nauuhaw ako kaya't uminom ako. Sumandal ako sa malaking bato and I started crying. I'm having a breakdown in this lake. Useless lang din ang ininom ko dahil iniiyak ko rin ito.
"I can't believe I'm out!"
Pagsasalita sa likod ko. Agad naman akong na-alarma pero hindi pa rin ako lumilingon dahil sa itsura ko. I probably looked like a mess right now.
"W-Who are you?" I asked, stuttering.
"So, you are now my master!" she cheerfuly said. I can feel that she giggled too. She's like... Emily.
"Master, lumingon ka naman. Hala, baka taga-ibang bansa 'to. Master, look at my gorgeous face now," she said. Lumingon naman ako dahil naramdaman kong she's a good person.
Namilog ang mata ko dahil sa nakita. She looks like Ariel. Red hair, ocean-like eyes, pointed nose and red lips. She has a tail too that is connected to the water. It's a part of her tail.
"You looked like a mess," she said softly.
"Anyway," she paused at inayos ang bra niyang gawa sa shell. "I can't believe you just sip my b*obs!"
"Sip what?" gulat na tanong ko sa kaniya..
"My b*obs. You sip a water from the lake. At doon nakapuwesto ang bundok ko sa kung saan mo sinipsipan," she explained.
Umakto akong nasuka dahil sa sinabi niya.
"Grabe ka, Master." she said at nag-pout pa.
"And when did I became your master?" I asked at umupo sa malaking bato.
"Kanina. The first one who would take a sip on this lake will be my master," she explained again. Naghikab pa ito gumagawa ng water balls.
"What's your name?" I asked.
"Mariel." Tipid na sagot niya.
"Ang ganda mo. I wonder if there's another mermaid just like you," I curiously said.
"I'm just the only one," tipid na sagot niya ulit.
"You were cheerful, did I say something to make you upset?" I asked. I'm feeling comfortable with her.
"I'm not upset. I am watching at this water ball about what happened to you," she said at nakatingin sa water ball na ginawa niya. Nakita kong wala naman kung anong lumabas do'n.
"Wala namang—"
"It's because I'm just the only one who can see it."
Tumahimik nalang ako. This is what I don't want with myself. I'm getting comfortable with Mariel and I'm afraid if she would betray me too.
Nakarinig ako ng kaluskos at nakitang sina Emily ito. I just follow what my mind says. I follow them.
"Emily, wait!" I shouted. Lumingon naman sila at tinitigan ako ng masama.
"Just let me exp—"
"There's nothing you should explain about," she coldly said.
"Each of you were sending me good voices inside my ear. It feels good, actually. D-Did I fail to hear your important voices?" I asked, stuttering.
Walang nagbago sa expresiyon nila at hindi sumagot. I was caught off guard when an arrow is pointing at me. I see, nakapag-bili na sila ng weapons or they made it? The arrow was gone and was swallowed by water.
"When did you—" hindi na matapos ni Luna ang sasabihin ng bigla akong hinila ng tubig ay pinaulanan ng water ball ang isa sa kanila. They looked at my eyes and they were setting boundaries.
Boundary of rivalry. I gladly accept it. I can't just lose. I will be the first who will reach to the highest level.
"Master, don't just ran off like that!" pag-alala ni Mariel.
Yumuko ako at niyakap ang tuhod. I probably looked like a mess.
Tumayo ako. I just don't want my courage to go down. "I will become the first one to reach the higher level."
She smiled at me.
"Not so fast. You're not gonna say thank you for us?" huli na nang biglang lumitaw ang grupo ng mga lalakong tumulong sa 'kin kanina. I didn't bother to read their names.
"What do you want?" I asked. Kay Mariel pa rin sila nakatingin. Hindi sila makapaniwala sa nakita.
"Power. Where did you get that power? Give us some," he bluntly said.
I didn't even know. Suddenly, naka-isip ako ng kalokohan.
"Fine. I will tell you as my thanks for helping me at the hall," they all smiled.
Pasekreto naman akong kinurot ni Mariel. Baka iniisip niyang tanga ako.
"Uminom ako ng tubig sa lake and suddenly this mermaid appeared. If you will drink a water at the lake, go to the forest and you will hear the calling. It might be air, water, or fire," I said at hindi pinahalata sa kanila that I'm lying.
Naniwala naman sila at uminom ng tubig sa lake. They bid their goodbyes at nagpunta na sa forest. Nang makalayo ay malakas na tawa ang pinakawalan namin ni Mariel.
CHAPTER SIX:The Dedication.(PETS ARC)Renifleur's POVI don't know what day is it. Or time. Pala-isipan pa rin sa 'kin kung bakit ang bilis nilang makagawa ng weapon. And it's an arrow. I know them, maybe they team uped. The thought make me sad. Team kami dati, e. They didn't even let me explain.Lutang ako habang kumukuha ng prutas dito sa forest. Ang dami kong iniisip. Una, kung bakit ang soul namin ang napunta rito. Pangalawa, saan nakuha nina Emily ang weapon nang gano'n kadali. Pangatlo, where did that strong energy came from? And lastly, what should I do in this game.Inutusan ako ni Mariel na kumain ng prutas dahil nakakatulong daw ito sa pagtaas ng aking health bar. Pinagalitan niya pa 'ko dahil kahapon. Bakit daw susugod nalang ako bigla without looking at my health.Bi
CHAPTER SEVEN:The Tail.Renifleur's POVNaghanap ako ng ibang puno and luckily, i found one. Medyo malayo-layo na ito kung saan 'yung malaking puno. I landed safely at the tree. Umupo ako sa sanga nito at tiningnan ang mga bituin. This may be a game but the stars looks real. Siguro dahil ginagawa pa lamang ito and the game should be realistic. Malaki ang buwan na nandito sa game kaya nagsisilbi itong liwanag sa gabi. You won't hear any crickets here. What you will hear is the pure silence. I wonder where the animals are. That means, there's no meat. I wonder if I will survive here with just a fruit to eat. This ranking quest game is starting. G
CHAPTER EIGHT:The Town. Renifleur's POV Bumangon na ako't nagsimula nang mag-unat ng katawan. Balak ko sanang mag-morning jog katulad ng ginagawa ko sa real world pero naalala kong may pakpak pala ako. Kumakain ako ng starfruit at naalala ang ginawa ko kay Mariel. Napabuntong hininga nalang ako dahil do'n. Nasa himpapawid ako habang nagsusuri sa paligid. May nakita akong mga mga dahon na naka-arrange. Baka may gumagawa rin ng mini-tent dito. Trees are dangerous to stay with. Malayo ang ibang mga mini-tent sa kung nasaan ang mini-tent ko. Nakahinga ako ng maluwag. Natawa ako dahil mukha kaming nagbahay-bahayan sa larong 'to. Bumalik na ako sa kung saan ang tent ko. Habang nasa himpapawid ay may nakita akong isa tao. Hindi ko maaninag ang username niya dahil malayo pa ako. Nagtago ako
CHAPTER NINE:The Water Renifleur's POV Pagkatapos kong maglagay ng announcement ay nag-ikot na kami ni Winona sa Fairy Town. Nakakatuwa dahil masaya silang namumuhay rito. Wala ring discrimination na nagaganap dahil ang ibang NPC ay walang pakpak at ang iba ay meron, mahahalata mo ito at hindi maisip na peke ang pinapakita nila. Lahat ng mga NPCs ay maayos ang pakikitungo sa 'kin. May mga items din na free mong maa-aquire as a part of welcoming a player here. Ngunit hindi lahat ng item ay free, may mga item din na makukuha mo by money or by level. Nagtanong ako sa isang NPC kung paano ma-aquire ang isang damit na level 5. Hindi ko kasi alam paano magpalevel dahil sabi nga no'ng taong nasa hall, we should create the game. The NPC didn't answer
CHAPTER TEN:The First Quest.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sinag ng araw. Masakit din ang ulo ko at parang may hang-over ako. Agad kong pinuntahan ang banyo at sumuka. Nang mahimasmasan ay naligo na ako. Nagbihis na ako pagkatapos maligo at nagsuot ng cape. Natago do'n ang username at level ko. Lumabas ako at may balak na pumunta sa gubat para magpatuyo ng pakpak. This wings is very hassle for me. This will just slow me down. Pero naisip ko rin na useful ito para mapabilis ang reflexes ko at magdodge ng mga attacks. And it's beautiful.The water is dripping in my wings so I called Mariel. Lumabas naman ito at may paa na. She even have clothes now pero wala siyang nakalagay na level at
CHAPTER ELEVEN:The Accomplishment.Renifleur's POVLumipad ako. Lumabas din ang fairy winga ng dalawa. Nagulat pa ako dahil mas gumanda na ang kay Winona at hindi ko alam na may pakpak si Mariel dahil isa siyang mermaid. I called Winona. She just nodded."Wala akong alam sa lokasiyon ng golemns. But I remember where stones are piling up," she said and leads the way.Sinundan lang namin siya at napansing nasa isang falls kami pumunta. This will be advantage to Mariel.
CHAPTER TWELVE:The Improvement.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sakit ng ulo. Napahawak ako do'n at mahinang hinihilot. Tiningnan ko kung nasaan ako, gladly, I'm in the apartment room. Gabi na rina kaya bumangon ako at isinirado ang bintana. Bumalik naman ako sa pagkahiga dahil napansing ako lang mag-isa rito.Maya't maya ay nakarinig ako ng katok. "Master, are you awake?" pagtatanong ni Steff. I answered yes. Hinanda ko ang pana ko at handa nang patamaan siya kapag pumasok na.Nakarinig ako ng pagpihit ng doorknob. She opened the door and I aimed her arms. Nakaiwas siya pero nadaplisan pa rin siya sa bandang braso. Tumawa lang siya.Kinuha niya ang arrow at ibinigay sa 'kin. "How are you feeling?" she asked while smiling."Feeling better now. Medyo kumikirot pa rin ang ulo ko," I said at humiga na."Hindi lang hampas ng bato ang aabutin mo kapag may iba pang magical guardians ang gawin kang master nila," she said and laughing softly. Nagkumot ako at hindi siya hinarap."I don'
CHAPTER THIRTEEN: The Fairy Forest. Renifleur's POV Tumatakbo kami ngayon papunta sa apartment. Napag-alaman namin sa isang NPC(non-player character) na may fairy forest na nage-exist that is located in the East. Binigyan naman ako ng map kaya't madali na lang sa 'kin ang pumunta ro'n. Dumating na kami sa apartment at agad kong binuksan ang pinto ng room ko. Kailangan ko ng mag-impake at magprepara patungo sa East. Binuksan ko ang closet at napahampas sa noo. "Wala pala akong iimpake kasi wala naman akong gamit," saad ko at tiningnan ang tatlo. Tumawa kami ng malakas dahil nagmamadali pa talaga kaming pumunta rito. Nang humupa ang tawa ay lumabas na kami. Nilagay ko rin sa item bag ang isang unan. Nagpaalam kami sa landfairy na aalis muna at baka matagalan sa pagbalik sa town. Ngumiti siya at sinabing mag-iingat kami. Lumabas na sina Winona, Steff at Mariel. Lalabas na rin sana ako nang may sinabi siya. "You should've bring all of your room's stuffs," she said while smiling wide
CHAPTER THIRTEEN: The Fairy Forest. Renifleur's POV Tumatakbo kami ngayon papunta sa apartment. Napag-alaman namin sa isang NPC(non-player character) na may fairy forest na nage-exist that is located in the East. Binigyan naman ako ng map kaya't madali na lang sa 'kin ang pumunta ro'n. Dumating na kami sa apartment at agad kong binuksan ang pinto ng room ko. Kailangan ko ng mag-impake at magprepara patungo sa East. Binuksan ko ang closet at napahampas sa noo. "Wala pala akong iimpake kasi wala naman akong gamit," saad ko at tiningnan ang tatlo. Tumawa kami ng malakas dahil nagmamadali pa talaga kaming pumunta rito. Nang humupa ang tawa ay lumabas na kami. Nilagay ko rin sa item bag ang isang unan. Nagpaalam kami sa landfairy na aalis muna at baka matagalan sa pagbalik sa town. Ngumiti siya at sinabing mag-iingat kami. Lumabas na sina Winona, Steff at Mariel. Lalabas na rin sana ako nang may sinabi siya. "You should've bring all of your room's stuffs," she said while smiling wide
CHAPTER TWELVE:The Improvement.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sakit ng ulo. Napahawak ako do'n at mahinang hinihilot. Tiningnan ko kung nasaan ako, gladly, I'm in the apartment room. Gabi na rina kaya bumangon ako at isinirado ang bintana. Bumalik naman ako sa pagkahiga dahil napansing ako lang mag-isa rito.Maya't maya ay nakarinig ako ng katok. "Master, are you awake?" pagtatanong ni Steff. I answered yes. Hinanda ko ang pana ko at handa nang patamaan siya kapag pumasok na.Nakarinig ako ng pagpihit ng doorknob. She opened the door and I aimed her arms. Nakaiwas siya pero nadaplisan pa rin siya sa bandang braso. Tumawa lang siya.Kinuha niya ang arrow at ibinigay sa 'kin. "How are you feeling?" she asked while smiling."Feeling better now. Medyo kumikirot pa rin ang ulo ko," I said at humiga na."Hindi lang hampas ng bato ang aabutin mo kapag may iba pang magical guardians ang gawin kang master nila," she said and laughing softly. Nagkumot ako at hindi siya hinarap."I don'
CHAPTER ELEVEN:The Accomplishment.Renifleur's POVLumipad ako. Lumabas din ang fairy winga ng dalawa. Nagulat pa ako dahil mas gumanda na ang kay Winona at hindi ko alam na may pakpak si Mariel dahil isa siyang mermaid. I called Winona. She just nodded."Wala akong alam sa lokasiyon ng golemns. But I remember where stones are piling up," she said and leads the way.Sinundan lang namin siya at napansing nasa isang falls kami pumunta. This will be advantage to Mariel.
CHAPTER TEN:The First Quest.Renifleur's POVNagising ako dahil sa sinag ng araw. Masakit din ang ulo ko at parang may hang-over ako. Agad kong pinuntahan ang banyo at sumuka. Nang mahimasmasan ay naligo na ako. Nagbihis na ako pagkatapos maligo at nagsuot ng cape. Natago do'n ang username at level ko. Lumabas ako at may balak na pumunta sa gubat para magpatuyo ng pakpak. This wings is very hassle for me. This will just slow me down. Pero naisip ko rin na useful ito para mapabilis ang reflexes ko at magdodge ng mga attacks. And it's beautiful.The water is dripping in my wings so I called Mariel. Lumabas naman ito at may paa na. She even have clothes now pero wala siyang nakalagay na level at
CHAPTER NINE:The Water Renifleur's POV Pagkatapos kong maglagay ng announcement ay nag-ikot na kami ni Winona sa Fairy Town. Nakakatuwa dahil masaya silang namumuhay rito. Wala ring discrimination na nagaganap dahil ang ibang NPC ay walang pakpak at ang iba ay meron, mahahalata mo ito at hindi maisip na peke ang pinapakita nila. Lahat ng mga NPCs ay maayos ang pakikitungo sa 'kin. May mga items din na free mong maa-aquire as a part of welcoming a player here. Ngunit hindi lahat ng item ay free, may mga item din na makukuha mo by money or by level. Nagtanong ako sa isang NPC kung paano ma-aquire ang isang damit na level 5. Hindi ko kasi alam paano magpalevel dahil sabi nga no'ng taong nasa hall, we should create the game. The NPC didn't answer
CHAPTER EIGHT:The Town. Renifleur's POV Bumangon na ako't nagsimula nang mag-unat ng katawan. Balak ko sanang mag-morning jog katulad ng ginagawa ko sa real world pero naalala kong may pakpak pala ako. Kumakain ako ng starfruit at naalala ang ginawa ko kay Mariel. Napabuntong hininga nalang ako dahil do'n. Nasa himpapawid ako habang nagsusuri sa paligid. May nakita akong mga mga dahon na naka-arrange. Baka may gumagawa rin ng mini-tent dito. Trees are dangerous to stay with. Malayo ang ibang mga mini-tent sa kung nasaan ang mini-tent ko. Nakahinga ako ng maluwag. Natawa ako dahil mukha kaming nagbahay-bahayan sa larong 'to. Bumalik na ako sa kung saan ang tent ko. Habang nasa himpapawid ay may nakita akong isa tao. Hindi ko maaninag ang username niya dahil malayo pa ako. Nagtago ako
CHAPTER SEVEN:The Tail.Renifleur's POVNaghanap ako ng ibang puno and luckily, i found one. Medyo malayo-layo na ito kung saan 'yung malaking puno. I landed safely at the tree. Umupo ako sa sanga nito at tiningnan ang mga bituin. This may be a game but the stars looks real. Siguro dahil ginagawa pa lamang ito and the game should be realistic. Malaki ang buwan na nandito sa game kaya nagsisilbi itong liwanag sa gabi. You won't hear any crickets here. What you will hear is the pure silence. I wonder where the animals are. That means, there's no meat. I wonder if I will survive here with just a fruit to eat. This ranking quest game is starting. G
CHAPTER SIX:The Dedication.(PETS ARC)Renifleur's POVI don't know what day is it. Or time. Pala-isipan pa rin sa 'kin kung bakit ang bilis nilang makagawa ng weapon. And it's an arrow. I know them, maybe they team uped. The thought make me sad. Team kami dati, e. They didn't even let me explain.Lutang ako habang kumukuha ng prutas dito sa forest. Ang dami kong iniisip. Una, kung bakit ang soul namin ang napunta rito. Pangalawa, saan nakuha nina Emily ang weapon nang gano'n kadali. Pangatlo, where did that strong energy came from? And lastly, what should I do in this game.Inutusan ako ni Mariel na kumain ng prutas dahil nakakatulong daw ito sa pagtaas ng aking health bar. Pinagalitan niya pa 'ko dahil kahapon. Bakit daw susugod nalang ako bigla without looking at my health.Bi
CHAPTER FIVE:The Fairy WorldEverything suddenly sinked in to my head. Sumakit din ang ulo ng kaibigan ko and it means they're here too! Tumayo ako at lumabas. Everyone was gathering at the hall. Nagmamadali akong pumunta sa hall at iniikot-ikot ang paningin. Everything is very unfamiliar to me.Kahit ang ibang mga fairies ay nagtaka. May mga ibang sinusuri ang kanilang pakpak. May ibang nasa tabi lang.Lumipad ako at nagmamadaling pumunta sa hall. I don't know but flying feels so light to me. I will just comprehend about this later, I want to see my friends.Everyone stopped when a person goes down from the sky. Lahat ay tumahimik at pinanood siya. The person wears a cape so I can't identify the gender."Welcome, Fairies!" panimula niya. "Your soul is transmitted to this world, either you're an NPC or a player. If you want to go back to your body, you need to reach the highest level. Sounds easy, right?" pag