Chapter Three

CHAPTER THREE:

The Offer.

I was really sure that I could defeat him. Or maybe, I was just too full of myself. Maganda ang techniques niya at mabilis din siya gumawa ng strategies. I didn't observed so much about his moves, resulting my defeat. 

Magla-lunch na kaya kailangan ko nang kumain. Ayoko namang umuwi dahil pa-uulanan ako ng tanong ng mga magulang ko. 

I sighed.

Naglakad ako habang naghihintay ng tricycle papuntang karenderya ni Aling Susan. Habang naglalakad ay may narinig akong lalaking nagsasalita. He was talking to a citizen. Nakatalikod siya sa 'kin kaya 'di ko maaninag ang mukha.

Nagpatuloy ako sa paglalakad at lalagpasan sana siya. Narinig ko ang tinatanong nito. He was asking if the citizen knew a girl gamer and the way he describe, it's probably me. 

"Kuya, hindi niyo po ba talaga alam? Gamer siya at mahaba ang buhok. Tama-tama lang ang tangkad at may pagka-morena?" he desperately asked.

"Wala talaga, e. Pasensiya ka na," sagot naman ng nakatanungan niya. 

Hindi ko namalayan na napahinto pala ako sa paglalakad dahil lang pakinggan ang tinatanong nito. Agad akong nagpatuloy sa paglalakad.

"Miss!" he shouted. I stopped walking. Nagdadalawang isip pa kung lilingon ba ako o hindi. Maybe, he's a stalker too just like that d*mn Liam. 

"I just want to ask you if you know this girl gam—" he didn't finished his words dahil lumingon ako. He was caught off guard seeing the one that he was looking for.

"What?" I asked, looking at him with curiosity. 

"I just wanted to ask if you're free for lunch?" 

"You want to make me your lunch?" I asked, just to be clear.

Namilog ang mata niya at mahinang tumawa. "Uhm, no," he laughed, loudly. "I mean, I'm inviting you for a lunch."

"And what if I don't want to?"

"You have no choice. You're curious on why does a stranger looking good man like me is looking for you," he smiled while saying it.

Nabigla ako. Kumamot naman siya sa ulo niya. 

"I am one of the developer of the game Fairy Guardians. I will explain further when you agree to my invitation," he said.

"Fine. Your treat."

"Sure."

DINALA niya 'ko sa isang fast food chain at umupo na kami nang may nakitang bakanteng upuan at mesa.

"So, I am—"

"Let's order first. Gustom na ako," I cut him off at nag-pout saka hinawakan ang tiyan ko. Napagod ako makipagplastikan do'n sa lalaking pinaglihi sa sama ng loob kaya't lumaking naalog ang utak.

Hindi masiyadong marami ang inorder ko kasi nakakahiya. Pinipilit ko na ring 'wag isipin ang nangyari kanina. 

"So, why are you looking for me?" tanong ko sa kaniya habang naghihintay na dumating ang order. Hindi marami ang inorder ko kasi nakakahiya sa kaniya.

"I am Caspian Hakashi. Nice to meet you," sabi niya at inilahad ang kamay.

Tinanggap ko ito at sinabi rin ang pangalan ko. Ngayon ko lang napansin ang features niya. Matangkad siya at nakasuot ng long sleeves at pants with rubber shoes. Mahahalata mo talagang worker siya at makisig din ang katawan na mukhang naggy-gym.

"I am one of the developer of the game Fairy Guardians—"

"Wait. Nakita ko kasi no'ng pagdownload ko sa game—"

He cut me off. "Patapusin mo muna kasi ako," he said while losing his patience. I raised my two hands as a sign of defeat.

Dumating na ang order namin kaya't nagsimula na akong kumain at nagkinig nalang sa kaniya.

"I am looking for a player near my place at imbitahin upang maglaro sa Fairy Guardian para i-test ang mga graphics do'n at kung may error pa," he explained and started eating. 

"I'm not interested. You can ask Mr. Liam Fuentabillo since he's a gamer," I said at uminom ng cola. Naka-straw ito kaya tumunog ang pagsigop ko ng cola. Tiningnan ko naman siya at natutuwang he's losing his patience. He might be thinking, "Why did I even invite her?" but he can't say it aloud since he need me.

Natigil ako sa paghigop nang marealize na nabanggit ko pala ang name ng lalaki na 'yon. Hindi ko pinahalata sa kaniya na affected ako. I'll probably wash my mouth later at home for spitting the name of a sh*t.

"I already talked to him and funny how he said I must offer this position for you," ani niya.

"At bakit naman? Sira na ba utak niya?"

Natawa siya ng slight. "Because you needed money."

Natigil ako sa pagkain dahil sa sinabi nito. "So you are saying that you'll pay me?"

"Of course. Walang libre sa panahon ngayon."

"How much?"

"Enough to pay your family's debt."

I don't know if he knew about that or that Liam said it to him. I was thinking about his offer. Hindi naman siya nagsalita, alam niya sigurong nag-iisip ako ng sagot. 

"Baka jinoki-joki mo lang ako? No to bogus buyer, please," pagtatanong ko sa kaniya at tumawa naman siya ng malakas. Pinagtitinginan kami rito dahil sa lakas ng tawa niya. 

Tumawa na rin ako na may halong pagka-plastik para masabayan siya at hindi mapahiya sa lahat ng tao.

Nang mahalata niyang plastic lang tawa ko ay tumahimik na siya at nag-death glare sa 'kin. As if madadala ako sa tingin na 'yan.

"I'm serious about this."

I sighed. This will make my parent's problem be solve. I can't stand seeing them worrying. Hindi naman kami mayaman so I needed to do something too. Because that's what family is. Dapat magtulungan. Ayoko namang maging pabigat lang lalo na't sa panahon ngayo'ng may problema kami.

Tapos na akong kumain at nakita kong patapos na rin siya. 

"Ang panget mo kapag nakakunot ang noo," panlalait nito sa 'kin.

Sinamaan ko siya ng tingin. "Ikaw nga hindi pa nakakunot ang noo, panget na," panlalait ko rin. I can feel that he's not serious saying those kaya sinakyan ko trip niya. Napa-isip tuloy ako kung isa ba talaga siya sa developer. Hindi halata, e.

Natawa na naman siya. 

"Huwag ka ngang tumawa. Baka isipin ng iba na clown kausap mo." I glared at him.

Hindi nalang siya nagsalita at alam kong ginawa niya lang 'yon para hindi ako maging lutang.

"Pag-iisipan ko muna, Mr. Caspian," paggalang ko na sagot. I was raised good by my parents with good morals kaya may natitira pang bait sa katawan ko. 

Tatanungin ko sana patungkol do'n sa napansin ko na pagda-d******d sa game. 'Yung biglang nawala ang d******ds sa store na 'yon. Ngunit isinawalang bahala ko na lang. Baka gano'n talaga since secret na site rin 'yon. Pinili kong 'wag isipin 'yon at nagpanggap na ang impormasyong 'yon ay inilagay ko sa trash. Natawa ako dahil sa kalokohan ko.

"Yes, take your time. If you have your decision, just contact me," saad niya at nagbigay ng card. 

Tinanggap ko ito at nakitang nag-iba ang kulay ng mata niya at bigla siyang nagkaroon ng kuwintas. Kinusot ko ang mata ko bala namalik mata lang ako. Pagkatapos kong kusotin ang mata ay pagmulat ko ay wala na ang kwentas at normal lang ang kulay ng mata niya. He's even smiling. 

Siguro namalik mata lang talaga ako. 

UMUWI na ako pagkatapos no'n at humiga sa kama. Buti na lang at hindi nagtanong ang magulang ko. I'm torn between telling them or not. 

Nakatingin lang ako sa ceiling ng kuwarto ko at iniisip ang nangyari sa araw na 'to. Feeling ko tatanda na ako agad sa daming iniisip. My mind is too clouded. 

Nakatulog naman ako dahil sa pag-iisip at ang huli kong inisip ay ang napansin ko kay Mr. Caspian. Kanina kasi, sinabayan niya akong lumabas sa fast food chain na kinainan namin. Bago ako makapasok sa tricycle ay nakita ko siya. He's smiling wickedly at me. 

Iniisip ko rin kung namamalik mata lang ba talaga ako no'ng pagtanggap ko sa calling card niya. I know this is absurd. Wala namang gano'n but my instinct is telling me that it really happened. 

Napa-isip din ako tungkol kay Mr. Fuentabillo, about sa deal namin. Naisip kong tanggapin nalang ang offer ni Sir Caspian para matakasan ko ang lalaking 'yon.

Bago pa maalog ang utak ko at matulad kay Liam kakaisip ay natulog na ako dahil sa sobrang pagod. 'Yon lang ang ginawa ko pero para siyang nakakapagod kung isipin. Kaya mas pinili kong 'wag nalang isipin para hindi na ako mapagod. Nakatulog na ako kahit hindi pa nagbibihis.

NAGISING ako dahil sa katok ng pinto. Tiningnan ko ang wrist watch ko at nakitang gabi na. 

"Fleur, dinner is ready," Dad said behind the door.

Naghalf-bath muna ako bago bumaba. Binilisan ko talaga dahil alam kong hihintayin muna ako ng magulang ko para sabay kaming lahat na kumain. This is what I love in my family. We really value each other's existence.

Bumaba na ako at nakitang nakaupo na sila sa kusina. Mom and Dad are talking about the debt and they asked me too about why did I go off in the house. 

"I was looking for a job, Mom."

She smiled at me. "You don't have to. We can handle this," ani niya at hinagod ang balikat ni Dad. Hindi ko naman naalalang sinabi ni Dad na makati ang balikat niya, ah? Or lutang siguro ako.

"No, Mom. I really wanted to help. Sa mga panahong ganito ay dapat nagtutulungan tayo." I smiled while saying those words.

They smiled too and starts talkng again. Ayon sa kanila, Dad is looking for a new job and Mom will look too. For sure hirap silang maghanap ng trabaho, lalo na si Dad. Other companies might not accept him dahil sa utang niya. Mom will also have a hard time finding a job because of my dad's issue about his failure.

Ako nalang ang natirang may pag-asa pa. Nang matapos kumain ay nagpaalam na ako sa kanila na papasok na ako sa kuwarto ko. Sila naman ay manonood pa ata ng teleserye sa sala bago matulog. 

I opened my F******k and asked some friends na nags-start ng business na mag-apply ako. None of them is available for an employee.

I sighed looking at my laptop. Maybe, it's my only choice? Halata naman kasing ayaw rin nilang tanggapin ako baka matulad ako sa Daddy ko. They don't want a failure on their business.

Ni-log in ko ang account ko sa Fairy Guardians at nagsimula nang maglaro. Nagreach ako ng level 10. Na-bored ako kaya nag-ikot ikot lang ako sa Map at sinasayang ang teleportation posion ko. Inilibot ko ang buong map except sa isang island. Napagod kasi ako kaka-pindot sa laptop kaya tumigil ako at tiningnan ang calling card ni Sir Caspian.

Tinawagan ko ito. Ilang beses nag-ring bago ko niya sinagot.

"Hi, this is Jollibee. What is your order, Sir?" pang bungad ko sa kaniya.

And again, tumawa na naman siya at sinabing no to bogus buyer daw. Siya nga 'tong bibili tapos ako pa ang sasabihan ng bogus buyer.

"You've decided already?" he asked.

"Yes. I'll be taking your offer," I answered.