PINANOOD NI LYLIA KUNG PAANO KUMAIN ANG BABAENG kararating lang hanggang sa matapos ito. Ilang sandali pa ay nilingon siya nito at ibinaba ang pinagkainan nito. Sandali siyang natigilan nang magtama ang kanilang mga mata. Dahil sa kanyang itsura ay kung tingnan siya ng mga tao doon ay puno ng pandidiri at pagkasuklam na halos ayaw na siyang tingnan pa sa mukha ngunt sa tagal niya doon ay iyon ang unang beses na may tumingin sa kaniya sa kalmadong mga mata. “Salamat.” walang tinig na sambit nito.Ilang sandali pa ay tumayo na siya at handa na sanang umalis ngunit bigla na lang nitong hinawakan ang braso niya. “Ang pangalan ko ay Serene.” sabi nito sa halos bulong lang.“Ako si Lylia.” mahinang sagot niya lang din naman at hinila ang kamay pagkatapos ay tuluyan nang lumabas doon dala ang mangkok na pinagkainan nito.Biglang napatitig si Serene sa nakasarang pinto. Si Lylia ay mukhang malayang nakakalabas-pasok sa kanyang silid samantalang siya ay naroon lang at nanatiling nakakulong. N
NANG ARAW NA IYON, HABANG KUMAKAIN ay nakahanap ng pagkakataon si Serene. Nang pumasok doon si Lylia ay nakapagpuslit ito ng isang cellphone. Sinabi nito na nakuha niya ito sa isang parke sa tabi kung nasaan sila at ang sabi nito ay pwede niyang gamitin iyon para huming ng tulong sa mga kamag-anak niya. Kailangan niyang tumawag na at pagkatapos nun ay kailangan niyang sirain ang cellphone na iyon dahil kung hindi kapag nalaman nina A iyon ay baka kung anong gawin nila ulit sa kaniya.Habang hawak iyon ay napakuyom ang kamay ni Serene at naisip niya hihingi siya ng tulong kay Mike ngunit hindi niya kabisado ang number nito. Sa pagkakataong iyon, wala siyang ibang number na kabisado kundi ang number lang ng lalaking iyon. Kahit na alam niyang galit ito sa kaniya ay wala na siyang pakialam pa dahil wala na siyang pagpipilian pa. Idinial niya ang number nito sa nanginginig na mga kamay.Nakadalawang ring iyon bago nito iyon tuluyang sinagot ang tawag. Nanginginig ang kanyang mga labi at h
SA MADILIM NA SILID AY PILIT NA IPINIKIT NI SERENE ang kanyang mga mata upang matulog. Simula nang dumating siya doon ay hindi niya alam kung ilang oras lang naging tulog niya dahil natatakot siya na baka habang natutulog siya ay may pumasok doon at galawin siya. Hanggang sa mga oras na iyon ay hindi niya pa rin alam kung bakit siya ikinulong doon. Hindi niya maiwasang mapatanong kung ano ang balak ng mga ito sa kaniya.Sinabi sa kaniya ni Lylia na sa parke daw nangyayari ang mga kalakalan ng mga ginagawang mga slave at ang iba naman ay ibinebenta ang mga organs. Talamak din doon ang kidnapan at nanghihingi ng ransom. Ang iba ay ginagahasa daw ng paulit-ulit hanggang sa tuluyang patayin at kuhanin ang mga laman loob nito na pwedeng ibenta.Ang silid kung nasaan siya ay hindi soundproof kaya rinig na rinig niya ang sigaw ng mga tao katulad niya mula sa labas araw man o gabi. Kaawa-awang mga sigaw dahil sa panggagahasa at ang pinaka-kinakatakot niya ay para bang sinasadya ng mga itong
HALOS MANGINIG na sa takot si Serene ngunit wala na siyang pagpipilian pa. Ito na ang tamang pagkakataon para gawin niya iyon at wala ng ibang oras pa. Kung aatras pa siya ngayon ay kailan pa siya makakahanap ng pagkakataon para makatakas doon?Bigla namang napukaw ang lalaki lalo pa at habang tinititigan ang inosenteng mukha ni Serene. Napuno ng pagnanasa ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya. Humakbang ito palapit sa kaniya ay napahigpit ang pagkakakuyom ang mga kamay ni Serene habang halos masuka sa itsura ng lalaki na palapit sa kaniya. Puno na rin ng pinong pawis ang kanyang noo sa labis na kaba.Tumayo ito sa harapan niya kung saan ay dahan-dahan siyang lumuhod sa harap nito at iniunat ang kanyang kamay sa suot nitong pantalon habang nanginginig. Sa sumunod na segundo ay naramdaman na lang niya na may tumutok sa kanyang noon at alam niya na baril iyon. Napalunok siya. “Galingan mo. kung maglalakas loob ka ng gumawa ng ibang bagay ay baka patayin kita.” banta nito sa kaniya na
SA SUMUNOD na segundo ay nakita niya ito na dahan-dahang itinaas ang kamay sa dalawang lalaki sa likod nito at itinuro ang direksyon ni Lylia na kitang-kita dahil may mga ilaw sa tabi ng dagat. Alam niya na inuutusan niya ang mga tauhan nito na barilin si Lylia ngunit pinilit niyang tumayo at iniharang niya ang kanyang kamay sa tapat ng dalawang baril. “Huwag! Maawa ka Mike! Huwag!” sigaw niya.Hindi naman inaasahan ni Mike na itataya nito ang buhay para sa babaeng iyon. Matapos lang ang ilang segundo ay sinenyasan niya ang kanyang mga tauhan na ibaba ang baril.Basang-basa sa pawis ang buong katawan ni Serene. Ibig sabihin ay tama ang hinala niya na hindi siya kayang patayin ni Mike. kung kaya nito na patayin siya ay dapat noon pa lang ay piinatay na siya nito. “Serene…” sabi nito sa kaniya at dahan-dahang lumapit sa kaniya. Ang boses nito ay napaka-malumanay katulad pa rin ng dati.“Pwede bang hayaan mo na siya? Hindi na ako tatakas.” sabi niya rito at dahan-dahang umatras. Nasugat
BIGLANG NAMUTLA ANG BUONG mukha ni Serene nang marinig niya ang sinabi nito. Napakuyom ang kanyang mga kamay. Nanginig ang kanyang mga labi. “Bu-buhay pa ba sila?” mahinang tanong niya rito.“Ang mga taong napupunta dito ay maswerte na kung tumagal ng isang taon.” sabi nito sa kaniya na ikinatigas ng buong katawan niya. “Halika na at gagamutin ko ang sugat mo.” sabi nito sa kaniya.“Huwag kang lumapit!” sigaw niya rito at mas itinutok pa ang baril kay Mike. “subukan mong lumapit, papatayin kita!” sigaw niya rito.“Papatayin mo ako?” tanong ni Mike sa kaniya at pagkatapos ay napangiti.“Oo. papatayin kita! Dapat lang na mamatay ka dahil napakaraming tao na ang pinatay mo!” sigaw niya rito.“Serene, huwag ka ngang magpatawa. Alam mo ba na ako lang ang kayang magprotekta sayo dito?” tanong nito at pagkatapos ay lumuhod sa harapan niya habang nakatingin sa kanyang mga mata na walang katakot-takot doon kahit na nakatutok ang baril dito.Mas lalo pang lumuwang ang ngiti sa labi nito. “Mas g
IBIG SABIHIN ANG MGA PARATANG niya noon dito ay puro mali dahil malinis ito. Dahil doon ay bigla siyang napahawak sa kanyang dibdib. Ibig sabihin ay ni minsan ay hindi siya nito pinagtaksilan. Ilang sandali pa ay iminulat niya ang kanyang mga mata at napatingin kay Liam. “gusto kong alamin mo kung nasaan ang Mike na iyon.” malamig na utos niya rito.“Opo sir.” mabilis na tumango si Liam at muling lumabas doon.~~~~Nang imulat ni Serene ang kanyang mga mata ay bumungad sa kaniya ang maaliwalas na silid. Hindi na iyon ang silid na pinagkulungan sa kaniya noong unang pinunta siya doon. Akmang babangon na sana siya nang maramdaman niya ang pagkirot ng kanyang paa. “Miss, hugag ikaw galaw.” sabi ng isang babae na medyo singkit. Dahil sa salita at itsura nito ay alam niya na kaagad na hindi ito Pilipino ngunit marunong itong mag-tagalog.Bigla niyang nilingon ang kanyang damit at halos manlaki ang kanyang mga mata nang makitang iba na ang suot niyang damit. “Ang damit ko…” nanlalaki ang
HUMAHANGOS NAMAN NA pumasok si Xixi nang marinig nito ang pagsigaw ni Mike. dali-dali siyang hinila nito patayo at muling isinuot ang damit niya. Tiningnan lang siya ni Mike ng may malamig na mga mata. Dahil na rin sa panghihina ng katawan niya, pagtayo niya ay muli na naman siyang nahimatay. Nang imulat niya ang kanyang mga mata ay nagising siya sa madilim na silid kung saan siya naunang nakakulong pero mas mainam na rin iyon para sa kaniya kaysa ang makasama ang baliw na kagaya ni Mike.Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at nakita niya na pumasok doon si Xixi. nilapitan siya nito at pinatayo pagkatapos ay hinila siya nito palabas. Dahil nga nanghihina pa rin ang kanyang katawan ay wala siyang magawa kundi ang sumunod na lang dito.Maya-maya pa ay dinala siya nito sa isang opisina. Lumapit sila sa lalaking nakaupo sa mesa at pinaupo. Hindi siya nagsalita. “Bakit parang pumapayat ka?” tanong nito sa kaniya at hinawakan ang kanyang baba.Hindi siya sumagot at iniiwas lang ang kanyan
WALA PANG DALAWANG ARAW ay tuluyan na ngang natagpuan ni Liam ang ama ni Serene na si Felipe Hidalgo. Nang sabihin ni Liam na naaksidente ang anak nito ay ni hindi man lang ito nagpakita ng kahit na katiting lang na kalungkutan. Noong una ay tinanong niya ito at sinabi nito na namatay na nga ito ngunit dahil sa pagbabanta niya at pagbubugbog niya rito dala ang ilang tauhan ni Pierce ay umamin din ito sa wakas.“Ibinenta ko siya sa babaeng iyon sa halagang isang milyon.” sabi nito.Ang mukha nito ay namamaga dahil pambubugbog at pagkatapos ay nagmamakaawang tumingin sa kaniya. “Naubos ko na ang perang iyon at wala na akong pera pa.” sabi nito.Nabigla si Liam nang marinig niya ito dahil tama nga pala talaga ang hinala ng kanyang boss. Kuyom ang mga kamay ni Pierce ay bumaba siya sa sasakyan habang madilim ang mga mata. “Saano mo siya ibinenta?” galit at nagtatagis ang mga bagang na tanong niya rito.Napailing ito. “Hindi ko siya kilala. Ang sabi niya lang ay gusto daw ng bigboss nila s
SA LOOB NG MAMAHALING KOTSE, nag-ulat si Liam sa nakalap niyang impormasyon patungkol kay Mike. “sir, nalaman ko na nagpunta siya sa bansang Malaysia at pagkatapos ay pumasok sa isang ospital. May inutusan akong magpunta doon upang magtanong ngunit ang sabi ng mga pinagtanungan niya ay hindi nila siya nakitang umalis.” sabi nito.Bahagyang naningkit ang mga mata ni Pierce nang marinig niya ang sinabi nito. Sa bansang iyon? Ibig sabihin ay itinuloy pa rin nito ang pagpunta doon? Ibig bang sabihin nito ay wala talaga itong kinalaman sa pagkawala ni Serene? Ngunit iba ang nararamdaman niya at malakas ang kutob niya na may kinalaman ito.“Nakapasok ba ang inutusan mo sa research institute na iyon?” tanong ni Pierce rito ngunit mabilis lang na umiling si Liam.“Hindi sir. Ang research institute na iyon ay napakahigpit ng seguridad at hindi nila pinapayagang makapasok ang kahit sino maliban sa kanilang mga staff.” sagot nito sa kaniya.Agad naman na nagdilim ang mga mata ni Pierce at napaku
HUMAHANGOS NAMAN NA pumasok si Xixi nang marinig nito ang pagsigaw ni Mike. dali-dali siyang hinila nito patayo at muling isinuot ang damit niya. Tiningnan lang siya ni Mike ng may malamig na mga mata. Dahil na rin sa panghihina ng katawan niya, pagtayo niya ay muli na naman siyang nahimatay. Nang imulat niya ang kanyang mga mata ay nagising siya sa madilim na silid kung saan siya naunang nakakulong pero mas mainam na rin iyon para sa kaniya kaysa ang makasama ang baliw na kagaya ni Mike.Ilang sandali pa ay bumukas ang pinto at nakita niya na pumasok doon si Xixi. nilapitan siya nito at pinatayo pagkatapos ay hinila siya nito palabas. Dahil nga nanghihina pa rin ang kanyang katawan ay wala siyang magawa kundi ang sumunod na lang dito.Maya-maya pa ay dinala siya nito sa isang opisina. Lumapit sila sa lalaking nakaupo sa mesa at pinaupo. Hindi siya nagsalita. “Bakit parang pumapayat ka?” tanong nito sa kaniya at hinawakan ang kanyang baba.Hindi siya sumagot at iniiwas lang ang kanyan
IBIG SABIHIN ANG MGA PARATANG niya noon dito ay puro mali dahil malinis ito. Dahil doon ay bigla siyang napahawak sa kanyang dibdib. Ibig sabihin ay ni minsan ay hindi siya nito pinagtaksilan. Ilang sandali pa ay iminulat niya ang kanyang mga mata at napatingin kay Liam. “gusto kong alamin mo kung nasaan ang Mike na iyon.” malamig na utos niya rito.“Opo sir.” mabilis na tumango si Liam at muling lumabas doon.~~~~Nang imulat ni Serene ang kanyang mga mata ay bumungad sa kaniya ang maaliwalas na silid. Hindi na iyon ang silid na pinagkulungan sa kaniya noong unang pinunta siya doon. Akmang babangon na sana siya nang maramdaman niya ang pagkirot ng kanyang paa. “Miss, hugag ikaw galaw.” sabi ng isang babae na medyo singkit. Dahil sa salita at itsura nito ay alam niya na kaagad na hindi ito Pilipino ngunit marunong itong mag-tagalog.Bigla niyang nilingon ang kanyang damit at halos manlaki ang kanyang mga mata nang makitang iba na ang suot niyang damit. “Ang damit ko…” nanlalaki ang
BIGLANG NAMUTLA ANG BUONG mukha ni Serene nang marinig niya ang sinabi nito. Napakuyom ang kanyang mga kamay. Nanginig ang kanyang mga labi. “Bu-buhay pa ba sila?” mahinang tanong niya rito.“Ang mga taong napupunta dito ay maswerte na kung tumagal ng isang taon.” sabi nito sa kaniya na ikinatigas ng buong katawan niya. “Halika na at gagamutin ko ang sugat mo.” sabi nito sa kaniya.“Huwag kang lumapit!” sigaw niya rito at mas itinutok pa ang baril kay Mike. “subukan mong lumapit, papatayin kita!” sigaw niya rito.“Papatayin mo ako?” tanong ni Mike sa kaniya at pagkatapos ay napangiti.“Oo. papatayin kita! Dapat lang na mamatay ka dahil napakaraming tao na ang pinatay mo!” sigaw niya rito.“Serene, huwag ka ngang magpatawa. Alam mo ba na ako lang ang kayang magprotekta sayo dito?” tanong nito at pagkatapos ay lumuhod sa harapan niya habang nakatingin sa kanyang mga mata na walang katakot-takot doon kahit na nakatutok ang baril dito.Mas lalo pang lumuwang ang ngiti sa labi nito. “Mas g
SA SUMUNOD na segundo ay nakita niya ito na dahan-dahang itinaas ang kamay sa dalawang lalaki sa likod nito at itinuro ang direksyon ni Lylia na kitang-kita dahil may mga ilaw sa tabi ng dagat. Alam niya na inuutusan niya ang mga tauhan nito na barilin si Lylia ngunit pinilit niyang tumayo at iniharang niya ang kanyang kamay sa tapat ng dalawang baril. “Huwag! Maawa ka Mike! Huwag!” sigaw niya.Hindi naman inaasahan ni Mike na itataya nito ang buhay para sa babaeng iyon. Matapos lang ang ilang segundo ay sinenyasan niya ang kanyang mga tauhan na ibaba ang baril.Basang-basa sa pawis ang buong katawan ni Serene. Ibig sabihin ay tama ang hinala niya na hindi siya kayang patayin ni Mike. kung kaya nito na patayin siya ay dapat noon pa lang ay piinatay na siya nito. “Serene…” sabi nito sa kaniya at dahan-dahang lumapit sa kaniya. Ang boses nito ay napaka-malumanay katulad pa rin ng dati.“Pwede bang hayaan mo na siya? Hindi na ako tatakas.” sabi niya rito at dahan-dahang umatras. Nasugat
HALOS MANGINIG na sa takot si Serene ngunit wala na siyang pagpipilian pa. Ito na ang tamang pagkakataon para gawin niya iyon at wala ng ibang oras pa. Kung aatras pa siya ngayon ay kailan pa siya makakahanap ng pagkakataon para makatakas doon?Bigla namang napukaw ang lalaki lalo pa at habang tinititigan ang inosenteng mukha ni Serene. Napuno ng pagnanasa ang mga mata nitong nakatingin sa kaniya. Humakbang ito palapit sa kaniya ay napahigpit ang pagkakakuyom ang mga kamay ni Serene habang halos masuka sa itsura ng lalaki na palapit sa kaniya. Puno na rin ng pinong pawis ang kanyang noo sa labis na kaba.Tumayo ito sa harapan niya kung saan ay dahan-dahan siyang lumuhod sa harap nito at iniunat ang kanyang kamay sa suot nitong pantalon habang nanginginig. Sa sumunod na segundo ay naramdaman na lang niya na may tumutok sa kanyang noon at alam niya na baril iyon. Napalunok siya. “Galingan mo. kung maglalakas loob ka ng gumawa ng ibang bagay ay baka patayin kita.” banta nito sa kaniya na
SA MADILIM NA SILID AY PILIT NA IPINIKIT NI SERENE ang kanyang mga mata upang matulog. Simula nang dumating siya doon ay hindi niya alam kung ilang oras lang naging tulog niya dahil natatakot siya na baka habang natutulog siya ay may pumasok doon at galawin siya. Hanggang sa mga oras na iyon ay hindi niya pa rin alam kung bakit siya ikinulong doon. Hindi niya maiwasang mapatanong kung ano ang balak ng mga ito sa kaniya.Sinabi sa kaniya ni Lylia na sa parke daw nangyayari ang mga kalakalan ng mga ginagawang mga slave at ang iba naman ay ibinebenta ang mga organs. Talamak din doon ang kidnapan at nanghihingi ng ransom. Ang iba ay ginagahasa daw ng paulit-ulit hanggang sa tuluyang patayin at kuhanin ang mga laman loob nito na pwedeng ibenta.Ang silid kung nasaan siya ay hindi soundproof kaya rinig na rinig niya ang sigaw ng mga tao katulad niya mula sa labas araw man o gabi. Kaawa-awang mga sigaw dahil sa panggagahasa at ang pinaka-kinakatakot niya ay para bang sinasadya ng mga itong
NANG ARAW NA IYON, HABANG KUMAKAIN ay nakahanap ng pagkakataon si Serene. Nang pumasok doon si Lylia ay nakapagpuslit ito ng isang cellphone. Sinabi nito na nakuha niya ito sa isang parke sa tabi kung nasaan sila at ang sabi nito ay pwede niyang gamitin iyon para huming ng tulong sa mga kamag-anak niya. Kailangan niyang tumawag na at pagkatapos nun ay kailangan niyang sirain ang cellphone na iyon dahil kung hindi kapag nalaman nina A iyon ay baka kung anong gawin nila ulit sa kaniya.Habang hawak iyon ay napakuyom ang kamay ni Serene at naisip niya hihingi siya ng tulong kay Mike ngunit hindi niya kabisado ang number nito. Sa pagkakataong iyon, wala siyang ibang number na kabisado kundi ang number lang ng lalaking iyon. Kahit na alam niyang galit ito sa kaniya ay wala na siyang pakialam pa dahil wala na siyang pagpipilian pa. Idinial niya ang number nito sa nanginginig na mga kamay.Nakadalawang ring iyon bago nito iyon tuluyang sinagot ang tawag. Nanginginig ang kanyang mga labi at h