Mike's POVHindi ako mapakali kanina pa noong nagpaalam sa akin si Lyra na lumabas kasama ang kaibigan niyang si Cathline. I don't know her, and never siya kinwento sa akin ni Lyra. Hindi sa wala akong tiwala kay Lyra, pero biglaan kasi at kasama ang kaibigan na iyun? para mag bonding?Kanina ko pa hinintay ang reply ng bodyguard ni Lyra. Isa pa to sila, nahinto sila sa pag update sa akin noong sinabi nilang pumasok si Lyra sa cr na maraming tao. Hindi ako maka focus sa ginawa ko because of Lyra. I don't feel this way when she's with my lola but now I can't stop worrying about her.I don't want to call her, baka magalit siya sa akin dahil hindi ko pinagkatiwalaan ang tinawag niyang kaibigan. Tumunog ang cellphone ko at dali dali ko itong kinuha nag baka sakaling si Lyra iyun pero hindi. Si Lee ang tumawag kaya sinagot ko parin ito."What?" inis kong tanong, kinabahan ako ngayon kahit alam kong wala namang mangyari kay Lyra."[Where's Lyra?]" seryosong tanong niya. Mas lalo akong kina
NewsBumalik ako sa sarili ko at ngayon pilit kong inalis ang seat belt ko habang hinawakan ang ulo kong maraming dugo. Naipit ang isang paa ko kaya pilit kong inalis ito para makalabas. Buong lakas kong hinila ang paa ko bago ko ito nakuha. Lumabas akong puro sugat ang mukha at halos hindi na maramdaman ang isang paa dahil sa pagkaipit nito.Hindi ko halos naramdaman ang mga sugat ko dahil nasa kay Lyra lang isipan ko. Tumakbo para sana maghanap ng taxi pero may dumating na mga pulis at pinigilan ako. May ambulance rin at pilit akong sinakay doon. Hindi ako makapagsalita dahil sa hilo na naramdaman, pero pilit ko silang nilabanan para lang makapunta kay Lyra. Baka anong nangyari na sa kanya ngayon kaya gusto ko siyang puntahan at tulungan.Maraming sumigaw sa akin noong pilit kong inalis ang mahigpit nilang hawak. Hindi ko sila narinig hanggang sa may isang lalaking tumakbo sa mga pulis para ibalitang may kaguluhan sa isang mall."Sir, may buntis pong binugbog," balita ng isang binat
BakitBakit? iyan ang tanong ng mga tao kapag kaharap na nila ang pagsubok sa kanilang buhay. Napatanong sila, bakit? bakit nangyari ito sa akin? bakit sa akin? bakit hindi sa iba? bakit nga ba?Wala tayong sagot sa mga tanong natin kung bakit tayo pinahirapan, kung bakit tayo nasasaktan, bakit tayo nalulungkot? kung pwede naman maging masaya nalang palagi, kung pwede naman bigyan nalang tayo ng masayang buhay kagaya ng ibang tao.Bakit sila lang ang masaya? bakit sila lang ang binigyan ng maraming maliligayang araw? bakit hindi kami sinali? bakit walang sa amin? bakit puro sakit ang naramdaman namin? bakit kami lang palagi ang nasasaktan?Kung maging masaya naman kami, bakit babawiin agad ang kasiyahan namin? bakit papalitan agad ng sakit at lungkot? bakit? hindi ba kami pwede maging masaya habang buhay? hindi ba dapat iyun namin maramdaman? Kung babawiin niyo lang rin naman sana hindi niyo nalang kami binigyan ng kasiyahan. Kung babawiin niyo lang rin naman, sana sinaktan niyo nala
8 years later.."Babalik ka sa pilipinas!?" gulat na tanong ni Cathline sa akin. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at hindi siya sinagot. Ilang beses ko itong pinagisipan at ito ang naging desisyon ko. Hindi pwede iiwasan ko nalang habang buhay ang bansang iyun. Nakapunta ako sa iba't ibang bansa dahil sa trabaho pero tinanggihan lahat tungkol sa bansa kung saan ako nabuhay."Wow, amazing.. after hmm seven.. no, eight years! naisipan mo ring umuwi!" gulat paring sabi niya. Bumisita lang ito sa akin. Noong four years ko dito nakita niya ako sa isang magazine, kaya hinanap niya ako. Ang mga magazine kung nasaan ako, hindi ko pinayagang umabot sa bansa kaya gulat siya ng makita ako doon. I thought she's at me because of what happened years ago.Nag hanap siya ng trabaho noong nakita ko siya so that's why pinapasok ko siya sa agency ko. Mabilis lang naman siya natuto. Mas marami siyang opportunity kaysa sa akin that's why, hindi siya namamalagi sa isang bansa lang. Limit lang ang bansa n
FlaskbackTinigilan na ako ni Cathline ng dumating na si Marville.. Marville Skyrim Sorveity, that's his name. Iyan ang pangalan na binubo ng papa niya noong nasa tiyan palang siya. Dalawang pangalan iyan, babae at lalaki. "Mommy!" masayang sigaw nito at tumakbo papunta sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Hinalikan ko siya sa noo bago ko siya hinanap."How's your school?" tanong ko."My school? it's still there mommy," nakangiting sabi niya. Kinurot ko siya sa pisngi sa kapilyuhan niya."Really Ville?" "Just kidding mommy, it's fine, I got a perfect score again as usual," nakangising pagyayabang niya sa akin."Yabang," komento ni Cath. Doon lang siya nakita ni Ville kaya tumakbo ito papunta sa kanya."Tita Cath," natutuwang sigaw nito."Pagbutihin mo ang pag-aaral mo para may ipagmamayabang ka kapag uuwi kayo sa pilipinas," sabi ni Cath nito. Agad ko siyang inawat."Cath!""We're going to the Philippines mommy?" kuryosong tanong nito."Let's talk about it another time baby," pag-i
LieUmalis na si Cathline pagkatapos kumain. Si Ville naman naghanda na para matulog. Hinayaan ko siya sa ginawa niya dahil iyun ang gusto niya kahit gusto kong tulungan siya sa pag-ayos."Mommy you're tired, I can do it alone."Iyan ang palagi niyang sinabi pag sinabi kong bibihisan ko siya. While watching him grow like that, I can't stop myself thinking about his twin and his Father.Maybe we are happy with his twin and father by our side. Hindi sa hindi kami masaya ngayon, pero alam kong may kulang sa kanya at sa akin. May kulang sa amin na hindi ko alam kung mabubuo pa. I never assume such a thing but I know my son assumed everything about his father. Ayaw kong dadalhin siya sa Philippines dahil ayaw ko siyang masaktan, baka makita niya lang ang daddy niyang may girlfriend kahit may balitang kasal pa ito sa akin. Yes we're still married. Hindi ko napansing natapos na pala si Ville sa kanyang ginawa, kung hindi tumunog ang pintuan sa cr ako bumalik sa ulirat. This time, alam kong
WorriedNakatulog na si Ville pagkatapos naming mag-usap habang ako umiyak parin habang pinagmasdan siyang mahimbing ang tulog. Nadamay ang anak ko dahil sa kapabayaan ko noong pinagbuntis ko pa sila. Hindi ko deserve sumaya kaya nilayo ko ang sarili ko sa kanya, at nadamay ang anak ko ngayon. Kung pwede ko lang siya ibigay sa daddy niya para maging masaya silang dalawa, ginawa ko na. Okay lang sa akin pag wala ako, kailangan kong magdusa dahil sa kakambal niyang nawala.Ilang taon na ang lumipas pero iyung guilt na naramdaman ko hindi parin nawawala, parang kahapon lang nangyari. Ilang beses akong nanaginip na masaya kaming apat, nandiyan ang daddy at kakambal niya."S-sorry anak kong nadamay ka ni mommy, ngayong nakasama kita ayaw kong makita ka ni daddy dahil paniguradong kukunin ka niya sa akin. Kahit sinabi kong okay lang na nadoon ka sa kanya, mamiss parin kita, pero kung iyun ang kabayaran sa kapabayaan ko, wala akong nagawa kundi tanggapin ang lahat."Pinigilan ko ang hikbi,
TalkKinabukasan nagising ako na parang walang nangyari kagabi. Hindi na ako nagtaka nang makitang wala si Ville sa tabi ko. Maaga iyun gumising para mangungulit sa cooked namin. Gusto ma agad niyang matuto kahit hindi pa siya pwedeng turuan dahil ang liit pa niya. Hindi siya masyadong mahilig maglalaro dahil gusto matuto sa mga bagay ma nakakatulong sa akin. Nag-ayos muna ako sa sarili bago bumaba. Magpaalam ako ngayon sa manager ko na hindi muna ako papasok para makapagbonding kay Ville. Isasama ko si Ville sa pag-uwi ko at wala akong idea kong anong mangyayari doon. Kung kukunin man niya ang anak namin pag nalaman niya, hahayaan ko siya. Bibisitahin ko nalang ang anak namin kung sakali mang ganun ang mangyayari. Tatanggapin ko kahit mahirap dahil kasalanan ko naman lahat.Bumaba ako at nadatnan ko si Ville na kinulit nga ang cooked namin."Tuturuan mo ako?" rinig kong tanong niya sa cooked namin. Filipino ang cooked namin, si lola ang nag hire sa kanya para sa amin ni Ville, para