BakitBakit? iyan ang tanong ng mga tao kapag kaharap na nila ang pagsubok sa kanilang buhay. Napatanong sila, bakit? bakit nangyari ito sa akin? bakit sa akin? bakit hindi sa iba? bakit nga ba?Wala tayong sagot sa mga tanong natin kung bakit tayo pinahirapan, kung bakit tayo nasasaktan, bakit tayo nalulungkot? kung pwede naman maging masaya nalang palagi, kung pwede naman bigyan nalang tayo ng masayang buhay kagaya ng ibang tao.Bakit sila lang ang masaya? bakit sila lang ang binigyan ng maraming maliligayang araw? bakit hindi kami sinali? bakit walang sa amin? bakit puro sakit ang naramdaman namin? bakit kami lang palagi ang nasasaktan?Kung maging masaya naman kami, bakit babawiin agad ang kasiyahan namin? bakit papalitan agad ng sakit at lungkot? bakit? hindi ba kami pwede maging masaya habang buhay? hindi ba dapat iyun namin maramdaman? Kung babawiin niyo lang rin naman sana hindi niyo nalang kami binigyan ng kasiyahan. Kung babawiin niyo lang rin naman, sana sinaktan niyo nala
8 years later.."Babalik ka sa pilipinas!?" gulat na tanong ni Cathline sa akin. Nag-iwas ako ng tingin sa kanya at hindi siya sinagot. Ilang beses ko itong pinagisipan at ito ang naging desisyon ko. Hindi pwede iiwasan ko nalang habang buhay ang bansang iyun. Nakapunta ako sa iba't ibang bansa dahil sa trabaho pero tinanggihan lahat tungkol sa bansa kung saan ako nabuhay."Wow, amazing.. after hmm seven.. no, eight years! naisipan mo ring umuwi!" gulat paring sabi niya. Bumisita lang ito sa akin. Noong four years ko dito nakita niya ako sa isang magazine, kaya hinanap niya ako. Ang mga magazine kung nasaan ako, hindi ko pinayagang umabot sa bansa kaya gulat siya ng makita ako doon. I thought she's at me because of what happened years ago.Nag hanap siya ng trabaho noong nakita ko siya so that's why pinapasok ko siya sa agency ko. Mabilis lang naman siya natuto. Mas marami siyang opportunity kaysa sa akin that's why, hindi siya namamalagi sa isang bansa lang. Limit lang ang bansa n
FlaskbackTinigilan na ako ni Cathline ng dumating na si Marville.. Marville Skyrim Sorveity, that's his name. Iyan ang pangalan na binubo ng papa niya noong nasa tiyan palang siya. Dalawang pangalan iyan, babae at lalaki. "Mommy!" masayang sigaw nito at tumakbo papunta sa akin para yakapin ako ng mahigpit. Hinalikan ko siya sa noo bago ko siya hinanap."How's your school?" tanong ko."My school? it's still there mommy," nakangiting sabi niya. Kinurot ko siya sa pisngi sa kapilyuhan niya."Really Ville?" "Just kidding mommy, it's fine, I got a perfect score again as usual," nakangising pagyayabang niya sa akin."Yabang," komento ni Cath. Doon lang siya nakita ni Ville kaya tumakbo ito papunta sa kanya."Tita Cath," natutuwang sigaw nito."Pagbutihin mo ang pag-aaral mo para may ipagmamayabang ka kapag uuwi kayo sa pilipinas," sabi ni Cath nito. Agad ko siyang inawat."Cath!""We're going to the Philippines mommy?" kuryosong tanong nito."Let's talk about it another time baby," pag-i
LieUmalis na si Cathline pagkatapos kumain. Si Ville naman naghanda na para matulog. Hinayaan ko siya sa ginawa niya dahil iyun ang gusto niya kahit gusto kong tulungan siya sa pag-ayos."Mommy you're tired, I can do it alone."Iyan ang palagi niyang sinabi pag sinabi kong bibihisan ko siya. While watching him grow like that, I can't stop myself thinking about his twin and his Father.Maybe we are happy with his twin and father by our side. Hindi sa hindi kami masaya ngayon, pero alam kong may kulang sa kanya at sa akin. May kulang sa amin na hindi ko alam kung mabubuo pa. I never assume such a thing but I know my son assumed everything about his father. Ayaw kong dadalhin siya sa Philippines dahil ayaw ko siyang masaktan, baka makita niya lang ang daddy niyang may girlfriend kahit may balitang kasal pa ito sa akin. Yes we're still married. Hindi ko napansing natapos na pala si Ville sa kanyang ginawa, kung hindi tumunog ang pintuan sa cr ako bumalik sa ulirat. This time, alam kong
WorriedNakatulog na si Ville pagkatapos naming mag-usap habang ako umiyak parin habang pinagmasdan siyang mahimbing ang tulog. Nadamay ang anak ko dahil sa kapabayaan ko noong pinagbuntis ko pa sila. Hindi ko deserve sumaya kaya nilayo ko ang sarili ko sa kanya, at nadamay ang anak ko ngayon. Kung pwede ko lang siya ibigay sa daddy niya para maging masaya silang dalawa, ginawa ko na. Okay lang sa akin pag wala ako, kailangan kong magdusa dahil sa kakambal niyang nawala.Ilang taon na ang lumipas pero iyung guilt na naramdaman ko hindi parin nawawala, parang kahapon lang nangyari. Ilang beses akong nanaginip na masaya kaming apat, nandiyan ang daddy at kakambal niya."S-sorry anak kong nadamay ka ni mommy, ngayong nakasama kita ayaw kong makita ka ni daddy dahil paniguradong kukunin ka niya sa akin. Kahit sinabi kong okay lang na nadoon ka sa kanya, mamiss parin kita, pero kung iyun ang kabayaran sa kapabayaan ko, wala akong nagawa kundi tanggapin ang lahat."Pinigilan ko ang hikbi,
TalkKinabukasan nagising ako na parang walang nangyari kagabi. Hindi na ako nagtaka nang makitang wala si Ville sa tabi ko. Maaga iyun gumising para mangungulit sa cooked namin. Gusto ma agad niyang matuto kahit hindi pa siya pwedeng turuan dahil ang liit pa niya. Hindi siya masyadong mahilig maglalaro dahil gusto matuto sa mga bagay ma nakakatulong sa akin. Nag-ayos muna ako sa sarili bago bumaba. Magpaalam ako ngayon sa manager ko na hindi muna ako papasok para makapagbonding kay Ville. Isasama ko si Ville sa pag-uwi ko at wala akong idea kong anong mangyayari doon. Kung kukunin man niya ang anak namin pag nalaman niya, hahayaan ko siya. Bibisitahin ko nalang ang anak namin kung sakali mang ganun ang mangyayari. Tatanggapin ko kahit mahirap dahil kasalanan ko naman lahat.Bumaba ako at nadatnan ko si Ville na kinulit nga ang cooked namin."Tuturuan mo ako?" rinig kong tanong niya sa cooked namin. Filipino ang cooked namin, si lola ang nag hire sa kanya para sa amin ni Ville, para
SecretPagkatapos naming kumain ni Ville naghanda agad kami para sa lakad naming dalawa. Nandito ulit si Cath para bumisita, araw-araw yan pag walang trabaho or dito lang sa bansang to ang trabaho niya. Minsan lang iyan maka oras, dahil gaya ng sinabi ko mas busy pa yan sa akin."Saan kayo pupunta?" tanong niya nang makitang nakabihis kaming dalawa ni Ville. Take note, naka terno pa kaming dalawa. Kulang nalang iyung daddy."Lalabas lang kami," tipid kong sagot. "Sama ako," agad niyang sabi."No tita, it's our bonding day," nakangiting pigil ni Ville sa kanya. Ngumisi ako kay Cath na ngayon umaktong nasasaktan sa sinabi ni Ville."You hurt my feelings," kunwaring nasasaktan na sabi Cath habang hawak ang kanyang dibdib."Look tita I'm sorry," parang hindi alam na gagawin na sabi ni Ville, naniwala talaga kay Cath. Napailing nalang ako sa kaibigan kong mas lalong ginalingan, "but tita, I want to date my mommy.. I miss her," nakangusong sabi ni Ville. Napatitig lang ako sa anak ko haban
LikePumasok kami sa mall.. hindi ito unang beses na lumabas kami ni Ville. Pero sa bansang ito, ito ang unang beses, dahil pag naisiang kong lumabas kasama siya, nasa ibang bansa kami. Sinama ko siya minsan sa ibang bansa, kapag wala suyang pasok. May mga kasamahan namin ni Cath na nakaalam na kay Ville pero hindi lahat.Gaya ng gusto ni Ville, pumunta kami kung saan sinabi niyang may mga laro. Kahit na naiiba siya sa nga ka edad niya, hindi parin mawawala sa kanya ang pag-lalaro. Bago kami pumasok doon ni register ko muna ang pangalan ko. Magbayad sana ako para sa mga tokens na gagamitin sa paglalaro ni Ville.. pero hindi ko pa naibigay ang pera ko binigyan na kami ng maraming tokens at tinanong ako."Please come back here if the tokens is not enough for you," sabi ng nagbigay sa akin. Nalilito akong tiningnan ang ibang kumukuha ng tokens na nagbabayad bago binigyan. Bakit kami wala?"How about our payment?" tanong ko habang pinakita sa kanya ang pera ko. Umiling siya sa akin."Yo