LikePumasok kami sa mall.. hindi ito unang beses na lumabas kami ni Ville. Pero sa bansang ito, ito ang unang beses, dahil pag naisiang kong lumabas kasama siya, nasa ibang bansa kami. Sinama ko siya minsan sa ibang bansa, kapag wala suyang pasok. May mga kasamahan namin ni Cath na nakaalam na kay Ville pero hindi lahat.Gaya ng gusto ni Ville, pumunta kami kung saan sinabi niyang may mga laro. Kahit na naiiba siya sa nga ka edad niya, hindi parin mawawala sa kanya ang pag-lalaro. Bago kami pumasok doon ni register ko muna ang pangalan ko. Magbayad sana ako para sa mga tokens na gagamitin sa paglalaro ni Ville.. pero hindi ko pa naibigay ang pera ko binigyan na kami ng maraming tokens at tinanong ako."Please come back here if the tokens is not enough for you," sabi ng nagbigay sa akin. Nalilito akong tiningnan ang ibang kumukuha ng tokens na nagbabayad bago binigyan. Bakit kami wala?"How about our payment?" tanong ko habang pinakita sa kanya ang pera ko. Umiling siya sa akin."Yo
FaultPuro tawanan ang nagawa namin ni Ville habang naglalaro at nagsisugawan. Hindi na namin pinansin ang mga tao sa paligid namin kung naiingayan ba o naiirita sa tawa namin, o tawa ko lang sila naiirita. Hindi ko na mapigilan ang tumawa ng malakas lalo na't mabilis ko lang napatay ang character ni Ville."Why are you so good to this mommy!" sigaw ni Ville ng namatay na naman ang character niya dahil sa pagbaril ko. Tumawa ako at kumindat sa kanya. "Who taught you?" tanong ni Ville ng nag bilang pa bago magsimula ng laro.Natigilan ako at napatingin kay Ville. Double ang sakit na naramdaman ko ng marinig ang tanong ni Ville. Si papa ang nagturo sa akin noong bata kami palagi kaming nagagawi sa mall para maglaro ng ganito. Hindi kami tumigil hanggang sa matalo si papa habang si mama tumawa lang kapag natatalo ulit ako ni papa. Hindi maranasan ni Villa ang naranasan ko dati.Hanggang ngayon masakit paring isipin ang nangyari kay papa. Pinaghanap siya ng mga pulis kaya hindi na niya ma
Looks"Gusto mong manuod ng sine anak?" tanong ko pagkatapos naming puntahan lahat ng laro dito na gusto niya. May hindi niya bet dahil masyadong pangpabata at boring sabi niya kaya nilampasan nalang namin. Natawa pa ako noong narinig ko iyun kaya sinabi kong baby pa naman siya pero naiinis lang siya sa akin."Sure mommy! but I wanna eat first," sabi niya. Tiningnan ko ang oras, doon ko lang napansin na lunch time na pala."Are you hungry?" tanong ko. Nakalimutan kong tingnan ang oras, masyado kaming na enjoy kaya hindi ko napansin."Not that much," tipid niyang sagot. Tumango sa kanya. Nadaanan namin ang sine kaya huminto muna kami para kumuha ng ticket for one o'clock, baka maubusan kami mamaya, ubusan pa naman dito. Hindi parin ako sanay na wala kaming bayad kaya inabutan ko ng pera pero hindi nila tinanggap dahil VIP 'daw' ako. Nakalimutan ko iyun kaya binalik ko nalang ang pera sa bag ko at tinaggap ang dalawang ticket. Pinapili pa nila ako ng upuan. Sinabi ko nalang na sa likod
DeliciousNag-iwas ako ng tingin may Ville. Kunwari nalang tumingin sa counter kung saan pumunta ang waiter kanina na kinuha ang order namin. Hindi narin nagsalita si Ville kaya sinulyapan ko ulit siya. Hindi na siya nakatingin sa akin, naglibot ulit ang tingin niya sa loob."I like it," biglaang sabi niya. Ngayon nagtaka ulit ako sa kanya. Hinintay ko ang karugtong ng sinabi niya. "I like the restaurant mommy," sabi niya at bumaling sa akin. Hindi na ako nagiwas ng tingin sa kanya."Why?"Hindi ko alam ang inisip ng anak ko ngayon, pero kinabahan ako."Because of that picture," sabi niya sabay turo sa likod ko, kahit hindi ko lilingunin alam ko kung ano ang tinuro niya. "It looks like I'm the owner of the restaurant.." huminto siya, parang may na-alala, "mall rather. I saw him everywhere." Napatitig lang ako sa kanya habang sinabi ang mga iyun. "We have the same eyes, nose, hair, and so on.. so I feel like I'm the owner." Masaya siya habang binaggit iyun sa akin."You want him to be
SonPagkatapos naming kumain, panay puri ni Ville sa pagkain.. natutuwa rin ang mga waiter ng marinig nila ang magandang puri ni Ville. Nangako pa si Ville na babalik siya dito para kumain. Ngumisi lang ako at hinayaan na siya sa kanyang sinabi.Gaya kanina wala ulit kaming bayad. Hindi na ako nagtaka at hinayaan ko na lahat. At least napasaya nila ang anak ng may-ari. Isang oras pa bago magsimula ang movie na panuorin namin kaya pinapasok ko muna si Ville sa mga boutique ng mga damit na pang bata. "It's boring mommy," reklamo ni Ville. Natawa nalang ako at kinuha ang damit na sa tingin ko kasya ni Ville. Pinakita ko ito sa kanya."Do you like it?" tanong ko. Tiningnan niya ang damit ng ilang sandali bago tumango sa akin."Isukat mo," nakangiting sabi ko. Walang gana niya itong kinuha at pumasok sa loob ng dressing room. Kahit bata pa iyun marunong na iyun magsukat, ayaw niyang nandun ako. Habang hinintay si Ville, tumingin ako ng ibang damit. Napansin ko ang dalawang sales lady na
MikePagkatapos namin manuod, niyaya na akong umuwi ni Ville. Nawala na rin yung energy niya kanina. Pagod na pagod siya sa ginawa namin ngayong umupo lang kami sa sinehan mas lalo siyang nakaramdam ng pagod.Nasa loob ng sasakyan kaming dalawa habang pauwi. Nag drive ako habang si Ville natutulog sa tabi ko. Ngumisi ako ng makita ang mukha ng anak kong gaano ito ka cute matulog kahit nakanganga ng kunti ang kanyang bibig. Malapit lang naman ang tinirhan namin dito sa germany ang mall na pinuntahan namin kaya agad kaming nakangiting. Nakita ko pa ang sasakyan ni Cath sa parking lot. Nakasimangot ako habang nakatitig dito, parang si Cath talaga iyung tiningnan ko kahit hindi. Kung ano ano labg kasi tinuro sa anak ko.Lumabas ako at pumunta sa kabila para kargahin ang anak. Iangat ko na sana ito pero nagising siya at umayos ng umupo."We're home mommy?" tanong nito at kinusot ang mata. Tumango ako at umatras para makalas siya. "You want me to carry you?" tanong ko. Umiling siya sa aki
Years agoTinamaan ako sa sinabi ni Cathline but I have a reason. Hindi niya ba ito nakikita? yung sakit ni Ville nakikita niya pero yung takot ko para sa anak niya niya nakikita. Iyun ang rason pero hindi niya iyun pinansin."Siya," sobrang sakit kasi sila lang ang nakikita nila. Yung sakit lang nila ang nakikita. "Siya ang inisip niyo dahil nasa akin si Ville. Tinago ko siya sa kanyang ama. Ano bang gusto niyo? ibibigay si Ville kay Mike para ako naman ang wala?" nasasaktang sabi ko."Lyra," guilty siyang tumingin sa akin pero ngumiti ako ng mapait. Hinding hindi ko sinabi ito sa kanila pero ngayon sasabihin ko para naman maisip nilang nasasaktan rin ako sa sitwasyon ko ngayon."Totoong sarili ko lang inisip ko pero masama bang matakot?" bulong ko. Yumuko ako, doon ko nakita ang luha kong sa kamay k. Hindi ko napansin kanina. "H-hindi niyo kasi siya narinig, hindi niyo siya nakitang magalit, hindi niyo naranasan na masaktan sa kamay ni Mike. O-okay lang kung sa akin iyun ginawa pero
babyDinilat ko na ang mga mata ko ng marinig kong kambal ang anak ko at may isang naka survive. Alam kong hindi dapat ako maging masaya dahil sa nawawala niyang kambal pero masaya ako dahil kahit papano may natira para sa akin. Nawala sa akin si Mike, akala ko mawawala rin sa akin ang anak ko."Mabuti at nagising kana hija," maluha luhang sabi niya."Narinig ko po ang sinabi niya," bulong kong sabi. "Totoo po ba?""Yes hija, buhay ang isa sa kambal," nakangiting sabi niya parang masaya rin sa nangyari. Tumango ako at hinaplos ang tiyan ko. Baby salamat. "Si Mike po?" tanong ko kahit alam kong nag-aaway sila lola at pinaalis na ni lola. Mas mabuti na iyun, araw-araw kong narinig ang galit niya, mas masakit pag sa mukha ko mismo sinabi ang mga iyun. Tinanong ko si Mike baka alam na niya pero pinili niya paring magalit sa akin kahit nandito pa ang anak namin."Hindi niya alam," sagot ni lola, parang naintindihan ang tinanong ko. Tumango ako. Iisipin ko na sana kung dapat ko bang ipaala