"I have done a series of test to your wife. I will update you soon the result is out. But don't take it seriously, wala naman akong nakitang dapat mong ipag-alala. Mukhang nawalan lang siya ng malay dahil sa stress." Tila naririnig pa ni Damielle Astin ang tinuran ng doktorang sumuri kay Raya Fae. Buntong-hininga siyang napahilamos sa sink ng kanilang banyo. Mabigat ang kanyang pakiramdaman at umaasa siyang kahit sa paghilamos man lamang ay gumaan kahit kaunti ang kanyang dinadala. Nagbabasakali siyang matatangay ng tubig ang bigat ng kanyang damdamin. Nag-angat siya ng tingin at tumitig sa sarili niyang repleksiyon. Hindi nakaligtas sa kanyang paningin ang problemado niyang mukha. Nabuga siya ng hangin. Nawawala ang kanyang mga anak at ngayon ay wala pa ring malay ang kanyang misis. Kahit sinabi ng kanilang family doctor na wala siyang dapat ipag-alala, hindi pa rin niya maiwasang matakot at mag-alala.Muli siyang napabuga ng hangin bago siya nagpasyang humakbang paalis ng banyo ngu
"Raya? God! Thanks you're awake now." Mabilis na tinawid ni Damielle Astin ang distansiya nila ng kanyang maybahay. Agad ring kumilos ang mga kamay nito at masuyong humawak sa pisngi ng kanyang misis. "How are you feeling? May masakit ba?" Kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito. "Hindi ka ba nahihilo?" Kumilos naman ang kamay ni Raya Fae at saka humawak sa kanang kamay ng kanyang mister. Bahagya niya iyong pinisil. "Ayos lang ako." Marahan nitong ibinaba ang kamay ni Damielle Astin na nakahawak sa kanyang pisngi. "But I'm asking you, ano 'yong sinabi mo kanina?" Hindi naman napigil ni Damielle Astin ang mapalunok lalo sa kasunod na tanong ng kanyang misis. "Did you just say Mafia?" Gumuhit ang alanganing ngiti sa mukha ng lalaki. Gayunpaman ay hindi niya napigil ang paglabas ng mga butil ng pawis sa kanyang noo. "Mafia? Why should I mention such thing?" Patawarin na lamang siya ng kanyang misis ngunit hindi pa siya handang sabihin ang kanyang lihim rito. Kapag nalaman
Lumipas ang tatlong araw ngunit wala pa ring nangyari. Pakiramdam ni Raya ay kaytagal lumipas ang bawat oras. Bawat minuto ay hindi siya mapakali sa labis na kaiisip sa kanyang mga anak. Pati pagkain ay halos hindi na rin niya maalala, mabuti na lamang at nasa kanyang tabi ang kanyang mister na walang sawang nagpapaalala sa kanya na kailangan na niyang kumain. Sa kabila ng problemang kanilang hinaharap ay nanatili siyang matatag dahil na rin ramdam niya ang pag-alalay at pag-aalaga sa kanya ng kanyang mister. Nasa malalim siyang pag-iisip nang marinig niya ang tunog ng kanyang cellphone na nakapatong sa ibabaw ng lamesitang gawa sa salamin. Awtomatiko siyang napatingin roon. Hindi niya naiwasang mapakunot-noo nang makita niyang sa screen ang isang unregistered number. Bagama't nag-aalangan ay marahan niyang dinampot ang kanyang cellphone at tinanggap ang tawag. "H-Hello?" ["Raya Fae Escobar."] Anang tinig ng isang lalaki sa kabilang linya. Mahina itong natawa bago nagpapatuloy. ["O
Mula sa bintana ng kanilang silid ay palihim na pinanood ni Raya Fae ang paglabas ng tatlong sasakyan kung saan nakasakay si Damielle Astin at ang mga tauhan nito. Nang tuluyang makalabas ang sasakyan sa malaking gate ng mansion ay agad siyang humakbang patungo sa walk in closet ng kanilang silid. Napili niyang magsuot ng kulay itim na jogger pants at saka tinernuhan iyon ng itim na hoodie jacket. Matapos siyang makapagbihis ay agad niyang kinuha ang kanyang shoulder bag at inilagay sa loob nito ang kanyang cellphone. Wala siyang sinayang na sandali, agad niyang tinungo ang garahe ng mansion. At gaya ng kanyang inaasahan ay nagawa niyang makuha ang atensiyon ng isa sa mga tauhan ni Damielle Astin. "Ma'am? Saan po kayo pupunta?" Sinundan siya nito habang naglalakad patungo sa kanyang sasakyan. "Pupuntahan ko ang Daddy ko." Walang kangiti-ngiting wika ni Raya kasabay ng pagpasok niya sa driver's seat. Hindi niya hinayaang kakikitaan siya ng pagkataranta. Hindi pwedeng makahalata an
Nagising si Raya na tila sasabog ang ulo niya sa sobrang sakit. Kumilos ang kamay niya upang sapuin ang kanyang ulo ngunit hindi siya nagtagumpay dahil sa bagay na pumipigil sa kanyang kamay. Awtomatikong napunta roon ang kanyang tingin. At tila lalong nagising ang kanyang diwa nang makita niyang nakatali paitaas ang kanyang kamay. Noon rin niya natanto na nakatayo siya at nakatali ang kanyang kamay. Pinilit niyang magpumiglas ngunit sadyang mahigpit ang pagkakatali sa kamay niya. "Huwag mo nang piliting tumakas pa." Awtomatiko siyang napatingin sa pinagmulan ng tinig. Iyon ay galing sa isang lalaking matangkad at malaki ang pangangatawan. Nakasuot ito ng itim na T-shirt at kitang-kita ang braso nitong punong-puno ng tattoo. "Sino ka?" Iginala niya ang paningin sa silid ngunit wala siyang nakitang kahit sinuman maliban sa kanilang dalawa. "Nasa'n ang mga anak ko?" Sa halip na sumagot ay gumuhit naman ang nakakakilabot na ngisi sa labi ng lalaki. "Sino ka ba? Bakit mo 'to ginagawa
"Gusto mo bang makita ang mga anak mo?" Napukaw ang bumabagabag sa isipan ni Raya Fae dahil sa tinurang iyon ng Rio Costor. "Yes, please. Let me see them please." Gumuhit ang pagsusumamo sa mga mata ni Raya Fae. Humugot naman sa kanyang bulsa si Rio. Ilang sandali lamang ay pinindot nito ang isang earpiece device. "Dalhin niyo dito ang kambal," utos nito sa nasa kabilang linya. "Siguruhin niyo na lang na 'di kayo maiisahan ng mga batang 'yan!" Matapos niyang sabihin iyon ay muli itong tumingin kay Raya Fae ngunit nanatiling walang emosyon ang mga mata nito. "Hindi naman ako sobrang sama. Bibigyan kita ng pagkakataong makasama ang mga anak mo bago ko ipadala ang ulo nila kay Villacorda." Gumuhit naman ang takot sa mga mata ni Raya Fae. "Hindi ko na ba mababago ang isip mo? Tell me what I need to do to change your mind. Kahit ano handa akong gawin kapalit ng buhay ng mga anak ko." Tumikwas naman ang gilid ng labi ni Rio. "The sad thing is, you can't change my mind anymore, Raya
"Kuya, ano 'to?" Kitang-kita ang pagtutol sa mukha ni Milo Costor. "Seryoso ka ba talagang papatay*n mo ang mga bata?" "Huwag kang makialam dito, Milo. Labas ka sa gulong ito!" Mariing wika ni Rio sa kanyang kapatid. Hindi naman naiwasan ni Milo ang mapabuntong-hininga. Walang alinlangan din itong sumunod sa kanyang kapatid at lakas loob nitong inihayag ang kanyang argumento. "Labas din ang mga bata sa gulo niyo ni Astin Villacorda, Kuya. At isa pa, hindi ka ba naaawa sa mga bata? May anak din ako, Kuya. At hindi ko kakayanin kapag nangyari rin sa anak ko ang plinaplano mong gawin sa mga anak ni Villacorda. Paano kung ganyan din ang gawin sa 'min ng mga kalaban ko sa negosyo?" "Hangga't isa kang Costor, walang gagalaw sa anak mo, Milo." Lalo nagngitngit ang kalooban ni Rio sa inaasta ng kanyang kapatid. Gayunpaman ay tila naman hindi inintindi ni Milo ang mukha niyang namumula at kulang na lamang ay umusok sa galit. "Hindi tayo nakakasiguro diyan, Kuya." Hindi naman naiwasan ni
Hindi naiwasan ni Raya Fae ang mapalingon sa pintuan nang bumukas iyon. Mula roon ay pumasok ang isang lalaking nakasuot ng black rugged jeans at kulay kremang T-shirt. Naging simple ang hitsura nito dahil sa suot nitong step in. Mapapansin ang maputi nitong balat, natural na mapulang labi, matangos na ilong at singkit na mga mata. Maamo ang mukha nito ngunit dahil nasa poder sila ng kaaway, natitiyak niyang halang din ang bituka ng lalaki. "Raya Escobar?" Hindi umimik si Raya sa halip ay kumilos ang mga kamay niya upang yakapin ang kanyang mga anak. "I brought some food." Inilahad ng lalaki ang food tray na hawak nito kasabay ng lalo pa niyang paglapit sa mag-iina. "Kain na." Gumuhit ang munting ngiti sa labi nito kasabay ng paglapag nito ng tray sa harap nilang mag-iina. Tila parehong natakam ang dalawang bata nang makita nila ang fried chicken na dala ng lalaki. Kumilos ni Damon upang lumapit sa kunin ang pagkain ngunit mabilis na napigilan ni Raya Fae ang kamay nito. "S
"Mom! Dad! I'm home!" Ang malaanghel na tinig ni Hope ang kumuha ng atensiyon nina Raya Fae at Damielle Astin. Parehong napunta ang tingin ng mag-asawa sa kabubukas na main door ng bahay. Pumasok mula roon ang isang balingkinitan babae. Maputi at tila kaylambot ang balat nito. Natural na mapula ang may kakapalan nitong labi, matangos ang ilong at mapungay ang mga mata nitong natural na mahaba ang pilik mata. At agaw pansin ang mga mata nitong kulay abo. She is Hope Villacorda. Ang prinsesa sa kanilang pamilya. Agad na tumayo si Damielle Astin. Gumuhit ang labi nito habang nakatitig sa dalagang papalapit sa kanila ni Raya Fae. Lalo ring gumuhit ang ngiti sa labi ng dalaga nang makita ang ngiti ng kanyang mga magulang. "How's your school?" Graduating na ito sa kursong Business management. "It's fine, dad." Humalik ito sa pisngi ng kanyang ama. Sunod rin itong kay Raya Fae na nakatayo sa tabi ni Damielle Astin. "Good evening po, Tito, Tita." Gumuhit ang munting ngiti sa lalaking
"Mine." Yumakap si Damielle Astin sa beywang ng kanyang misis. Marahan niyang hinaplos ang tiyan nito. Malaki na ang umbok ng tiyan nito. Kabuwanan na nito at anumang oras ay maaari na nitong isilang ang kanilang anak. "Are you alright?" Humalik siya sa exposed na balikat nito. Sandali naman siyang liningon ni Raya. Pumatong rin ang kamay nito sa kamay ng kanyang mister. "Oo naman. Ayos na ayos lang ako." "Then why are you here?" Hindi pa rin naalis ang pag-aalala sa mga mata ni Damielle Astin. Agad naman siyang hinarap ni Raya Fae. "Binibisita ko lang siya, bigla ko siyang na-miss," gumuhit ang munting ngiti sa labi nito, "at saka para sabihin na rin sa kanya na magkakaroon na sila ng baby sister." "Yeah. Kung nandito siya, sigurong matutuwa siya katulad ni Damon. Well, except kay Devonne na ang gusto ay baby brother." "Devonne is such a loving person, hindi nga lang siya showy. Kahit sinasabi niyang baby brother ang gusto niya, I'm sure, magiging mabuting kuya pa rin siya."
Marahang hinahaplos-haplos ni Raya Fae ang ulo ng batang si Damon. Napapayag lamang niyang sumama ang mga bata sa kanila nang sabihin niya magkakasama silang pamilya. Sa huli pumayag na lamang siya sa gusto ni Damielle Astin na umuwi sa bahay kung saan siya nagising na kasama ito. Ayon sa lalaki, iyon daw ang bago nilang tahanan. Hindi nalalayo ang laki ng bahay sa dati nilang tahanan. Nangingibabaw ag kulay na puti at gold sa bahay kaya naman napakaaliwalas ng paligid. Mayroon na rin silid roon ang mga bata na may pintong konektado sa Master's bedroom. "Raya." Nakuha ng atensyon niya ang pagtawag ng kanyang mister. Nang mapunta ang tingin niya sa pinanggalingan ng tinig nito ay nakita niyang nakatayo ang lalaki sa pinto patungo sa Master's Bedroom. "Ngayong tulog na ang mga bata, pwede bang mag-usap tayo." Mahinahon ang tinig nitong nakikiusap. "Ano pang dapat nating pag-usapan? Pumayag na nag ako na umuwi dito sa bahay mo, 'di ba?" Hindi niya naitago ang pagsusungit sa kanyang
"Mga anak!" Naluluhang yumakap sa kanyang mga anak si Raya Fae. "Mommy." Mahigit na gumanti ng yakap sa kanya ang batang si Damon. Walang imik namang gumanti rin ng yakap sa kanya si Devonne. "Maraming salamat sa lumikha. Sa wakas, nahanap rin namin kayo." Hindi na napigil ni Raya Fae ang pagbuhos ng kanyang mga luha. "Mom." Tiningala siya ng batang si Devonne. Agad namang pinahid ni Raya Fae ang kanyang mga luha bago siya lumuhod upang mapantayan ang kanyang mga anak. "Kumusta kayo? Ayos lang ba kayo? May masakit ba? " Kitang-kita ang pag-aalala sa mga mata nito habang nakatingin sa mga bata. Muli ring nangilid ang kanyang luha habang hawak-hawak niya ang kanyang mga anak. "Please don't cry, mom." Kumilos ang kamay ng batang si Devonne upang tuyuhin ang kanyang luha. "We're okay, mommy." Segunda naman ng batang si Damon. "Please stop crying." Napasinghot naman ang si Raya Fae. Pinilit niya pinigil ang muling pagtulo ng kanyang luha. "Pasensya na, mga anak. Sobrang natutu
Napaungol si Raya Fae kasabay ng pagmulat niya ng kanyang mga mata. "Sa'n mo ako dadalhin?" Hindi niya naiwasang tanong habang nakatitig siya sa lalaking buhat-buhat siya. Sa halip na maghisterikal ay isiniksik niya ang kanyang mukha sa matipunong dibdib ng lalaki. Hindi niya mawari ngunit tila nakaramdam siya ng kapayapaan at seguridad sa bisig nito. "Please bring me home." Mahinang wika nito. "We're already home." Muli namang nagmulat ng kanyang mga mata si Raya Fae. Sinubukan nitong igala ang kanyang paningin ngunit tila umiikot naman ang kanyang paligid. Muli na lamang siyang napapikit upang mawala ang kanyang hilo. Pakiramdam niya ay nakadama siya ng kaginhawaan ng maramdaman niya ang paglapat ng kanyang katawan sa malambot na kutson. Sandali naman siyang pinakatitigan ng kanyang mister bago ito tumikhim. "I-I will undress you." Tila nagpapaalam namang wika ni Damielle Astin. Narinig naman iyon ni Raya Fae. Ngunit sa 'di mawaring dahilan ay hindi siya nakadama ng anumang
"Boss, bakit tayo nandito?" Hindi napigilang maitanong ni Thano Miguero kasabay ng paggala niya ng kanyang paningin sa loob ng bar. "I just want to unwind." Walang emosyong turan naman ni Damielle Astin sa kanyang tauhan. Nang umupo ang kanyang amo at umorder ito ng inumin ay wala na rin siyang nagawa kundi umupo na rin sa tabi nito. "Akala ko ba, boss, pupunta ka sa bahay nina Ma'am Raya." Napabuga naman ng hangin si Damielle Astin kasabay ng pag-iwas nito ng tingin. "Huwag na muna siguro. Baka ayaw rin lang naman niya akong harapin." Hindi na lamang umimik si Thano Miguero. Nang dumating ang order na alak ni Damielle Astin ay inialok nito sa kanya ang isang baso ngunit ngali-ngali siyang tumanggi. "Tingin mo ba, malabo na bang magkaayos pa kami ni Raya?" Tanong nito sa kanya matapos ang ilang beses na pagtungga ng alak. "Ewan ko, boss. Ikaw boss, ano sa tingin mo?" Nalukot naman ang mukha ni Damielle Astin. "You're not helping me, Thano." Napakamot naman ng ulo si Tha
"Raya." Hindi naitago ni Damielle Astin ang pag-aalangan sa tinig nang tawagin niya ang kanyang misis. Bagama't nakatalikod ito mula sa kanya, alam niyang umiiyak ito dahil sa pagyugyog ng balikat nito. "Nagdala ako ng pagkain." Sunod niyang wika sa mahinang tinig. At tama nga siya ng hinala na umiiyak ang babae dahil kitang-kita niya ang pagpunas ni Raya sa pisngi nito. "Hindi ako nagugutom." Matamlay nitong sagot. Ni hindi rin ito nag-abalang lingunin siya. Nanatili itong nakatanaw sa balkonahe ng silid. "Kahit konti lang." Noon na siya liningon ng kanyang misis. Kitang-kitang ang pamumula ng mga mata nito dahil sa pag-iyak at galit. "Hindi ka ba nakakaintindi? Sinabi ko na ngang hindi ako nagugutom! At saka pwede ba, Damielle, pwede ba, huwag ka muna magpapakita sa 'kin." Pakiramdam ni Damielle Astin ay nahiwa ang kanyang puso sa narinig at sa ipinakita ng kanyang misis. Ngunit ang pagguhit ng lungkot sa kanyang mga mata ay hindi na nakita ni Raya Fae dahil muli na itong
Flash back... Mabilis na tinalunton ni Raya Fae ang pasilyo patungo sa silid kung saan sila ikinulong. Bago siya tuluyang makarating sa silid ay narinig pa niya ang tinig ng kanyang mister. "Maghiwalay tayo, Thano. Mas madali nating mahahanap si Raya kung maghihiwalay tayo." Rinig niyang wika ng kanyang mister. Agad naman siyang nagkubli sa malaking banga na palamuti sa malawak na pasilyo. Tila tinambol ang kanyang dibdib nang masilip niya ang kanyang mister. Mas lalo siyang sumiksik sa gilid. Ngunit sa maliit na siwang ay nakagawa niyang makita ang paglinga-linga ni Damielle Astin sa paligid bago ito tuluyang umalis sa lugar. Tila naman nakahinga nang maluwag si Raya Fae. Aniya, malaya na niyang mahahanap ang kanyang mga anak. Wala nang pipigil sa kanya. Marahan siyang tumayo mula sa pinagkukublian. Ngunit tila tumalon ang kanyang puso nang bumungad sa harap niya ang bunganga ng baril. Napalunok siya. Agad ring napunta ang tingin niya sa may hawak ng baril. Bumungad sa kan
"Hurry! Hurry up!" Sigaw ni Milo sa mga bata bago siya nakipagpalitan ng putok sa mga nakasunod sa kanila na tauhan ni Rio Costor. Nagtagumpay naman siyang mapatumba ang isa bago siya sumunod sa tumatakbong mga bata. Mabuti na lamang at naisipan nilang dumaan sa binata dahil kung hindi ay baka nasukol na sila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. Kahit papaano ay nakahinga na siya ng kaunti dahil nakalabas na sila ng mansion ni Rio Costor. Gayunpaman kahit nasa kalsada na sila ay tuloy pa rin sa paghabol sa kanila ng mga tauhan ng kanyang kapatid. At hindi niya hahayaang magtagumpay ang mga ito. Muli siyang nakipagpalitan ng putok habang patuloy siya sa pagtakbo kasama ang mga bata. "Hurry! Hurry! Let's get over there." Mabilis niyang iginiya paliko ang bata sa eskinita. "I'm afraid, mister. Are they going to shoot us. I don't wanna die." Maluha-luha ang batang si Damon. Kitang-kita ang takot sa mga mata nito sa malamlam na liwanag na nagmumula sa lamp post ng walang katao-taong k