Tumango si Andeline, ngunit halata pa rin ang pag-aalala niya tungkol sa nawalang cellphone. "Wala ka namang ginagawang masama gamit ang cellphone mo, 'di ba? Ilan ba ang contacts mo ro'n? Alam na ba nila nawala ang phone mo? Baka gamitin ng kumuha ang number mo para gumawa ng masama, tulad ng panghihingi ng pera..."Napangisi si Shayne. Kahit may punto si Andeline, tatlong araw na ang lumipas at wala naman siyang nabalitaang may natanggap na kahina-hinalang mensahe mula sa kanya. Sa totoo lang, kakaunti lang naman ang nasa contacts niya—pamilya niya at si Eldreed lang. Wala siyang masyadong kaibigan sa labas.At kung sakali mang may sumubok manloko gamit ang number niya, duda siyang malilinlang ang pamilya niya o si Eldreed. Sa katunayan, mas gusto pa nga niyang may magtangkang manloko gamit ang phone niya—dahil mas madali niyang matutunton kung sino ang kumuha nito."Huwag kang mag-alala, wala namang mahalagang tao sa contacts ko. Tsaka tatlong araw na, wala namang natanggap na kaka
Umiling si Shayne, bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Napabuntong-hininga siya at nagsalita, "Hindi pa rin siya nagigising. Sabi ng doktor, nakadepende na lang sa kanya. Baka sa loob ng ilang araw, baka umabot ng isa o dalawang buwan… o baka… tatlo hanggang limang taon, o higit pa."Napasinghap si Andeline. Mahirap na itong solusyonan ngayon. Kung problema lang ito ng medikal na teknolohiya, madali silang makakahanap ng mas mahusay na ospital sa ibang bansa. Pero ang tunay na isyu ay hindi sa mga doktor o sa teknolohiya—kundi kay Jerome mismo."Sinamahan ko siya nitong mga nakaraang araw. Sabi ng doktor, makakatulong kung kakausapin siya araw-araw, babasahan ng dyaryo, o ikukuwentuhan. Pero parang wala namang nangyayari. Alam kong hindi ito minamadali, pero natatakot ako… paano kung wala pa ring pagbabago araw-araw?"Pumikit si Shayne at ibinaba ang ulo.Ngayon lang nakita ni Andeline ang kaibigan niyang ganito kahina at walang magawa. Dahan-dahang hinawakan niya ang kamay nito. "Huw
Hindi pa lang nasabi ng buo ng waiter, agad tumayo si Cassy mula sa sofa at tinanong ito nang may pananabik. "Ano, kumusta?""Maayos naman po, Miss. Hindi siya nagduda, at hindi ko rin muna ipinasara ang pinto, kunwari'y may nakalimutan akong pagkain," sagot ng waiter nang magalang. Ngunit sa huli, tila nag-alinlangan ito bago muling nagsalita. "Miss, sigurado po ba kayong walang mangyayaring masama sa kanya?""Syempre naman! Balak ko siyang maging asawa sa hinaharap, paano ko hahayaan na may mangyari sa kanya?" sagot ni Cassy na may halong panlalambing, ngunit hindi maitago ang kasabikan sa kanyang mukha.Sa sandaling matapos ang gabing ito, si Eldreed ay magiging kanya."Pwede ka nang umalis. Huwag kang mag-alala, tinutupad ko ang pangako ko. Wala ka nang kailangang gawin dito." Matapos niyang paalisin ang waiter, agad siyang nag-ayos at nagbihis.Samantala, matapos makakain ng ilang subo, naramdaman ni Eldreed na may kakaiba sa kanyang katawan. Unti-unting nagiging malabo ang kanya
Sa isang eleganteng silid, abala si Shayne sa pag-compute ng mga komplikadong problema sa harapan niya. Kahit nag-iisa siya sa malawak na lugar, hindi siya nakakaramdam ng inip dahil nakatutok ang isip niya sa pagresolba ng problema.Isa siyang college student, na nasa 3rd year. Sa edad niyang kasing-ganda ng bulaklak, pinipilit siya ng lolo at ama niya na mag-blind date. Hindi naman siya nawalan ng market o hindi kaaya-aya, kaya hindi niya maintindihan kung bakit sila nagmamadali.Napabuntong-hininga siya at itinapon ang lapis na hawak sa gilid. Madalas sabihin ng pamilya niya na nerd daw siya at wala siyang alam kundi mag-aral. Alam naman niya ang ibig nilang sabihin. Bilang anak ng pamilya Morsel, kailangan niyang mag-ambag sa pamilya kapag nasa adulting stage na siya.Halimbawa, isang kasal na may kaugnayan sa negosyo. Katulad na lang ng pangalawa niyang kapatid na babae na ipinasal sa isang kalbong matandang lalaki ilang taon na ang nakalipas. Ngayon, mukhang siya naman ang sunod
"May hindi magandang nangyari sa akin kalahating buwan na ang nakalipas." Ang madilim na mga mata ni Eldreed ay nakatuon kay Shayne. Iniunat niya ang mahahaba niyang binti at unti-unting lumapit sa kanya. Mas matangkad siya ng higit sa kalahating ulo kay Shayne, at tumingin siya pababa sa halatang kinakabahang mukha nito. Isang hinala ang pumasok sa isip niya, kaya isa-isang binigkas ang mga salita, "Noong gabing iyon, ikaw ba iyon?!""Hindi!" Agad na sagot ni Shayne."Ayon sa psychology, ang taong mabilis sumagot sa tanong ay kadalasang may itinatago." Ang malamig na tingin ni Eldreed ay dumaan sa mukha niya, parang isang kutsilyong tumatagos."Ngayon ko lang nalaman na ang sikat na si Eldreed Sandronal pala ay isang psychologist din." Nahuli ni Eldreed ang iniisip niya, kaya hindi na nakatiis si Shayne at sumagot na rin nang patutsada."Si Shayne, na nerd daw ayon sa kanyang mga kaklase, ay may matataas na grado, may mahinahon na ugali, hindi kailanman nagagalit, at isang mabuting a
Biglang nanigas ang maliit na mukha ni Shayne, tumayo siya at walang alinlangang sinampal si Eldreed, "Gago ka! Walanghiya ka!”Madaling nasalo ni Eldreed ang kanyang kamay, at ang malamig niyang boses ay tila yelo sa tuktok ng bundok na hindi natutunaw kahit libu-libong taon na, "Sino sa atin ang walang hiya? Shayne, bago ang araw na ito, hindi kita kilala sa buong buhay ko, pero sinadya mo akong pagplanuhan?"Bahagyang nag-iba ang mukha ni Shayne, ngunit agad niya itong naitago at nagbalik sa normal. Ang kanyang mga mata ay kumikislap sa panunukso. Sa halip na kumawala sa pagkakahawak ni Eldreed, lalo pa niyang idinikit ang kanyang kamay sa kanya, at ngumiti nang kakaiba, "Hmm, hindi ba nawalan ka ng malay noon? Paano mo natatandaan?"Ang ngiti sa mga mata ni Eldreed ay napalitan ng lamig, at ang tingin niya ay matalim na parang isang lobo na naghahanap ng biktima sa kapatagan. Ang kanyang mga labi ay mahigpit na nakatikom, nagpapakita ng malamig na disposisyon. Si Shayne naman, hin
Matapos tanggapin ang kasunduan, tiningnan ni Eldreed si Shayne, pinaikot ang papel ng agreemnt gamit ang kanyang mga daliri, at ngumisi. "Masaya akong makikipagtulungan."Naibenta ang sarili nang wala sa oras, masama ang loob ni Shayne, at pakiramdam niya ay gusto niyang manakit ng tao dahil sa pagkainis.Tumayo si Eldreed nang matagal, at bago lumabas sa pinto, tumigil siya. Sa malamig na tono at hindi lumingon ay nagsalita siya, "Sa totoo lang, wala akong maalala tungkol sa gabing iyon sa loob ng kalahating buwan. Ikaw ang unang nagbanggit ng kalahating buwan, at pagkatapos ay nagsinungaling ako nang basta-basta. Sinabi mo na ang lahat, Shayne, naglakas-loob kang paglaruan ako? Hindi pwedeng walang kapalit ang ginawa mo."Pagkatapos noon, binuksan niya ang pinto at umalis.Ilang segundo bago nakapag-react si Shayne na naiwan sa loob ng silid. Hindi niya napigilan ang pagtataas ng kanyang boses, "Eldreed! Hayop ka! Nagbabago-bago ka ng salita, lalaki ka pa ba talaga?!"Napahagikhik
Pagkababa ng cellphone, agad na sumakay si Shayne ng taxi papunta sa Wanten.Ang lugar na ito ay isang Taiwanese hall na itinayo ng kanyang panganay na kapatid tuwing wala itong magawa. May espesyal na kwarto dito para sa pamilyang Morsel, at ilang beses na rin siyang nakapunta rito. Walang waiter na naghatid sa kanya, kaya’t pumasok siya sa kwarto nang pamilyar. Tiningnan niya ang oras sa relo at nakita niyang may dalawang minuto pa bago ang takdang oras na kalahating oras.Kumuha siya ng cue stick at nagsimulang maglaro ng billiards, maganda ang kanyang postura at malinis ang mga galaw."Shayne, hindi ako tagapaglingkod mo, ha?" sabi ni Andeline nang dumating ito sakto sa oras. Binuksan nito ang pinto habang dala ang kanyang schoolbag. Nasa ikatlong taon na siya ng high school sa edad na 16-years old. Kung hindi lamang siya takot makaagaw ng atensyon, dahil sa talino niya, malamang nasa kolehiyo na siya ngayon."Maglaro tayo. Kung sino ang matalo, kailangang magsabi ng totoo. Game?
Hindi pa lang nasabi ng buo ng waiter, agad tumayo si Cassy mula sa sofa at tinanong ito nang may pananabik. "Ano, kumusta?""Maayos naman po, Miss. Hindi siya nagduda, at hindi ko rin muna ipinasara ang pinto, kunwari'y may nakalimutan akong pagkain," sagot ng waiter nang magalang. Ngunit sa huli, tila nag-alinlangan ito bago muling nagsalita. "Miss, sigurado po ba kayong walang mangyayaring masama sa kanya?""Syempre naman! Balak ko siyang maging asawa sa hinaharap, paano ko hahayaan na may mangyari sa kanya?" sagot ni Cassy na may halong panlalambing, ngunit hindi maitago ang kasabikan sa kanyang mukha.Sa sandaling matapos ang gabing ito, si Eldreed ay magiging kanya."Pwede ka nang umalis. Huwag kang mag-alala, tinutupad ko ang pangako ko. Wala ka nang kailangang gawin dito." Matapos niyang paalisin ang waiter, agad siyang nag-ayos at nagbihis.Samantala, matapos makakain ng ilang subo, naramdaman ni Eldreed na may kakaiba sa kanyang katawan. Unti-unting nagiging malabo ang kanya
Umiling si Shayne, bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Napabuntong-hininga siya at nagsalita, "Hindi pa rin siya nagigising. Sabi ng doktor, nakadepende na lang sa kanya. Baka sa loob ng ilang araw, baka umabot ng isa o dalawang buwan… o baka… tatlo hanggang limang taon, o higit pa."Napasinghap si Andeline. Mahirap na itong solusyonan ngayon. Kung problema lang ito ng medikal na teknolohiya, madali silang makakahanap ng mas mahusay na ospital sa ibang bansa. Pero ang tunay na isyu ay hindi sa mga doktor o sa teknolohiya—kundi kay Jerome mismo."Sinamahan ko siya nitong mga nakaraang araw. Sabi ng doktor, makakatulong kung kakausapin siya araw-araw, babasahan ng dyaryo, o ikukuwentuhan. Pero parang wala namang nangyayari. Alam kong hindi ito minamadali, pero natatakot ako… paano kung wala pa ring pagbabago araw-araw?"Pumikit si Shayne at ibinaba ang ulo.Ngayon lang nakita ni Andeline ang kaibigan niyang ganito kahina at walang magawa. Dahan-dahang hinawakan niya ang kamay nito. "Huw
Tumango si Andeline, ngunit halata pa rin ang pag-aalala niya tungkol sa nawalang cellphone. "Wala ka namang ginagawang masama gamit ang cellphone mo, 'di ba? Ilan ba ang contacts mo ro'n? Alam na ba nila nawala ang phone mo? Baka gamitin ng kumuha ang number mo para gumawa ng masama, tulad ng panghihingi ng pera..."Napangisi si Shayne. Kahit may punto si Andeline, tatlong araw na ang lumipas at wala naman siyang nabalitaang may natanggap na kahina-hinalang mensahe mula sa kanya. Sa totoo lang, kakaunti lang naman ang nasa contacts niya—pamilya niya at si Eldreed lang. Wala siyang masyadong kaibigan sa labas.At kung sakali mang may sumubok manloko gamit ang number niya, duda siyang malilinlang ang pamilya niya o si Eldreed. Sa katunayan, mas gusto pa nga niyang may magtangkang manloko gamit ang phone niya—dahil mas madali niyang matutunton kung sino ang kumuha nito."Huwag kang mag-alala, wala namang mahalagang tao sa contacts ko. Tsaka tatlong araw na, wala namang natanggap na kaka
Malamig at mayabang ang boses ni Jerome, pero ang mas kapansin-pansin ay ang tila kasamaan na bumabalot dito—nakakapangilabot pakinggan.Si Cassy ay napatawa sa loob-loob niya, ngunit hindi niya maitanggi ang kaba na dulot ng ganitong tono ni Jerome. Para itong halakhak ng isang demonyo matapos makuha ang gusto. Nakakakilabot.Ngunit nang maisip niyang inayos na ni Jerome ang lahat para sa kanya at ilang oras na lang ay magiging kanya na si Eldreed, napalitan ng matinding tuwa ang takot sa kanyang puso."Wala nang hadlang ngayon, wala na si Shayne! Tingnan ko kung sino pa ang hahadlang sa akin—ngayong gabi, akin lang si Eldreed!" masayang sabi ni Cassy, puno ng kumpiyansa.Bahagyang ngumiti si Jerome. "Maganda. Aantayin ko ang magandang balita mo."Pagkasabi niyon, binaba na niya ang tawag.Tumingin siya sa labas ng bintana, sa bughaw na kalangitan. Bumigat ang kanyang pakiramdam—hindi pa siya dumarating...Araw-araw niyang kasama si Shayne nitong mga nakaraang araw. Lagi siyang nasa
Bakit nga ba napakalaking bagay sa kanya kung gusto siya ni Eldreed o hindi? Bakit siya apektado kung hindi siya nito hinahawakan?Hindi kaya… sa kakaisip kung gusto ba siya nito, unti-unti na rin niyang nagugustuhan si Eldreed?Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Shayne, at hindi niya namalayang mahigpit na niyang hinahawakan ang kanyang mga kamay. Habang pinag-iisipan niya ito, lalo siyang nakukumbinsi—gusto niya si Eldreed.Kung hindi, bakit siya palaging nag-aalala rito? Kung hindi, bakit gusto niya itong makita at makasama? Kung hindi, bakit hindi niya ito tinutulak palayo tuwing hinahalikan siya, bagkus ay tinutugon pa niya ito?Biglang nakaramdam ng kaba si Shayne. Hindi niya alam kung saan ilalagay ang damdaming ito. Kung itatago niya, lalo lang siyang mahihirapan, pero hindi rin niya alam kung kanino siya magsasabi.Hanggang sa may isang tao siyang naisip—si Andeline.Pagkauwi niya, tatawagan niya ito agad at yayayain lumabas. Napakaraming nangyari sa kanya nitong mga araw
Narinig ito ni Eldreed at nagbago ang ekspresyon niya. Lumapit siya kay Shayne, marahang hinaplos ang ilong nito, at may lambing na sinabi, "Nagbibiro lang ako. Siyempre, aalis ako. Ikaw, manatili ka lang sa bahay at hintayin mo akong bumalik, okay?"Tumango si Shayne. "Okay."Napangiti si Eldreed at hinaplos ang malambot nitong buhok. "Alam mo ba, kagabi, ngayon lang ulit ako nakatulog nang mahimbing matapos ang ilang araw. Pakiramdam ko, dahil dito, magagawa ko nang tapusin ang kalahati ng trabaho ko agad. Makakauwi ako nang mas maaga."Napakagat-labi si Shayne. "Ako rin, mahimbing ang tulog ko kagabi."Nagkatitigan silang dalawa, parehong tahimik ngunit punong-puno ng damdamin ang kanilang mga mata. Ramdam sa paligid ang matamis na pakiramdam na parang kayang punuin ang buong hangin.Sa huli, unang nagbalik sa wisyo si Shayne. "Sige na, magbihis ka na. Baka mahuli ka pa sa flight mo."Sumunod naman si Eldreed at pumasok sa kanyang dressing room. "Samahan mo ako sa airport," mahinan
"Oo." Ngumiti si Shayne at tumango.Naramdaman ni Eldreed na nanuyo ang kanyang lalamunan. Sa sandaling ito, nawala ang lahat ng rason at ang natira ay ang matinding pagnanasa. Hinila niya si Shayne sa baywang at idinikit ito sa kanyang katawan.Nagulat si Shayne, at bago pa niya maunawaan ang nangyayari, narinig niyang mahina ngunit may tiyak na tono ang boses ni Eldreed, "Gusto kitang halikan. Pumapayag ka ba?""H-ha?" Napalawak ang mga mata ni Shayne, ngunit bago pa siya makasagot, naramdaman na niya ang malambot at mainit na labi ni Eldreed sa kanya.Napaatras siya at awtomatikong itinulak ito, ngunit mabilis siyang hinawakan ni Eldreed sa kamay. Nanatili siyang nakatulala. Hindi siya sanay sa ganito—hindi pa siya nagkaroon ng kasintahan, at bago pa ang gabing iyon kasama si Eldreed, isa siyang blangkong papel pagdating sa ganitong bagay.At ngayon, narito siya—hinahalikan ng lalaking ito.Dama ni Eldreed ang lambot ng kanyang mga labi. Unti-unti niyang binuka ang bibig ni Shayne
Nararamdaman ni Shayne ang init sa kanyang puso. Gusto niyang sabihin na pareho lang sila ng nararamdaman—na gusto rin niya ang pagiging mahinahon at maaalahanin ni Eldreed. Gustong-gusto niya ang presensya nito, ang amoy nito, at ang pakiramdam ng pagiging malapit dito.Ngunit sa halip na magsalita, mas lalo pa siyang sumiksik sa kanyang yakap, pumikit, at unti-unting nakatulog, payapa sa kanyang piling.Pagod na rin si Eldreed. Alam niyang kailangan niyang bumiyahe patungong Amerika kinabukasan, kaya wala na siyang lakas para magsalita pa. Hinaplos niya ang likod ni Shayne, idinikit ang baba sa tuktok ng ulo nito, at dahan-dahang nakatulog.Sa kalagitnaan ng gabi, nagising si Eldreed sa kakaibang pakiramdam sa kanyang dibdib. Basa ito. Napakunot ang kanyang noo at iminulat ang mga mata—umiiyak si Shayne."Shayne?" Agad niyang binuksan ang ilaw sa tabi ng kama.Nakita niya itong mahigpit na nakapikit, ang mga kilay nakakunot, at ang mga pisngi nito ay basa ng luha. Hindi niya alam ku
Narinig ni Shayne ang pagtawag sa kanya kaya napalingon siya kay Eldreed. Sinalubong niya ang titig nitong puno ng init, dahilan para bumilis ang tibok ng puso niya at kusang mapahigpit ang hawak niya sa kanyang mga kamay.Tahimik siyang tinitigan ni Eldreed. Ang maamo niyang mukha, ang kanyang malalaking mata, at ang malambot na labi—lahat ng tungkol kay Shayne ay tila napakaganda sa paningin niya. Hindi niya alam kung ano ang gusto niyang gawin sa sandaling iyon, pero ayaw niyang umalis ito. Gusto lang niyang titigan siya nang matagal, na parang hindi siya magsasawa kailanman."Ah... wala lang," mahina niyang sabi matapos ang ilang saglit. Wala naman siyang sapat na dahilan para pigilan itong umalis. Kahit siya mismo, hindi niya maintindihan kung ano ang gusto niyang mangyari."Oh." Tumango si Shayne bago tuluyang lumabas ng banyo, ngunit may bahagyang lungkot siyang naramdaman na hindi niya maipaliwanag."Saglit lang..."Papasok na siya sa kwarto nang muling magsalita si Eldreed. N