"Bakit inabot ng ganito katagal bago inayos ni bayaw ang problemang ‘to para sa’yo?" tanong ni Andeline na may bahagyang pagtataka. Ngunit agad din siyang tumango, tila may naintindihan. "Alam ko na, may iniisip siyang mas malalim na dahilan." Tumingin siya kay Shayne nang seryoso. "Ikaw ang iniisip niya."Alam niyang kung lalabas sa publiko ang nangyari—na muntik nang mahawakan si Shayne sa hindi kanais-nais na paraan—ay makakasira ito sa reputasyon ng kapatid niya. At kung walang sapat na ebidensya, baka hindi rin maparusahan si Cassy nang husto. Kaya tiyak niyang naghahanap si Eldreed ng siguradong paraan para tapusin ang lahat nang walang gusot.Tahimik na tumango si Shayne. Pareho ang iniisip ni Andeline at ni Eldreed noong gabing iyon. Talagang matalino ang kapatid niya—hindi lang basta mataas ang IQ, kundi matalas din ang pakiramdam."Ang swerte mo kay Eldreed," patuloy ni Andeline. "Shayne, dapat mong pahalagahan ‘yan. Konti na lang ang lalaking mayaman, gwapo, at tapat sa pan
Nang marinig iyon, sandaling tumitig si Shayne kay Andeline bago siya bahagyang ngumiti at ipinatong ang kamay sa balikat nito. "Okay lang ‘yan, normal lang ang ma-in love. Kahit gaano pa kataas ang IQ mo, walang silbi ‘yan pagdating sa puso. Pare-pareho lang tayong lahat."Napaisip si Andeline. Tama nga naman. Kaya agad nawala ang lungkot sa mukha niya at tumalon mula sa kama. "Pwede ba tayong magpatugtog ng music? Wala ka namang gagawin bukas, ‘di ba? Pwedeng makigulo saglit?"Napabuntong-hininga siya bago nagpatuloy, "Alam mo bang bawal akong magpatugtog ng malakas sa bahay? Sobrang konserbatibo ng mga matatanda doon! Kaya ngayon, gusto kong mag-relax!"Napangiti si Shayne at bahagyang kumindat. "Sige, bahala ka."Pero hindi pa man lumilipas ang isang minuto, agad niyang pinagsisihan ang sinabi niya. Nakita niya ang sigasig ni Andeline—mukhang gigibain nito ang buong bahay. At hindi lang basta bahay—bahay ‘to ni Eldreed.Napangiwi si Shayne habang tinakpan ang mga tenga. Sa gitna n
Nahulog ang cellphone. Pero paano nangyari 'yon? Hawak-hawak ko naman ito kanina at hindi naman basta-basta mahuhulog...Bigla niyang naalala—nang mabangga siya kanina ng isang tao, inilagay niya sa bulsa ang mahigpit niyang hawak na cellphone. Marahil, doon pa lang niya ito naibaba.“Manong driver...” Akma na siyang magsasabi na bumalik para hanapin ang kanyang cellphone, pero napatigil siya nang mapansin ang dami ng taong naglalakad sa magkabilang sidewalk.Napangisi siya nang mapait. Paano pa nga ba iyon mahahanap? Ang dami ng tao. Malamang may nakapulot na nito.“Ano pong problema, Miss?” tanong ng driver nang makita siyang tatawagin siya pero hindi itinuloy ang sasabihin.“Ah, wala naman...” Ngumiti si Shayne at umiling.Hindi naman siya masyadong nanghihinayang sa cellphone. Ang inaalala niya ay baka hindi niya matanggap ang tawag nito sakaling subukan siyang kontakin.Pero nang mapaisip siya, hindi naman siguro ito mawawala nang matagal. Wala namang masyadong mahalagang laman a
Dahil sa nakatanim na listener kay Cassy, narinig niya ang usapan nina Eldreed at Vasquez noong araw na iyon. Sinabi ni Eldreed na hindi siya tutuloy sa business trip at siya na ang mag-aalaga kay Shayne. Lalo siyang nainis. Ang tanging taong puwedeng magprotekta kay Shayne ay siya lang—si Jerome! Sino ba si Eldreed para gawin iyon?Dahil dito, ginamit niya ulit ang kanyang impluwensya. Sinabihan niya ang supplier ng raw materials sa U.S. na tawagin si Eldreed papunta roon. Pagdating doon, pinadala naman niya ito sa Europe upang maantala ng ilang araw. Naging matagumpay ang plano, pero hindi madali. Malaking pera at pagsisikap ang ginugol niya rito. Muntik na rin siyang mabisto ng kanyang pamilya, pero mabuti na lang at nakalusot siya sa pamamagitan ng kasinungalingan.Ngunit sulit ang lahat, basta mapunta lang sa kanya si Shayne. Habang nakatitig sa cellphone, hinihintay niya ang mensahe ng huling grupo. Kapag nagtagumpay ito, tuluyan nang magiging kanya si Shayne.***Sa kabilang ba
Sa mga sandaling iyon, nagising ang driver na sugatan rin. Nang makita niyang walang malay si Jerome, dali-dali siyang lumapit, litong-lito at natatakot."Chairman! Chairman!" Ginising niya ito, marahas na niyugyog ang katawan, ngunit hindi pa rin nagkamalay si Jerome.Mabilis siyang tumingin kay Shayne. "Miss, anong nangyari sa chairman?" tanong niya, halatang kinakabahan.Umiling si Shayne, ramdam ang bigat ng konsensya, at hindi niya napigilan ang pagbagsak ng kanyang luha.Hindi siya sanay umiyak. Kahit pa nahihirapan o nasasaktan siya, hindi niya hinahayaang tumulo ang kanyang mga luha. Lagi niyang iniisip na may isang mas mataas na puwersa—Diyos man o tadhana—na nakatingin sa lahat ng nangyayari. At kung iiyak siya, para bang nagpapatalo siya rito.Pero iba si Jerome. Mula pagkabata, lagi siyang nasa tabi niya. Lagi siyang pinoprotektahan. Ngunit mula nang ikasal siya kay Eldreed, bihira na siyang bumalik sa Morsel. Hindi niya napansin na sa lahat ng hindi niya gustong makita ro
Makalipas ang ilang sandali, dumating na ang ambulansya. Mabilis na tinulungan ni Shayne at ng driver si Jerome para maiakyat ito sa sasakyan. Kasabay niya itong dinala sa ospital.Pagdating sa ospital, agad na isinugod si Jerome sa emergency room.Naghintay si Shayne at ang driver sa labas. Hindi siya mapakali, palakad-lakad sa mahabang pasilyo. Habang tumatagal, lalo siyang kinakabahan—kung hindi ito seryoso, matagal na sanang lumabas ang doktor.Habang naglalakad, napansin niya ang dugo sa kamay ng driver. Bigla siyang napalundag sa gulat—halos makalimutan niyang nasugatan din ito sa aksidente. Sa sobrang pag-aalala kay Jerome, hindi niya naalala na nawalan pa ito ng malay kanina."Dapat magpatingin ka rin. Ako na ang magbabantay kay Kuya Jerome," sabi ni Shayne.Saglit na nag-alinlangan ang driver, tumingin muna sa emergency room bago sa kanyang sugat, saka tumango. "Mahal ang pagpapagamot dito. Maliit lang naman ang sugat ko, pag-uwi ko na lang ipapaalaga sa asawa ko. Baka maghan
Maagang nagising si Shayne kinabukasan.Hindi niya namalayang nakatulog pala siya buong magdamag. Karaniwan, giniginaw siya tuwing madaling-araw, lalo na ngayong taglagas. Kahit nakabalot ng kumot, ramdam pa rin niya ang lamig. Pero ngayon, wala siyang kumot, at hindi siya giniginaw. Kaya naman, mahimbing siyang nakatulog hanggang umaga.Napailing siya sa pagtataka. Nang subukan niyang ikuskos ang kanyang mga mata, doon lang niya napansin na hawak pa rin niya ang kamay ni Jerome.Nakapikit pa rin ito, tahimik at kalmado ang mukha—parang isang batang walang bahid ng dumi sa mundo. Pero sa kabila ng katahimikan nito, kumirot ang puso ni Shayne. Hindi pa rin siya nagigising.Pilit niyang pinigilan ang luha. Gusto niyang dumilat ito, makita siyang nakangiti, marinig ang boses nitong laging puno ng lambing.Napabuntong-hininga siya at tumingin sa orasan sa dingding—alas-siete y medya na."Kuya Jerome, panibagong araw na, pero hindi ka pa rin nagigising. Hindi ko alam kung ilang araw pa ang
"I ......" Syempre, hindi naglakas-loob si Cassy na sabihin na ayaw na niya, dahil siya mismo ang nakiusap kay Jerome noong una. Pero ngayon, hindi niya maiwasang magdalawang-isip.Alam niyang huli na para umatras. Ayaw niyang magalit si Jerome, pero gusto rin niyang putulin ang kasunduan nila. Litong-lito ang isip ni Cassy."Hmph, sa tatay mo? Hindi mo ba alam na kung gugustuhin ko, hindi tatagal ng tatlong araw ang tatay mo sa lungsod na 'to? Maniwala ka o hindi, ngayon, anak ka ng mayor, pero sa loob ng tatlong araw... magiging anak ka ng isang bilanggo," malamig na sambit ni Jerome.Nang marinig ito, agad na nanghina ang loob ni Cassy. Alam niya ang kapangyarihan ni Jerome, hindi lang sa harap ng publiko, kundi pati na rin sa likod ng mga eksena. Tahimik itong kumikilos, pero makapangyarihan. Kung nasabi niya ito, sigurado si Cassy na kaya niya itong gawin."Please, huwag mong idamay ang tatay ko, Jerome..." Muntik na niyang mabanggit ang pangalan nito pero napatingin siya sa driv
Matapos maayos ang usapan tungkol sa bahay, parang nabunutan ng tinik si Shayne. Kahit marami pa siyang iniisip na problema, hindi na niya pinansin ang mga iyon. Nang makalipat siya sa villa, pinili na lang niyang magpakasaya.Bagamat bago pa rin ang itsura ng villa, halatang matagal na itong walang nakatira. Maayos ang paligid at nakaka-good vibes ang ambiance — sapat na para gumaan ang loob ng kahit sino.Nang maalala ni Michael na walang naglinis dito ng matagal, nag-alala siya para kay Shayne. "Shayne, I think kailangan nating tawagin si Manag Lorna para tulungan ka maglinis dito. At least mapalitan man lang ang mga bedsheet. Okay lang ba?""Hay naku, huwag na! Sayang oras. Baka pagdating pa ni Manag Lorna, tapos ko na linisin lahat," sagot ni Shayne."What? Ikaw ang maglilinis?" napataas ang kilay ni Michael."Oo naman! Marunong kaya ako maglinis," depensang sagot ni Shayne. "Don't underestimate me."Umiling si Michael. "Hindi ako naniniwala. Ikaw ngang hindi makapag-tali ng sapa
Masyado nang malalim ang sugat na iniwan ni Eldreed kay Shayne. At ngayon, muli siyang itinakwil ng sariling ama. Labis ang sakit na naramdaman niya.Pagkababa ng tawag, matagal bago kumalma si Shayne. Naisip niya na wala na siyang ibang pagpipilian kundi lakaran ang landas na pinili niya. Sa kabila ng lahat, alam niyang walang daang walang hanggan. Habang unti-unti siyang nahihimasmasan, isang tao ang agad pumasok sa isip niya.Nagdalawang-isip pa siya, pero sa huli, kinagat niya ang kanyang labi at kinuha ang telepono."Shayne? Bakit ka tumawag? Anong maitutulong ko sa'yo?" tanong ni Michael, halata ang saya pero may halong pagtataka sa boses niya. Matagal nang bihirang tumawag si Shayne simula nang ikasal ito, kaya't inakala ni Michael na nakalimutan na siya nito.Pero kahit kailan, hindi nagbago ang pagmamahal niya sa dalaga. Kahit hindi siya ang pinili noon, tahimik siyang nagbigay ng basbas at pagmamahal mula sa malayo.Nag-alinlangan si Shayne bago tuluyang humingi ng tulong. "
Pagkadial ng tawag, agad itong sinagot, at bumungad kay Shayne ang malambing na boses ni Jessa."Shayne, hindi ka ba sobrang busy nitong mga nakaraan? Bakit hindi ka man lang tumawag? Miss na miss ka na ni Tita."Nang makita ni Jessa sa caller ID na si Shayne ang tumatawag, agad niya itong sinagot at nagsalita sa mikropono. Kahit hindi niya tunay na anak si Shayne, sa araw-araw nilang pagsasama, hindi niya maiwasang magkaroon ng totoong pagmamahal dito.Sa sama ng loob na nararamdaman ni Shayne, lalo siyang nadurog nang marinig ang malambing na boses ni Jessa. Napangiwi siya, at hindi na napigilan ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata. Ayaw niyang maramdaman ng Tita niya ang lungkot niya, kaya tinakpan niya ang kanyang bibig at pilit pinigil ang iyak bago sumagot nang mahina."Tita, sorry po, hindi ako nakatawag kay Daddy at sa inyo nitong mga nakaraan. Kasalanan ko po, at pasensya na kung nag-alala kayo."Kahit pinilit ni Shayne itago ang emosyon, agad namang napansin ni Jessa ang
Kahit hindi tuwirang binanggit ni Shayne ang pangalan ni Divina, alam ni Divina na siya ang pinatatamaan—lalo na nang banggitin nitong "mukhang may sakit pa rin." Napuno agad si Divina at hindi na nakapagpigil."Shayne, kung may galit ka sa akin, diretsuhin mo na lang! FYI, si Eldreed ang nagdala sa akin dito! Kung may problema ka, sa kanya ka magreklamo, hindi ako ang kalaban mo!"Ngumiti si Shayne, malamig ang tono. "Miss Divina, I think you're misunderstanding. Wala akong balak makipagtalo sa’yo. Actually, andito ako para lang ipaalam na—starting today, this house is yours. I'm moving out after I get my things."Napakurap si Divina, hindi agad naintindihan ang sinabi. "Ano? Aalis ka na rito? Tuluyan na?"Tumango si Shayne. "Yes. I just came to get my luggage. So please, future lady of the house, paalisin mo naman ako nang maayos."Masaya sana si Divina sa balitang iyon, pero napaisip siya kay Eldreed. Kaya muling nagtanong, "Alam ba ni Eldreed na aalis ka?""Well, it's my life. We’
Pagkabasa niya ng sulat, biglang nagbago ang ekspresyon ni Eldreed. Akala niya'y lasing lang siya kagabi at nakatulog hanggang umaga—hindi niya akalaing may mas malala pa palang nangyari.Una, si Divina pa lang ay sapat na para guluhin ang dati'y tahimik niyang buhay. Ngayon, pati si Cassy ay nakisali na rin. Ramdam niya ang galit at inis habang sinusubukang intindihin ang nangyari.Ang naaalala lang niya ay nalasing siya nang husto, at sa simula, inakalang si Shayne ang kaharap niya. Umabot ito sa puntong may hindi siya normal na ikinilos. Pero pagkatapos noon—wala na siyang maalala. Tanda niya lang ay uminom siya nang sobra, hanggang sa tuluyang mawalan ng malay.Sa kaba, agad niyang hinawi ang kumot. Laking gulat niya nang makita na tanging briefs lang ang suot niya—lahat ng damit ay wala na.Sa itsura ng paligid at sarili, posible ngang may nangyaring hindi kanais-nais. Pero dahil wala siyang maalala, pakiramdam niya'y parang may bumitag sa kanya.Wala si Cassy sa kwarto. Kaya kah
Habang nagpapadala si Cassy sa bawat kilos ni Eldreed, napansin ng lalaki ang pagiging bihasa nito. Dahil dito, nagsimulang magduda si Eldreed.Kanina lang, wala siyang pag-aatubiling pinuwersa si Cassy sa sofa at hinalikan ito sa labi, iniisip na si Shayne ang kaharap niya. Pero habang tumatagal ang halik, unti-unting luminaw ang kanyang isip—at doon niya naramdamang may mali.Sa pagkakaalala niya, hindi naman gano’n kagaling si Shayne sa kama. Kung bibigyan niya ng grado ang performance nito, bagsak talaga. Pero itong si Cassy—bawat galaw niya ay akma sa gusto ni Eldreed. Parang nababasa nito ang isip niya, laging alam kung anong gusto niyang maramdaman.Aminado siyang sarap na sarap siya, lalo na’t lasing siya. Pero may mumunting boses sa loob niya na paulit-ulit na sinasabi: Hindi ito si Shayne. Hindi ito ang gusto mo.Sa huli, pinilit niyang humiwalay. Nang dumilat siya, saka lang niya napagtantong hindi si Shayne ang kahalikan niya—kundi si Cassy.Pero kahit halatang wala na sa
Nagulat si Eldreed sa pagpasok ng babae. Matagal niya itong tinitigan, at bagama’t pamilyar ang mukha, hindi niya agad maaninag kung sino iyon.Napansin ni Cassy ang kalituhan sa mga mata ni Eldreed. Hindi pa man ito nakakabawi sa gulat, agad na siyang lumapit, halos dumikit na ang katawan sa binata.“Napadaan lang din ako dito. I’m drinking alone... gusto mo sabay na lang tayo? Masyado namang boring kung mag-isa lang, ‘di ba?” sabi ni Cassy, sabay lagay ng tray sa mesa.Hindi na hinintay ni Cassy ang sagot ni Eldreed. Kinuha niya agad ang isang bote ng brandy, binuksan iyon, at nagsalin ng dalawang baso. Iniabot niya ang isa kay Eldreed.“O, ano pang hinihintay mo? Don’t you want to drink?”Medyo natulala si Eldreed bago kinuha ang baso. Nang akmang iinumin na niya ito, pinigilan siya ni Cassy.“Wait, clink glasses muna tayo!” aniya, sabay tagay.Hindi na kumibo si Eldreed. Tinanggap na lang niya ang baso at sabay silang uminom.Alam ni Cassy na hindi ganoon kadali ang pagpapalapit k
Nanikip ang dibdib ni Shayne habang pinagmamasdan si Eldreed. Galit siya sa kung paano ito umasta ngayon—parang nawasak bigla ang magandang imahe ng lalaki na minsan ay iniukit niya sa kanyang puso.Sa tindi ng biglaang emosyon, itinaas niya ang kamay at biglaang sinampal si Eldreed sa pisngi. Napalakas ang tama, ramdam niya ang kirot sa palad.Wala naman siyang intensyong saktan ito. Gusto lang niya sana na matauhan ito, hindi siya talaga balak saktan. Oo, nasaktan siya sa mga sinabi nito tungkol kay Jerome, pero hindi sapat ang dahilan para saktan siya ng ganito.Napangiwi si Eldreed matapos siyang sampalin. Alam niyang galit na galit sa kanya si Shayne, pero hindi niya inasahan na sasampalin siya—lalo na sa harap ng ibang lalaki. Nakakahiya, nakakainsulto.Hinawakan niya ang braso ni Shayne, pero agad din iyong binitiwan. Napatingin siya sa kanya, malamig ang mga mata, pagkatapos ay tahimik na tumalikod at lumakad papunta sa pinto."Eldreed, wait—" tawag ni Shayne, pero hindi niya
Dahil sa kondisyon ng katawan ni Divina, hindi na rin niya mabilang kung ilang doktor na mula sa iba't ibang ospital ang kanyang nadaanan. Kaya naman, may galit at pagkainis na siya tuwing nakakakita ng mga doktor na nakaputi at pormal ang suot.Tuwing may appointment sa doktor, agad na sumasama ang pakiramdam niya at lumalala ang ugali."Divina, si Dr. Sanchez ito. Mula ngayon, siya ang tutulong sa'yo sa kalagayan mo," pakilala ni Eldreed habang inilapit si Divina kay Dr. Sanchez.Ngunit imbes na matuwa, mas lalo pang nagpakita ng pagkainis si Divina. “Maayos na pakiramdam ko ngayon, bakit kailangan mo pa akong dalhin sa doktor?”Napansin ni Dr. Sanchez ang reaksyon ni Divina kaya agad siyang nagsalita. “Pasensya na po, Miss. Baka po may konting hindi pagkakaintindihan. Isa po akong psychiatrist, at ang tungkulin ko ay tumulong sa psychological well-being niyo. Iba po ako sa regular na doktor.”“Psychiatrist?” Halatang nainis pa lalo si Divina. Tumikom ang labi niya at matalim ang ti