Ang mga ilaw sa likod-bahay ay maliwanag na nagliliwanag.Ang mga bata ay naglalaro ng bola sa labas. Si Little Sky, na hawak ang kanyang maliliit na palda, ay mabagal na sumusunod sa mga kuya niyang bata. Hindi niya tinadyakan ang bola, ngunit hindi maitatago ang kanyang saya at ngiti."Mommy!" Tinadyakan ni Dane ang bola papunta sa pinto, at tamang-tama, nakita niyang lumabas si Avigail. Hindi niya napigilan ang matakot.Paglabas ni Avigail, isang bola ang dumaan papunta sa kanya, at napahinto siya ng ilang segundo.Habang papalapit na ang bola, may isang kamay na humatak sa kanya mula sa likod.Dumaan lang ang bola sa kanyang tabi at tumama sa lupa.Si Dominic ay lumabas mula sa likod ni Avigail, tumingin sa mga batang nakatitig at naguguluhan sa bakuran, at nagsalita ng malalim na boses, "Pumasok na kayo, maghapunan na."Dahan-dahang nakabalik sa kanilang sarili ang mga bata at mabilis na tumakbo papunta kay Avigail gamit ang kanilang mga maikling paa."Mommy, pasensya na, natakot
Si Avigail ay bahagyang nagkibit-balikat at nang siya ay magbabalak magsalita, napansin ng bata na tila may naisip at agad na binago ang kanyang mga salita ng maingat, "Wag na po araw-araw, ang gusto ko lang po ay sunduin ninyo kami tuwing bago mag-celebrasyon ng anibersaryo."Nang makita ni Avigail na nagbigay daan ang bata, siya'y nagbunyi sa loob at ngumiti ng magaan, "Sige."Ang mga bata naman ay natuwa nang makita nilang pumayag siya, kaya't ang kanilang mga mukha ay puno ng saya.Sa gilid, si Dominic ay narinig ang sinabi ng bata at isang pakiramdam ng hindi pagkakasiya ang dumaan sa kanyang puso. Alam niya kung bakit nagbigay daan ang bata at kung bakit pumayag si Avigail.Wala nang iba kundi ang kanilang mga rehearsals na isinasagawa sa mga nakaraang araw. Alam ni Avigail na hindi niya na kayang iwasan ang mga ito, at hindi rin kailangan itago pa mula sa kanila.Kapag tapos na ang anibersaryo, Tiyak na lalayo na naman ang batang babae.Dahil dumating si Avigail ng huli, lampas
Nakita ni Avigail na tumalon ang maliit na bata kay Dominic, kaya't tumigil siya ng may kalituhan at pinigilan ang dalawang bata na tumatakbo papalapit."Daddy!" Hindi napansin ng maliit na bata ang kakaibang hitsura ni Avigail, at excited na hinila ang damit ng kanyang daddy, "Maglaro tayo ng tagu-taguan bago umuwi!"Tumingin si Dominic pababa sa bata, tapos ay tinignan si Avigail ng may malabo at hindi malinaw na tingin.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, lalong naramdaman ni Avigail ang pagkakasala.Kasi nga, kanina lang sinabi niya na ang dalawang bata ay naglalaro sa kanilang maliit na kapatid, tapos biglang naging siya na ngayon.Matapos ang ilang sandaling katahimikan, nagsalita si Dominic ng malalim ang boses, "Malapit nang maghating gabi, uuwi na kami ni Sky."Pagkatapos, yumuko siya at sinabi sa maliit na bata, "Kailangan natin umuwi ngayon, babalik kami bukas."Nagpout ng labi ang maliit na bata, medyo ayaw pa niyang umuwi, pero saya pa rin siya sa mga ginawa nila sa buon
Narinig ni Avigail ang boses ni Dominic mula sa kabilang linya, at bago pa siya makasagot, nagpatuloy ang lalaki. "Kung hindi naman komportable, ipapadala ko na lang si Lu Qian."Napansin ni Avigail na hindi siya sumasagot, kaya't nagbalik siya sa kanyang sarili at mahinahong sinagot ito. "Wala pong kailangan alalahanin, nandito na po si Sky sa kotse ko. Gusto ko lang po sanang ipaalam sa inyo."Nang marinig ito, ang ekspresyon ni Dominic ay bahagyang lumuwag. "Salamat po. Mayroon pa po akong gagawin, mauna na ako."Pagkatapos sabihin iyon, hindi na naghintay pa si Dominic sa sagot ni Avigail at agad na pinatapos ang tawag.Bumalik ang tono ng busy na signal sa kanyang telepono. Nagtaka si Avigail sa mga nangyari. Ngunit kahit siya ay nagtataka, pakiramdam niya ay parang may naririnig pa siyang boses ng lalaki sa kanyang mga tainga.Hindi niya maiiwasan na isipin kung ang mas magaan at mabait na pakikitungo ni Dominic sa mga nakaraang araw ay dahil ba sa mga ensayo nila para sa dula.
"Daddy!"Nang makita ni Skylei ang kanyang daddy, mabilis siyang tumakbo papunta kay Dominic at ituro ang hindi pa natutuwang pagkain sa mesa. "Nandiyan ka na, Sobrang gutom na namin!"Sumunod si Dominic sa tingin ng maliit na bata at nakita sina Dale at Dane na nakaupo pa rin sa mesa, nakatingin sa kanya ng may pagka-abala at may kaunting sumbat sa mga mata.Limang set ng mangkok at kubyertos ang nakalatag sa mesa, at hindi pa ito nahawakan.Malinaw na naghihintay sila para magsalo-salo.Nang mapansin ito, tumingin si Dominic kay Avigail na kasunod niyang pumasok.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, napatigil si Avigail sandali at hindi naiwasang magpaliwanag. "Sabi ni Sky na gusto niyang maghintay na magsalo tayo."Itinaas ni Dominic ang kilay at tumingin kay Skylei na nakatabi sa kanya.Tumango si Skylei ng masunurin, at may ngiti sa kanyang maliit na mukha, na parang ipinagmamalaki ang kanyang ginawa.Nakita ito ni Dominic, pinatong ang kanyang kamay sa ulo ng bata at nagsalita s
Narinig ni Avigail ang mga salita ni Dominic at bahagyang kumunot ang noo niya, puno ng pagtutol sa kanyang puso.Muling nagsalita si Dominic, "Kung hindi tayo magre-rehearse, baka aksidente kitang halikan nang baluktot. Miss Avi, huwag mong akusahin akong nang-aabuso."Nang marinig ito, kumislap ang mga mata ni Avigail ng hindi makatarungang tingin. Ngunit nang maisip ang eksena na binanggit ng lalaki, tila may katotohanan nga..."At saka, hindi naman tayo mga propesyonal na aktor. Kung hindi tayo magre-rehearse, paano natin malalaman ang tamang posisyon para magmukhang totoo ang halik?" Habang nakikita ang pag-aalinlangan sa mata ni Avigail, ipinagpatuloy ni Dominic ang pagsasalita nang hindi nagbabago ang ekspresyon.Nag-aalangan si Avigail. Inamin niyang may katotohanan ang sinabi ni Dominic, pero ilang araw na lang at magaganap na ang anibersaryo. Kung magre-rehearse nga sila ng huling eksena, kailangan niyang makipag-ugnayan ng malapitan sa lalaking ito nang ilang araw...Habang
"Isara mo ang mga mata mo." Muling narinig ni Avigail ang boses ni Dominic.Dahil dito, kumibot ang mga mata ni Avigail at nagtakip siya ng mga mata bilang pakikiisa.Pagkatapos ng isang segundo, naramdaman niya ang malapit na hininga ng lalaki. Habang patuloy siyang kinakabahan, hindi na niya ito ipinakita. Tahimik niyang pinipiga ang kanyang palad.Ang mga maliliit na bata sa gilid ay nakatingin kay Dominic na palapit nang palapit kay Avigail. Nang halos maglapat na ang kanilang mga labi, bigla itong huminto at dahan-dahang lumingon. Sa kanilang pananaw, parang tunay na halik ito.Ramdam ni Avigail ang bawat hakbang ng lalaki, mula sa paghinto nito hanggang sa pag-ikot ng ulo. Pinipigilan niya ang kanyang paghinga at naghintay, ngunit hindi gumalaw si Dominic. Tahimik sa kanyang mga tenga, tanging ang hininga ng lalaki ang malinaw na naririnig.Sumimangot si Avigail, binuksan ang kanyang mga mata ng dahan-dahan, at nakita ang guwapong mukha ni Dominic na malapit na malapit sa kanya.
Matapos ang ilang araw ng rehearsal, dumating din ang Biyernes.Sa gabi, nang dumaan si Avigail upang kunin ang mga bata, nakita niyang bawat isa sa kanila ay may hawak na damit sa kanilang mga braso at ang kanilang mga mukha ay puno ng excitement."Mommy! Tingnan mo, ito ang costume namin para sa performance!" Masayang ipinakita ni Dane kay Avigail ang mga damit sa kanyang mga kamay.Bahagyang tumango si Avigail at tinanggap ang mga damit mula sa mga bata.Si Skylei ay maayos na nakatayo sa gilid, may hawak na dalawang set ng damit, isa na rito ay kay Dominic.Ang katawan ng maliit na bata ay hindi naman masyadong malakas, at sa ngayon, habang may dalang schoolbag at mga damit, mukhang nahihirapan siya.Pagdating ni Dale at Dane, tinulungan nila agad si Skylei na hawakan ang mga damit.Hindi nagdalawang-isip si Skylei na magpasalamat sa kanila at maayos na nagsabi ng "Salamat po."Nakatayo ang tatlong bata sa harap ni Avigail, naghihintay na kunin sila at dalhin sa sasakyan.Sa mga n
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkotâayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugatâang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin saâyo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon â parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sanaây magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
âDominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata silaâĶâ Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.âKakausapin ko muna sila.â Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.âNaiintindihan koâĶâ mahinahon niyang simula. âPasensya na rin. PeroâĶ gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.â Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.âAlam ba nila ang nangyari sa atin?â tanong niya, may halong kaba. âMukha kasing alam nilaâĶ na hindi kita trinato ng tama.âNapalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.âMatalino ang kambal,â wika niya sa wakas. âMadami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin âyon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
âMommy!!â sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. âNakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.âNagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya palaây umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.âIuuwi ko na sila. Sasamahan ko na langâââNinang!â putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. âWe want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.âLumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambalâat tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaalaâng sarili niyang kabataanânang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigailâmagkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.âDominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!âNapalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominicâsi Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
âSinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?â tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.âPero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?â Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. âMay sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapanâĶ baka noon pa, wala na siya.âNapaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.âPatawarin mo ako...â nanginginig ang tinig niya. âSinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloyâĶ kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.âUmiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.âPero kahit kailanâĶ kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa pusoât isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang inaâkung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyonâmaliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! DadâI mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, NinangâĶ para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nilaâmga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."OoâĶ Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo âyung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisiâpero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi âyon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali âyon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko âyon. Tama ang dahilan moâmay point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig âyon ni Sky, anoâng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko âyon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu