Narinig ni Avigail ang mga salita ni Dominic at bahagyang kumunot ang noo niya, puno ng pagtutol sa kanyang puso.Muling nagsalita si Dominic, "Kung hindi tayo magre-rehearse, baka aksidente kitang halikan nang baluktot. Miss Avi, huwag mong akusahin akong nang-aabuso."Nang marinig ito, kumislap ang mga mata ni Avigail ng hindi makatarungang tingin. Ngunit nang maisip ang eksena na binanggit ng lalaki, tila may katotohanan nga..."At saka, hindi naman tayo mga propesyonal na aktor. Kung hindi tayo magre-rehearse, paano natin malalaman ang tamang posisyon para magmukhang totoo ang halik?" Habang nakikita ang pag-aalinlangan sa mata ni Avigail, ipinagpatuloy ni Dominic ang pagsasalita nang hindi nagbabago ang ekspresyon.Nag-aalangan si Avigail. Inamin niyang may katotohanan ang sinabi ni Dominic, pero ilang araw na lang at magaganap na ang anibersaryo. Kung magre-rehearse nga sila ng huling eksena, kailangan niyang makipag-ugnayan ng malapitan sa lalaking ito nang ilang araw...Habang
"Isara mo ang mga mata mo." Muling narinig ni Avigail ang boses ni Dominic.Dahil dito, kumibot ang mga mata ni Avigail at nagtakip siya ng mga mata bilang pakikiisa.Pagkatapos ng isang segundo, naramdaman niya ang malapit na hininga ng lalaki. Habang patuloy siyang kinakabahan, hindi na niya ito ipinakita. Tahimik niyang pinipiga ang kanyang palad.Ang mga maliliit na bata sa gilid ay nakatingin kay Dominic na palapit nang palapit kay Avigail. Nang halos maglapat na ang kanilang mga labi, bigla itong huminto at dahan-dahang lumingon. Sa kanilang pananaw, parang tunay na halik ito.Ramdam ni Avigail ang bawat hakbang ng lalaki, mula sa paghinto nito hanggang sa pag-ikot ng ulo. Pinipigilan niya ang kanyang paghinga at naghintay, ngunit hindi gumalaw si Dominic. Tahimik sa kanyang mga tenga, tanging ang hininga ng lalaki ang malinaw na naririnig.Sumimangot si Avigail, binuksan ang kanyang mga mata ng dahan-dahan, at nakita ang guwapong mukha ni Dominic na malapit na malapit sa kanya.
Matapos ang ilang araw ng rehearsal, dumating din ang Biyernes.Sa gabi, nang dumaan si Avigail upang kunin ang mga bata, nakita niyang bawat isa sa kanila ay may hawak na damit sa kanilang mga braso at ang kanilang mga mukha ay puno ng excitement."Mommy! Tingnan mo, ito ang costume namin para sa performance!" Masayang ipinakita ni Dane kay Avigail ang mga damit sa kanyang mga kamay.Bahagyang tumango si Avigail at tinanggap ang mga damit mula sa mga bata.Si Skylei ay maayos na nakatayo sa gilid, may hawak na dalawang set ng damit, isa na rito ay kay Dominic.Ang katawan ng maliit na bata ay hindi naman masyadong malakas, at sa ngayon, habang may dalang schoolbag at mga damit, mukhang nahihirapan siya.Pagdating ni Dale at Dane, tinulungan nila agad si Skylei na hawakan ang mga damit.Hindi nagdalawang-isip si Skylei na magpasalamat sa kanila at maayos na nagsabi ng "Salamat po."Nakatayo ang tatlong bata sa harap ni Avigail, naghihintay na kunin sila at dalhin sa sasakyan.Sa mga n
Si Skylei ay hindi pa matagal na nakatira sa bahay ni Avigail, kaya't nang umuwi siya, sobrang saya niya. Tumakbo siya sa buong bahay kasama ang dalawang maliit na bata at naglaro sila ng matagal hanggang tinawag sila ni Avigail para kumain. Hindi sila tumigil sa paglalaro hangga't hindi sila tinatawag.Matapos kumain, naglaro muna si Avigail kasama ang mga bata at pinasuot sa kanila ang kanilang mga costume para sa pagtatanghal.Dahil isang aristokratikong kindergarten, malinaw na naglaan ng maraming oras at pag-iisip ang paaralan para sa kanilang anibersaryo. Maganda ang pagkakagawa ng mga costume, at ang mga bata ay mukhang kaakit-akit sa mga ito.Ang mga costume nina Dale at Dane ay halos pareho, maliban sa kaunting pagkakaiba sa kulay — isa ay asul, isa ay berde, at may maliliit na pakpak sa likod at mga matutulis na tainga ng elf.Habang suot ang mga costume, kahit hindi pa sila nag-makeup, mukha na silang mga elf.Samantalang ang costume ni Skylei ay isang itim na damit ng witc
Si Skylei ay nais sanang magtanong pa, ngunit naputol siya nang magsalita si Avigail, "Medyo late na. Kailangan nating magising ng maaga bukas. Maghugas na tayo at matulog na."Malinaw na hindi nais ni Avigail na ipagpatuloy ang usapan.Naging malungkot ang mga mata ni Skylei, ngunit tumango siya at sumunod nang tahimik, hindi na nagtanong pa.Pagdating ng gabi, bihirang matulog si Skylei kay Avigail at tulog na tulog siya ng mahimbing.Habang natutulog, patuloy na umuukit sa isipan ni Avigail ang mga inosenteng tanong ng bata.May ginawang mali ba si Dominic?Ang sagot sa tanong na iyon ay, maliban na lang sa anim na taon kung kailan hindi siya pinansin ni Dominic, wala nang ibang pagkakamali ang lalaki.Ngunit ang isang pagkakamali na iyon ay sapat na para layuan siya ni Avigail.At higit pa rito, may mga mata ni Luisa at Lera Gale na matalim na nagmamasid kay Dominic...Dahil dito, hindi makatulog si Avigail ng maayos at madaling nagising kinabukasan.Ang maliit na bata ay patuloy
"Daddy!" Napahanga si Skylei sa kagwapuhan ng kanyang ama kaya’t mabilis siyang tumakbo papunta sa mga kamay ni Dominic.Lumuhod si Dominic para saluhin ang maliit na bata, tapos tumayo siya habang binubuhat siya at tinitigan ang babaeng nasa harapan niya.Si Avigail ay naka-light makeup lang at suot ang puting prinsesa na damit. Ang mahahabang buhok niya ay nakatali at may maliit na kristal na korona, na nagpapakita ng kislap sa kanyang mata at ginagawang kumikinang ang kanyang buong hitsura.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, ngumiti si Avigail nang magaan, na nagbigay ng dahilan para hindi makaalis ang mga mata ng ibang tao.Tahimik na nakatayo ang dalawang maliliit na bata sa likod ni Avigail, pinagmamasdan si Dominic, at iniisip kung ano ang magiging itsura nila kapag lumaki.Bagamat hindi nila gusto ang kanilang ama, hindi nila maitatanggi na talagang gwapo ito.Nais kaya nilang maging kasing gwapo niya balang araw?"Pasok na tayo," sabi ni Dominic, at iniwasan ang katahimikan
Hinila ni Avigail si Cian, at habang papalapit sila, napansin ni Cian ang kinakain nina Dale at Dane. "Dale, Dane, anong kinakain ninyo?" tanong ni Cian na puno ng curiosidad."Kendi," sabay na sagot ng dalawang bata at binuksan ang kanilang mga bibig para ipakita kay Cian.Pagkatapos, muli nilang hinaplos ang kanilang mga bulsa at tumingin kay Cian nang may paghingi ng paumanhin. "Nasubo na namin, kung hindi sana, ibibigay namin sa'yo ang dalawa."Nakita ito ni Cian at medyo nalungkot siya.Napansin ni Avigail ang kalungkutan sa mukha ni Cian, kaya’t naisip niyang ipasa ang kendi kay Cian gamit ang mga kendi na nasa bulsa ni Skylei. "Skylei, ibigay mo kay Cian ang dalawang kendi, ha?" sabi ni Avigail.Agad na humarap si Skylei, tumango, at nagsimulang maghanap ng kendi sa kanyang bulsa. Ngunit nahirapan siyang kunin ito dahil ang mga kamay niya ay hawak ni Dominic, at mababa ang bulsa ng costume ni Skylei. Hindi niya maabot ang kendi kaya tumingin siya kay Dominic para humingi ng tul
Si Avigail at ang ina ni Cian ay nag-usap habang papunta sila sa auditorium ng kindergarten.Ang auditorium ay pinalamutian ng estilo ng mga kuwento, at puno na ng mga bata at magulang.Naghihintay si Teacher Marga sa pinto. Nang makita niya si Dominic, agad siyang nagbigay galang sa kanya. Nang halos sasabihin na niya ang lokasyon ng klase nila, nakita niya si Avigail at ang iba pa sa likod."Mommy Avi, Mommy Chen," naiisip ni Teacher Marga na siguro ay kasama ni Dominic si Avigail, kaya agad niyang binati sila.Sumagot si Avigail at ang ina ni Cian nang may ngiti."Ang cute ng mga makeup ng mga bata! Kayo ba naglagay?" Tanong ni Teacher Marga habang tinitingnan ang mga maliliit. Hindi niya maiwasang humanga.Bagaman palagi niyang alam na ang mga bata sa klase ay magaganda at cute, sa okasyong ito ng anibersaryo kung saan nakasuot sila ng mga costume mula sa mga fairy tale, dito niya lang naisip kung gaano kaganda ang mga bata sa klase.Ngumiti ang mga bata ng maayos nang marinig nil
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu