Si Avigail at ang ina ni Cian ay nag-usap habang papunta sila sa auditorium ng kindergarten.Ang auditorium ay pinalamutian ng estilo ng mga kuwento, at puno na ng mga bata at magulang.Naghihintay si Teacher Marga sa pinto. Nang makita niya si Dominic, agad siyang nagbigay galang sa kanya. Nang halos sasabihin na niya ang lokasyon ng klase nila, nakita niya si Avigail at ang iba pa sa likod."Mommy Avi, Mommy Chen," naiisip ni Teacher Marga na siguro ay kasama ni Dominic si Avigail, kaya agad niyang binati sila.Sumagot si Avigail at ang ina ni Cian nang may ngiti."Ang cute ng mga makeup ng mga bata! Kayo ba naglagay?" Tanong ni Teacher Marga habang tinitingnan ang mga maliliit. Hindi niya maiwasang humanga.Bagaman palagi niyang alam na ang mga bata sa klase ay magaganda at cute, sa okasyong ito ng anibersaryo kung saan nakasuot sila ng mga costume mula sa mga fairy tale, dito niya lang naisip kung gaano kaganda ang mga bata sa klase.Ngumiti ang mga bata ng maayos nang marinig nil
Ang ilaw sa ilalim ng entablado ay bahagyang madilim.Napansin ni Dominic na tumatawa ang mga bata sa tabi niya. Tumingin siya nang may pagtataka at nakita niyang may pinag-uusapan ang mga bata na tila isang malaking sikreto. Paminsan-minsan ay tinatakpan pa nila ang kanilang mga bibig habang tumatawa.Sa tabi nila, si Avigail ay may bahagyang ngiti rin sa kanyang mukha.Napakainit ng eksena.Ngunit nang magtagpo ang kanilang mga mata, bahagyang nanigas ang ngiti sa mukha ng dalaga. Ilang saglit pa, ibinaba niya ang kanyang paningin at tumingin sa ibang direksyon, iniwan si Dominic ng malamig na anyo lamang ng kanyang gilid na mukha.Dumilim ang mga mata ni Dominic at mahinang napakunot ang noo bago ibinalik ang kanyang atensyon sa paligid.Ang palabas ng kanilang grupo ang huling pagtatanghal sa programa.Habang hinihintay ang pagtatapos ng nakaraang palabas, inakay nila ang mga bata papunta sa backstage upang maghanda.Inakala nilang kakabahan ang mga bata dahil ito ang unang beses
Ngunit tila sigurado ang lalaki na hindi siya magwawala sa entablado. Nanatili ang kanyang mga labi na nakadikit sa kanya nang dalawa o tatlong segundo bago ito dahan-dahang tumayo.Palihim na pinisil ni Avigail ang kanyang palad para maiwasang mawalan ng composure sa harap ng lahat. Marahan niyang binuksan ang kanyang mga mata.Si Dominic ay nakatayo sa tabi niya. May bahagyang ngiti sa sulok ng kanyang mga labi na nawala agad nang tingnan siya ni Avigail.Sa isang anggulong hindi kita ng mga manonood, bahagyang kumunot ang noo ni Avigail bago siya bumangon mula sa kama.Hindi niya alam kung paano niya matatapos ang susunod na mga eksena.Ang biglaang halik ni Dominic kanina ay nagulo ang kanyang isipan.Hanggang sa lumapit ang mga bata at hinila siya para yumuko bilang pasasalamat, doon lang siya bumalik sa sarili. Yumuko siya kasama nila sa harap ng mga manonood.Nagpalakpakan ang mga tao.Lahat ay nakatuon pa rin sa kahanga-hangang eksena sa pagitan ng dalawa. Walang nakapansin ku
Si Dominic ay tahimik na nakatayo sa likuran, matagal na tinitigan ang likod ni Avigail.Ang maliit na babae sa harap niya ay tila malalim ang iniisip. Wala siyang kamalay-malay sa presensiya nito at hindi man lang gumalaw.Matapos ang ilang sandali, kumunot ang noo ni Dominic at dahan-dahang lumapit sa kanya.Isang anino ang biglang tumakip sa harapan ni Avigail. Napabalikwas siya at napatingala sa lalaking nasa harapan niya.Nang magtagpo ang kanilang mga mata, agad na kumunot ang noo ni Avigail. Tumayo siya nang alerto at bahagyang umatras, naglagay ng distansya sa pagitan nila.“Ano ang iniisip mo, Miss Avi? Bakit mo iniwan sina Dale at Dane at lumabas nang mag-isa?” Tanong ni Dominic nang walang emosyon, ngunit tila may bahid ng pag-aalala sa kanyang tono.Tinitigan ni Avigail ang lalaki sa harapan niya at malamig na sumagot, “Hindi ba’t iniwan mo din si Sky para lumabas?”Sa narinig, bahagyang nagdilim ang mga mata ni Dominic. Matapos ang ilang sandali, ngumiti siya nang bahagya
Pakiramdam ni Avigail ay hindi makatarungan ang lalaki. Ang mukha niya’y punung-puno ng galit.Hinalikan siya sa harap ng napakaraming tao, pero ngayon, sinasabi nitong tapos na ang usapan at wala nang dahilan para pag-usapan pa iyon.Parang siya pa ang gumagawa ng gulo na walang dahilan!Tahimik na pinagmasdan ni Dominic ang galit na anyo ng babae at nagsalita nang seryoso, “Maniwala ka man o hindi, isa iyong aksidente. Wala akong dahilan para halikan ka.”Sa narinig, para bang binuhusan ng malamig na tubig ang galit ni Avigail.Bagama’t ayaw niyang maniwala, napagtanto niyang totoo ang sinabi ni Dominic. Wala naman talagang dahilan ang lalaki para halikan siya.Sa dami ng taon, alam niyang si Dominic ay laging may pagmamahal kay Lera Gale, at ngayon, sila’y magkasintahan pa. Paano nga ba iiwan ni Dominic si Lera Gale para lang gumawa ng ganitong nakakalitong kilos sa harap ng napakaraming tao?Ngunit habang iniisip ito, lalo lang siyang nagalit sa sarili niya.Ito na nga ang katotoh
"Ang first runner up ay aakyat na sa entablado para tanggapin ang parangal!" Masayang inanunsyo ng host habang nakatingin sa direksyon nina Avigail.Biglang napatingin si Avigail kay Dominic, umaasang siya ang aakyat ng entablado. Ngunit kalmadong nakaupo lamang ang lalaki, walang balak tumayo.Wala nang magawa si Avigail kaya siya na mismo ang tumayo at umakyat sa entablado para tanggapin ang hot spring vacation voucher na iniabot ng direktor.Puno ng inggit ang mga matang nakatingin sa kanya mula sa mga manonood.Naisip ni Avigail na baka nakita ng mga tao ang nangyaring halik kanina. Dahil dito, gusto niyang mabilis na bumaba sa entablado matapos tanggapin ang voucher. Tumango siya nang mabilis bilang pasasalamat, at agad na bumalik sa kanyang upuan.Pagbalik niya, puno ng kasiyahan ang mukha ng tatlong bata habang nakatingin sa hawak niyang vacation voucher.Wala sa isip si Avigail habang nag-iisip.Sa wakas, natapos na ang programa. Mabilis siyang tumayo para umalis kasama ang mg
Narinig ni Avigail na tinatanong siya ni Dominic kung kung pwede siya sa susunod na weekend, kaya't nalamang sumang-ayon siya. Nang makita ng mga bata na pumayag na siya, nagsimula silang magpakita ng kasiyahan. Bagamat may luha pa sa mata si Sky, kita na ang ngiti sa kanyang mukha. Nakita ni Avigail ang kaligayahan ng mga bata, kaya’t kahit na may kabigatan sa kanyang dibdib, napawi ito ng bahagya. Tumingin siya kay Dominic ng mahinahon.“Sa susunod na weekend, okay lang ba sa’yo, Miss Avi?” tanong ni Dominic.Tumango si Avigail bilang sagot. Wala nang karagdagang salita ang sumunod, at nagpaalam siya kay Sky bago umalis na kasama ang mga bata."Mommy," tawag ng mga bata habang sila'y papalabas.Dahil hindi pa rin nakakalabas sa kanyang isipan ang nangyaring stage play, tumagal pa ng ilang segundo bago nakapag-react si Avigail. "Ano yo’n?" tanong niya.Si Dane ay nag-aatubili at lumingon sa kanyang kuya, kaya't si Dale na ang nagtanong. "Mommy, ayaw mo bang magbakasyon kasama si Tito
Sa kabilang panig, sa daan pabalik kasama si Skylei, makikita sa mukha ni Dominic ang kumplikadong ekspresyon ng maliit na bata.Masaya si Skylei na makakasama nila ang kanyang tita sa hot spring vacation, ngunit ang ugali ni Avigail ay nagbigay sa kanya ng pakiramdam na pagkatapos ng bakasyong ito, titak na tataguan muli siya ni Avigail tulad ng dati.Naisip ito ni Skylei, at nalungkot siya.Si Dominic naman, sa natural na paraan, ay naaalala ang ugali ni Avigail at ang kanyang mukha ay naging malungkot.Pagdating sa mansyon, lubos na nalungkot si Skylei at palaging sumusunod kay Dominic. Habang sila ay kumakain, ang maliit na bata ay tumitingin kay Dominic, umaasang magsabi siya ng isang bagay.Sa huli, ang layunin ng tita ay upang umiwas sa kanyang daddy.May halong tampo sa mata ng bata.Napansin ni Dominic ang tingin ng bata, kaya't bahagyang itinaas ang kilay at kumuha ng piraso ng pagkain gamit ang chopsticks para sa bata.Bumangon ang kalituhan sa mata ni Skylei."Ba't gusto n
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu