Nang umaga ng weekend, nang magising si Avigail, narinig niyang may kumatok sa pintuan.Hindi na niya ito inisip ng mabuti, akala niya mga bata lang ang tumatawag sa kanya, kaya pinahid ang mata at pinapasok sila.Hindi inaasahan, nang mabuksan ang pintuan, tatlong bata ang nakatayo doon. Si Little Sky ay nakasuot ng pink na damit at may dalang maliit na bag, sobrang cute.Nang makita ang mga bata, nahulog ang pansin ni Avigail at akala niya nagkakaroon siya ng guni-guni dahil hindi siya nakatulog ng maayos buong gabi. Isang hot spring trip na kasama si Dominic ang aasikasuhin nila, kaya’t magulo ang isip niya kagabi at hindi niya alam kung anong oras siya natulog.Nahihirapan siyang makatulog at hindi rin ito magaan, para bang parang nananaginip siya.Ngayon na nagising, medyo malito pa siya."Tita!" Tumawag ang malambing na boses ni Little Sky mula sa pintuan.Nagbalik-loob si Avigail at napagtanto niyang talaga ngang nandoon ang bata."Sky..." Bumangon si Avigail at lumapit sa bata
“Hindi pa kumain si Daddy.” Ang mga pisngi ng batang lalaki ay namamaga, at hindi niya nakalimutang ituro ang kanyang daddy na nasa sofa.Nang marinig ito, medyo naging stiff ang mukha ni Avigail at naging magulo ang kanyang pakiramdam.Matapos magdalawang isip, tumingin siya kay Dominic at nagsalita, “Kung hindi ka pa kumain ng almusal, Mr. Villafuerte, sumalo ka na sa amin. Siguro malayo ang hot spring hotel.”Nakita ni Dominic ang kanyang alok at dahan-dahang tumayo, “Salamat, Miss Avi.”Mabilis na naghanda si Tita Kaye ng mga mangkok at kutsara para sa kanya, at patuloy na naupo sa tapat ni Avigail.Nagkaroon sila ng simpleng almusal at pagkatapos ay naglakad palabas para magmaneho.Pagkalabas nila ng villa, handa nang magmaneho si Avigail gamit ang sarili niyang kotse, ngunit narinig niyang nagsalita si Dominic sa malalim na tinig, “Sumakay na lang sa kotse ko.”Nag-pause saglit si Avigail, tumingin siya kay Dominic nang malayo, “Wag na, magmamaneho ako papunta sa mga bata.”Agad
Sa daan, ang tatlong bata ay masayang-masaya, hindi tumitigil sa kakakwento sa likod.Si Avigail ay may konting kalungkutang nararamdaman, pero nang marinig niya ang mga boses ng mga bata, isang ngiti ang dahan-dahang sumik sa kanyang mga labi.Pagdating nila sa hotel, unang bumaba si Avigail at kinuha ang mga bata isa-isa mula sa likod. Ang mga bata ay magkahawak kamay at sumunod sa kanila papasok ng hotel.Ang lobby ng hotel ay napakaganda. Pagpasok nila sa pinto ng hotel, agad na nahulog ang atensyon ng mga bata sa isang malaking aquarium na nasa kanto."Ang ganda!" ang mga mata ni Skylei ay kumikislap, tinitingnan ito ng sabik.Si Avigail, na naaakit sa boses ng bata, ay sumunod sa tingin nito. Nakita niyang sa malaking aquarium, ilang makukulay na isda ang lumalangoy, at ang tanawin sa loob ay makulay at nakakaakit ng mata."Halika, tingnan natin!" Si Dale at Dane ay agad na hinawakan ang kamay ni Skylei at naglakad patungo sa aquarium.Nakita ni Avigail ang mga likod ng mga bata
"Mag-book na tayo ng kuwarto."Narinig ni Avigail ang boses ni Dominic.Malinaw na tinatanong siya nito para sa opinyon niya.Tumingin si Avigail at nagtagpo ang kanilang mga mata. Ramdam niya ang pag-aalangan sa kanyang mga mata.Isang malaking dahilan kung bakit walang kuwarto ngayon ay dahil sa kanya.Ngunit ang ideya ng pagsasalo ng kuwarto kay Dominic ay hindi pa rin niya matanggap nang buo."How about... next week na lang tayo bumalik?" tanong ni Avigail na may pag-aalinlangan.Bago pa siya makapagsalita pa ng higit, narinig niya ang paliwanag ng staff, "May petsa po ang inyong mga coupon. Kung hindi po ninyo ito gagamitin ngayong linggo, mawawala na ang bisa."Nang marinig ito, kumislap ang mga mata ni Avigail at nagdulot sa kanyang mukha ng kahihiyan.Habang naguguluhan, tin tug at malumanay ni Skylei ang laylayan ng kanyang damit, "Tita..."Tumingala ang maliit na bata, puno ng pag-asa sa kanyang mga mata.Nagdalawang-isip si Avigail.Sa tabi, ang mga kuya niyang sina Dale at
Narinig ni Dominic na parang hindi komportable si Avigail dahil sa kanyang presensya. Pagpasok nila, umupo siya sa sofa at tahimik na nagbasa ng email.Habang naglalaro si Avigail kasama ang mga bata, biglang kumatok sa pinto.Nang marinig ang katok, lumapit si Avigail upang buksan ito.Sa pinto, may dalawang waiter na nagdala ng trolley ng pagkain, at may lalaking mukhang foreman na nakatayo sa tabi nila, tinitingnan siya nang may galang.Nakita ito ni Avigail at medyo naguluhan, kaya’t hindi niya maiwasang lumingon pabalik kay Dominic sa sofa.Naalala niyang hindi nila ito inorder..."Magandang araw, ako po ang manager ng lobby ng hotel. Ang tanghalian po ay kasama sa voucher na inyong ginamit. Nais po naming magbigay sa inyo ng masarap na pagkain," sabi ng manager na may ngiti.Naintindihan ni Avigail at nagpasalamat ng magalang, saka lumingon at pinapasok ang waiter para dalhin ang pagkain.Habang inaayos ng waiter ang pagkain, tinawag ni Avigail ang mga bata para magtanghalian.S
Pagkatapos ng tanghalian, nagmungkahi ang mga bata na maglaro sa labas.Naging boring sa loob ng kwarto, kaya't dinala ni Avigail ang mga bata palabas.Ang resort na ito ay sikat sa buong bansa. Pagkalabas ni Avigail mula sa hotel, kumuha siya ng brochure tungkol sa mga pasyalan.Nag-aagawan ang mga bata upang makita ito.Ibinigay ni Avigail ang brochure sa kanila at hiniling na sila na mismo ang pumili kung saan nila gustong pumunta."Magpunta tayo sa Ocean Park."Bago pa man makapagdesisyon ang mga bata, narinig nila ang malalim na boses ni Dominic.Nagulat si Avigail at ang mga bata.Ito ang unang pagkakataon na nagsalita si Dominic mula umaga hanggang ngayon, at nagbigay pa siya ng suhestiyon kung saan sila pupunta.Nagbalik sa kanyang mga ulirat si Avigail at tumingin sa lalaki nang may kaunting pagtataka.Nang makatagpo ng mata, ipinaliwanag ni Dominic nang kalmado, "Nandito na ako dati. Magandang lugar ang Ocean Park para maglaro ang mga bata. Hindi ba’t mahilig silang manood n
Narinig din ni Avigail ang sigaw ni Dane. Nang tumingin siya, huli na. Ang maliit na bata ay nagtakip na sa likod ni Dominic.Ang ngiti sa mukha ng lalaki ay tumama sa mata ni Avigail.Nang makita sila, ang mga mata ni Avigail ay puno ng magkahalong emosyon.Para sa mga bata, kahit na marami siyang nagawa, may isang uri ng seguridad na tanging ang isang ama lamang ang makakapagbigay.Hindi alam ng mga bata kung anong iniisip ni Avigail, at hilahod nilang pinuntahan siya para tingnan ang mga isda.Bigla, isang sirena ang dahan-dahang lumangoy pababa mula sa itaas at kumaway sa kanila sa pamamagitan ng salamin.Titig na titig ang mga bata sa sirena, at nagtanong kay Avigail, "Mommy, totoo ba 'yan?"Natawa si Avigail sa inosenteng tanong ng mga bata at hinaplos ang ulo ng isa, "Oo, tao siya, pero ang ganda nga.""Pwede ba na magbihis si mommy na parang sirena?" Tanong ni Dane, puno ng pag-asa.Nabigla si Avigail at pagkatapos ay ngumiti, "Oo, posible, pero may bayad iyon."Nang marinig i
Hindi sanay mag-swimming si Avigail. Matapos mag-enjoy ang mga bata, nagsimula na siyang magbalik sa ibabaw ng tubig sa tulong ng mga staff, maligo ng mabilis, magpalit ng damit, at lumabas.Naghihintay na sa harap ng changing room ang mga bata, na sinamahan ni Dominic. Nang makita siya, agad silang tumakbo at niyakap siya, sabay sabing, "Mommy, ang ganda mo kanina!"Si Skylei naman ay nakatingin kay Avigail nang may pagtataka at paghanga sa mga mata nito.Ngumiti si Avigail at hinaplos ang mga ulo ng mga bata, "Salamat sa mga papuri, mga anak.""Talaga, ang ganda mo." Dumating ang malalim na boses ni Dominic mula sa kanyang gilid.Nagulat si Avigail sa narinig at halos nakalimutan niyang naroon si Dominic.Sandali siyang natigilan at hindi alam kung paano tutugon.Pero hindi na yata naghihintay si Dominic ng sagot mula sa kanya. Sinabi nitong, "Ikaw na muna ang magbabantay sa mga bata. Mauna na akong aalis."Nagbalik ang diwa ni Avigail at ngumiti ng bahagya. Matapos niyang sumang-ay
Makalipas ang isang linggo, kinausap ni Avigail ang kambal at pinakiusapang ipagpatuloy na nila ang kanilang kindergarten schooling. Ngunit matigas ang tanggi ng dalawa. Masyado na raw silang advanced kumpara sa mga kaklase nila, at wala rin naman silang gana pumasok, lalo na't palaging si Skylie ang laman ng kanilang isipan.Alam ni Avigail kung gaano kaapektado ang kambal sa mga pangyayari. Kaya kahit masakit, naging matatag siya. Ayaw niyang malugmok sila sa lungkot—ayaw niyang hayaang lamunin ng kawalang-kasiguraduhan ang murang isipan ng kaniyang mga anak.Sa halip, itinutuon niya ang oras sa isa pang matagal nang sugat—ang sariling pamilya. Ang pamilyang minsang ipinagpalit siya sa pera."Wow! Mukhang galante at sobrang yaman mo na ngayon, Avigail," pang-uuyam ng kaniyang ina, si Trina, habang nakataas ang kilay. "Akala ko noon, sa kangkungan ka na lang pupulutin matapos mong layasan ang mayamang pamilyang pinakasal namin sa’yo. Sa totoo lang, kinabahan kami no'n... baka bawiin p
Nang masikaso na ni Angel si Avigail at magkausap na sila ng mga anak, agad ding umalis si Angel sa bahay ng mga ito. Alam niyang kailangan ni Avigail at ng kambal na mag-usap ng maayos, at hindi siya ang tamang tao na maging saksi sa lahat ng ito.Tahimik na lumabas si Angel, at nang makaalis na siya, lalo pang bumigat ang pakiramdam sa loob ng bahay. Ang mga mata ng kambal ay puno ng takot at pangamba. Hindi nila kailanman nakita ang kanilang ina na ganoon — parang hindi nila kilala. Si Avigail na laging matatag at maligaya, ngayon ay tila nawala ang sigla sa mata, at ang pagkabagabag sa bawat galaw nito ay hindi nila maikaila.Habang ang kambal ay tahimik na naghihintay, takot na takot, naglakad si Avigail patungo sa kusina. Lumipas ang ilang saglit bago siya bumuntong hininga, tila umaasa na sana’y magbabalik ang lahat sa normal. Tumayo siya sa harap ng kalan at nagsimula magluto ng tanghalian. Ang tanging ingay na naririnig ay ang tunog ng kawali at mga palayok sa kanyang paligid,
“Dominic, pasensya ka na, ha. Nabigla yata sila…” Mahinang sabi ni Avigail, halos pabulong habang tinatanaw sina Angel na inaakay palayo ang kambal.“Kakausapin ko muna sila.” Nilunok niya ang kaba sa lalamunan, dama ang kirot ng eksenang iyon bilang isang ina at isang babae.Tahimik lang si Dominic. Halos ilang segundo rin bago siya sumagot, at nang magsalita siya, ramdam ang lungkot sa tinig niya.“Naiintindihan ko…” mahinahon niyang simula. “Pasensya na rin. Pero… gagawin ko ang lahat para makuha ko ulit ang loob nila.” Bumuntong-hininga siya bago tumingin kay Avigail, sinserong sinisid ang mga mata nito.“Alam ba nila ang nangyari sa atin?” tanong niya, may halong kaba. “Mukha kasing alam nila… na hindi kita trinato ng tama.”Napalingon si Avigail sa direksyon ng kambal, bakas ang pag-aalala sa kaniyang mukha.“Matalino ang kambal,” wika niya sa wakas. “Madami silang tanong, Dominic. At mas pinili kong sagutin ‘yon kaysa magsinungaling. Hindi ko kayang itago sa kanila kung bakit w
“Mommy!!” sigaw ni Dale habang mabilis na lumapit kay Avigail. “Nakausap na namin si Skylie. Sabi ng doktor kay Ninang, limited time lang daw po kami puwedeng manatili sa loob. Kaya po lumabas na kami.”Nagulat si Avigail nang makita silang lumabas ng ICU. Hindi niya namalayang siya pala’y umiiyak na sa bisig ni Dominic. Agad siyang napahawak sa mukha, tinatago ang luha.“Iuuwi ko na sila. Sasamahan ko na lang—”“Ninang!” putol ni Dane habang hinahawakan ang kamay ng kaniyang ninang. “We want to stay here. Puwede po ba kaming maupo lang dito? Gusto lang po naming panoorin si Skylie.”Lumingon si Angel kay Dominic, saka kay Avigail, ngunit bago pa man siya makasagot, napatingin si Dominic sa kambal—at tila napako ang kaniyang tingin doon.Hindi siya makapaniwala.Ngayon lang niya lubos na pinagmasdan sina Dale at Dane, at parang unti-unting nabura ang mundo sa paligid niya. Para siyang nanonood ng lumang alaala—ng sarili niyang kabataan—nang bigla niyang mapansin: magkakamukha sila. Ang
Tahimik ang hallway ng ospital. Tanging ang mahihinang tunog mula sa ICU monitor sa loob ng silid ang maririnig, kasabay ng malamig na hum ng aircon. Nakaupo sa bench sina Dominic at Avigail—magkatabing tila magkalayo pa rin. Walang salitang binibitawan, tanging mga mata at buntong-hininga ang nagpapahiwatig ng bigat sa kanilang dibdib.Sa loob ng ICU, si Skylei ay nakaoxygen at bantay-sarado ng doktor. Kasama niya roon sina Dale at Dane, tahimik na nakaupo sa gilid ng kama habang hawak ang kamay ng kapatid. Nasa loob din si Angel, ang ninang nila, taimtim na nagdarasal sa isang sulok.Sa labas, sa isang sandaling may kapayapaan, biglang umalingawngaw ang matalim na sigaw mula sa may elevator.“Dominic Villafuerte! Anong ginagawa ng babae niyan dito?!”Napalingon agad ang mga nurse at bantay sa paligid. Mabilis na tumayo si Dominic habang si Avigail ay napaatras at bahagyang nataranta. Sa harap nila ay ang ina ni Dominic—si Mrs. Luisa Villafuerte, ang reyna ng pamilyang Villafuerte, an
“Sinasabi mo bang nanganak ka mag-isa sa tatlong bata?” tanong ni Dominic, puno ng gulat at lungkot ang boses.Tahimik lamang na tumango si Avigail.“Pero bakit nahiwalay si Skylei sa mga kapatid niya? Kung hindi ikaw ang may kagagawan, sino? Sino ang naghiwalay sa iyo kay Skylei?” Halata sa tono ni Dominic ang pagkalito, ang galit, at ang pagkabigo. “May sakit si Sky noon. Malala. Kung hindi namin naagapan… baka noon pa, wala na siya.”Napaluhod si Avigail sa harap ni Dominic. Wala siyang nagawa kundi ang humagulgol.“Patawarin mo ako...” nanginginig ang tinig niya. “Sinabi sa akin ng doktor na isa sa triplets ang mahina. Kaya nang sinabi nilang hindi na niya kinayang mabuhay pa kahit isang araw, tinanggap ko na lang. Ang sakit. Sobrang sakit. Pero kailangan kong magpatuloy… kasi may dalawa pa akong anak na umaasa sa akin.”Umiiyak siyang napayuko, nanginginig ang balikat.“Pero kahit kailan… kahit kailan, hindi ko nakalimutan ang bunso kong babae. Hindi ko siya inalis sa puso’t isip
"Kamusta si Skylei? May improvement na ba ang lagay niya?" tanong ni Avigail.Hindi siya nakatulog kagabi habang iniisip kung paano siya naging pabayang ina—kung paanong naniwala agad siyang patay na ang kanyang bunsong anak. Sa tulong ni Miguel Tan, ni Angel, at ni Dr. Daven Cruz, inalaman nilang lahat ang nangyari sa araw ng panganganak ni Avigail sa ibang bansa. Gustong-gusto ni Avigail na siya mismo ang gumawa ng hakbang, ngunit hindi katulad ng mga taong ito, wala siyang koneksyon—maliban na lang sa pagiging kilala niyang doktor sa traditional medicine."Akala ko hindi ka na babalik. Mabuti naman at nandito ka na," malungkot na sabi ni Dominic habang nakaupo sa bench sa labas ng ICU, at nakatingin sa bintana nito kung saan makikita si Skylei na nakahiga at maraming tubong nakakabit."Mommy! Tito!""Mom! Dad—I mean, Tito, hello po sa inyo.""Pasensya na. Iniwan mo sa akin ang mga bata para dalhin sa kindergarten. Nalaman ng teacher nila ang nangyari kay Sky, kaya binigyan sila ng p
"Avigail!! Heto na, nakakuha ako ng mabilis na proseso ng DNA testing sa hospital namin. Ang galing nga kasi pinadeliver pa nila!" sigaw ni Angel habang mabilis na pumasok sa bahay ni Avigail, hawak ang isang brown envelope na may seal ng ospital.Nagulat ang kambal na sina Dane at Dale sa biglang pagsulpot ng kanilang Ninang. Dahan-dahan pa itong lumapit, nahihiyang ngumiti sa kanila."Ninang! Kumain ka na po ba?" tanong ni Dane na laging concern sa mga bisita nila."Mom, Ninang… para saan po ba ang DNA test na iyan? May problema po ba?" tanong naman ni Dale habang hawak ang laruang robot.Tumingin si Avigail sa dalawang bata. Naisip niyang wala na siyang maitatago pa sa kanila. Limang taon pa lang ang kambal, pero sobrang talino na nila—mga batang marunong magbasa ng damdamin at sitwasyon."Oo… Sorry kung ginawa ito ni Mommy nang hindi kayo sinabihan. Naguguluhan na kasi ako. I can't give birth twice in a row. Alam niyo ‘yung ibig sabihin, di ba?""Opo, Mommy," sagot ni Dale. "Pero d
"Ano? Sinabi mo talaga 'yon kay Dominic? Gosh, Avigail!" Galit na ang tono ni Angel habang nakaupo sa tapat ng kaibigan. Halos malaglag ang hawak niyang baso sa narinig."Nagpakumbaba na siya. Inamin niya ang pagkukulang niya, halatang sobra na siyang nagsisisi—pero bakit hindi mo man lang binigyan ng kaunting puwang ang salita niya? Kahit hindi mo siya patawarin, sana hindi mo na lang nasabi ‘yon."Napatingin si Avigail, halatang pinipigilan ang luha."Galit ako nun, Angel. Sa tingin mo ba madali ‘yon? Iniisip niyang kaya kong itapon ang sarili kong anak? Anak ko!""Oo, gets ko ‘yon. Tama ang dahilan mo—may point ka, pero hindi pa rin tama ang naging sagot mo. Avigail, kung marinig ‘yon ni Sky, ano’ng mararamdaman niya? Na tinanggihan siya ng sariling ina?"Tumayo si Avigail at naglakad palayo sa sofa. "Pero hindi pa rin sigurado na anak ko siya, Angel! Pinipilit lang nilang paniwalaan ko ‘yon!""Pero paano kung totoo?" balik ni Angel, seryoso na rin ang tono. "Sinabi ng doktor na bu