Kinabukasan, habang nag-aagahan si Lera, tumawag ang kanyang bodyguard slash driver."Miss, nalaman na namin. Kagabi, dinala ni President Dominic Villafuerte si Miss Sky para makita ang isang babaeng ang pangalan ay Avigail Suarez. Nagtagal sila roon nang halos tatlong oras bago umuwi..."Hindi pa natatapos ang ulat ng bodyguard nang marinig niya ang putol na linya sa kabilang dulo.Avigail Suarez!Naging sobrang pangit ng ekspresyon ni Lera, at naglaro sa kanyang isipan ang iba't ibang eksena nina Dominic at Avegail habang magkasama. Ano kaya ang ginawa nila sa loob ng mahigit tatlong oras? At kasama pa si Princess Skylei!Tumayo si Lera sa galit at itinapon ang kanyang cellphone. Nanggagaliiti ang kanyang mga mata ang galit at selos.Nasa tapat niya si Karlo, ang kanyang ama, na tahimik na kumakain. Nang marinig niya ang ingay, tiningnan niya ito at bahagyang sinimangutan ang anak."Anong nangyayari?" tanong niya sa seryosong tono.Nanginginig ang mga mata ni Lera nang makipagtitiga
Si Sky ay tumatakbo nang mabilis, isang bihirang pangyayari. Habang tumatakbo, tahimik siyang kumakaway sa magandang tita at sa mga batang nasa pintuan.Napansin ni Avigail na masyadong abala ang bata sa kasiyahan at hindi binibigyang pansin ang daan. Agad siyang lumapit at hinawakan ang kamay ng bata, at pagkatapos ay tumingin siya sa lalaking papalapit sa kanila, na may kaunting pagka-ubos ng pasensya.Masaya si Princess habang hawak ang kamay ng magandang tita. Nang huminto sila, mahigpit niyang niyakap ang mga binti ni Avigail.Ang dalawang bata naman ay masaya ring binati ang kanilang maliit na kapatid na babae.Nang makita si Dominic na lumapit at tumayo sa tabi nila, malakas na hinila ni Dominic ang dulo ng suit ng lalaki.Nagtaka si Dominic at yumuko."Good morning, Tito!" nakangiting bati ni Dane.Napataas ang kilay ni Dominic, tila nagulat, ngunit agad ding sumagot nang mahinahon, "Oo, good morning din sa’yo."Lalong sumaya ang mukha ni Dane matapos makuha ang tugon ng kanya
Nabawi ni Avigail ang kanyang sarili, at mabilis na tumingin sa paligid bago itinapon ang tingin kay Martin na nakaupo sa tabi niya.Agad na napansin ni Martin ang kakaibang tensyon sa pagitan ng dalawa, kaya tumayo siya at lumapit kay Avigail na parang walang nangyari, tinatakpan ang linya sa pagitan nila Lera.“Doktora Suarez, hinihintay ka na ni Lolo sa itaas. Akyat na tayo?”Tumango si Avigail.Iniwan ni Martin si Lera na nakaupo sa sofa at sinamahan si Avigail paakyat.Pagdating nila sa hagdan, nagsalita ulit si Lera “Narinig ko na malaki na ang improvement ni Lolo Lee sa ilalim ng pangangalaga ni Doktora Suarez. Gusto ko rin sana siyang puntahan at makita kung paano mo siya ginagamot, Mrs. Suarez.”Sumunod si Lera sa kanila.Bahagyang kumunot ang noo ni Avigail. Nakita niyang walang sinasabi si Martin, kaya’t pinili na lamang niyang dedmahin si Lera.Dahil sa kanyang pangangalaga, bumuti nang husto ang kalagayan ng matanda at nakabalik na ito sa kanyang silid mula sa dating ku
Pagkatapos ng paggagamot, dumating si May mula sa labas. Nang malaman mula sa kasambahay na ginagamot nila ang kanilang Lolo, agad siyang umakyat sa kwarto ng matanda."Grandpa, kumusta po ang kalusugan ninyo?" tanong ni May nang pumasok siya.Bahagyang tumango ang matanda, "Mas mabuti na."Dahil sa matagal niyang buhay, may kaalaman na siya sa mga pamamaraan ng tradisyunal na medisina at nakatagpo na ng maraming kilalang doktor. Ngunit si Dr. Suarez ay talagang ikinagulat siya.Matapos ang bawat acupuncture, ramdam niyang may pagbabago sa kanyang katawan. Ang mga master ng tradisyunal na medisina ay maaaring hindi magawa ito.Lumingon si May at ngumiti, "Mabuti naman po kung ganoon."Pagkatapos, tumingin siya kay Lera, "Ate Lera, nandito ka rin para tingnan si Grandpa? Parang gabi na ah, bakit hindi na lang tayo sabay maghapunan mamaya?"Hindi tumanggi si Lera at ngumiti, "Grandpa, kung okay lang po, mananatili na lang ako at mananahimik dito sa kabilang tabi."Ngumiti at tumango ang
Bago bumababa sa hagdan, tinanong ng matandang lalaki si Avigail kung kaya siyang tumayo mula sa kama sa kasalukuyan niyang kalagayan. Matapos makuha ang pahintulot, pinakiusapan niya si Martin at ang tagapag-alaga na tulungan siyang bumaba at sabay-sabay silang bumaba ng hagdan.Tahimik na naupo si Avigail sa mesa ng pagkain, pinipilit na huwag maging kapansin-pansin.Si May, na nakatayo sa tabi niya, ay tila sadyang nagsisimulang magpasimula ng mga paksa, una kay Lera at pagkatapos ay kay Avigail.Dahil nandiyan ang matandang lalaki, sumagot si Avigail sa bawat tanong.Maya-maya, narinig nila ang boses ng tagapag-alaga mula sa pinto. "Mr. Villafuerte!."Sumagot si Dominic ng mahinang boses.Pagkalipas ng ilang sandali, lumitaw ang matangkad na itsura ng lalaki sa harap ng lahat."Grandpa," bati ni Dominic sa matandang lalaki, at pagkatapos ay mabilis na tumingin sa paligid ng mesa. Nang makita niya si Avigail, sandaling huminto ang kanyang mata.Nagtagpo ang kanilang mga mata, at li
Si Lera ay palaging nakamasid sa ekspresyon ni Dominic. Nang marinig niya ang usapan na ito, hindi niya mapigilang tingnan ang babae, at isang silakbo ng selos ang naramdaman niya sa kanyang puso.“Hindi naman kailangang magmadali sa bagay na ito,” sabi ni Dominic habang nakatutok ang tingin niya sa lalaki sa kanyang harapan. Gusto niyang malaman kung mananatili pa ring kalmado ang babae matapos marinig ang ganoong sagot!Nabigla si Avigail sa narinig ngunit agad siyang nakabawi. Tama nga naman, kahit hindi pa sila kasal, darating din iyon sa takdang oras kaya wala siyang dapat ikagulat.Napagtanto ito Avigail kaya ibinaba niya ang kanyang mga mata at kumain na parang walang nangyari, na parang ang naging usapan kanina ay walang kinalaman sa kanya.Nagulat si Lera sa narinig na sagot at nakaramdam ng kakaibang pakiramdam. Noong huling beses na pinag-usapan nila ang kasal ni Dominic, tila handa na itong sumuko, ngunit ngayon ay biglang nagbago ang kanyang pananaw.Hindi natuwa si Matan
Pagkatapos ng hapunan, umakyat ang matandang lalaki para magpahinga.Sinundan siya ni Avigail at muling sinuri ang kalagayan ng katawan ng matanda. Pagkababa niya sa hagdan, nagpaalam siya sa lahat.Nag-alok si Martin, "Gabi na, ihahatid na kita."Ngumiti si Avigail at tumanggi, "Huwag na, marami kayong bisita dito. Mas mabuting asikasuhin mo sila."Nang marinig ito, hindi na nagpumilit si Martin at sinabing, "Kung ganon, mag-ingat ka sa daan. At huwag mo na sanang masyadong isipin ang sinabi ng lolo ko kanina. Matanda na siya at madalas mag-alala tungkol sa mga bagay-bagay."Ngumiti si Avi at tumalikod na para umalis."Medyo gabi na rin, marami pa akong kailangang tapusin kaya aalis na rin ako," sabi ni Dominic nang makitang lumabas si Avi sa villa, na may malamig na tono.Alerto si Lera at agad na nagpaalam, "Tamang-tama, aalis na rin ako, sabay na tayo."Tumanggi si Dominic nang walang emosyon, "Hindi na, magkaiba tayo ng pupuntahan. Mauuna na ako."Pagkasabi nito, hindi na siya na
Pagkatapos niyang magsalita, saglit na natahimik ang loob ng kotse.Narealize ni Avigail ang mga nasabi niya at nakaramdam siya ng pagsisisi. Yumuko siya at hindi na muling nagsalita.Tiningnan siya ni Dominic nang seryoso, at ang damdamin sa kanyang mga mata ay madilim at mahirap basahin.Sa isip ni Dominic, bakit kaya ganito si Avigail sobrang tigas sa kaniya. Gusto talaga nito na itulak siya kay Lera.Makalipas ang ilang sandali, malamig na sumagot si Dominic, “May iba siyang gagawin at wala pa siyang balak umalis.”Mariing hinigpitan ni Avigail ang hawak sa manibela sa inis.Si Lera ay hindi niya maihatid dahil may ibang inaasikaso. Siya ba ang kailangang gumawa nito?Pero ang taong nasa tabi niya ay tila isang bundok na ayaw umalis. Kahit ano pang sabihin niya, hindi siya basta-bastang lalabas ng kotse.Wala nang nagawa si Avigail kundi paandarin ulit ang sasakyan at lumayo mula sa mansyon ng pamilya Lee.Kasabay nito, mabilis na lumabas si Lera mula sa mansyon, at nakita ang muk
Pagdating ni Avigail sa pintuan ng institusyon, nakita niyang binibilang ni Jake ang mga gamot na dumating. Kasama niya ang isang medyo matabang lalaking nakasuot ng suit. Hindi malinaw kung anong pinag-uusapan ng dalawa.Ang lalaki sa suit ay mukhang magiliw, pero may makikita sa ekspresyon ni Jake na tila hindi interesado. Karaniwan ay magaan at mahinahon ang pakikitungo ni Jake sa iba, kaya't bihira siyang makita na ganito ang itsura. Nilapitan ni Avigail si Jake, puno ng kalituhan."Doktor Jake, hindi ko po talaga sinasadya. Nang tawagan niyo ako kahapon, abala po ako sa isang pulong. Akala ko..."Nasa kalagitnaan ng pangungusap ang lalaki nang mapansin niyang tinitingnan siya ni Jake. Matapos itong makita, mabilis na ininterrupt ni Jake ang lalaki at malupit na ipinakilala si Avigail. "Siya ang namumuno sa aming institusyon, si Avigail. Doktor Avi, kung may mga bagay kayong nais pag-usapan, siya ang dapat kausapin."Nagulat ang lalaki at mabilis na tumingin kay Avigail, ang mukha
Nakita ni Avigail na malungkot ang mga bata, kaya't matagal siyang hindi nakapagsalita.Pero, mabuti na lang, alam din ng mga bata na hindi rin kayang iwan ni Mommy ang kanilang maliit na kapatid. Saglit lang silang malungkot, at pagkatapos ay tahimik na kumain ng kanilang pagkain.Pagkatapos ng hapunan, ramdam na ni Avigail ang pagod, at hindi na rin naisip ng mga bata na maglaro. Kaya't nagpunta na sila sa taas para magpahinga.Hinintay ni Avigail na makatulog ang mga bata, dahan-dahang hinaplos ang kanilang mga pisngi at mahinang sinabi, "Pasensya na kayo, mga anak."Dahil sa kanya, kailangan sumunod ng mga bata sa kanya sa murang edad.Dapat ay mayroon silang mas maginhawang buhay. Kung sinabi lang niya kay Dominic ang buhay ng mga bata, magiging mga batang may gintong kutsara sila, at magkakaroon ng lahat ng bagay.Ngunit sa selfish na dahilan, pinili niyang manatili sila sa kanyang tabi.Kahit na nagsikap siya sa mga nakaraang taon upang magbigay ng kabayaran sa kanila, sa kanya
Pagdating ng gabi, nang umuwi si Avigail, naroon na si Tita Kaye at sinundo na ang dalawang maliit na bata, at inihanda na ang hapunan.Nang makita si Avigail na pumasok, agad na nilapitan ng dalawang bata at nag-alala, "Mommy, are you okay? Mahirap bas a trabaho?”Habang nagsasalita, tinitigan ng dalawang bata si Avigail at napansin nilang mukhang pagod ang mukha ng kanilang mommy ngayong araw. Dahil dito, nagtinginan sila at nag-alalang nag-isip, alam nilang tiyak na mabigat ang trabaho ni Mommy ngayon.Si Avigail, na buong araw ay nagtakbo para makakuha ng mga medisina at pagod na, ay tumingin sa mga batang nag-aalala. Pinilit niyang ngumiti at niyapos ang kanilang mga ulo, "Salamat sa pag-aalala, mga anak."Pagkasabi nito, agad na tumakbo ang dalawang bata patungo sa kanya, kinuha ang mga slippers at inabot ito sa kanyang mga paa.Si Avigail ay ngumiti ng may kasiyahan.Matapos niyang hubarin ang kanyang coat, agad na tumakbo ang dalawang bata upang matulungan siyang isabit ito.A
Narinig ni May ang sagot ni Lera Gale at naguluhan siya.Puwede bang... may iba pa siyang plano?Sa pag-iisip na ito, nagtanong si May nang maingat, "Ate Lera, ibig mong sabihin, may ibang paraan pa bang pwedeng gawin laban kay Avigail?"Hindi na nakapagtimpi si Lera Gale. Iniisip niya na kahit may plano man, hindi na niya ito sasabihin kay May. Wala itong magandang idudulot, baka lalo pa magka-problema. Pero naisip din niyang magiging kapaki-pakinabang pa rin siya kay May sa hinaharap, kaya nagpakita siya ng pagpapalakas-loob."Don't worry, hindi ko hahayaan na manalo siya. Kung hindi siya dumating, hindi sana ikaw matutulungan ni Grandpa at ni Martin. Kahit para lang mapatanggal ang init ng ulo mo, hindi ko siya pababayaan!"Isang iglap, pinapawalan ni Lera Gale ang sisi kay Avigail sa nangyaring parusa kay May.Sumang-ayon si May at nagngalit, "Si Avigail! Simula nung makilala ko siya, palaging kinakalabit ako ng lolo ko at ng kuya ko. Ako pa nga ang pamilya nila, pero mas pinapabo
Hindi nagtagal, may kumatok sa pinto ng kwarto. Pumasok si May mula sa labas na may malungkot na mukha.“Ano'ng nangyari? Sino ang nanakit sa'yo?” tanong ni Lera Gale nang makita ang malungkot na hitsura ni May.Umupo si May sa tabi ng kama at walang gana na nagsimula magbalat ng mansanas. Inis na sinabi, “Si kuya at si lolo!”Nakita ni Lera Gale ang hindi makapaniwala na mukha ni May, kaya't kinuha niya ang mansanas at ang pambalat mula sa kanya. Hinanap niya ang dahilan, “Anong ginawa nila sa’yo?”“Alam nila na pinakiusapan ko si Manager Kian na huwag magbigay ng mga gamot kay Avigail!” Inis na sabi ni May habang tinitingnan si Lera Gale.Sa totoo lang, ang ideya ng pagpapahinto ng supply ng mga gamot kay Avigail ay galing kay Lera Gale. Kung hindi siya pinaalalahanan ni Lera Gale, hindi sana niya naisip na ang plano ni Luisa ay naglalayon laban kay Avigail. Nagkataon lang na hindi nila gusto si Avigail, kaya’t nagbigay ng suhestiyon si Lera Gale na sundan na lang ang galaw ng pamil
Sa kabilang banda, akala ni May na gumawa siya ng isang magandang bagay, ngunit pinuna siya ng kanyang kapatid at lolo, at pinagbawalan pa siyang makialam sa mga gawain ng pamilya Lee. Lalo siyang nainis habang iniisip ito.Habang nakita niyang umakyat si Mr. Lee at si Martin sa itaas, si May ay umupo sa sala ng matagal, paminsang pinapagalitan ang mga katulong.Ngunit hindi siya nakaramdam ng ginhawa, kaya tinawagan na niya si Lera Gale."Ate Lera, nasaan ka ngayon?"Si Lera Gale ay nakahiga sa ospital, at si Luisa ay nakaupo sa tabi niya. Nang matanggap ang tawag, lihim niyang binaba ang volume ng kanyang telepono. "Nasa ospital, anong nangyari?""Hindi ka pa ba nakakalabas?" nag-aalala si May.Alam din niya na nasugatan si Lera Gale at dinala sa ospital dahil sa pagliligtas kay Luisa. Madalas na siyang pumunta sa ospital nitong mga nakaraang araw, ngunit hindi niya inasahan na magiging malubha ang pagkakasugat nito.Pagkarinig nito, sinadyang tumingin si Lera Gale kay Luisa sa tabi
Pabalik sa itaas, napa-ubo si Mr. Lee, "Dapat mong bantayan si May sa mga susunod na araw. Masyado siyang padalus-dalos at natatakot akong magkamali siya ulit."Mabilis na tumango si Lee Martin, "Huwag po kayong mag-alala.""At saka, huwag mong isiping seryoso ang sinabi ni MAy. Ipapagpatuloy natin ang pag-supply ng mga gamot kay Dr. Avi. Kung may mga problema sa Villafuerte's, ako na ang bahala," wika ng matandang lalaki ng may kabigatan. "Ang Lee's ay laging tapat sa mga salita natin. Hindi namin pwedeng isakripisyo ang ating prinsipyo."Tumango si LMartin, "Tatawagan ko si Dr. Avi at ipapaliwanag ang sitwasyon."Tumango ang matandang lalaki at nagpatuloy, "Lumabas ka na, medyo pagod na rin ako. Gusto ko ng magpahinga."Dahil sa insidenteng pinagmulan ni May, labis na galit ang matandang lalaki ng araw na iyon. Nang maresolba ang isyu, nakaramdam siya ng pagkapagod sa katawan.Nag-antay si Martin na makapasok sa kwarto ang matandang lalaki bago siya tumayo at lumabas ng silid. Tinaw
Nararamdaman ni May na pilit siyang umiwas, ngunit patuloy niyang pinagtatanggol ang sarili, "Ano ang masama sa sinabi ko? Ang pamilya Lee ay itinataguyod na ng isang daang taon. Kung malalagay tayo sa panganib dahil sa pagtutol natin sa pamilya Villafuerte, magiging kalapastangan tayo sa pangalan ng pamilya Lee!"Nang marinig ito, ramdam ni Martin ang sakit sa ulo at nagngingitngit ang mga ngipin, "Alam mo ba kung anong batayan para magtagal ang pamilya Lee ng isang daang taon?"Tahimik na ibinaba ni May ang kanyang ulo at hindi nagsalita."Ang lahat ay tungkol sa reputasyon!" galit na sabi ni Martin habang tinitingnan siya ng may pagka-frustration, "Kung isusuko natin ang mga prinsipyo natin dahil sa kaunting personal na pagkakaibigan, anong karapatan ng Lee na manatili sa larangan ng medisina?!"Unti-unting kumupas ang kayabangan ni May at maingat niyang tiningnan ang matandang lalaki sa sofa. Bumisita siya sa tabi ng mga ito at nagpatuloy, "Kuya, ginagawa ko ito para sa kabutihan
Halos kalahating oras ang lumipas nang bumalik si May. Nang pumasok siya sa silid, medyo mayabang pa siya. Ngunit nang makita si Lolo Lee na nakaupo sa sofa, napilitan siyang magpakumbaba."Grandpa, nandito ka rin pala..." Nahulog ang mukha ni May na parang may konsensya, pero hindi siya masyadong nagpakita ng pagkabahala.Tinutok ni Lolo Lee ang tingin sa kanya, hindi masaya, at huminga ng malalim.Si May, na parang wala lang, ay naglakad nang dahan-dahan papunta sa kanila at nais sana magsiupo."Tumayo ka!" sigaw ni Lee Martin, galit na galit.Napahinto si May, punung-puno ng ayaw at pagsuway sa mukha, ngunit dahil nandiyan si Lolo Lee, napilitan siyang lumayo at tumayo sa kabilang gilid, hindi pa rin kuntento."Alam mo ba kung bakit kita pinatawag pabalik?" tanong ni Lee Martin, naguguluhan at medyo inis.Si May ay nagkurap ng mata at kunwaring hindi alam, "Hindi ko alam, naglalakad lang ako sa kalsada para mag-jogging nang bigla mo akong tinawag, tapos ang galit mo."Nagiging mala